Mała choroba (Spastyczna Dyslegia)

Choroba Little'a to rodzaj paraliżu, który diagnozuje się w większości przypadków u dzieci. Taki paraliż może powodować nie tylko zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego, ale także prowadzić do poważnych dolegliwości układu nerwowego, na które wpływa choroba..

Choroby tego typu są diagnozowane u niemowląt od urodzenia i występują w pierwszych miesiącach życia. Paraliż niemowlęcy może powodować zakażenie wewnątrzmaciczne, obrażenia odniesione przez dziecko podczas porodu, procesy zatrucia w ciele, a także poważne uszkodzenie układu mięśniowo-szkieletowego w wieku do jednego roku.

W przypadku paraliżu w układzie nerwowym zachodzą zmiany, ale nie postępują, ale mają charakter rezydualny, które zwykle zanikają z wiekiem, prowadząc do znacznej poprawy stanu chorego dziecka. U dorosłych takie objawy są prawie niemożliwe do zdiagnozowania..

William John Little

Pediatrzy rozróżniają dwa typy porażenia u dzieci:

Porażenie mózgowe ma specyficzną symptomatologię, która objawia się na tle uszkodzenia podkorowej tkanki guzkowej i dróg piramidowych.

Choroba Little należy do tej grupy, ponieważ jest również powszechnie nazywana diplegią spastyczną. Pojawia się w wyniku urazu porodowego, objawiającego się w spastycznych zaburzeniach kończyn dolnych, czasami objawiających się w górnej części. W większości przypadków paraliż ręki objawia się niezręcznymi ruchami i parestezjami.

U dzieci z takimi objawami upośledzone są zdolności motoryczne palców, nie mogą one trzymać małych przedmiotów, a ich funkcja chwytania jest słabo rozwinięta. W kończynach dolnych obserwuje się nadmiernie zwiększony ton, w wyniku którego dziecko tworzy charakterystyczną postawę, reprezentowaną przez zgięte kolana i struktury stawu skokowego. W dużych stawach można zaobserwować przykurcz..

Symptomatologia

Wyraźne objawy u niemowlęcia obserwuje się od pierwszych dni życia:

• Podczas kąpieli lub pieluszki dziecko ma napięcie mięśniowe, które przejawia się jako odporność na bierną aktywność ruchową.
• Obserwuje się również sztywność..
• Począwszy od szóstego miesiąca życia stawy udowe zaczynają się odwracać, a stawy kolanowe są ściskane.

Dzieciak nie stara się długo stawiać na nogach i nie chodzi, a kiedy zaczyna chodzić, nieprawidłowo układa kończyny dolne i nie zachowuje równowagi w zależności od wieku.

Podczas chodzenia dziecko opiera się wyłącznie na palcach i nie porusza nogami. Kończyny dolne często krzyżują się, a stawy kolanowe ocierają się o siebie. Jeśli dziecko położy się lub wstanie, wówczas porusza obie kończyny dolne w kolejności synchronicznej.

Istnieje zwiększony odruch aparatu ścięgien, który nie działa z powodu faktu, że w aparacie mięśniowym obserwuje się słaby ton. Z powodu tego problemu odruchy wskazujące na patologię są często całkowicie nieobecne..

Stan psychiczny dziecka pozostaje stabilny, a rozwój umysłowy jest w pełni zgodny z jego wiekiem. Jednak czasami dolegliwość ta prowadzi do zmniejszenia inteligencji i odchyleń umysłowych.
Choroba najczęściej dotyka jednej strony ciała. W kończynach górnych występuje zwiększony ton ścięgien zginających i mięśni, a w kończynach dolnych wręcz przeciwnie - prostowniki. Kończyna górna jest zgięta w strukturze stawu łokciowego i dociśnięta do ciała, paliczki palców są zaciśnięte w pięść, a kończyna dolna jest całkowicie rozluźniona i nierozgięta, zwrócona twarzą do.

W uszkodzonym obszarze odruch ścięgienno-okostnowy rozszerzył podział na strefy, a czasem można zdiagnozować zmiany kloniczne w stawie kolanowym i stopie..

Sparaliżowane kończyny są bardzo słabo rozwinięte w porównaniu ze zdrowymi. U starszych dzieci często diagnozowana jest hiperkineza, co prowadzi do zmniejszenia napięcia mięśniowego. Ponadto dziecko może cierpieć na epilepsję i może wystąpić opóźnienie w rozwoju umysłowym..

Przyczyny

Przyczyny te przyczyniają się bardziej do rozwoju choroby u dorosłych, ale mogą prowadzić do rozwoju choroby u dzieci. Są reprezentowane przez urazy i zapalenie mózgu..

Terapia

Ta choroba jest najczęstszą zmianą typu mózgowego u dzieci. Pediatrzy zalecają dzieciom, u których zdiagnozowano tę chorobę, od pierwszych dni życia, przeprowadzanie specjalistycznych zabiegów masażu i wykonywanie ćwiczeń gimnastycznych. Pomogą nie tylko walczyć z chorobą, ale także staną się profilaktyką, która pomoże jej uniknąć..

Głównym celem leczenia jest rozwinięcie umiejętności u dziecka i doprowadzenie jego układu mięśniowo-szkieletowego do mniej lub bardziej normalnego stanu. Aby zmniejszyć objawy patologiczne, eksperci zalecają przeprowadzenie procedur termalnych i masażu. Wyznaczono również terapię ruchową.
Z przepisanych leków:

• Metabolity.
• Nootropics.
• Środki naczyniowe.
• Witaminy.
• Leki zwiotczające mięśnie.
• Leki przeciwdrgawkowe.

Ponadto dziecko powinno odwiedzić logopedy i psychologa. Dorośli pacjenci są kierowani do kręgarza i rehabilitologa. W niektórych przypadkach zaleca się operacje chirurgiczne i ortopedyczne.

Spastyczna diplegia (mały zespół)

Choroba została po raz pierwszy opisana przez angielskiego położnika Little w 1853 roku. Głównym objawem klinicznym tej choroby jest dolna parapareza spastyczna lub tetrapareza, która dominuje w nogach..

Najczęstszą przyczyną diplegii spastycznej jest wewnątrzczaszkowy uraz porodowy i uduszenie. W takim przypadku dochodzi do uszkodzenia górnych części przedniej centralnej, zwojów i płatów przyśrodkowych. Nastąpił gwałtowny wzrost napięcia mięśniowego w przywodzicielach uda i prostownikach stóp. Nogi dziecka są ułożone jedna na drugiej, często skrzyżowane, stopy są wklęsłe. Kończyny górne, szczególnie odcinki proksymalne, są mniej dotknięte. Ruchy rąk są na ogół utrzymywane.

W niektórych przypadkach dochodzi do porażki nerwów czaszkowych w postaci zeza, gładkości fałdów nosowo-wargowych, odchylenia języka na bok.

Wrażliwość zwykle nie jest zaburzona, funkcja narządów miednicy nie cierpi.

Odruchy ścięgienno-okostne są zwiększone, szczególnie na kończynach dolnych, wywoływane są odruchy patologiczne grupy Babińskiego i Rossolimo.

Około 20-30% pacjentów ma hiperkinezę o charakterze atetozy lub choreoatetozy, głównie w dystalnych częściach kończyn górnych. Hiperkineza nasila się podczas ruchów i podniecenia, zmniejsza się w spoczynku i znika we śnie.

W przeciwieństwie do innych form porażenia mózgowego, z zespołem Little'a psychika cierpi rzadko i, w mniejszym stopniu, oligofrenia w stopniu osłabienia jest wykrywana u 20–25%. Napady padaczkowe obserwuje się tylko u poszczególnych pacjentów.

U 30–40% dzieci ujawnia się patologia nerwu czaszkowego: zbieżny zez, zanik nerwu wzrokowego, upośledzenie słuchu, porażenie pseudobulbaru. Zaburzenia mowy w postaci opóźnienia w rozwoju, dyzartria pseudobulbarowa, dyslalia występują u 70–80% pacjentów.

Przy łagodnej spastycznej diplegii w pierwszych miesiącach życia reakcje rektyfikacyjne organizmu rozwijają się normalnie. Objawy kliniczne stają się wyraźne w wieku 4-6 miesięcy, kiedy w reakcje te należy uwzględnić mięśnie obręczy miednicy i nóg.

Ciężkie formy choroby pojawiają się w pierwszych dniach po porodzie. Takie dzieci są nieaktywne podczas pieluszek i kąpieli, podczas próby zginania lub prostowania kończyn występuje silny opór z powodu wysokiego napięcia mięśni. Rozwój funkcji statycznych jest opóźniony, pacjenci zaczynają iść do 3-4 lat. Podczas chodzenia nogi są maksymalnie nierozgięte, przyciśnięte do siebie, kolana ocierają się o siebie, dziecko chodzi tylko na czubkach palców stóp. Przy dominującej lokalizacji procesu patologicznego w płatach czołowych mózgu może wystąpić gwałtowny spadek napięcia mięśniowego, w wyniku którego dochodzi do nadmiernego wyprostu w stawach kolanowych i łokciowych, kończyny przyjmują różne nienaturalne postawy.

Prognozowanie zdolności motorycznych jest mniej korzystne niż w przypadku hemiparezy. Tylko 20–25% pacjentów chodzi samodzielnie bez improwizowanych środków, około 40–50% jest w stanie poruszać się za pomocą kuli lub kanadyjskich kijów na wózku inwalidzkim. Stopień przystosowania społecznego może osiągnąć poziom zdrowych ludzi z prawidłowym rozwojem umysłowym i dobrą funkcją ręki.

Czy podoba ci się ten artykuł? Udostępnij link

Administracja strony med39.ru nie ocenia rekomendacji i recenzji na temat leczenia, leków i specjalistów. Pamiętaj, że dyskusję prowadzą nie tylko lekarze, ale także zwykli czytelnicy, więc niektóre wskazówki mogą być niebezpieczne dla zdrowia. Przed jakimkolwiek leczeniem lub lekami zalecamy skontaktowanie się ze specjalistą!

KOMENTARZE

Przydatne informacje, organizacje osób niepełnosprawnych, randki

Choroba Little'a

Wiodący eksperci w dziedzinie traumatologii i ortopedii

Shamik Victor Borisovich

Shamik Viktor Borisovich, profesor, Zakład Chirurgii Dziecięcej i Ortopedii, Państwowy Uniwersytet Medyczny w Rostowie, Doktor Nauk Medycznych, Członek Rady Rozprawy Uniwersytetu Medycznego w Rostowie z dyplomem Chirurgii Dziecięcej, Członek Rady Naukowej Wydziału Pediatrycznego, Traumatolog Dziecięcy-Ortopeda najwyższej kategorii kwalifikacji

Umów się na spotkanie ze specjalistą

Winnikow Siergiej Władimirowicz

Winnikow Siergiej Władimirowicz, traumatolog dziecięcy-ortopeda oddziału traumatologii i ortopedii dla dzieci polikliniki MBUZ „Szpital Miejski nr 20” miasta Rostów nad Donem

Umów się na spotkanie ze specjalistą

Fomenko Maxim Vladimirovich

Fomenko Maxim Vladimirovich Kandydat nauk medycznych. Kierownik Katedry Traumatologii i Ortopedii dla Dzieci, Kandydat Nauk Medycznych, Traumatolog Dziecięcy - Ortopeda najwyższej kategorii

Umów się na spotkanie ze specjalistą

Lukash Julia Valentinovna

Lukash, Julia Valentinovna Kandydat nauk medycznych, doktor traumatolog ortopeda, profesor nadzwyczajny na Oddziale Chirurgii Dziecięcej i Ortopedii

Umów się na spotkanie ze specjalistą

Redaktor strony: Kryuchkova Oksana Aleksandrovna

Choroba Little'a

Wśród różnych form porażenia mózgowego najczęstszą jest choroba Little'a. Według obserwacji Little (1862) porażenie mózgowe, które rozwinęło się w wyniku urazu mózgu dziecka po urodzeniu, stanowi 75% przypadków. Według Sharpe (Scharpe, 1929) i Perlstein (Perlstein, 1954) częstość występowania porażenia mózgowego wrodzonego pochodzenia sięga 90% przypadków.

Choroba Little'a. Etiologia.

Choroba Little'a występuje w wyniku choroby lub wad rozwojowych mózgu płodu lub uszkodzenia mózgu podczas porodu. Tutaj może odgrywać rolę komórka rozwojowa, choroby płodu i niektóre choroby matki. W pierwszych miesiącach okresu prenatalnego choroby zakaźne, a także niedożywienie, choroba nerek, malaria, toksoplazmoza, niezgodność z czynnikiem Rh i niedożywienie mogą również wpływać na to. Wimster (Whimster, 1952) podkreśla matczyne zatrucie narkotykami. Istotne w powstaniu porażenia mózgowego u dzieci są kiła rodziców, przewlekły alkoholizm, cukrzyca i inne choroby, które naruszają metabolizm tkanek. Czynniki obowiązujące podczas porodu obejmują uduszenie płodu, jak Little wskazał również, długie i trudne porody, porody „kleszczowe”, porody „ostre” lub tak zwane „błyskawice”, a także porody bliźniacze, porody przedwczesne, poród w prezentacji pośladkowej i narodzinach dziecka, to znaczy wszystko, co może mieć szkodliwy wpływ na tkankę mózgową do tego stopnia.

Choroba Little'a. Patogeneza.

Porażenie mózgowe lub spastyczne występuje w wyniku uszkodzenia neuronu centralnego, który może wystąpić w korze mózgowej lub po drodze do synapsy z neuronem obwodowym. W chorobie Little zmiana występuje głównie w korze mózgowej. Patogeneza choroby jest wyjaśniona na podstawie pomysłów I.P. Pavlova na półkulach mózgowych jako kompleksie analizatorów: gdy uszkodzona jest przednia część mózgu, a przede wszystkim obszar przedniego środkowego zakrętu, który jest rdzeniem analizatora motorycznego, analiza i synteza reprezentacji przestrzennych i odczuć ciała są zaburzone. Impulsy wchodzące do kory mózgowej są szeroko promieniowane, a ze względu na niewystarczające stężenie są szeroko przekazywane na obrzeża. W takim przypadku proces wzajemnego unerwienia jest zakłócany..

Choroba Little'a. Anatomia patologiczna.

Zmiany w mózgu mają charakter zakończonego procesu i są determinowane przyczynami ich powstania. W przypadku wrodzonych zmian wewnątrzmacicznych mózgu płodu dochodzi do poważniejszych zmian: porencefalii, mikrogirii, niedorozwoju kory mózgowej oraz częściowego zaniku, torbieli i zmian bliznowatych podczas urazów porodowych.

Choroba Little'a. Symptomatologia i klinika.

Zgodnie z klinicznym przebiegiem choroby dzieci z chorobą Little'a stanowią grupę najcięższych pacjentów. Charakterystycznymi objawami choroby są spastyczność, sztywność, upośledzona koordynacja ruchów, przykurcze zginające stawów kończyn z biodrami i inne deformacje kończyn i kręgosłupa. Niektórzy pacjenci mają opóźnienie w rozwoju inteligencji. W zależności od głębokości i rozpowszechnienia zmiany rozwija się para-, tri- i tetraplegia. Uszkodzenia typu hemi- i monoplegii są mniej typowe dla tej choroby, ale w przeciwieństwie do hemiplegii po zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych, we wszystkich przypadkach kończyny dolne są znacznie dotknięte. Jeśli dotyczy to również podkorowych węzłów układu striopallidowego, powstają gwałtowne ruchy: atetoza i choreoatetoza. Często wpływa to na nerwy czaszkowe: wzrokowe, okoruchowe, odurzające, twarzowe, a w niektórych przypadkach słuchowe. Wspólną cechą jest wsteczny przebieg choroby.

Dopływ krwi do kończyn dolnych u dzieci z chorobą Little'a jest zaburzony i zależy od rozwoju funkcji ruchowych. U starszych dzieci, które w ogóle się nie poruszają lub nie pełzają, ciśnienie krwi na naczyniach kończyn dolnych jest wykrywane niżej niż na kończynach górnych. U poruszających się dzieci ciśnienie krwi na kończynach dolnych jest wyższe niż na kończynach górnych (E. M. Grigorieva, 1961).

Poprzednia idea napięcia mięśni z porażeniem spastycznym zmieniła się w ostatnich latach. Yu. M. Uflyand, N.V. Golovinskaya, R.A. Bortfeld, M.V. Akatov (1951), podczas badania fizjologicznego aparatu ruchowego dzieci z chorobą Little, stwierdzili, że napięcie mięśniowe u tych dzieci jest niższe niż u zdrowych dzieci. Nasze obserwacje i badania ujawniły pewne cechy napięcia mięśni w tej chorobie. Bardziej właściwe jest scharakteryzowanie napięcia mięśniowego zgodnie ze stanem mięśnia: w pozycji spoczynkowej napięcie mięśniowe u takich pacjentów jest obniżone, a zdolność mięśni do napięcia jest zmniejszona; z napięciem odruchowym zwiększa się napięcie mięśniowe. Interwencje chirurgiczne i unieruchomienie bandażami gipsowymi powodują zmniejszenie napięcia mięśniowego. Po 6 miesiącach lub dłużej po operacji wzrasta napięcie mięśni w spoczynku, a także zwiększa się zdolność mięśni do napięcia.

Choroba Little'a. Zdjęcie rentgenowskie.

Zmiany w szkielecie kończyn dolnych u dzieci z chorobą Little, jak pokazują nasze obserwacje, odpowiadają nasileniu choroby. Charakterystyczna jest jednolita osteoporoza dystalnej stopy, nietypowa, często wysoka lokalizacja rzepki. W łagodnym przypadku choroby występuje umiarkowanie wyraźny wzrost kąta szyjno-trzonowego uda o 5–10 °, a w ciężkim stopniu o 20–25 °.

Przy ciężkim stopniu choroby możliwe są również opóźnienia w pojawieniu się i rozwoju jąder kostnienia szyszynki. zaniki krótkich i długich kości rurkowych, a także rozprzestrzenianie się osteoporozy na kościach dolnej części nogi i uda. Podwichnięcia i zwichnięcia w stawach biodrowych są znacznie częstsze niż zwykle. Zgodnie z naszymi obserwacjami, spośród 50 przebadanych radiologicznie dzieci z chorobą Little, podwichnięcia i zwichnięcia wystąpiły u 9, w tym 5 miało zwichnięcia, a 4 - zwichnięcia. Porównawcza częstotliwość podwichnięć i zwichnięć sugeruje, że najwyraźniej rozwijają się one ze względu na spastyczność przywodzicieli, spłaszczenie głowy kości udowej i zwiększenie kąta szyjno-trzustkowego. To z kolei jest konsekwencją utraty ładunku..

Aktywność bioelektryczna mózgu u dzieci z niewielką chorobą charakteryzuje się opóźnieniem związanego z wiekiem powstawania normalnych rytmów, szczególnie w ciężkich przypadkach choroby. Powolne fale są dominującą formą patologicznej aktywności mózgu i są rejestrowane we wszystkich odprowadzeniach, a także w starszym wieku, głównie w przednich obszarach mózgu. Funkcjonalna ruchliwość procesów nerwowych mózgu takich dzieci jest zmniejszona, o czym świadczą dane z testów funkcjonalnych. Kompleksowe leczenie w większości przypadków przyczynia się do normalizacji aktywności bioelektrycznej mózgu.

Zmiany histologiczne w mięśniach szkieletowych w chorobie Little'a nie są dobrze poznane. W literaturze domowej jest tylko kilka prac poświęconych zmianom morfologicznym mięśni w małej chorobie (L. M. Fligelman, 1951; E. N. Yaroshevskaya, 1956).

Na podstawie naszych badań histologicznych zauważono, że w mięśniach szkieletowych takich pacjentów występują jedynie niewielkie zmiany morfologiczne, charakteryzujące się pojawieniem się pojedynczych ognisk dystrofii. Tylko u większości pacjentów z ciężkim stopniem choroby w niektórych przypadkach obserwuje się małe ogniska atrofii. Zanik przejawia się w przerzedzaniu pojedynczych włókien mięśniowych, resorpcji odcinków pojedynczych włókien i ich zastąpieniu tkanką łączną i tłuszczową. W mięśniach dominują zmiany dystroficzne, objawiające się homogenizacją protoplazmy pojedynczych włókien, dyskoidalnym rozkładem pogrubionych włókien mięśniowych, a także pojawieniem się piknotizowanych jąder mięśniowych i ostro zaciśniętych włókien o wyraźnej strukturze włóknistej.

Porównanie danych uzyskanych podczas badania histologicznego mięśni z obrazem klinicznym wykazało zgodność zmian morfologicznych w mięśniach ze stopniem upośledzenia funkcji. Dystrofia i atrofia, naszym zdaniem, tłumaczy się przede wszystkim zaburzeniami czynności kończyn. Stopień zmian morfologicznych odpowiada ciężkości choroby.

Choroba Little'a. Leczenie.

Opieka ortopedyczna nad dziećmi z chorobą Little'a nie różni się zasadniczo od leczenia innych form porażenia mózgowego. Polega na zapobieganiu i eliminacji przykurczów stawów, zmniejszając odruchowe napięcie mięśni. Ostatecznym celem jest przywrócenie lub poprawa funkcji motorycznych pacjenta. Doświadczenie pokazuje, że jedno leczenie zachowawcze, polegające na fizjoterapii i fizjoterapii, jest wskazane tylko w przypadku braku przykurczów i innych deformacji, w przeciwnym razie konieczne jest również leczenie chirurgiczne. Fizjoterapia w kompleksie różnych metod zajmuje wiodącą pozycję. Jego celem jest rozwój funkcji układu mięśniowo-szkieletowego, a także rozwój podstawowych umiejętności samoopieki poprzez tworzenie nowych uwarunkowanych połączeń odruchowych.

Metoda ćwiczeń fizjoterapeutycznych w danym momencie zależy od okresu leczenia. Podczas badania zalecana jest gimnastyka terapeutyczna w celu zidentyfikowania możliwości funkcjonalnych pacjenta i przygotowania go do dalszego leczenia. W okresie pooperacyjnym ćwiczenia specjalne (gimnastyka pulsacyjna) są przepisywane dopiero po ustąpieniu bogów w operowanych kończynach. Po 2-3 tygodniach powinieneś zacząć umieszczać pacjenta w gipsowej gipsie, co pomaga rozwijać koordynację i równowagę. W pierwszych dniach po usunięciu gipsu (po 4-5 tygodniach) wskazane są ćwiczenia pasywne w łaźni wodnej. W miarę poprawy ogólnego stanu należy uwzględnić aktywne ruchy. Oprócz gimnastyki medycznej duże znaczenie mają także zabiegi fizjoterapeutyczne: kąpiele wodne, nakładanie parafiny na staw i masaż.

Leki stosowane w leczeniu porażenia mózgowego są stosowane w celu obniżenia napięcia mięśniowego i działają przeciwskurczowo i kurarynowo. M. B. Eidinova i E. N. Pravdina-Vinarskaya (1959) zastosowali alkaloid galantaminę i zauważyli efekt terapeutyczny. Obserwacje wykazały jednak, że nie można z powodzeniem stosować leków jako samodzielnego leczenia. Ich użycie do pewnego stopnia jest wskazane tylko w połączeniu ze zdarzeniami ortopedycznymi. Ich główną wadą jest krótki czas działania.

Zadaniem interwencji chirurgicznych w kompleksowym leczeniu porażenia mózgowego jest wyeliminowanie deformacji i przykurczów stawów kończyn, a także obniżenie napięcia mięśni odruchowych. Przy wystarczająco rozwiniętej inteligencji leczenie chirurgiczne można zastosować w wieku 3-4 lat. Przeciwwskazaniem do leczenia chirurgicznego jest znaczny spadek inteligencji. Najczęściej operacje wykonywane są na mięśniach i ścięgnach, rzadziej na nerwach obwodowych, a jeszcze rzadziej na kościach. Pomimo typowości interwencji chirurgicznych kombinacje różnych operacji są różne. Jeśli chodzi o końską część stóp, achillotomia i neurotomia Stoffela II są odpowiednie, osobno i łącznie. Wskazanie do neurotomii, rozważamy pasywnie wyeliminowaną deformację kończyn stopy. Przy połączeniu ustalonej liczby koni z ostrą spastycznością wskazane jest połączenie neurotomii i achillotomii. Przy bocznych deformacjach stóp wskazany jest przeszczep ścięgien (długie mięśnie strzałkowe i piszczelowe, czasem z artrodezą stawu podskokowego). Aby wyeliminować przykurcz zginający stawów kolanowych skuteczna tenogomia, tendektomia i plastyczne wydłużenie zginaczy stawów kolanowych. Pełne wyprostowanie kończyny po operacji w celu wyraźnego przykurczu stawów kolanowych (120-130 °), zwykle obserwowane u starszych dzieci, może powodować niedowład nerwu strzałkowego. Dlatego po rozcięciu zginaczy stawów kolanowych kończyny powinny zostać umocowane w lekko zgiętej pozycji. Pozostały „przykurcz” jest eliminowany przez etapowe rekompensaty, które zaczynają się za 7-10 dni. Interwencje chirurgiczne w obszarze stawów biodrowych polegają głównie na usunięciu przykurczów przywiązania i zgięcia za pomocą miotomii podpajęczynówkowej i miotomii adduktu. W celu wyeliminowania wiodącego przykurczu stawów biodrowych można zastosować neurotomię nerwu obturacyjnego (śródczaszkowego według Zeliga lub dostępu nie miednicznego według metody A. S. Vishnevsky'ego). Przy nadmiernej lordozie odcinka lędźwiowego wskazana jest miotomia mięśni długich pleców. Operacja z reguły kończy się nałożeniem gipsu odlewanego przez 4-5 tygodni.

Choroba Little'a. Protetyka.

Szczególnie ważne w utrwalaniu wyników leczenia porażenia mózgowego jest zaopatrzenie protetyczne i ortopedyczne, chociaż ostatnio stosowanie produktów protetycznych i ortopedycznych było uważane za niepraktyczne (Shants) i było stosowane w ograniczonym zakresie (R.R. Bertrand, 1937; Clare i in.).

Długofalowe wyniki leczenia i protetyki dzieci z chorobą Little'a potwierdziły znaczenie zaopatrzenia ortopedycznego, szczególnie w przypadku postaci diaproficznych lub paraplegicznych. Warunkiem dostarczenia produktów ortopedycznych jest wstępne całkowite wyeliminowanie przykurczów i zmniejszenie spastyczności..

Wskazania do wyboru produktów i wyboru projektu są określane w zależności od stopnia i rozpowszechnienia zmiany. Dla dzieci z ciężkim stopniem choroby, jako główne źródło zaopatrzenia, przypisuje się głównie urządzenia ze skóry z blokadą stawów kolanowych i korepetytorów. W przypadku słabych mięśni, zwichnięć i podwichnięć w stawach biodrowych lub rotacji kończyny zaleca się metalowy krętlik. Mobilność w stawach skokowych powinna być zawsze ograniczona: podczas zginania do kończyn, zginanie jest ograniczone (do 90-95 °), gdy stosowana jest instalacja pięty, konieczne jest przedłużenie. łagodna spastyczność. Zaleca się, aby małe dzieci przypisywały lekkie urządzenia typu szkieletu, w których but jest przymocowany do szyn goleni. Podczas obracania kończyny zaleca się stosowanie skórzanego paska z elastycznymi sznurkami, które leżą ukośnie od paska do rękawów ud, zamiast metalowego krętlika. W obecności atetozy, niezależnie od wieku, pokazane są konwencjonalne urządzenia ze skóry i opon, które z ich nasileniem zakłócają ruchy ateoidalne.

Buty ortopedyczne bez aparatów są przepisywane głównie dzieciom ze zmianami dystalnymi kończyn dolnych. Wybierając projekt obuwia należy kierować się stopniem i rodzajem deformacji stóp przed i po operacji.

Aby uniknąć nawrotów przykurczów stawów kolanowych i kostkowych, pokazano długie plastikowe lub korepetycje do stosowania podczas snu.

Warunki użytkowania produktów ortopedycznych powinny być określone na podstawie danych z obserwacji aptecznej, które należy uznać za obowiązkowe.

Mała choroba

Słownik wyjaśniający terminów psychiatrycznych. V.M. Bleicher, I.V. Kruk. 1995.

Zobacz, czym jest „Mała choroba” w innych słownikach:

CHOROBA LITTLA - [według nazwy angielski. doktor Little (W.J. Little)] postać porażenia mózgowego, charakteryzująca się centralnym porażeniem kończyn; występuje najczęściej u wcześniaków urodzonych z powodu uduszenia, w wyniku krwotoku w mózgu lub w wyniku...... Psychomotor: słownik

Mała choroba - diplegia spastyczna jest jedną z form porażenia mózgowego. Wyraża się to w paraliżu kończyn (głównie nóg) spowodowanym naruszeniem unerwienia z powodu uszkodzenia niektórych części mózgu podczas urazów porodowych, uduszenia noworodków itp.... Defektologii. Słownik referencyjny

spastyczna diplegia - mała choroba... defektologia. Słownik referencyjny

MÓZG - MÓZG. Treść: Metody badania mózgu... 485 Filogenetyczny i ontogenetyczny rozwój mózgu. 489 Pszczoła mózgu. 502 Anatomia mózgu Makroskopowa i...... Wielka encyklopedia medyczna

Tabletki tropacyny - Substancja czynna ›› Difenylotropina Difenyltropina Nazwa łacińska Tabulettae Tropacini ATX: ›› N04AC Estry zwrotnika lub pochodne tropiny Grupa farmakologiczna: leki cholinolityczne Klasyfikacja nosologiczna (ICD 10)...... Słownik leków

Tabletki z cyklodolem - Składnik aktywny ›› Trihexyphenidyl * (Trihexyphenidyl *) Nazwa łacińska Tabulettae Cyclodoli ATX: ›› N04AA01 Trihexyphenidyl Grupa farmakologiczna: Leki przeciwcholinergiczne Klasyfikacja farmakologiczna (ICD 10) ›› Choroba G20...... Słownik leków

ATETOZA - (od greckiego athetos unstable), opisana przez Gammonda (Hammond, Ameryka, 1871) jest szczególnym rodzajem gwałtownego ruchu, który jest często nazywany przez amerykańskich lekarzy często nazywany chorobą Gammona. Chociaż A. jest bliska pląsawicy (patrz), ale różni się od niej i innych...... Wielka encyklopedia medyczna

CYKLODOL - Składnik aktywny ›› Trihexyphenidyl * (Trihexyphenidyl *) Nazwa łacińska Cyclodol ATX: ›› N04AA01 Trihexyphenidyl Grupa farmakologiczna: leki antycholinergiczne Klasyfikacja nozologiczna (ICD 10) ›› Choroba Parkinsona G20 ›› G21...

Porażenie mózgowe (porażenie mózgowe) - to powszechna nazwa zespołów klinicznych wynikających z genetycznie uwarunkowanych nieprawidłowości rozwojowych i konsekwencji różnych procesów patologicznych podczas rozwoju prenatalnego, podczas porodu i we wczesnym dzieciństwie...... encyklopedyczny słownik psychologii i pedagogiki

DYPLEGIA SPASTYCZNA - [patrz spastyczny i di grecki. udar mózgu, porażka] forma porażenia mózgowego (znana jako choroba Little'a), czyli tetrapareza, w której dłonie są dotknięte w znacznie mniejszym stopniu niż nogi. S. d. Jest diagnozowany już w pierwszych miesiącach... Psychomotor: słownik-odniesienie

Syndrom LITTLA-LASSUER

Zespół Little-Lassuera (EGG Little, angielski dermatolog, 1867–1950; A. Lassueur; synonim: zespół Piccardi-Lassuera-Little, kolczkowaty odwapniony pęcherzyk grudkowy Mały, płasko-ostry zanikowy narząd płciowy Feldmana; naklejka z czerwonym lakierem pęcherzykowym) bliznowaciejące łysienie skóry głowy, kości łonowej i dołu pachowego oraz wysypki pęcherzykowe na skórze tułowia i kończyn.

Pierwszy opis syndromu należy do Little (1915), który opisał pacjenta skierowanego do niego przez Lassuera, nazywając tę ​​chorobę porostem zanikowym pęcherzykowym odwapniającym, a później - odwapnieniem pęcherzykowatym w kształcie porostu. W 1915 r. Dor, Beatty i Spears (J. E. Dore, W. Beatty i J. Speares) zaobserwowali podobne przypadki choroby, co sugeruje, że można ją nazwać zespołem Lassuera-Little'a. Z uwagi na fakt, że w 1914 r. Piccardi opisał podobną zmianę skórną, czasami jego nazwisko jest również zawarte w nazwie zespołu.

Etiologia i patogeneza są nieznane. Większość autorów uważa, że ​​zespół Little-Lassuera to zanikowy wariant liszaja płaskiego (patrz czerwony liszaj płaski) z dominującym uszkodzeniem mieszków włosowych skóry. Istotną rolę odgrywają zaburzenia endokrynologiczne.

Patologia

Naskórek jest przerzedzony, nadmierne rogowacenie w rozszerzonych ustach mieszków włosowych, wokół niektórych z nich występuje gęsty naciek komórkowy, składający się z komórek limfoidalnych, pojedynczych histiocytów, fibroblastów. Gruczoły łojowe i mieszki włosowe są dystroficzne. Włókna kolagenowe w górnych partiach skóry właściwej są przerzedzone, rozluźnione. Naczynia krwionośne i limfatyczne są rozszerzone, wokół nich umiarkowane naciekanie komórek przez limfocyty i komórki tkanki łącznej. Zawartość glikogenu, mukopolisacharydów i kwasów nukleinowych w naskórku oraz aktywność fosfatazy alkalicznej w ściankach naczyń krwionośnych są zmniejszone.

Obraz kliniczny

Obraz kliniczny rozwija się powoli. Na skórze głowy pojawiają się subtelne grudki pęcherzykowe, pozostawiając obszary zanikowego łysienia bliznowatego, takiego jak pseudopelada. Uszkodzenie skóry głowy może występować w izolacji przez wiele lat (do 10 lat). Następnie łysienie pojawia się w dole pachowym i okolicy łonowej. Ale ponieważ proces zanikowy jest wykrywany w tych obszarach tylko podczas badania histologicznego, niektórzy autorzy uważali to łysienie za niebliznowate. Na skórze tułowia i kończyn pojawiają się rozrzucone guzki hiperkeratotyczne pęcherzykowe, takie jak porosty kręgosłupa lub liszaj płaski, w miejscu, w którym utrzymuje się przebarwienie, a puszyste włosy wypadają. Czasami możliwe są typowe wysypki liszaja płaskiego i dystrofia płytek paznokciowych. Subiektywnie - swędzenie, często intensywne. Przebieg choroby jest przewlekły..

Diagnoza jest zwykle prosta. Diagnostyka różnicowa jest przeprowadzana z toczniem rumieniowatym (patrz), pseudopelada (patrz).

Leczenie: delagil, plaquinil, witaminy z grupy A, B, C, aevit, zastrzyki z aloesu, ciało szkliste, w uporczywych przypadkach kortykosteroidy, presocyl; zewnętrznie kremy kortykosteroidowe, maść propolisowa.

Prognozy na całe życie są korzystne..

Bibliografia: Dovzhansky S.I. i Suvorov A.P. Syndrome Little - Lassueur, Vestn, derm i ven., Nr 7, s. 73, 1976; Raznatovsky I.M. i Rodionova. N. O zespole Picardiego-Lassueura-Little, ibid., Nr 4, str. 54, 1978; Beatty W. a. Speares J. Przypadek folikulozy (zapalenie mieszków włosowych?) Decalvans et lichen spinulosus, Brit. J. Derm., V. 27, s. 1 331,1915; Mały E. G. G. Liszaj płaski związany z porostem spinulosus i bliznowaceniem łysienia skóry głowy, łon i pach, Proc. Roy. Soc. Med., V. 23, s. 1 1 488,1930; Pages F., Lapeyre J. et Misson R. Syndrome de Lassueur - Graham Little, Ann. Derm. Syfon (Paryż), t. 88, s. 1 272, 1961; Piccardy G. Cheratosi spinulosa del capillizio e suoi rapporti con la pseudo-peladi di Brocq, G. ital. Mai Vener., v. 49, s. 1 416, 1914.

ukgh.ru Anatomia nerek. Choroby żołądka.

Opis:

Spastyczna diplegia (zespół Little'a) jest najczęstszą postacią mózgowego niemowlęcia, charakteryzującą się zaburzeniami ruchowymi kończyn górnych i dolnych; z nogami cierpiącymi bardziej niż ręce.

Objawy

stopień zaangażowania w patologiczny proces rąk może być różny - od wyraźnego niedowładu do łagodnej niezręczności, która jest wykrywana, gdy dziecko rozwija dobre zdolności motoryczne. Ton mięśni w nogach jest gwałtownie zwiększony: dziecko stoi na nogach zgiętych i przyniesionych do linii środkowej; Podczas chodzenia obserwuje się przejście. Rozwijaj się w dużych stawach. Odruchy ścięgien są wysokie, notuje się premie do stóp. Powodują odruchy patologiczne.

W przypadku hemiplegii spastycznej zaburzenia obserwuje się głównie po jednej stronie. W dłoni napięcie mięśni zginaczy jest bardziej zwiększone, aw nodze - prostowników. Dlatego ramię jest zgięte w stawie łokciowym, przyłożone do ciała, a dłoń jest zaciśnięta w pięść. Noga wyprostowała się i skierowała do wewnątrz. Podczas chodzenia dziecko spoczywa na palcach. Odruchy ścięgien są wysokie z powiększonym obszarem po stronie niedowładu (czasami po obu stronach); mogą istnieć bonusy do stóp i rzepki; wywoływane są odruchy patologiczne. Paretic kończyny w rozwoju od zdrowych. W przypadku hemiparetycznej postaci porażenia mózgowego dziecko może doświadczyć opóźnienia w rozwoju mowy z powodu, szczególnie z powodu uszkodzenia lewej półkuli. W 50% przypadków obserwuje się u starszych dzieci. Pojawiają się wraz ze spadkiem napięcia mięśniowego. Rozwój umysłowy jest powolny. Stopień opóźnienia waha się od łagodnego do ciężkiego. Na opóźnienie rozwoju ma wpływ często występujące napady padaczkowe..

Przyczyny wystąpienia:

Ogromne znaczenie mają pochodzenie, zakażenia wewnątrzmaciczne oraz urazy porodowe, zakażenia i urazy u małych dzieci.

Porażenie mózgowe (porażenie mózgowe) - choroba objawiająca się zaburzeniami ruchowymi.

Przyczyny porażenia mózgowego

Niekorzystne skutki (infekcja, toksyczne chemikalia itp.) Dla płodu podczas ciąży matki, uraz porodowy.

Rozwój porażenia mózgowego

W pierwszych miesiącach życia przez długi czas można zaobserwować ogólny letarg i zmniejszoną aktywność ruchową dziecka z dalszą dominacją osłabienia i spastyczności kończyn (głównie nóg). Spastyczność w ciężkich przypadkach może całkowicie unieruchomić dziecko. W starszym wieku, ze względu na tendencję do krzyżowania nóg, występuje chód podobny do nożycowego. W niektórych przypadkach zamiast spastyczności obserwuje się niedociśnienie mięśni kończyn. Inteligencja w większości przypadków nie cierpi, dzieci z reguły mogą pozostawać w tyle w rozwoju fizycznym, niektóre dzieci mogą mieć napady padaczkowe.

Leczenie porażenia mózgowego (porażenie mózgowe)

Leczenie porażenia mózgowego opiera się na wieloletnim programie treningowym dla ruchów. W trakcie leczenia konieczne są następujące działania.

• Przeprowadzaj masaż terapeutyczny i ćwiczenia terapeutyczne pod nadzorem neurologa dziecięcego i doświadczonego instruktora.
• Zoptymalizuj swój dzień, sen i odżywianie. Zapewnić odpowiednią pomoc edukacyjną i pedagogiczną.
• Używaj leków, których działanie ma na celu poprawę funkcji neuromotorycznych.
• W razie potrzeby skoryguj przykurcze, aby omówić z lekarzem możliwość interwencji chirurgicznej.

Porażenie mózgowe. Informacje ogólne

Grupa porażenia mózgowego obejmuje w wąskim sensie zaburzenia głównie sfery ruchowej, objawiające się u małych dzieci rodzajem centralnego porażenia spastycznego i niedowładu w wyniku uszkodzenia mózgu w okresie okołoporodowym.

M. B. Zucker określa takie warunki, jak resztkowe encefalopatie, to znaczy resztkowe zjawiska przenoszonego procesu, w niektórych przypadkach mające odwrotny rozwój regresywny. Jest to ich znacząca różnica w stosunku do chorób zwyrodnieniowych układu nerwowego..

Angielski ortopeda Little (1862) po raz pierwszy opisał rozwój porażenia mózgowego u dzieci, które doznały urazu porodowego. W następnych dziesięcioleciach badania w tym kierunku znacznie rozszerzyły zakres zjawisk, których wpływ na układ nerwowy organizmu (zarodek, płód, małe dziecko) stanowi komplikację dla kliniki porażenia mózgowego. Tak więc przyczyną porażenia mózgowego może być zatrucie, zatrucie, choroby matki i różne okresy ciąży, zagrożenie przerwaniem ciąży, niedotlenienie, uduszenie płodu i noworodka, infekcje (toksoplazmoza, kiła, różyczka itp.), Konflikty z czynnikiem Rh i grupami krwi zgodnie z systemem ABO, któremu towarzyszy żółtaczka hemolityczna, genetycznie uwarunkowane i wrodzone wady rozwojowe mózgu itp. Często określenie przyczyny cierpienia odbywa się retrospektywnie, ponieważ istniejące wady małego dziecka pozostają przez jakiś czas niezauważone, a dopiero z wiekiem wykrywa się opóźnienie rozwoju psychofizycznego. W literaturze istnieją dowody, że w etiologii porażenia mózgowego 20% to zmiany w okresie prenatalnym (genetycznym i wrodzonym), 70% w porodzie i tylko 10% w okresie poporodowym. Wpływ czynników szkodliwych ma poważne konsekwencje, szczególnie w okresie intensywnego wzrostu i procesów różnicowania struktur ośrodkowego układu nerwowego, zachodzących w ciągu 3-4 miesięcy rozwoju macicy.

Zgodnie z dużą różnorodnością szkodliwych skutków i ze względu na różnicę w czasie ich wpływu na rozwijający się wewnątrzmaciczny układ nerwowy organizmu, wykryte zmiany patologiczne w tych chorobach są bardzo zróżnicowane. Naruszenie różnicowania struktur mózgu, spowolnienie lub zatrzymanie rozwoju niektórych obszarów, śmierć komórek nerwowych, ich aksonów prowadzi do powstawania wad rozwojowych - porencefalii, torbieli, stwardnienia, zmniejszenia, zagęszczenia niektórych obszarów i półkul, zmian bliznowatych, miejsc zwapnienia, wodogłowia itp. W rezultacie dochodzi do naruszenia odruchów posturalnych, zapewniając automatyczne reakcje prostowania i równowagi, co prowadzi do zwiększenia napięcia mięśniowego i pojawienia się patologicznego wzajemnego unerwienia.

Obraz kliniczny porażenia mózgowego charakteryzuje się dużym polimorfizmem i zależy od lokalizacji, stopnia, głębokości i częstości występowania zmiany. Aby podkreślić kliniczne formy porażenia mózgowego, zastosowano klasyfikację D. S. Futera (1958) z pewnymi uzupełnieniami K. A. Semenova (1968):

1. grupa spastycznej diplegii, w której odnotowuje się sztywność, sztywność mięśni, mogą występować zjawiska pseudobulbarowe, zaburzenia troficzne mięśni;
2. obustronna hemiplegia z rozkładem zaburzeń motorycznych głównie w typie piramidalnym (głębszy niedowład kończyn górnych) z ciężkim nadciśnieniem, przykurczami, wadami psychicznymi;
3. hemi- i monoplegia;
4. postać hiperkinetyczna z wiodącymi objawami zmian podkorowych, z obecnością agetozy, podwójnej atetozy, choreoatetozy, drżenia itp.;
5. postać atoniczno-astatyczna (Ferster), w której atonia i ataksja objawiają się w wyniku uszkodzenia móżdżku, płatów czołowych, połączeń przednio-mostkowo-móżdżkowych.

Przy każdej z tych postaci porażenia mózgowego można zaobserwować inne zaburzenia, które zaostrzają objawy choroby podstawowej, takie jak dysfunkcja autonomicznego układu nerwowego, zaburzenia mowy, upośledzenie umysłowe, drgawki itp..

Leczenie porażenia mózgowego w ostrym okresie przeprowadza się zgodnie z głównym procesem patologicznym, który spowodował go w okresie przed-, około- i wczesnym poporodowym (uduszenie noworodka, krwotok śródczaszkowy, wypadek mózgowo-naczyniowy).

We wczesnych i późnych okresach resztkowych wymagana jest kompleksowa terapia, która obejmuje długotrwałe stosowanie terapii ruchowej, masażu, fizjoterapii, w razie potrzeby leków, korekcji ortopedycznej. Monitorowanie leczenia powinno być prowadzone przez społeczność wielu specjalistów - psychoneurologów, logopedów, fizjoterapeutów i masażystów, fizjoterapeutów, ortopedów itp. Zestaw środków mających na celu poprawę dotkniętych zaburzeń ruchowych, zmniejszenie istniejącej hiperkinezy, normalizację napięcia mięśniowego, czyli ostatecznie stworzenie warunki do samoopieki pacjenta.

Porażenie mózgowe. Choroba Little'a

Choroba Little'a jest formą porażenia mózgowego, które charakteryzuje się: a) spastyczną diplegią; b) spastyczna dolna paraplegia. Przyczyną jest uraz porodowy lub wcześniactwo. Zaburzenia ruchowe obserwuje się zarówno w kończynach górnych, jak i dolnych, z pierwotną zmianą tej ostatniej.

Szorstka spastyczna dolna parapareza rozwija się z charakterystycznym ostrym wzrostem napięcia mięśniowego w przywodzicielcach ud i prostownikach nóg. Jednocześnie występuje typowa pozycja nóg - skłonność do krzyżowania, biodra są skierowane do wewnątrz, są przynoszone, kolana są dociskane, ocierają się o siebie podczas chodzenia. Pacjent stoi, opierając się na palcach, pięty nie dotykają podłogi, z trudem układają nogi. Odruchy ścięgien są wysokie, strefy refleksogenne są rozszerzone, Achillesowi często towarzyszy klonus stóp.

Na tle ciągłego nadciśnienia mięśni łatwo rozwijają się skurcze stawów i deformacje stóp. W takich przypadkach odruchy ścięgien mogą nie zostać uruchomione. W wyniku porażki piramidalnych szlaków wywoływane są odruchy patologiczne grup Babińskiego i Rossolimo.

Ze spastyczną diplegią, niedowładami kończyn górnych, zaburzeniami pozapiramidowymi (napięcie, obecność hiperkinezy), zaburzeniami mowy, napadami padaczkowymi, zmniejszoną inteligencją są bardziej wyraźne.

W przypadku spastycznej dolnej paraplegii niedowład kończyn górnych objawia się łagodnie lub nawet całkowicie nieobecny, odnotowuje się łagodną zmianę mowy (dyzartria), inteligencja zostaje zachowana lub nieznacznie zmniejszona. Ta forma jest łagodna z zdecydowanie regresywnym przebiegiem i stosunkowo zadowalającą adaptacją społeczną tej grupy pacjentów..

Formy porażenia mózgowego

Obustronna hemiplegia rozwija się w wyniku powyższych niekorzystnych czynników w okresie okołoporodowym. Uszkodzenie mózgu jest zwykle rozproszone. Dystrybucja porażenia jest specyficzna dla tej postaci:

poważniejszy stopień zaburzeń motorycznych obserwuje się zwykle w dystalnych częściach dłoni (dłoni), podczas gdy uszkodzenie nóg jest mniej wyraźne. Może to służyć jako kryterium odróżnienia tej postaci od choroby Little'a, w której niedowład jest bardziej wyraźny w kończynach dolnych, a ręce są znacznie mniej dotknięte. Wyraźne nadciśnienie mięśni prowadzi do tego, że skurcze łatwo się rozwijają, co prowadzi do deformacji kończyn, szczególnie z wadami w opiece. W tym samym czasie wzrasta odruch ścięgien i okostnej. Powodują odruchy patologiczne grup Babińskiego i Rossolimo. Odruchy skórne (brzuszne, cremasteric) są zmniejszone. Dodanie napadów ogólnych lub lokalnych, które występują u prawie połowy pacjentów, z reguły pogarsza rokowanie, przyczynia się do wzrostu niedowładu, upośledzenia mowy (dyzartria do alalii), inteligencji (od nieznacznego stopnia do głębokiej oligofrenii). Często obserwuje się hiperkinezę..

Hemoplegia mózgowa i monoplegia. Ta forma porażenia mózgowego jest konsekwencją patologii okołoporodowej z lokalizacją ogniskową, należy ją różnicować z konsekwencjami poporodowych procesów zapalnych (zapalenie opon mózgowych, zapalenie mózgu itp.), Rzadziej z konsekwencjami uszkodzeń mózgu. Hemiplegia charakteryzuje się rozprzestrzenianiem zaburzeń ruchowych, skurczem mięśni, zwiększonymi odruchami ścięgien, odruchami patologicznymi w połowie ciała. Rozwój przykurczu, opóźnienie wzrostu dotkniętych kończyn prowadzi do deformacji kości miednicy, postawy. Może wystąpić hiperkineza w postaci atetozy, upośledzenia mowy, funkcji nerwu czaszkowego itp..

Monoplegia jest rzadszą postacią patologii, w której zaburzenia ruchowe występują tylko w jednej kończynie - górnej lub dolnej.

Hiperkinetyczne i atoniczno-astatyczne formy porażenia mózgowego.

Postać hiperkinetyczna charakteryzuje się uszkodzeniem układu nerwowego we wczesnym wieku, aż do zakończenia różnicowania szlaków piramidalnych, co prowadzi do przewagi automatów podkorowych.

W tych przypadkach objawy pozapiramidowe stają się wiodące w obrazie klinicznym porażenia mózgowego: sztywność mięśni z dystonią i gwałtowne ruchy w postaci drżenia, ateoidy, hiperkinezy chorej, podwójnej atetozy, hemibalizmu itp. Są niekorzystne prognostycznie, ponieważ zwykle postępują powoli, ale równomiernie.

Postać atoniczno-astatyczna (Forster) charakteryzuje się zmianą napięcia mięśniowego (atonia), a także naruszeniem statyki (ataksja, dysmetria), obecnością oczopląsu. Objawy kliniczne często obserwuje się już w okresie noworodkowym ™. W późniejszym rozwoju ujawniają się objawy niewydolności piramidy, zaburzeń mowy, zmian behawioralnych (pobudzenie psychoruchowe, labilność emocjonalna, niestabilna uwaga itp.). U starszych dzieci dominują zaburzenia statyczne (a nie koordynacyjne), obserwuje się również zaburzenia przedsionkowe..

W trakcie choroby odnotowuje się poprawę, która odróżnia ją od innych chorób zwyrodnieniowych i dziedzicznych.

Choroba Little'a to rodzaj paraliżu, który diagnozuje się w większości przypadków u dzieci. Taki paraliż może powodować nie tylko zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego, ale także prowadzić do poważnych dolegliwości układu nerwowego, na które wpływa choroba..

Choroby tego typu są diagnozowane u niemowląt od urodzenia i występują w pierwszych miesiącach życia. Paraliż niemowlęcy może powodować zakażenie wewnątrzmaciczne, obrażenia odniesione przez dziecko podczas porodu, procesy zatrucia w ciele, a także poważne uszkodzenie układu mięśniowo-szkieletowego w wieku do jednego roku.

U dzieci z takimi objawami upośledzone są zdolności motoryczne palców, nie mogą one trzymać małych przedmiotów, a ich funkcja chwytania jest słabo rozwinięta. W kończynach dolnych obserwuje się nadmiernie zwiększony ton, w wyniku którego dziecko tworzy charakterystyczną postawę, reprezentowaną przez zgięte kolana i struktury stawu skokowego. W dużych stawach można zaobserwować przykurcz..

Wyraźne objawy u niemowlęcia obserwuje się od pierwszych dni życia:

• Podczas kąpieli lub pieluszki dziecko ma napięcie mięśniowe, które przejawia się jako odporność na bierną aktywność ruchową.
• Obserwuje się również sztywność..
• Począwszy od szóstego miesiąca życia stawy udowe zaczynają się odwracać, a stawy kolanowe są ściskane.

Dzieciak nie stara się długo stawiać na nogach i nie chodzi, a kiedy zaczyna chodzić, nieprawidłowo układa kończyny dolne i nie zachowuje równowagi w zależności od wieku.

Podczas chodzenia dziecko opiera się wyłącznie na palcach i nie porusza nogami. Kończyny dolne często krzyżują się, a stawy kolanowe ocierają się o siebie. Jeśli dziecko położy się lub wstanie, wówczas porusza obie kończyny dolne w kolejności synchronicznej.

Istnieje zwiększony odruch aparatu ścięgien, który nie działa z powodu faktu, że w aparacie mięśniowym obserwuje się słaby ton. Z powodu tego problemu odruchy wskazujące na patologię są często całkowicie nieobecne..

Stan psychiczny dziecka pozostaje stabilny, a rozwój umysłowy jest w pełni zgodny z jego wiekiem. Jednak czasami dolegliwość ta prowadzi do zmniejszenia inteligencji i odchyleń umysłowych.

Choroba najczęściej dotyka jednej strony ciała. W kończynach górnych występuje zwiększony ton ścięgien zginających i mięśni, a w kończynach dolnych wręcz przeciwnie - prostowniki. Kończyna górna jest zgięta w strukturze stawu łokciowego i dociśnięta do ciała, paliczki palców są zaciśnięte w pięść, a kończyna dolna jest całkowicie rozluźniona i nierozgięta, zwrócona twarzą do.

W uszkodzonym obszarze odruch ścięgienno-okostnowy rozszerzył podział na strefy, a czasem można zdiagnozować zmiany kloniczne w stawie kolanowym i stopie..

Sparaliżowane kończyny są bardzo słabo rozwinięte w porównaniu ze zdrowymi. U starszych dzieci często diagnozowana jest hiperkineza, co prowadzi do zmniejszenia napięcia mięśniowego. Ponadto dziecko może cierpieć na epilepsję i może wystąpić opóźnienie w rozwoju umysłowym..

Przyczyny

Przyczyny te przyczyniają się bardziej do rozwoju choroby u dorosłych, ale mogą prowadzić do rozwoju choroby u dzieci. Są reprezentowane przez urazy i zapalenie mózgu..

Terapia

Ta choroba jest najczęstszą zmianą typu mózgowego u dzieci. Pediatrzy zalecają dzieciom, u których zdiagnozowano tę chorobę, od pierwszych dni życia, przeprowadzanie specjalistycznych zabiegów masażu i wykonywanie ćwiczeń gimnastycznych. Pomogą nie tylko walczyć z chorobą, ale także staną się profilaktyką, która pomoże jej uniknąć..

Głównym celem leczenia jest rozwinięcie umiejętności u dziecka i doprowadzenie jego układu mięśniowo-szkieletowego do mniej lub bardziej normalnego stanu. Aby zmniejszyć objawy patologiczne, eksperci zalecają przeprowadzenie procedur termalnych i masażu. Wyznaczono również terapię ruchową.

Z przepisanych leków:

• Metabolity.
• Nootropics.
• Środki naczyniowe.
• Witaminy.
• Leki zwiotczające mięśnie.
• Leki przeciwdrgawkowe.

Ponadto dziecko powinno odwiedzić logopedy i psychologa. Dorośli pacjenci są kierowani do kręgarza i rehabilitologa. W niektórych przypadkach zaleca się operacje chirurgiczne i ortopedyczne.