Żylaki małej miednicy

Żylaki małej miednicy są wywoływane przez takie zjawisko, jak odwrotny przepływ krwi przez żyłę jajnika, powstający na tle ucisku naczyniowego.

Mechanizmem wyzwalającym rozwój choroby jest ciąża, a mianowicie zmiany hormonalne obserwowane w tym okresie i rosnący nacisk macicy na naczynia miednicy. Ten rodzaj żylaków objawia się przedłużonymi i intensywnymi bólami w dolnej części brzucha, zwykle pojawiającymi się po ciągłym ciężkim wysiłku fizycznym lub przed miesiączką.

Tymczasem po wykryciu żylaków miednicy w odpowiednim czasie, jakości przyszłego życia pacjenta, jego zdolności do cieszenia się intymną stroną relacji z ukochaną osobą i zdolności do kontynuowania swojego rodzaju.

odniesienie

Żylaki małej miednicy u kobiet (HRVMT) to złożony problem medyczny. Opisano wiele przypadków skutecznego leczenia tej przewlekłej choroby. Jednak BPMT często nie jest diagnozowany. W przypadku tej choroby prawdopodobieństwo błędów diagnostycznych jest wysokie, szczególnie na wczesnym etapie..

BPMT jest spowodowany dwoma głównymi przyczynami:

1. Niedrożność żył narządów miednicy (jajniki, rurki, macica), powodująca wzrost ciśnienia w podstawowych obszarach i ich ekspansję.
2. Blokowanie dużych pni żylnych, w których wraz z ich rozbudową rozwija się rozległa sieć „obwodowych” (bocznych) dróg odpływu żylnego.

BPMT jest coraz bardziej powszechny z wiekiem. Można go zatem znaleźć u 20% dziewcząt w wieku 17 lat. U kobiet w wieku okołomenopauzalnym (45–50 lat) częstość występowania ART wynosi już 80%.

Przyczyny choroby

Patologia występuje, gdy duże główne żyły, które pobierają krew z genitaliów, są zakłócone. Ponadto często choroba występuje w wyniku równomiernego osłabienia całej sieci żylnej miednicy. Najczęściej przyczyną choroby są dziedziczne predyspozycje i obecność dysplazji tkanki łącznej. To ostatnie powoduje niedorozwój ściany naczyń i stopniowe zmniejszenie jej gęstości.

Następujące przyczyny mogą również powodować żylaki:

• nagłe zaburzenia hormonalne, hormonozależne guzy jajnika i inne nietypowe choroby;
• ciąża i poród (ze względu na zwiększone ciśnienie w miednicy);
• choroby ginekologiczne - endometrioza, przewlekłe zapalenie błony śluzowej macicy, wcześniejsze operacje;
• praca fizyczna, duże obciążenia sportowe;
• otyłość;
• siedzący tryb pracy;
• brak orgazmów, szczególnie wieloletnich;
• nieprawidłowości położenia macicy - zginanie do tyłu, pominięcie.

Klasyfikacja i etapy rozwoju

Żylaki miednicy mogą występować w dwóch postaciach: żylaki sromu i krocza oraz zespół przekrwienia żylnego. W ponad połowie przypadków obie te formy wzajemnie się określają i wspierają. Izolowane żylaki sromu i krocza często wynikają z odpływu krwi przez zespolenie skroniowo-udowe ze zmianami zewnętrznej żyły narządów płciowych i napływem żyły odpiszczelowej.

Występuje u 30% kobiet w ciąży, po porodzie utrzymuje się u 2-10% kobiet. Głównym czynnikiem prowokującym żylaki krocza i sromu jest nacisk rosnącej macicy na biodrową i dolną żyłę główną. Patomorfologicznym warunkiem żylaków miednicy jest cofanie się krwi przez żyłę jajnika.

Istnieją 3 stopnie nasilenia żylaków miednicy, biorąc pod uwagę średnicę i lokalizację ektazji żylnej:

• 1 stopień - rozszerzone naczynia mają średnicę do 0,5 cm i zwinięty przebieg; zmiana może wpływać na dowolny splot żylny miednicy;
• Rozszerzone naczynia o 2 stopnie mają średnicę 0,6-1 cm; zmiana może mieć charakter całkowity lub wpływać na splot jajnika, żyły parametryczne lub żyły mięśnia sercowego;
• Klasa 3 - rozszerzone naczynia mają średnicę większą niż 1 cm dla żylaków typu całkowitego lub głównego (lokalizacja parametryczna).

Objawy żylaków małej miednicy

U kobiet istnieją dwie opcje przebiegu tej choroby - żylna obfitość narządów miednicy i żylaki krocza. Objawy tych stanów są w przybliżeniu takie same, jak ich przyczyny. Większość kobiet ma następujące objawy żylaków miednicy:

• ból w podbrzuszu;
• obfite wydzielanie z pochwy;
• ciężki zespół napięcia przedmiesiączkowego;
• zaburzenia miesiączkowania;
• zaburzenia oddawania moczu.

Objawy te u różnych pacjentów mogą objawiać się w różnych kombinacjach. Niektórzy pacjenci zauważają prawie wszystkich, a niektórzy mają tylko jednego lub dwóch. Najbardziej charakterystycznym objawem choroby jest obecność wyczerpujących bólów w dolnej części brzucha, nie wyjaśnionych żadnymi widocznymi zmianami. Innym dominującym objawem u większości pacjentów jest nadmierne wydzielanie śluzu.

Najwyraźniej objawy charakterystyczne dla tej patologii żył odczuwalne są po wysiłku, a także pod koniec cyklu miesiączkowego. Pomysł na obecność tej konkretnej choroby może być podsunięty przez istniejące żylaki nóg. W końcu te same czynniki stają się przyczyną rozwoju obu chorób.

Podczas badania zwykle stwierdza się zmianę w powierzchniowych żyłach pośladków, krocza i tylnego zewnętrznego uda.

Zagrożenie dla normalnej ciąży

Żylaki kończyn dolnych są bardzo często łączone z żylakami pochwy, co wskazuje na przekrwienie w miednicy i zaangażowanie innych narządów żeńskiej sfery narządów płciowych i macicy, w szczególności w patologiczny proces aparatu żylnego.

Uszkodzenie naczyń macicy może mieć negatywne konsekwencje i stanowić zagrożenie dla płodu i normalnego łożyska, dlatego żylaki podczas ciąży zyskują specjalny status, w którym wiodącą rolę odgrywają naczynia żylne kończyn dolnych. W końcu to od nich wszystko się zaczyna, a mała miednica jest już zaangażowana w proces.

Wydaje się nieprawdopodobne, że żylaki mogą zapobiegać ciąży i powodować bezpłodność, ale tak jest. Ponadto rozszerzanie się żył przed ciążą lub w jej trakcie często stanowi barierę dla normalnego wszczepienia zarodka i zakłóca prawidłowe tworzenie się łożyska.

Diagnostyka

Według amerykańskich naukowców na początku 2000 roku tylko 2% pacjentów z BPMT początkowo postawiło prawidłową diagnozę. Czasami wynikiem błędu diagnostycznego było usunięcie narządów rozrodczych u kobiet, chociaż można było tego uniknąć, gdyby zastosowano najdokładniejsze metody diagnozowania żylaków miednicy:

1. Badanie ultrasonograficzne i dopplerograficzne żył - pozwala podejrzewać żylaki;
2. Flebografia to badanie inwazyjne, które pozwala dokładnie określić obecność i stopień choroby;
3. Laparoskopia jest niezbędna w diagnostyce różnicowej BPMT od objawowych chorób ginekologicznych (endometrioza, mięśniak, zapalenie jelita grubego).
4. Selektywna ovariografia - badanie stanu żył z wprowadzeniem środka kontrastowego jest uważane za najbardziej obiektywną metodę diagnostyczną.
5. Obrazowanie komputerowe lub rezonans magnetyczny pozwala wyjaśnić szczegóły przebiegu choroby i odróżnić ją od innych patologii pozaklinicznych o podobnych objawach (choroby stawów, choroba Leśniowskiego-Crohna itp.).

Powikłania

Jeśli zaobserwujesz co najmniej jeden z powyższych objawów, skonsultuj się z lekarzem w celu uzyskania porady, nie pozostawiaj stanu bez uwagi. Żylaki miednicy, puszczone grawitacyjnie, mają kilka nieprzyjemnych konsekwencji:

• naruszenie funkcjonowania macicy;
• przeciwwskazanie do porodu w naturalny sposób;
• pojawienie się współistniejących chorób, takich jak żylaki nóg i hemoroidy;
• zaburzenia psychiczne (zwiększony niepokój, drażliwość, zaburzenia snu, zaburzenia uwagi, lęk przed intymnością z powodu bólu).

Jak leczyć żylaki miednicy?

W leczeniu żylaków miednicy u kobiet istnieje wiele metod, z których każda jest skuteczna we własnym przypadku, ale połączenie różnych metod w ramach złożonej terapii daje największy efekt.

Najważniejsze zadania terapii żylaków małej miednicy to:

1. Przywrócenie napięcia naczyniowego.
2. Eliminacja procesów stojących.
3. Zakrzepy.
4. Poprawa tkanki troficznej.

Choroba jest leczona zintegrowanym podejściem. Aby to zrobić, przepisuj leki. Pacjentka powinna znormalizować swój styl życia, dobrze się odżywiać i używać specjalnej bielizny kompresyjnej. Należy pamiętać, że przy zdiagnozowanej chorobie surowo zabronione jest stosowanie tradycyjnych metod medycyny. Można je stosować tylko po konsultacji z lekarzem, jako dodatkową terapię..

Leki

Podczas diagnozowania żylaków stosuje się również terapię lekową. Najczęściej przepisuje się kilka grup leków:

1. Fleboprotektory. Działają przeciwzapalnie, poprawiają krążenie krwi.
2. Flebotonika. Tabletki wskazane są w celu poprawy elastyczności ścian naczyń krwionośnych..
3. Enterosorbenty. Wskazany do wiązania i eliminacji toksyn w jelitach.
4. Niehormonalne leki przeciwzapalne. Pomóż złagodzić ból i stany zapalne.

Kompleksy witaminowe są również przepisywane, które pomagają wspierać układ odpornościowy. Leki przeciwpłytkowe są przepisywane w celu zapobiegania zakrzepom krwi. Leki są przyjmowane tylko zgodnie z zaleceniami lekarza we wskazanych dawkach..

Normalizacja stylu życia

Przyczyny niemożności poczęcia z żylakami naczyń miednicy i pojawienia się innych objawów choroby stają się niewłaściwym stylem życia. Eksperci zalecają:

1. Odmawiać złych nawyków.
2. Wyklucz stojąc lub siedząc dłużej niż trzy godziny.
3. Odrzuć ciężki wysiłek fizyczny.
4. Codziennie wykonuj gimnastykę.
5. Nie bierz gorącej kąpieli. Procedurę można zastąpić kontrastowym prysznicem. Zmiana temperatury wody pomoże utrzymać naczynia w dobrej formie.
6. Pozbądź się nadwagi. Aby to zrobić, możesz przestrzegać diety i ćwiczeń.

Wyleczenie choroby nie jest łatwe. Aby to zrobić, musisz przestrzegać wszystkich zaleceń lekarza. Lekarz przepisuje również zestaw specjalnych ćwiczeń, które pomogą przywrócić krążenie krwi..

Odżywianie

W leczeniu tej choroby bardzo ważna jest zbilansowana dieta z wyjątkiem tłustych potraw i napojów alkoholowych.

Menu powinno zawierać potrawy o wysokiej zawartości błonnika, tłuszcze roślinne. Głównymi produktami w diecie powinny być warzywa, owoce, naturalne soki, zielona herbata. Słodka muffinka, dania z dużą ilością przypraw, fast foody nie są zalecane. Posiłki powinny być częste, ale w małych porcjach..

Przydatne produkty bogate w witaminę C (owoce cytrusowe, czarne porzeczki), owoce morza (ostrygi, krewetki, wodorosty). Naczynia powinny być przygotowane z minimalną ilością soli.

Gimnastyka

Ponadto pacjenci z BPMT muszą codziennie ćwiczyć gimnastykę, wykonując:

• ćwiczenie „brzoza”;
• rower treningowy";
• ćwiczenia „nożyczki”;
• ćwicz w pozycji leżącej - rozciągnij nogi, a następnie zegnij kolana i pociągnij do klatki piersiowej;
• ćwicz w pozycji na brzuchu - na zmianę podnosząc jedną nogę lub drugą;
• chodzenie po pokoju: na palcach, na piętach, a następnie z wysoko uniesionymi kolanami (co najmniej 15 minut);
• w pozycji leżącej podnieś wyprostowane nogi, zegnij kolana i biodra i wyprostuj się ponownie.

Środki ludowe

Tradycyjna medycyna jest skuteczna w przezwyciężaniu objawów choroby, jeśli jest stosowana we wczesnych stadiach. Herbata i wywary z korzenia chaga i mniszka lekarskiego, nalewki kasztanowca są bardzo skuteczne..

Najtańszym sposobem użycia chaga jest herbata lecznicza na jej bazie. Aby to zrobić, 3 łyżki suszonej chaga wlewa się do 0,5 litra przegotowanej wody i nalega w ciepłym miejscu przez kilka godzin. Weź pół godziny przed posiłkiem nie więcej niż 2-3 razy dziennie.

Deserową łyżkę zmiażdżonego korzenia mniszka lekarskiego wlewa się do szklanki wrzącej wody, nalega na kilka godzin i pije trzy razy dziennie 10-15 minut przed jedzeniem. Taka herbata jest przeciwwskazana dla osób cierpiących na zapalenie żołądka lub choroby dróg żółciowych.

Aby przygotować nalewkę z kasztanowca, owoce są obrane, drobno posiekane, włożone do butelki z ciemnego szkła i wlane wódką w stosunku 1:10. Czas trwania infuzji wynosi 14 dni. 25-30 kropli powstałej nalewki miesza się z niewielką ilością wody i przyjmuje trzy razy dziennie. Czas przyjęcia nie powinien przekraczać 30 dni.

Operacja

Leczenie chirurgiczne żylaków małej miednicy odbywa się według ścisłych wskazań:

• nieskuteczność leczenia zachowawczego;
• 3 stopień choroby;
• niemożność powstrzymania bólu.

Stosuje się różne procedury chirurgiczne w zależności od lokalizacji refluksu i konglomeratów żylnych:

• podwiązanie żyły jajnika (przez dostęp zaotrzewnowy lub laparoskopię);
• skleroobliteracja żył jajnika pod kontrolą hagiografii (substancja stwardniająca jest wprowadzana do światła żyły, operacja jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym);
• resekcja (częściowe usunięcie) żył jajnika poprzez dostęp zaotrzewnowy lub laparoskopowy;
• obcinanie żył jajnika laparoskopowo;
• flebektomia (usunięcie żył) z żylakami sromu i krocza;
• koagulacja laserowa i częstotliwości radiowych;
• krzyżowanie - podwiązanie żyły odpiszczelowej i jej dopływów - z kombinacją żylaków krocza i kończyn dolnych.

Zapobieganie

1. Normalizacja warunków pracy z wyjątkiem długiego pobytu w pozycji siedzącej lub stojącej. Gimnastyka produkcyjna, regularne przerwy w pracy. Wyłączenie dużego wysiłku fizycznego, podnoszenia ciężarów.
2. Normalizacja stolca, pozbycie się zaparć. Dieta powinna zawierać więcej błonnika i oleju roślinnego. Rzucanie alkoholu i palenie. Wyjątek pikantnych i słonych potraw.
3. Codziennie rosnący prysznic kontrastowy na kroczu.
4. Ćwiczenia w pozycji na brzuchu z podniesionymi nogami („rower”, „brzoza”, „nożyczki”).
5. Ćwiczenia oddechowe: wolne oddychanie z udziałem mięśni brzucha.
6. Noszenie specjalnych rajstop uciskowych II klasa ucisku.
7. Profilaktyczne stosowanie leków wenotonicznych na kursach 3-4 razy w roku.

Skuteczne leczenie rozpoznaje się w przypadkach, gdy ustąpią objawy choroby, zgodnie z badaniami instrumentalnymi poprawia się odpływ żylny, poprawia się jakość życia pacjenta.

Żylaki miednicy u kobiet

Aby lepiej zrozumieć problem żylaków miednicy u kobiet, konieczne jest zapoznanie się z warunkami jego rozwoju. Równie ważne jest zbadanie obrazu klinicznego, metod diagnozy i powrotu do zdrowia. Pozwoli to uniknąć przyszłych komplikacji i krytycznych konsekwencji..

Powody rozwoju

Przedstawiona choroba w większości przypadków objawia się w jednym z trymestrów ciąży, a ściślej - z odwrotnym refluksem krwi (refluks) przez żyłę jajnika. Jest również wywoływany przez ucisk naczyń miednicy lub transformacje hormonalne. Inne przyczyny patologii to brak aktywności fizycznej, siedzący tryb życia, praca, częste porody..

VVMT u kobiet może się rozwijać z powodu:

• choroby genetyczne struktur łącznych;
• nadmierne obciążenia fizyczne;
• zapalne patologie ginekologiczne;
• wymuszona produkcja estrogenu;
• zaburzenia seksualne.

Lista niekorzystnych czynników obejmuje cechy życia seksualnego, na przykład tendencję do przerywania stosunku lub braku orgazmu. Ważne są również przesłanki psychosomatyczne, wpływ stresu. Eksperci wskazują na negatywne skutki HTZ i środków antykoncepcyjnych. Za tym przemawia fakt, że w okresie pomenopauzalnym objawy choroby są wyrównane.

Objawy

• Zmiana cyklu miesiączkowego jest jednym z dowodów choroby. Oznakami tego stanu może być wzrost stopnia wrażliwości skóry w kroczu, wrażliwość pochwy i jej błony śluzowej.
• Wyrażone okresowe lub trwałe bolesne odczucia przyciągają uwagę. Takie objawy są bardziej intensywne na etapie menopauzy, po owulacji. Może występować wydzielina z pochwy, która jest przezroczysta lub biaława. Pojawienie się choroby wskazuje na ból w późnym okresie ciąży, podczas stosunku lub bliżej końca światła dziennego.
• W przypadku wykrycia patologii stwierdza się niewielki obrzęk pochwy lub sromu. Może wystąpić dotkliwość, nacisk na obszar problemu, który należy wyleczyć przed wystąpieniem powikłań..

Stopnie BBMT

Zidentyfikowano trzy kolejne stopnie (etapy) rozwoju rozszerzania się żył w okolicy miednicy.

1. I stopień - żyły zwiększają się do pięciu mm w kole, u góry lewego jajnika są podatne na ekspansję. Wszystko to wiąże się z nabytą lub genetyczną niewydolnością zastawki struktury..
2. II stopień - żyły osiągają obwód do 10 mm, chwytając lewy jajnik. Dodatkowo powstają żylaki macicy i prawy jajnik.
3. III stopień - żyły gęstnieją o więcej niż 10 mm. Żylaki prawego i lewego jajnika są w przybliżeniu proporcjonalne. Jest to związane z patologiami ginekologicznymi - nowotworami.

Jaka jest diagnoza?

Bez diagnozy i specjalistycznej porady nie można tego zrobić. Szczególną uwagę zwraca się na odróżnienie od takich diagnoz, jak mięśniaki macicy, endometrioza, wypadanie narządów. Aby potwierdzić werdykt, identyfikowany jest obszar refluksu.

Mając to na uwadze, konsultacje z lekarzem obejmują:

• badanie pochwy,
• USG,
• dopplerografia naczyniowa,
• flebografia transuteryczna,
• test hormonalny.

W diagnozie VVMT u kobiet lista obejmuje również laparoskopię i CT (tomografię komputerową). Ultradźwięki są pouczające przy użyciu czujników brzusznych i przezpochwowych. Badanie dopplerograficzne naczyń krwionośnych pozwala ustalić niuanse krążenia krwi w strukturach wewnętrznych.

Za pomocą flebografii identyfikuje się zdolność funkcjonalną żył i odpowiednie cechy lokalnego przepływu krwi, patologię dna miednicy. CT jest przepisywane tylko w takich sytuacjach, które wymagają dokładnej diagnozy. Na przykład wprowadzono go w celu zneutralizowania innych patologii zlokalizowanych w tej strefie (neuropatia pooperacyjna, zapalenie pęcherza moczowego lub jelita grubego).

Jak niebezpieczne jest MVVT podczas ciąży??

Dla kobiet w ciąży patologia może być niebezpieczna. Grozi to trudnym porodem o krytycznych konsekwencjach. Przerzedzające się ściany żył są podatne na obrażenia, a nawet łzawienie, powodując ból i krwawienie.

Jedną z częstych patologii żył miednicy jest prawdopodobieństwo zakrzepów, które blokują naczynia krwionośne, zaostrzając lub tworząc przeszkody w zwykłym zaopatrzeniu łożyska w krew. Prowadzi to do starzenia się łożyska i głodu tlenu u płodu. Przy 1 i 2 stopniach patologii poród zwykle odbywa się naturalnie.

Specjaliści będą monitorować wskaźniki ciśnienia, zapewniając ich spadek i wprowadzenie rozcieńczalników krwi (venotonics). Ciężki (trzeci) stopień MVMT obejmuje cięcie cesarskie, w przyszłości może rozwinąć się niepłodność.

Leczenie

Skuteczne leczenie tej choroby jest złożoną interwencją. Lista środków poprawi pracę organizmu, znormalizuje układ krwionośny. Używaj narkotyków, terapii ruchowej i ćwiczeń specjalnych. Jednak inne metody mogą być skuteczne - pomogą uniknąć krytycznych konsekwencji.

Terapia lekowa

Podczas leczenia w czasie ciąży: biorąc pod uwagę potencjalne uszkodzenie zarodka i wysokie ryzyko działań niepożądanych, leki są przyjmowane nie wcześniej niż w drugim trymestrze ciąży i tylko w wyjątkowych przypadkach czopki nie są skuteczne.

Zwróć uwagę na fakt, że:

1. Skuteczne nazwy, takie jak Diosmina (podobny do niego Detralex lub Phlebodia). Służą do normalizacji elastyczności naczyń krwionośnych, zmniejszenia ich przepuszczalności i wyeliminowania kruchości..
2. Stosuje się wyciąg z kasztanowca (eskusan), który eliminuje obrzęki i procesy zapalne.
3. Trokserutyna (Troxevasin), stabilizująca odpływ krwi z naczyń problemowych. Lek stosuje się w celu zwiększenia napięcia żylnego, zmniejszenia obrzęku.
4. Witamina C (Ascorutin, Curantil) w postaci tabletek jest ważna dla wzmocnienia ścian naczyń.
5. Stosowane są takie leki jak Venarus, Phlebodia.

Rzadko rozwijają się działania niepożądane, może wystąpić pokrzywka, niewielkie wysypki na skórze. Przeciwwskazania obejmują hemofilię i indywidualny stopień nietolerancji składników leku.

Interwencja chirurgiczna

W przypadku żylaków miednicy u kobiet operacja jest skrajnym środkiem stosowanym w przypadku zaniedbania patologii i istnieją genetyczne przesłanki dla żylaków kończyn. Operacja jest wybierana w zależności od miejsca, w którym zidentyfikowano główne naruszenia. Może to obejmować podwiązanie żyły jajnika lub narządów płciowych. Zapewnia się to w połączeniu z krocza miniflebektomią..

Dodatkowo może być wymagana skleroterapia ECHO. Ćwiczona jest krosektomia lub operacja Troyanova-Trendelenburga. Pozwala skutecznie leczyć w sytuacji, w której dodatkowo wpływają żyły kończyn dolnych..

Minimalnie inwazyjną techniką jest skleroobliteracja lub embolizacja żył jajnika. Przeprowadza się to pod kontrolą angiograficzną. W ramach interwencji sclerosant wprowadza się do światła naczynia w znieczuleniu miejscowym, można również ustalić spiralę embolizacji.

Gimnastyka i terapia ruchowa dla choroby

Obowiązkowa jest codzienna gimnastyka. Zawiera cały kompleks elementów, na przykład konieczne jest, aby z pozycji stojącej (z równolegle ustawionymi stopami) wznieść się do przedniej części i obniżyć. Powtórz nie więcej niż 30 razy. Następne ćwiczenie jest wykonywane z tej samej pozycji, podczas gdy pięty są wyrównane, a skarpetki są rozłożone. Konieczne jest wznoszenie i opadanie około 30 razy.

Ładowanie będzie skuteczne, jeśli wykonasz następujące ruchy: stań prosto, rozsuń pięty, dopasowując skarpetki. Wspinaczka na skarpetach jest konieczna od 20 do 30 razy. Przydatne będzie również wykonanie „roweru” lub „brzozy”, zapewniając pełne wyprostowanie kończyn dolnych podczas całej gimnastyki.

Należy pamiętać, że:

• ćwiczenia wykonywane są nie tylko w domu, ale także w pracy;
• w razie potrzeby dopuszczalne jest zastępowanie, dodawanie lub usuwanie elementów; ważne jest, aby wykluczyć przeciążenie nie tylko nóg, ale całego ciała;
• pożądane jest łączenie z noszeniem specjalistycznej dzianiny, jogi - według opinii okaże się to najbardziej skutecznym środkiem.

Bielizna kompresyjna

Taka koszulka gwarantuje stabilizację przepływu krwi i eliminuje przekrwienie żylne w przypadku ucisku rozszerzonych żył. Rzeczywiste odmiany bielizny uciskowej są zaprojektowane w taki sposób, że nacisk od kostki do uda systematycznie spada. Właściwy tryb rozkładu ciśnienia wywieranego na układ żylny pomaga znormalizować i stymulować odpływ krwi.

Efekt odzyskiwania wynika z prawidłowego funkcjonowania aparatu zaworowego. Terapia polega na zmniejszeniu rozszerzonego światła żył na dolnej części nogi i ud. Nie powinniśmy zapominać o wyniku pompy mięśniowej, ponieważ kurczą się podczas wysiłku fizycznego, a krew zaczyna rosnąć.

Taka bielizna jest niedopuszczalna dla osób z pewnymi niepełnosprawnościami. Mówimy o miażdżycy tętnic, zapaleniu ortarteru, zakrzepicy obrzęku płuc. Nie mniej szkodliwe skutki mogą mieć przewlekłe choroby tętnic.

Odpowiednia dieta

Istotne znaczenie ma zrównoważona dieta, z wyjątkiem tłustych produktów i alkoholu.

• W menu polecane są potrawy o wysokim stosunku błonnika, tłuszcze pochodzenia roślinnego. Głównymi produktami w diecie powinny być warzywa, owoce, a także soki (najlepiej naturalne), zielona herbata.
• Nie zaleca się stosowania: słodka muffinka, dania ze znaczną ilością przypraw, fast food.
• Jedzenie powinno być częste, ale w małych porcjach. Przydatne są nazwy o wysokim stosunku witaminy C (owoce cytrusowe, czarna porzeczka), owoce morza. Ta lista zawiera ostrygi, krewetki i wodorosty.
• Dania w ramach diety przygotowywane są z minimalnym stosunkiem soli, który najprawdopodobniej zostanie usunięty z diety.

Prognozowanie sukcesu w leczeniu BBMT

Rokowanie zależy od konkretnego etapu żylaków narządów miednicy, w którym rozpoczęto kurs odzyskiwania..

• Zestaw środków zapobiegawczych na początkowych etapach wstrzymuje rozwój lub postęp choroby. Mówimy o kuracji z użyciem venotonics dwa razy w roku i utrzymaniu zdrowego stylu życia, sportu. Będziesz musiał przestrzegać ich przez całe życie.
• Na późniejszych etapach (w diagnozie wyraźnego stopnia deformacji, guzków nowotworowych, obrzęku i objawów głodu tlenowego struktur tkankowych) dochodzi do towarzyszących patologii. Najczęściej jest to cukrzyca lub otyłość. Aby temu zapobiec, musisz postępować zgodnie z zaleceniami specjalisty, a mianowicie zostać na czas zbadanym, stosować leki, zmniejszyć masę ciała.

Wraz z rozwojem cukrzycy powikłania żylaków (zakrzepowe zapalenie żył, owrzodzenia troficzne, guzki hemoroidalne) stwierdza się w 89% przypadków. Ogólnie choroba zagraża życiu, ale jej powikłania mogą prowadzić do niemożności porodu, znacznie pogorszyć jakość życia i rokowania.

Leczenie i objawy żylaków miednicy

Żylaki miednicy (SRVMT) są dość powszechną chorobą, szczególnie u kobiet. Ale z powodu nieznajomości przez wielu lekarzy cech tej choroby diagnoza jest rzadko dokonywana, a diagnozę choroby uważa się za prawie „egzotyczny kliniczny”. Ze względu na różnorodność objawów i dominację bólu BPMT jest często maskowane jako ginekologiczne choroby zapalne i hormonalne, patologia układu moczowego (zapalenie pęcherza), choroby chirurgiczne (zapalenie jelita grubego i choroba Leśniowskiego-Crohna), rwa kulszowa lędźwiowa, a nawet choroby bioder.

Częstotliwość HRMT wynosi 5,4 - 80%, co stanowi podobny zakres ze względu na niejednoznaczność zasad diagnozowania i leczenia. Częstotliwość występowania tej patologii wzrasta z wiekiem, u nastoletnich dziewcząt (poniżej 17 lat) odsetek chorób sięga 19,4, podczas gdy w okresie okołomenopauzalnym częstość występowania HRMT wzrasta do 80%. Najczęściej BPMT diagnozuje się u kobiet w wieku rozrodczym..

Należy zauważyć, że tę patologię często stwierdza się podczas ciąży, u około 30% przyszłych matek chorobę rozpoznaje się po 8 tygodniach ciąży.

Zdefiniujmy terminy

Większość kobiet zdaje sobie sprawę z istnienia choroby, takiej jak żylaki kończyn dolnych. W przeciwieństwie do BPMT można zobaczyć żylaki nóg, ponieważ rozszerzone żyły zwykle znajdują się pod skórą (występuje również rozszerzenie głębokich żył) i są wyraźnie widoczne.

Żylaki miednicy nazywane są patologią żył zlokalizowanych odpowiednio w głębi miednicy, nie są one widoczne dla oka i trudno jest podejrzewać chorobę. W przypadku BPMT zaburza się architekturę (strukturę ściany żylnej) żył, zmniejsza się ich elastyczność, w wyniku czego zastyga krew żylna w miednicy. Innymi słowy, żyły miednicy zatkają się, puchną, a odpływ krwi żylnej jest zakłócany, co prowadzi do zatoru żylnego.

BPMT jest również nazywany zespołem zastoju żylnego miednicy. W niektórych źródłach można znaleźć termin „żylaki u kobiet”, co nie jest całkowicie poprawne. W przypadku żylaków żył powrózka nasiennego i jądra, które występują tylko u mężczyzn, biorą udział w tym procesie, ale zgodnie z mechanizmem i objawami rozwoju choroba jest podobna do BPMT.

Ponadto wielu autorów nazywa BPMT zespołem przewlekłego bólu miednicy, co również nie jest prawdą. Zespół ten może być spowodowany wieloma przyczynami (choroby ginekologiczne, urologiczne), w tym żylakami miednicy.

Przyczyny i mechanizm rozwoju

Do tej pory udowodniono, że BPMT jest spowodowany rozszerzeniem żył splotu jajnikowego i żył szerokiego więzadła macicy. A mechanizmem rozwoju patologii jest niewydolność zastawek żylnych jajników, co prowadzi do odwrotnego refluksu krwi (refluksu) i wywołuje wzrost ciśnienia żylnego oraz rozwój zastoju żylnego w splocie żył miednicy. Na tle upośledzonego przepływu krwi żylnej w głównych żyłach rozwijają się dodatkowe (dodatkowe) drogi krążenia.

Również w rozwoju choroby zawartość hormonów, w szczególności poziom progesteronu, nie zajmuje ostatniego miejsca. Progesteron - hormon ciąży zmniejsza napięcie mięśni gładkich nie tylko macicy (zapobieganie poronieniom), ale także ściany naczyń, co powoduje ich rozszerzenie (rozszerzenie) i przekrwienie żylne. Ponadto wraz z postępem ciąży rosnąca macica zaczyna ściskać duże naczynia przestrzeni zaotrzewnowej (żyły dolnej dolnej i żyły biodrowej), co przyspiesza tworzenie się zabezpieczeń. Dlatego VZRVMT występuje znacznie częściej u przyszłych matek niż u wszystkich innych kobiet.

Potwierdza to hormonalną teorię rozwoju patologii i wykrywania HRMT u dorastających dziewcząt, gdy odnotowuje się skoki hormonalne związane z okresem dojrzewania. Spośród wszystkich objawów żylaków miednicy u dziewcząt odnotowano tylko jedną - wzrost leucorrhoea pochwy.

Kolejnym punktem wyjścia w rozwoju patologii jest dysplazja tkanki łącznej, która występuje u około 35% ludzi. Na tle dysplazji stwierdza się niedobór kolagenu w składzie ściany naczyń, co zapewnia elastyczność i wytrzymałość naczyń. W skrajnych przypadkach kolagen może być całkowicie nieobecny. Ogólnoustrojowe uszkodzenie tkanki łącznej wyjaśnia częste połączenie żylaków miednicy z żylakami nóg i hemoroidów.

Czynniki prowokujące

Następujące czynniki predysponują do rozwoju BPMT:

Zwiększona objętość krwi w naczyniach, zwiększona zawartość progesteronu, rosnąca macica - wszystko to prowadzi do rozszerzenia żył małej miednicy i ucisku wielkich naczyń.

• Wrodzona dysplazja tkanki łącznej

Zmniejszony napięcie naczyniowe i niedorozwój zastawek żylnych prowadzą do zwiększonego kręcenia i kruchości żył.

Kilkakrotnie zwiększa obciążenie kobiecego ciała, w tym naczyń krwionośnych.

• Wielokrotne porody i skomplikowane porody

Utrzymujący się poród lub poród z dużym płodem, nieprawidłowości siły rodzącej, a także duża liczba porodów przyczyniają się do upośledzenia przepływu krwi w żyłach miednicy jest niewielka, w żyłach kończyn dolnych i splotach hemoroidalnych.

• Siedzący tryb życia

Zarówno praca „siedząca”, jak i „stojąca”, z powodu stale występującej bezczynności fizycznej, powodują przekrwienie żylne.

• Ciężki wysiłek fizyczny i podnoszenie ciężarów
• Patologia ginekologiczna

Do tej grupy należą choroby zapalne macicy / przydatków, nowotwory (mięśniak, torbiele i nowotwory jajnika) oraz endometrioza.

Zagięcie macicy do tyłu powoduje przegięcie szerokiego więzadła macicy, co narusza przepływ krwi żylnej w nim, a następnie w żyłach miednicy.

• Leczenie hormonalne i antykoncepcja hormonalna

Wpływ hormonalnej terapii zastępczej i COC potwierdza następujący fakt: u kobiet po menopauzie nasilenie objawów VRMT zmniejsza się.

W przypadku anorgazji (braku satysfakcji seksualnej) w miednicy małej występuje zastój krwi, który ostatecznie przekształca się z frustracji seksualnej w żylaki miednicy. Przekrwienie żylne wywołuje również dyspareunię (ból podczas i po stosunku). Wpływa niekorzystnie na przepływ krwi żylnej miednicy i przerywa stosunek. Kobiety, których partnerzy stosują tę metodę antykoncepcji, częściej doświadczają BPVMT (z powodu tej samej anorgasmii).

Klasyfikacja

W zależności od objawów klinicznych rozróżnia się 2 formy żylaków miednicy:

1. ekspansja żył sromu (w ciężkich przypadkach rozciąga się na wewnętrzne uda i krocze);
2. zespół przekrwienia żylnego.

Obie formy istnieją jednocześnie, tylko objawy jednej z nich są bardziej wyraźne. Powstaje błędne koło - rozszerzone żyły sromu prowadzą do zakłócenia odpływu żylnego do miednicy, a rozszerzenie żył splotów miednicznych powoduje rozszerzenie żył sromowych.

Przyszłe matki częściej widzą powiększenie żył sromu, patologia może zniknąć sama po porodzie, ale utrzymuje się w 2 - 10% przypadków.

Klasyfikacja A. Wołkowa (według stopnia rozszerzalności żylnej):

• 1 stopień - średnica żył nie przekracza 5 mm, przebieg naczyń jest zwinięty (korkociąg);
• 2 stopnie - średnica naczynia wynosi 6 - 10 mm, ekspansję żylaków można całkowicie zauważyć lub obserwuje się tylko w splotach jajnika, żyłach parametru lub myometrium;
• 3 stopnie - średnica przekracza 10 mm.

Obraz kliniczny

Objawy żylaków miednicy u kobiet są bardzo różnorodne i często maskują jako choroby sąsiednich układów i narządów. Jak już wskazano, choroba może wystąpić z przewagą objawów określonej postaci klinicznej.

Objawy żylaków sromu

Rozszerzenie żył

Głównym znakiem tej postaci jest wyraźne rozszerzenie żył w sromie i / lub kroczu, które widzi sama kobieta. Kobieta skarży się na swędzenie i dyskomfort sromu, uczucie ciężkości lub pękający ból w tym obszarze. Badanie ginekologiczne ujawnia obrzęki i obrzęk warg sromowych, powiększone i rozszerzone żyły na ich powierzchni, w kroczu i pośladkach, w większości przypadków hemoroidy.

Krwawienie

Istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia spontanicznego lub pourazowego krwawienia (po koalicji lub porodzie). Ponieważ ściana żylna jest znacznie cieńsza, dość trudno jest wykonać hemostazę (zatrzymać krwawienie) nawet metodami chirurgicznymi (podwiązanie uszkodzonych żył lub ich zaciskanie).

Zakrzepowe zapalenie żył

Powikłaniem tej postaci jest ostre zakrzepowe zapalenie żył krocza. W tym przypadku pojawiają się bardzo silne bóle, skóra krocza zaczerwienia się i puchnie. Żyły w miejscu zakrzepicy kondensują się i stają się bolesne. Ich zapalenie (zapalenie żył) łączy się z zakrzepicą żył, której towarzyszy wzrost temperatury (do 38 stopni) i zespół zatrucia (osłabienie, utrata apetytu).

Objawy zespołu przekrwienia żylnego

W tej formie ból jest najważniejszy. Jakie są bóle żylaków miednicy? Charakter bólu jest stały, są zlokalizowane w dolnej części brzucha i mają różną intensywność i charakter (ciągnięcie, bóle, tępe, pękanie, umiarkowanie lub wyraźnie zaznaczone).

Ból może promieniować do okolicy lędźwiowej i kości krzyżowej, krocza lub pachwiny. Charakterystyczną cechą bólu w zatorach żylnych miednicy jest ich nasilenie po dłuższym przebywaniu w ustalonej pozycji (siedzącej lub stojącej), a także po pracy fizycznej i podnoszeniu ciężarów.

Ból podczas i po stosunku

Choroba charakteryzuje się również dyspareunią, a ból może pojawić się zarówno podczas stosunku płciowego, jak i po nim. Dyspareunia wywołuje rozwój strachu przed pochwą i koitusiem. Odnotowuje się nadwrażliwość (przeczulica) skóry krocza i błony śluzowej pochwy.

Zespół napięcia przedmiesiączkowego

Innym objawem tej postaci jest zespół napięcia przedmiesiączkowego, którego objawy są wyraźne, a nasilenie bólu występuje w drugiej fazie cyklu (od dnia 14).

Występują również bolesne miesiączki i zaburzenia cyklu (bolesne miesiączkowanie), wzrost objętości wydzieliny z pochwy.

Zaburzenia oddawania moczu

W niektórych przypadkach występują zaburzenia oddawania moczu (bolesne i szybkie), które są związane z przekrwieniem żylnym pęcherza.

Naruszenie zwykłego stylu życia, niezadowolenie seksualne, trwające konflikty rodzinne pogarszają stan psycho-emocjonalny kobiety i prowadzą do rozwoju nerwicy i depresji.

Diagnostyka

Rozpoznanie żylaków miednicy jest bardzo skomplikowane i powinno być przeprowadzone z udziałem ginekologa i flebologa. Wszystkie środki diagnostyczne są podzielone na nieinwazyjne i inwazyjne.

Metody nieinwazyjne

Badanie ginekologiczne

Jest przeprowadzany bezbłędnie, ale pozwala tylko podejrzewać żylaki małej miednicy. Badanie zewnętrzne ujawnia pogrubione i rozszerzone żyły na wargach sromowych, kroczu i wewnętrznych powierzchniach ud. Badanie w lusterkach ginekologicznych pozwala zobaczyć sinicę (sinicę) ścian pochwy, a badanie dotykowe określa pastowatość (gładkość) i bolesność łuków pochwy. Bolesność występuje również podczas dotykania przydatków, więzadeł macicy i po przemieszczeniu za szyjkę macicy.

Zaleca się prowadzenie połączonego ultradźwięku jednocześnie z czujnikami przezbrzusznymi (przez ścianę brzucha) i przezpochwowymi (przez pochwę) za pomocą dopplerografii. To badanie pozwala nam zidentyfikować nie tylko patologię organiczną macicy i przydatków, ale także „zobaczyć” konglomeraty żylaków, ocenić przepływ krwi w nich i ich szybkość oraz określić patologiczny refluks.

CT i MRI

Te metody diagnostyczne mogą wykluczyć patologię organiczną narządów miednicy i potwierdzić obecność konglomeratów żylaków w macicy, jej szerokim więzadle i jajnikach.

Metody inwazyjne

Badanie rentgenowskie z wprowadzeniem środka kontrastowego (angiografii) jest uważane za złoty standard w badaniu naczyń krwionośnych:

Flebografia pozalekcyjna

Wprowadzenie kontrastu do mięśnia macicy w obszarze jego dna drogą wewnątrzszyjkową, a następnie badanie rentgenowskie.

Selektywna jajnikografia

Kontrast wstrzyknięty do żył jajnika.

Wariografia

Przeprowadza się go za pomocą żylaków sromu i krocza, kontrast wprowadza się do żył krocza.

Laparoskopia

Przeprowadza się go w celu diagnostyki różnicowej i identyfikacji współistniejących chorób, które komplikują przebieg VRMT. W niektórych przypadkach laparoskopia diagnostyczna przechodzi do leczenia - żyły jajnika są podwiązane.

Leczenie

Leczenie BPVMT powinno być kompleksowe i obejmować podstawową terapię, leki oraz, jeśli wskazane, interwencję chirurgiczną.

Podstawowe leczenie

Podstawą każdego leczenia jest reżim i prawidłowe odżywianie. Przede wszystkim pacjenci z VRMT powinni rozwiązać problem warunków pracy. Jeśli to możliwe, pracownik zostaje przeniesiony do pracy, która wyklucza podnoszenie ciężarów, znaczny wysiłek fizyczny. W przypadku pracy siedzącej lub stojącej co 30 minut powinieneś robić krótkie przerwy prostymi ćwiczeniami (chodzenie w miejscu, przysiady, podnoszenie kolan). Powinieneś przestrzegać tej samej zasady w wolnym czasie.

Konieczne jest również dokonanie przeglądu żywienia. Ogniotrwałe tłuszcze (smalec, tłuste mięso), pikantne potrawy, przyprawy, marynaty, wędzone mięso i pikle, alkohol i palenie powinny być wyłączone z diety. Urozmaicaj menu dużą ilością świeżych warzyw i owoców, olejów roślinnych (źródło witaminy E - przeciwutleniacz), zbóż.

Pacjentom z żylakami miednicy zaleca się noszenie bielizny uciskowej - pończochy lub rajstop, które normalizują przepływ krwi w naczyniach i eliminują przekrwienie żylne.

Ponadto pacjenci z BPMT muszą codziennie ćwiczyć gimnastykę, wykonując:

• ćwiczenie „brzoza”;
• rower treningowy";
• ćwiczenia „nożyczki”;
• ćwicz w pozycji leżącej - rozciągnij nogi, a następnie zegnij kolana i pociągnij do klatki piersiowej;
• ćwicz w pozycji na brzuchu - na zmianę podnosząc jedną nogę lub drugą;
• chodzenie po pokoju: na palcach, na piętach, a następnie z wysoko uniesionymi kolanami (co najmniej 15 minut);
• w pozycji leżącej podnieś wyprostowane nogi, zegnij kolana i biodra i wyprostuj się ponownie.

W celu zapobiegania nawrotom zaleca się pływanie, jogging i jazdę na rowerze..

Przydatny codzienny prysznic wewnętrzny ud, krocza i podbrzusza.

Farmakoterapia

Preparaty farmakologiczne na tę chorobę są przepisywane na kursach i obejmują następujące grupy farmakologiczne:

• fleboprotektory (mają działanie przeciwzapalne i niszczące, zmniejszają przepuszczalność naczyń, poprawiają drenaż limfatyczny);
• flebotoniki (normalizacja tonu i zwiększenie elastyczności ściany żylnej, poprawa reologii - przepływ krwi);
• leki przeciwpłytkowe (zapobiegają zakrzepicy): trójpiersiowe, aspiryna, pentyl;
• NLPZ (ibuprofen, nise) - powstrzymują ból i działają przeciwzapalnie;
• enterosorbenty (wiążą toksyny w jelicie): węgiel aktywny, smecta, polysorb;
• przeciwutleniacze i ochraniacze błon (zapobiegają utlenianiu, eliminują wolne rodniki, wspierają pracę błon komórkowych, podział komórek i procesy energetyczne): witaminy C i E, ubichinon, likopid.

Zalecane flebotoniki i fleboprotektory:

• detralex - zwiększa napięcie ściany żylnej i normalizuje odpływ limfy, czas przyjęcia wynosi 6 miesięcy;
• phlebodia 600 - zmniejsza rozciągliwość żył, eliminuje przekrwienie żylne, normalizuje drenaż limfatyczny i poprawia mikrokrążenie, działa przeciwzapalnie - przyjmuje przez 2 do 4 miesięcy;
• troksewazyna (dostępna zarówno w tabletkach, jak i jako maść), przyjmowana do 3 miesięcy, jako leczenie miejscowe - w leczeniu żył sromu i krocza;
• Aescusan (dostępny w kroplach);
• venoruton;
• antystax;
• vazoket.

Operacja

Leczenie chirurgiczne żylaków małej miednicy odbywa się według ścisłych wskazań:

• nieskuteczność leczenia zachowawczego;
• 3 stopień choroby;
• niemożność powstrzymania bólu.

Stosuje się różne procedury chirurgiczne w zależności od lokalizacji refluksu i konglomeratów żylnych:

• podwiązanie żyły jajnika (przez dostęp zaotrzewnowy lub laparoskopię);
• skleroobliteracja żył jajnika pod kontrolą hagiografii (substancja stwardniająca jest wprowadzana do światła żyły, operacja jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym);
• resekcja (częściowe usunięcie) żył jajnika poprzez dostęp zaotrzewnowy lub laparoskopowy;
• obcinanie żył jajnika laparoskopowo;
• flebektomia (usunięcie żył) z żylakami sromu i krocza;
• koagulacja laserowa i częstotliwości radiowych;
• krzyżowanie - podwiązanie żyły odpiszczelowej i jej dopływów - z kombinacją żylaków krocza i kończyn dolnych.

Pytanie odpowiedź

Tak, stosowanie alternatywnych metod leczenia jest dozwolone jako dodatkowa terapia do leczenia i podstawowego leczenia. Skuteczne jest przyjmowanie naparów z kasztanowca, grzyba brzozowego (chaga) i korzenia mniszka lekarskiego.

Możliwe powikłania i konsekwencje HRVMT obejmują: nieregularne miesiączki w postaci dysfunkcyjnego krwawienia z macicy, zapalenie macicy, przydatków i mocznika. Istnieje również wysokie ryzyko tak groźnego powikłania, jak zakrzepica żył miednicy, wymagająca natychmiastowej operacji i niepłodności.

Biorąc pod uwagę ciążę mnogą i ciężkie żylaki, lekarz prawdopodobnie zaproponuje zaplanowane cięcie cesarskie, ponieważ ryzyko możliwego uszkodzenia żył podczas niezależnego porodu i wystąpienia krwawienia jest bardzo wysokie.

Tak, hirudoterapia jest szeroko stosowana w przypadku żylaków kończyn dolnych i żył miednicy. Pijawka z BPMT umieszczonym na skórze kości krzyżowej.

Żylaki miednicy

Ostatnio u kobiet coraz częściej zdiagnozowano żylaki miednicy. Często jego objawy są mylone z patologiami ginekologicznymi o charakterze zapalnym lub zaburzeniami hormonalnymi. Prawidłowa diagnoza patologów pozwoli ci przejść odpowiednie leczenie, które zapobiegnie rozwojowi poważnych powikłań.

Klasyfikacja i etiologia żylaków małej miednicy

Narządy zewnętrzne i wewnętrzne żeńskiego układu rozrodczego mają wiele naczyń krwionośnych, z których każde ma zastawki i są ze sobą połączone. W ciele zdrowej kobiety cała krew jest pobierana z krocza i dostaje się do żyły głównej. W przypadku żylaków narządów miednicy jego transport do żyły głównej nie jest przeprowadzany, co prowadzi do rozwoju procesu zastoju.

Według ICD-10 żylaki małej miednicy oznaczają patologiczny proces związany z osłabieniem ścian naczyń żylnych narządów miednicy, co prowadzi do rozwoju ektazji.

Istnieją dwa rodzaje żylaków żył miednicy, które są ze sobą połączone i wywołują wzajemny rozwój:

• Powiększenie żyły Vulvar.
• Zespół żylnej mnogości.

W zależności od stopnia rozszerzania się żylaków żylaki narządów miednicy mają 3 stopnie. Na początkowym etapie ich rozmiar nie przekracza 5 mm, natomiast klasa 3 charakteryzuje się średnicą żył powyżej 10 mm.

Wśród głównych przyczyn rozwoju żylaków narządów miednicy eksperci wyróżniają:

• Rozszerzenie splotu jajnikowego i żył szerokiego więzadła macicy.
• Wysoki progesteron.
• Zaburzenia hormonalne, zwłaszcza w okresie dojrzewania.
• Dysplazja tkanki łącznej.
• Dziedziczna predyspozycja.
• Wrodzone choroby ścian naczyń krwionośnych.

Czynniki prowokujące, które predysponują do rozwoju żylaków małej miednicy, obejmują:

• Ciąża.
• Ciąża mnoga.
• Komplikacje poporodowe.
• Hipodynamia.
• Choroby układu rozrodczego.
• Terapia hormonalna i antykoncepcja.
• Seksualna dysfunkcja.
• Znacząca aktywność fizyczna.

Prawdopodobieństwo rozwoju żylaków podczas ciąży jest bardzo wysokie. Zmiany hormonalne i dodatkowe obciążenia narządów wewnętrznych są korzystnym warunkiem deformacji układu naczyniowego kobiety.

Wraz z rozwojem żylaków narządów miednicy dochodzi do dysfunkcji zastawek odpowiedzialnych za odpływ krwi. Ich zniszczenie prowadzi do stagnacji krwi w żyłach, które z kolei przelewają się krwią i rozciągają. To powoduje wzrost zatorów w naczyniach krwionośnych. Głównymi miejscami lokalizacji zespołu przekrwienia żył miednicznych jest obszar w okolicy macicy, jajowodów, pochwy i sromu.

Żylaki miednicy: objawy

Symptomatologia choroby jest różnorodna i złożona. Często jego manifestacja jest mylona z oznakami patologii sąsiednich układów i narządów ciała. Charakterystyczną cechą objawów tej patologii jest rozpowszechnienie przejawów jednej z form.

Objawy żylaków sromu obejmują:

• Znaczne rozszerzenie żyły w sromie lub kroczu. Jest uczucie swędzenia, dyskomfortu, ciężkości. Wargi sromowe puchną, a żyły na ich powierzchni są powiększone i rozszerzone. Mogą pojawić się węzły hemoroidalne.
• Spontaniczne lub pourazowe krwawienie.
• Zakrzepowe zapalenie żył krocza, jako powikłania tego rodzaju żylaków. Odczuwalne są silne bóle, obrzęk i przebarwienia skóry na kroczu. Żyły są napięte i bolesne. Możliwe jest również ich zapalenie..

Na tle takich objawów istnieje wysokie prawdopodobieństwo rozwoju lęku przed kontaktem seksualnym, uczucia niepokoju i drażliwości. Kobieta rozwija dysfunkcję układu rozrodczego, co może prowadzić do bezpłodności.

Zespół hiperemii objawia się:

• Stały ból w podbrzuszu z możliwym napromieniowaniem kręgosłupa lędźwiowego, kości krzyżowej, krocza lub pachwiny. Mogą mieć różną intensywność i charakter. Ich wzmocnienie wywołuje stan stacjonarny i nadmierny wysiłek fizyczny.
• Dyspareunia. Pojawienie się bólu jest możliwe bezpośrednio podczas stosunku i po jego zakończeniu. Obserwuje się przeczulica skóry krocza i błony śluzowej pochwy..
• Zespół napięcia przedmiesiączkowego. Wyraźne objawy bólu obserwuje się w drugiej fazie cyklu. Możliwe są również bolesne miesiączki, bolesne miesiączkowanie i zwiększone wydzielanie z pochwy..
• Zaburzenia oddawania moczu Opróżnianie towarzyszy silny ból i jest częste..

Objawy żylaków miednicy są bardzo rozległe i mogą mieć dowolną intensywność. Może być złożony lub zamanifestowany na jednej podstawie. Przejaw najmniejszych oznak patologii wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej. Zaniedbanie objawów żylaków może prowadzić do poważnych powikłań..

Leczenie żylaków miednicy u kobiet

Flebolog lub chirurg naczyniowy bierze udział w diagnozowaniu choroby i jej leczeniu. Indywidualne leczenie żylaków odbywa się kompleksowo i zależy od stadium choroby.

Na początkowym etapie stosuje się tylko metody leczenia zachowawczego:

• Noszenie produktów uciskowych. W przypadku żylaków narządów miednicy zaleca się noszenie rajstop uciskowych. Normalizują przepływ krwi w naczyniach krwionośnych i eliminują zastój krwi w żyłach..
• Farmakoterapia. Polega na złożonym podawaniu leków różnych grup. W tej chorobie leki przeciwprzepływowe, flebotoniczne, leki przeciwpłytkowe, NLPZ, enterosorbenty, przeciwutleniacze, venotoniki i ochraniacze błon są przepisywane w kursach.
• Ćwiczenia terapeutyczne. Codzienne wykonywanie specjalnej gimnastyki, składającej się z następujących ćwiczeń: brzoza, rower, nożyczki, zaciskanie nóg do klatki piersiowej podczas leżenia, na przemian podnoszenie nóg z pozycji leżącej, chodzenie po pokoju na palcach i piętach.

Codzienny prysznic wewnętrznych ud, podbrzusza i krocza o wysokim kontraście ma wysoką skuteczność w leczeniu uzupełniającym..

Leczenie farmakologiczne jest zalecane w okresie zaostrzenia. Pod wpływem leków objawy choroby są skutecznie zatrzymywane i osiągana jest długotrwała remisja choroby..

W zaawansowanym stadium choroby, gdy metody leczenia zachowawczego nie przyniosły pożądanego rezultatu i nie nastąpiło złagodzenie bólu, zaleca się chirurgiczne leczenie żylaków. W zależności od obrazu klinicznego patologii i lokalizacji refluksu i konglomeratów żylnych decyduje się kwestia zastosowania następujących procedur chirurgicznych:

• Opatrunki na żylę jajnika.
• Sklerobliteracja żył jajnika.
• Resekcja jajnika.
• Obcinanie żył jajnika.
• Flebektomia.
• Koagulacja laserowa i częstotliwości radiowych.
• Krossektomia.

Podstawą każdej terapii jest prawidłowe odżywianie i reżim. Wszystkie złe nawyki są wykluczone, a wszystkie wizyty lekarskie i zalecenia są ściśle przestrzegane.

Naturopaci, jako terapia wspomagająca, zalecają stosowanie niektórych tradycyjnych leków. Wśród nich najskuteczniejsze charakteryzują się:

• Świeża marchewka z olejem lnianym.
• Nalewka z kasztanów.
• Napar z korzenia mniszka lekarskiego.
• Procedury Hirudoterapii.

Niezależnie od metody terapii każde leczenie żylaków narządów miednicy powinno być wykonywane wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza i pod jego nadzorem. Samoleczenie tej patologii jest surowo zabronione, ponieważ rozwój powikłań może być śmiertelny.

Żylaki miednicy u kobiet w czasie ciąży

Jak pokazuje praktyka medyczna, wiele kobiet doświadcza żylaków narządów miednicy podczas ciąży lub po porodzie. Fizjologicznie w okresie ciąży istnieje wysokie prawdopodobieństwo rozwoju dysfunkcji żył, co prowadzi do upośledzonego odpływu krwi.

Najbardziej podatne na rozwój tej patologii są kobiety z:

• Diagnozowanie nieprawidłowej struktury narządów układu rozrodczego.
• Dziedziczna predyspozycja.
• Szybki przyrost masy ciała podczas ciąży.
• Złe nawyki.

Najczęściej żylna ekspansja żył miednicy występuje w trzecim trymestrze ciąży. Wynika to ze wzrostu wielkości macicy, co prowadzi do dodatkowego nacisku na narządy znajdujące się w pobliżu. W rezultacie rozwija się ich dysfunkcja..

Ponadto jedną z głównych przyczyn rozwoju tej patologii podczas ciąży jest zmiana tła hormonalnego. Gwałtowny wzrost ilości progesteronu prowadzi do nierównowagi hormonalnej, która następnie rozluźnia ściany żył.

Żylaki narządów miednicy nie są przeciwwskazaniem do zajścia w ciążę i wskazaniem do jej przerwania. Przestrzeganie zaleconych przez lekarza środków zapobiegawczych i zachowawczych znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo powikłań zarówno u kobiety, jak i płodu.

Warto zauważyć, że jednym z głównych powikłań tej patologii jest ostre zakrzepowe zapalenie żył żył miednicy małej. Ponadto podczas urazu dotkniętych żył może rozwinąć się krwawienie, które zatrzymuje się tylko chirurgicznie.

Dostawa z żylakami miednicy w pierwszym i drugim etapie choroby odbywa się naturalnie. W zależności od obrazu klinicznego choroby może być dodatkowe podawanie leków rozrzedzających krew. Trzeci etap żylaków jest przeciwwskazaniem do naturalnego porodu. Dlatego kobieta rodząca ma cesarskie cięcie.

Leczenie żylaków ma na celu zatrzymanie objawów. Kobiety w ciąży natychmiast zaczynają nosić bieliznę kompresyjną. W ustach dużej żyły odpiszczelowej kości udowej lub w dole miednicy wkładane są specjalne wałki.

W drugim trymestrze ciąży odbywa się leczenie farmakologiczne. Leki flebotonizujące są początkowo przepisywane. Jeśli ich odbiór nie przyniósł pozytywnego wyniku, wówczas przeprowadzany jest przebieg terapii miażdżycowej.

Uważne podejście do stanu zdrowia pomoże uniknąć powikłań żylaków i nie będzie stanowić zagrożenia dla żadnej kobiety lub płodu. Najczęściej patologia po ciąży jest niezależnie eliminowana. Ale istnieje minimalne ryzyko utrzymywania się żylaków po porodzie.

Zapobieganie żylakom narządów miednicy

Konserwatywne metody leczenia znacznie łagodzą stan kobiety w ciąży i zapobiegają rozwojowi powikłań. Głównym celem kompleksu terapeutycznego jest zapobieganie nawrotowi i zapobieganie operacyjnemu rozwiązaniu patologii.

Ważną rolę odgrywa zapobieganie patologii i jej nawrotom. Główni eksperci w zakresie środków zapobiegawczych to:

• Prowadzenie terapii hormonalnej wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza i pod jego nadzorem.
• Aktywny tryb życia z umiarkowanymi ćwiczeniami.
• Eliminacja złych nawyków.
• Systematyczne wdrażanie specjalnych ćwiczeń w celu utrzymania zdrowych naczyń krwionośnych.
• Prawidłowe i zdrowe odżywianie z dużą ilością świeżych owoców i warzyw.
• Noszenie pończoch uciskowych z pierwotnymi objawami.

Przestrzeganie środków zapobiegawczych jest ważne przez całe życie. W końcu zapobieganie patologii jest znacznie łatwiejsze niż leczenie..

Rewizja diety, utrzymanie aktywnego trybu życia, regularne badania konsultacyjne przez lekarza i leczenie patologii z objawami najmniejszych objawów choroby pomogą wyleczyć patologię w odpowiednim czasie. Takie podejście do zdrowia zapobiegnie interwencji chirurgicznej na etapie leczenia i zapobiegnie rozwojowi nawrotów przez wiele lat..