Zapalenie ścięgna (zapalenie ścięgien)

Siła ludzkiego szkieletu i zdolność do wykonywania szerokiej gamy ruchów zapewnia duża liczba mięśni, więzadeł i ścięgien. Te tkanki są poddawane dużym obciążeniom podczas pracy fizycznej lub uprawiania sportu, aby mogły się zapalić. Szczególnie wiele problemów jest spowodowanych zapaleniem więzadeł i ścięgien. Jest to grupa chorób, którym towarzyszy ból i upośledzona ruchliwość kończyny. Leczenie takich patologii powinno odbywać się pod nadzorem lekarza, ponieważ wybór metod zależy od rodzaju choroby, przyczyny procesu zapalnego i indywidualnych cech pacjenta.

ogólna charakterystyka

Ścięgna to trwałe włókna zbudowane z kolagenu i elastyny. Służą do mocowania mięśni do kości i stawów. Ścięgna nie rozciągają się, więc zapewniają właściwy kierunek ruchu mięśni. Ponadto są ważne dla utrzymania stabilności stawów. Więzadła łączą różne powierzchnie stawowe, kości. Są bardziej elastyczne, ale wykonują podobne funkcje. Proces zapalny w tych tkankach może pojawić się pod wpływem różnych czynników - zakaźnych lub niezakaźnych. Zazwyczaj dotyczy to części ścięgna sąsiadującej z kością. Dlatego często ich zapalenie łączy się z patologiami stawów.

Nieleczone zapalenie może stać się przewlekłe, co prowadzi do uszkodzenia włókien ścięgien. Sole wapniowe osadzają się w nich, co dodatkowo uszkadza ścięgna. Tracą elastyczność, a ze względu na obecność kosteczek - lub odkładania się soli - często ulegają traumie. W tym samym czasie rozwija się skostniające zapalenie ścięgien. Ponadto przedłużony proces zapalny prowadzi do rozwoju procesów zwyrodnieniowych. W takim przypadku ścięgna przy najmniejszym obciążeniu mogą się rozerwać.

Wszystkie takie choroby należą do grupy ścięgien. Najczęściej dotyczy zapalenia ścięgna i więzadła stopy, ścięgna Achillesa, a także zlokalizowanych w stawach kolanowych, barkowych, łokciowych i biodrowych. W końcu kończyny są najczęściej narażone na urazy i zwiększone obciążenia i urazy, które w większości przypadków są przyczyną patologii.

W zależności od lokalizacji wyróżnia się kilka odmian tej choroby:

• Boczne zapalenie nadkłykcia, inaczej zwane „łokciem tenisowym”. Jest to zapalenie ścięgien na zewnątrz stawu łokciowego. Występuje z powodu powtarzających się ruchów przedramienia. Oprócz bolesnych odczuć stopniowo powoduje osłabienie mięśni ręki. W zaawansowanych przypadkach pacjent nie może sobie nawet poradzić, ponieważ dotknięte ramię jest bardzo obolałe i traci zdolność do trzymania przedmiotów.
• Przyśrodkowe zapalenie ścięgien wpływa na wnętrze stawu łokciowego. Ta patologia jest dość rzadka, głównie u tych, którzy wykonują monotonne ruchy obrotowe przedramieniem.
• „Kolano skoczka” to nazwa zapalenia ścięgien ścięgna stawu kolanowego. Występuje po intensywnym obciążeniu mięśnia czworogłowego uda. Patologia jest przewlekła. Bolesne odczucia występują głównie przy przedłużaniu dolnej części nogi i przy palpacji.
• Zespół Alberta jest przewlekłym procesem zapalnym ścięgna Achillesa w obszarze jego przywiązania do kości piętowej. Choroba ta występuje głównie u sportowców uprawiających bieganie lub skakanie..
• Zapalenie więzadeł i ścięgien palców pojawia się u osób wykonujących monotonne ręce. Może to być również powikłanie urazów panaritium lub palców. Ta patologia nazywa się zapaleniem więzadeł..

Zapalenie ścięgna: objawy, przyczyny i leczenie

Ścięgna to tkanka służąca do przyczepienia mięśni do kości. Zapalenie ścięgien może często powodować ich pęknięcie, odrodzenie lub martwicę. Ostatnia opcja występuje w zaawansowanych sytuacjach, gdy dana osoba nie została poddana leczeniu w początkowej fazie problemu. Istnieją dwie choroby związane z zapaleniem ścięgien. Pierwszy nazywa się zapaleniem ścięgien. Można go zdiagnozować w zdecydowanej większości typów ścięgien. Drugi nazywa się tendinosis. Jest to zapalenie ścięgien tylko w dużych mięśniach. Podczas diagnozy koniecznie wskazane jest miejsce w ciele ludzkim, w którym problem ze stawem jest naprawiony. Na przykład zapalenie ścięgna Achillesa charakteryzuje proces zapalenia ścięgna w okolicy pięty, a zapalenie ścięgien rzepki wskazuje na patologię w kolanie. W tym artykule szczegółowo opisano przyczyny zapalenia ścięgna, jego objawy, diagnozę i metody leczenia, zarówno metody medyczne, jak i ludowe.

Ścięgna

W najbardziej złożonym mechanizmie życia, zwanym ludzkim ciałem, nie ma niepotrzebnych „szczegółów”. Każdy organ i każdy dział spełniają przypisaną im rolę. Ścięgna przyczepiają się do kości mięśniowych. Sami są kontynuacją tych mięśni (prążkowanych). Ścięgna składają się z włókien kolagenu i fibrocytów przebitych gęstą siecią naczyń krwionośnych.

Dlaczego zapalenie ścięgna?

Ten problem może wystąpić z następujących powodów:

• W wyniku częstego wysiłku fizycznego. Coś podobnego może się wydarzyć na tle sportu zawodowego.
• Obecność wszelkich współistniejących chorób u ludzi. Jako przykład możemy wymienić takie dolegliwości: cukrzyca, gruźlica, zapalenie stawów.
• Zawody i działania oparte na wykonywaniu jednolitej aktywności fizycznej. Mówimy o ślusarzach - mechanikach, mechanikach, muzykach, tenisistach, artystach. W tym przypadku na mięsień biceps, ścięgno Achillesa, rzepkę i kość ramienną najczęściej wpływa stan zapalny. Ścięgno w stawie skokowym również podlega nadmiernemu naprężeniu..

Zapalenie ścięgna Achillesa może wystąpić z dwóch powodów:

• Stale noszę buty na wysokich obcasach.
• Skręcanie na tle nadmiernej pronacji (obrót stopy).

Warto powiedzieć, że w przypadku kobiet-sportowców oba powyższe powody mogą być istotne jednocześnie..

Objawy

Objawy zapalenia ścięgien mogą wystąpić gwałtownie lub rozwijać się stopniowo, w zależności od przyczyny. Główne objawy stanu zapalnego to:

• Obecność bardzo bolesnych wrażeń. Występują w miejscu zmiany, ale mogą mieć rozmyte granice. W tym przypadku ból ma różne kształty. Może objawiać się w postaci bólów, skaleczeń, zszywania, dawania mięśniom.
• Uczucie sztywności.
• Niemożność zgięcia stawu.
• Obecność obrzęku w dotkniętym obszarze.
• Dyskomfort.
• Pojawienie się różnych dźwięków podczas poruszania stawami.
• Zaczerwienienie.
• Gorączka.
• Proces deformacji stawów.

Niektóre objawy zapalenia ścięgna na ramieniu mogą wskazywać na obecność przewlekłej postaci zapalenia ścięgna. Powoduje wiele problemów, zakłócając pełne życie człowieka. W takiej sytuacji należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, aby przejść badanie i rozpocząć leczenie. Każde zapalenie może znacznie ograniczyć ruch osoby, a samoleczenie często kończy się złymi konsekwencjami..

Jak leczyć zapalenie ścięgien?

Nigdy nie musisz polegać na tym, że objawy choroby same znikną. Zaniedbanie leczenia może prowadzić do zerwania lub zwyrodnienia tkanki ścięgien, aw szczególnie ciężkich przypadkach - jej martwicy..

Przy pierwszych oznakach zapalenia ścięgna Achillesa musisz udać się do lekarza. Tylko wykwalifikowany specjalista wie dokładnie, jak leczyć zapalenie ścięgien w każdym przypadku. Terapie takiego stanu zapalnego zależą od lokalizacji zmiany. Należy zrozumieć, że środki muszą być kompleksowe. W ramach ogólnych metod leczenia ścięgien lekarze zwykle przepisują następujące procedury:

• Bolesny obszar wymaga odpoczynku i spokoju. To miejsce powinno być ustalone za pomocą specjalnych elastycznych bandaży, wsporników lub innych urządzeń..
• Zimno powinno być stosowane w stanach zapalnych ścięgien. Krioterapia pozwala osiągnąć dobre wyniki. Zimno bardzo dobrze łagodzi obrzęki, zmniejszając ból.
• W przypadku silnego bólu stosowanie środków przeciwbólowych jest uzasadnione. Lekarze często przypisują je jako środek znieczulający. Możesz również używać lokalnych leków w postaci sprayów, maści, żeli, kremów. Pełnią swoją funkcję bezpośrednio na dotkniętym obszarze, omijając żołądek. Jest to szczególnie ważne dla osób, które mają problemy z przewodem pokarmowym..
• W przypadku infekcji należy przepisać antybiotyki w leczeniu zapalenia ścięgien dłoni i innych części ciała..
• Czasami wskazane jest stosowanie zastrzyków steroidowych. Ta metoda terapii działa świetnie, gdy inne leki nie pomagają..
• Zastosowanie fizjoterapii uważa się za obowiązkowe, co ma korzystny wpływ na stan chorego ścięgna, sprzyja regeneracji i zmniejsza proces zapalny..
• Zastosowanie autohemoterapii uznaje się za przydatne.
• Lekarze często zalecają terapię falą uderzeniową w leczeniu zapalenia ścięgna dłoni..
• W niektórych przypadkach przeprowadzana jest operacja.
• Gimnastyka, którą należy wykonywać po usunięciu stanu zapalnego, jest szeroko praktykowana w leczeniu ścięgien. Ten środek pomaga wzmocnić i rozwinąć mięśnie..

Specjalne instrukcje

Przepisując metody terapii, musisz skupić się na objawach zapalenia ścięgien.

W praktyce lekarze często przepisują pacjentom zastrzyki silnych leków przeciwzapalnych, takich jak kortyzon. Jest wprowadzany w obszar chorego ścięgna. Równolegle przepisywane jest podawanie leków niesteroidowych. Kortyzon może tłumić stany zapalne, ale może także uszkadzać tkankę, nawet do zerwania. Biorąc pod uwagę słabe krążenie krwi w chorym narządzie, pigułki przeciwzapalne również nie zawsze są nieszkodliwe, ponieważ mogą powodować szereg działań niepożądanych.

Leczenie ścięgna Achillesa

Znajduje się w obszarze pięty. Aby leczyć zapalenie ścięgna Achillesa, zmieszaj dwie krople oleju z jodły i taką samą ilość lawendy w jednej łyżeczce. Powstałą mieszaninę należy lekko wcierać w skórę w obszarze zapalnym. Procedurę tę należy wykonywać codziennie rano i wieczorem..

Co jeszcze stosuje się w leczeniu zapalenia ścięgien? Rozważ najpopularniejsze sposoby ludowe.

Terapia ścięgien stóp

Aby to zrobić, weź jedną łyżeczkę oleju roślinnego. Następnie należy wprowadzić do niego pięć kropli geranium, lawendy i olejku goździkowego. Dobrze wymieszać. Wcieraj powstały olej trzy razy dziennie w uszkodzony obszar.

Aby złagodzić ból w ciągu pierwszych dwóch dni po urazie, na dotknięty obszar nakłada się płyny. Aby je przygotować, możesz użyć następującej kombinacji: pięć kropli olejku lawendowego rozpuszcza się w szklance wody. Fajne. Płyny z powstałym roztworem nakłada się na dotknięty obszar sześć razy dziennie. Każda procedura trwa pięć minut..

Ta metoda dotyczy również zapalenia ścięgien kolana. Balsamy można wytwarzać z tkanek złożonych na kilka warstw i zanurzonych w roztworze medycznym.

Terapia ścięgien dłoni

Opatrunki solne mogą być skutecznym sposobem na złagodzenie bólu, o który dana osoba się martwi. Aby leczyć zapalenie ścięgien ręki, musisz wykonać następujący algorytm działań:

• W szklance ciepłej wody rozcieńczyć jedną łyżkę soli. Zawartość należy mieszać, aż kryształy całkowicie się rozpuszczą..
• W powstałej kompozycji zwilż gazikową serwetkę, lekko ją ściśnij i umieść w plastikowej torbie.
• Włóż torbę na kilka minut do zamrażarki lodówki.
• Zamrożoną serwetkę należy umieścić w obolałym miejscu. Następnie wraz z serwetką bolesny obszar bandażuje się i utrzymuje w tym stanie, aż płyn całkowicie wyschnie.

Leczenie stanów zapalnych o różnej lokalizacji

Jest jeden dobry przepis na łagodzenie stanów zapalnych. Wymagane jest przez dwie godziny naleganie w szklance wrzącej wody jednej łyżki stołowej suszonej zwykłej torebki. W powstałym roztworze zwilżyć opatrunek z gazy i nałożyć go na stan zapalny. Utrzymuj wymagany opatrunek, aż płyn całkowicie wyschnie.

Należy zauważyć, że ulgę, a czasem całkowitą eliminację objawów, można osiągnąć poprzez ograniczenie obciążenia chorego stawu. W takich przypadkach objawy choroby znikają po dwóch lub trzech dniach. Ale w przypadku powikłań ból może utrzymywać się przez tygodnie..

Obecnie nie można całkowicie zapobiec zapaleniu ścięgien. Ale eksperci zalecają zminimalizowanie jakiegokolwiek obciążenia obolałych stawów. Taki środek pozwoli uniknąć różnych problemów nie tylko ze stawami, ale także ze ścięgnami. Oprócz zmniejszenia obciążenia bardzo pomocne są specjalne ćwiczenia opracowane przez specjalistów ortopedów..

Główne formy leczenia ścięgien

W zależności od diagnozy lekarze mogą przepisać następujące formy leczenia: leki, fizjoterapię lub operację. W niektórych przypadkach lekarze mogą zalecić noszenie opony z szyną lub innym urządzeniem, które będzie miało efekt bandażowania. Zatem zapalenie ścięgien wymaga zmniejszenia ich ruchliwości.

Leczenie farmakologiczne ścięgien dłoni odbywa się za pomocą leków przeciwbakteryjnych, przeciwzapalnych i ujędrniających. Ponadto można stosować żele, maści lub plastry..

Fizjoterapia jest najbardziej skuteczna w leczeniu stanów zapalnych ścięgien ręki. Stosowane są następujące metody: mikrofalówka, ultradźwięki, leczenie falą uderzeniową, promieniowanie ultrafioletowe i ćwiczenia fizjoterapeutyczne. Kiedy ekspozycja na falę uderzeniową, skupione fale docierają do zmiany, normalizują jej ton i zmniejszają ból. Po przejściu tej metody fizjoterapii pacjenci zwykle wracają do poprzedniego stylu życia. W większości przypadków mogą tolerować dokładnie takie same obciążenia, jak przed chorobą..

Operacje chirurgiczne wykonuje się w sytuacjach, w których nastąpiło zerwanie ścięgna. Chirurg wykonuje małe nacięcie o długości około dziesięciu centymetrów. Następnie traktowane są końce rozdartego ścięgna, po czym są one zszywane specjalną mocną nicią. Ta opcja leczenia jest przeprowadzana nie później niż dwadzieścia cztery godziny po naruszeniu integralności ścięgna. W przeciwnym razie może rozpocząć się nieodwracalny proces, który może prowadzić do niewłaściwej fuzji tkanek..

Działania zapobiegawcze

W każdym ścięgu ludzkiego ciała mogą wystąpić procesy zapalne. Ale najczęściej zdarza się, że zapalenie ścięgien rozwija się w rękach. Przyczyną tej choroby jest przeciążenie pochwy ścięgna z powodu powtarzanego wykonywania dowolnego jednolitego ruchu. Nikt z nas nie jest bezpieczny przed takimi sytuacjami, więc każdy powinien wiedzieć, jak zapobiegać tej chorobie..

W skutecznym leczeniu zapalenia ścięgien ręki główną rolę odgrywa zmniejszenie wysiłku fizycznego. Należy jednak podkreślić, że całkowite zaprzestanie ruchów, które są wykonywane z udziałem chorego ścięgna, jest również niepożądane. Dlatego muszą istnieć ruchy, ale należy je wykonywać płynnie i powoli..

Jeśli zapalenie rozwija się w obszarze ścięgien stóp, pacjentowi można doradzić użycie kul lub laski. Jeśli dotknięte zostanie ścięgno w stawie nóg, w celu zmniejszenia obrzęku pacjent będzie musiał położyć się na plecach i utrzymywać nogi w stanie podniesionym przez kilka minut.

Leki

Możliwe jest złagodzenie cierpienia pacjentów i zmniejszenie objawów poprzez stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych, na przykład aspiryny lub diklofenaku. W niektórych sytuacjach lekarze zalecają stosowanie zastrzyków kortyzonu w połączeniu z fizjoterapią, aby zapobiec ponownemu zapaleniu. Jeśli po dziesięciu dniach pacjent nie zauważy żadnej poprawy, warto natychmiast przerwać stosowanie konkretnego leku. Należy podkreślić, że w żadnym wypadku nie należy korzystać z powyższych funduszy bez recepty. Nie należy również zapominać, że samoleczenie często kończy się nie leczeniem, ale rozwojem poważniejszych powikłań choroby.

Zapalenie ścięgna (zapalenie ścięgien)

Informacje ogólne

Uszkodzenie aparatu ścięgno-więzadłowego stawu jest pilnym problemem, ponieważ ogranicza aktywność fizyczną osoby prowadzącej aktywny tryb życia.

Patologia okołostawowa obejmuje szeroki zakres chorób:

• Zapalenie ścięgna - ostre, podostre lub przewlekłe zapalenie ścięgna, które występuje, gdy ścięgno jest uszkodzone.
• Zapalenie jelit - zapalenie ścięgna w obszarze jego przyczepienia do kości.
• Tendopatia i ścięgno ścięgna oznaczają zmiany dystroficzne (zanik i zwyrodnienie włókien) ścięgien. Mają charakter niezapalny. Tendinopatia jest spowodowana powtarzającymi się mikrozłamaniami i zmianami zwyrodnieniowymi, które rozwijają się przez kilka lat. W przypadku ścięgien ścięgien obserwuje się gęste złogi krystaliczne.
• Zapalenie ścięgna jest zapaleniem ścięgna i pochewki ścięgna wyłożonej błoną maziową, to znaczy proces patologiczny obejmuje dwie formacje anatomiczne.

Patologia ścięgna-więzadła powstaje jako niezależna patologia w przypadku urazu lub długotrwałych zaburzeń biochemicznych. Przyczyną są kontuzje, zwłaszcza sportowe. W większości przypadków przewlekłe zapalenie ścięgien występuje w wyniku długotrwałego wysiłku..

Długotrwały przewlekły typ powoduje destrukcyjne i zwyrodnieniowe zmiany w ścięgnach, a następnie tkance chrzęstnej stawu. Również zmiany w strukturach okołostawowych występują z ogólnoustrojowymi chorobami reumatycznymi. Dzisiaj rozważymy zapalenie ścięgien różnych lokalizacji, ustalimy jego przyczyny i leczenie. Kod dla ICD-10 tej patologii jest dość obszerny - od M75 z nagłówkami do M76 z nagłówkami, ponieważ określono lokalizację ścięgna.

Patogeneza

Kluczowym czynnikiem jest mechaniczne uszkodzenie ścięgna z powodu nadmiernego obciążenia lub zmniejszonej tolerancji na normalne obciążenie ze zmianami ścięgna związanymi z wiekiem. Powtarzające się wielokrotne rozciąganie ścięgien prowadzi do mikrourazu, którego przywrócenie zajmuje kilka tygodni. Mikrotraumie towarzyszy pękanie włókien, naczyń włosowatych i śmierć komórek. Ścięgna są również ściskane w wąskich przestrzeniach. Ich kompresja i tarcie prowadzą do zmiany tenocytów i wytwarzania gęstej macierzy chrzęstnej. Na początkowych etapach procesu rozwija się ogniskowa martwica i częściowe zerwanie włókien ścięgien, a także ich aseptyczne zapalenie. W późniejszych etapach zachodzą zmiany zwłóknieniowe i zwapnienia..

Głównymi składnikami ścięgna są włókna kolagenowe, komórki (tenocyty) i proteoglikany. Kolagen nadaje ścięgnie siłę, a proteoglikany zachowują strukturalną integralność włókien kolagenowych. Ćwiczenia zwiększają syntezę kolagenu i proteoglikanów w ścięgna. Dopływ krwi do ścięgna odbywa się przez małe tętniczki i naczynia włosowate. Należy zauważyć, że ścięgna mają słabe ukrwienie i często rozwijają się niedotlenienie i niedokrwienie, które aktywują uwalnianie enzymów lizosomalnych. Stałe napięcie i mikrourazowość niedostatecznie unaczynionej tkanki ścięgna przyczyniają się do pękania włókien z powstawaniem martwicy, a następnie zwapnienia włókien kolagenu.

Różne części ścięgien w różnym stopniu podlegają niekorzystnym czynnikom. Najbardziej wrażliwą częścią jest przyczepienie ścięgna do kości. Patologiczne skupienie staje się źródłem stymulacji otaczających struktur, które reagują zapaleniem na produkty zwyrodnienia ścięgien. W miejscach, w których ścięgna poruszają się w wąskim kanale ścięgien, pochewki ścięgien biorą udział w procesie zapalnym - w tym przypadku rozwija się zapalenie ścięgna. Postacie przewlekłe charakteryzują się proliferacją naczyń, śmiercią komórek i zmianami zwyrodnieniowymi w macierzy zewnątrzkomórkowej. Jednocześnie nie ma nacieku zapalnego, dlatego przewlekły proces zwyrodnieniowy w ścięgnach jest definiowany jako tendinoza lub ścięgno.

Klasyfikacja

• Ostre (aseptyczne i ropne).
• Przewlekłe (zwłóknienie i kostnienie).

Klasyfikacja według lokalizacji znajduje odzwierciedlenie w Międzynarodowej klasyfikacji chorób. Zmiany okołostawowe mogą rozwijać się w dowolnych stawach, ale zwykle są zlokalizowane w dużych stawach nóg, które są mocno obciążone. Najczęstsze urazy ścięgien: Achillesa, kości nadręgowej i czworogłowej uda. Ponadto częstą lokalizacją zapalenia ścięgien jest obszar barku, w którym krótkie rotatory barku i ścięgien bicepsa są stale narażone na stres i przechodzą w wąskiej przestrzeni. Dlatego często rozwija się zapalenie ścięgien mięśni nadpiersiowych i infraspinatus oraz zapalenie pochewki ścięgna długiej głowy bicepsa..

Nie mniej często zapalenie ścięgien na ramieniu wiąże się z różnorodnością jego funkcji i stałym napięciem ścięgien. Zapalenie i obrzęk tkanki nadgarstka powoduje ucisk nerwów. Najczęstszy zespół cieśni nadgarstka (ucisk nerwu pośrodkowego), występujący z drętwieniem i parestezją 1-4 palców.

Zapalenie ścięgien barku

Ze względu na kulistą strukturę stawu barkowego wytwarza różnorodne ruchy. Przy udziale łopatki wykonuje się pełne zgięcie, wyprost, porwanie, obrót i przywodzenie. Zapalenie ścięgna często występuje w tym obszarze - wynika to z dużego obciążenia i przejścia ścięgien w wąskich kanałach.

Naruszenie ruchów występuje najczęściej w przypadku:

• Zapalenie ścięgna mięśni mankietu rotacyjnego (najczęstsza przyczyna bólu w tym obszarze).
• Zapalenie ścięgna bicepsa (biceps ramienia).

W zapaleniu ścięgien mięśni mankietu rotatora barku charakterystyczny jest ból w górnej zewnętrznej części barku. Ból najczęściej występuje po wyraźnych i nietypowych obciążeniach (praca z podniesionymi rękami). Często ból promieniuje na łokieć. Aby uszkodzić ścięgno mięśnia nadgarstka stawu barkowego, charakterystyczny jest ból w środkowej części stawu barkowego i ból z aktywnym uprowadzeniem barku. Ale przy zapaleniu ścięgna mięśnia nadgarstka ruchy wahadłowe dłoni w ramieniu (do przodu i do tyłu) pozostają bezbolesne. Kiedy dotknięte są ścięgna infraspinatus i małe okrągłe mięśnie, ból oporu pojawia się w górnej części ramienia, gdy jest on aktywnie skierowany na zewnątrz. Trudno jest również czesać głowę. Gdy dotknięty jest mięsień podsiatkówkowy, ból pojawia się podczas wewnętrznego obrotu ramienia, gdy ramię jest wkładane za plecy.

Przewlekłe zapalenie ścięgien rotacyjnego mankietu prawego ramienia (zespół ściskania rotatora barku) nie jest całkowicie wyleczone i okresowo powraca. W przewlekłym przebiegu najczęściej występuje zwapnienie zapalenia ścięgien. W niektórych przypadkach skuteczna jest terapia falą uderzeniową, która ma działanie przeciwbólowe i przeciwwapniowe.

Jak leczyć zapalenie ścięgien barku?

• Unikaj ruchów, które powodują ból;
• odpoczynek kończyn przez 2-3 tygodnie;
• przyjmowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych w środku na czas trwania zespołu bólowego;
• w ostrym okresie miejscowe stosowanie żeli (NLPZ) przez dwa tygodnie, w przewlekłym przebiegu, drażniące maści, które zwiększają przepływ krwi;
• okołostawowe podawanie glukokortykoidów (odradza się zapalenie ścięgien bicepsa);
• metody fizjoterapeutyczne.

Złożone cechy anatomiczne i funkcjonalne stopy, zwiększone obciążenie ze względu na noszenie butów na wysokich obcasach i aktywne sporty, zwiększają patologię ortopedyczną stopy i kostki. Najczęściej pacjenci skarżą się na ból. Zapalenie ścięgien stóp występuje również po urazie - guzy, zwichnięcie.

Zapaleniu ścięgien stopy towarzyszy ból, na stopie pojawia się bolesny obrzęk, osoba kuleje podczas chodzenia. Leczenie zostanie szczegółowo omówione poniżej. Po leczeniu ważne jest podjęcie środków zapobiegawczych:

• Noszenie butów ortopedycznych.
• Używanie wkładek ortopedycznych.
• Wykonywanie ćwiczeń nóg.

Ból w okolicy piętowej od podeszwy powoduje ostrogę piętową (synonim „podeszwowego zapalenia powięzi”). Rozcięgnik podeszwowy jest gęstą włóknistą przegrodą, która rozciąga się od bulwy kości piętowej i jest podzielona na pięć wiązek sięgających palców i jest przymocowana z tyłu bliższych paliczków. Zespół bólu jest ściśle związany z rozwojem zapalenia powięzi podeszwowej i jego zwyrodnieniowej degeneracji zwyrodnieniowej (teninoza kości piętowej), a ostroga pięty, podobnie jak osteofit na kości piętowej (widoczna na radiogramie kości piętowej), nie jest przyczyną bólu. W przypadku ścięgien i ścięgien nogi można zastosować terapię falą uderzeniową w celu złagodzenia bólu..

Zapalenie ścięgien Achillesa

Cechą anatomiczną okolicy piętowej jest obecność silnego ścięgna Achillesa. Jest przymocowany do guzka piętowego. Zapalenie ścięgna Achillesa rozwija się wraz z:

• znaczny wysiłek fizyczny, gdy występuje przeciążenie mięśnia łydki (bieg pod górę i z góry, bieg długodystansowy);
• noszenie butów z twardym grzbietem, który wywiera nacisk i uszkadza ścięgno;
• dysplazja tkanki łącznej;
• wyraźne płaskie stopy.

Przyczyny bólu ścięgna Achillesa leżą również w obecności deformacji Haglunda - jest to występ kości na powierzchni bulwy kości piętowej. Ta deformacja powoduje uraz ścięgna..

Przyczyny rozwoju deformacji nie są jasne. Choroba występuje częściej u młodych kobiet (w wieku 20-30 lat). Istnieje związek między tą patologią a noszeniem butów na wysokim obcasie.

Objawy są charakterystyczne: ból pięty, nasilony przez zgięcie stopy, pogrubienie i obrzęk ścięgna. Leczenie zostanie przejrzane w odpowiedniej sekcji. Obowiązkowym momentem jest ograniczenie aktywności fizycznej, a aby zmniejszyć nacisk tylnej części buta, konieczne jest podniesienie obszaru pięty za pomocą indywidualnych urządzeń ortopedycznych. Zalecane jest także noszenie butów bez tła..

Zapalenie ścięgien kolana

Termin zapalenie ścięgien kolana najczęściej odnosi się do zapalenia więzadła rzepki, największego więzadła stawu kolanowego i ma znaczenie funkcjonalne. Ostre zapalenie ścięgien jest rzadkie i najczęściej występuje przewlekła postać nawracająca, która stopniowo prowadzi do zwapnienia tkanek aparatu więzadłowego i częściowej utraty funkcji kolana.

Rzepka, jako formacja anatomiczna, znajduje się przed torebką stawową i jest przymocowana do kości za pomocą własnego więzadła. Jego funkcjonalnym celem jest ograniczenie nadmiernego przedłużenia stawu do przodu. Każde uszkodzenie rzepki i jej więzadła nie kończy się pełnym przywróceniem uszkodzonego więzadła, ponieważ ścięgno jest słabo zaopatrzone w krew. Wynikiem tego procesu jest tworzenie się blizn. Stała mikrourazowość występuje u sportowców, istnieje nawet termin „kolano skoczka” i dla osób, które ze względu na swój zawód mają zwiększone obciążenie stawów kolanowych. Bliznowata tkanka łączna nie jest elastyczna, a przy powtarzającym się urazie powstają blizny, a przy długim procesie urazu więzadło jest częściowo zastępowane tkanką bliznowatą. Po nadmiernym wysiłku pojawia się reakcja zapalna, która powoduje zwiększony ból i ograniczony ruch.

Jeśli zapalenie ścięgien występuje przez długi czas (kilka miesięcy i lat), sole wapnia wytrącają się w miejscach blizny i rozwija się ścięgno stawu kolanowego (kostnienie więzadeł). To ostatnie objawia się chrupnięciem palpacji i ruchów. Kalcynacja więzadła prowadzi do tego, że traci on swoją elastyczność i prędzej czy później dochodzi do zerwania własnego więzadła rzepki. Rzepka staje się niestabilna lub całkowicie znika. Leczenie na tym etapie choroby jest wyłącznie chirurgiczne.

Przyczyny

Podkreślamy główne przyczyny zapalenia ścięgien:

• przeciążenie i zmiana stereotypu obciążenia (często powtarzane ruchy stereotypowe);
• wrodzone anomalie stawu i jego struktur (anomalie ortopedyczne), co prowadzi do naruszenia biomechaniki;
• urazy i powtarzające się mikrourazy;
• brak równowagi mięśni okołostawowych;
• wprowadzenie glikokortykosteroidów do ścięgna;
• naruszenie dopływu krwi do ścięgna;
• związane z wiekiem zmiany w układzie mięśniowo-szkieletowym;
• hipermobilność stawów;
• przyjmowanie glukokortykoidów i fluorochinolonów, które mogą powodować zapalenie ścięgien i zerwanie ścięgien;
• obecność współistniejących chorób - często z chorobą Crohna występuje zapalenie ścięgien Achillesa.

Często występuje kombinacja kilku czynników. Szczególne znaczenie w rozwoju zapalenia ścięgien mają urazy sportowe, które różnią się od codziennych. Najbardziej traumatyczne sporty to: boks, rugby, hokej, koszykówka, piłka nożna, jazda konna, kajakarstwo. Uszkodzenie tkanek okołostawowych jest często przejawem choroby ogólnoustrojowej o charakterze reumatycznym. Systemowe uszkodzenie ścięgien można podejrzewać pod następującymi warunkami:

• brak związku z obrażeniami i stresem;
• obecność zapalenia ścięgien i entezopatii w różnych obszarach;
• oznaki infekcji (moczowo-płciowe lub jelitowe);
• oznaki stanu zapalnego (gorączka, leukocytoza, zwiększona ESR, białko C-reaktywne);
• objawy choroby ogólnoustrojowej (choroby reumatyczne).

Czasowe zapalenie ścięgien ma następujące przyczyny:

• Nadmierne monotonne obciążenie stawu skroniowo-żuchwowego. Odnosi się to do nawyku żucia i żucia stałych pokarmów. Zwiększone obciążenie stawów prowadzi do mikrourazów ścięgien.
• Anomalie w lokalizacji zębów i wady zgryzu. Anomalia w miejscu zębów zwiększa obciążenie stawu skroniowo-żuchwowego.
• Urazy (siniaki, złamania i zwichnięcia żuchwy).
• Zakażenie tkanek miękkich twarzy i kości (czyraki, zapalenie zatok, zapalenie kości i szpiku szczęki, zęby próchnicze).
• Zmiany w stawie skroniowo-żuchwowym w chorobach ogólnoustrojowych (twardzina, toczeń rumieniowaty) chorób endokrynologicznych, mineralnych zaburzeniach metabolicznych. Choroby te zmniejszają elastyczność ścięgien stawu skroniowo-żuchwowego.

Objawy zapalenia ścięgien

Typowe objawy zapalenia ścięgien to:

• ból;
• ograniczenie aktywnych ruchów niezmienionymi ruchami pasywnymi;
• zwiększony ból przy pewnych ruchach, gdy zaangażowane jest dotknięte ścięgno;
• miejscowy obrzęk ścięgna;
• brak zmian krwi i zdjęć radiologicznych, pomimo upośledzenia funkcji i bólu.

Objawy zapalenia ścięgna Achillesa

Ta lokalizacja objawia się bólem z tyłu nogi i pięty. Zgięcie w kierunku podeszwy (zgięcie podeszwowe) zwiększa ból. Największy ból obserwuje się 2-3 cm powyżej połączenia ścięgna z kością. Ból nasila się, gdy staje się na „skarpetkach” i skacze na palcach. Ból obserwuje się również rano po śnie. Kostka ma ograniczony ruch z powodu bólu. Ścięgno może być pogrubione, czasem określa się miejscowe zaczerwienienie skóry.

Zapalenie ścięgna rzepki

„Kolano skoczka” rozwija się z powodu trwałego uszkodzenia tego obszaru przez koszykarzy, skoczków i siatkarzy. Objawy są charakterystyczne: ból w dolnym biegunie rzepki z aktywnym zgięciem stawu kolanowego - w tej pozycji ścięgno jest maksymalnie obciążone. Ból jest przewlekły, a przy ciągłym obciążeniu naprawa ścięgien nie występuje..

Uszkodzenie tkanek okołostawowych stawu biodrowego

Staw biodrowy jest dużym stawem kulistym o znacznym zakresie ruchu. Ruchliwość stawu jest wyjaśniona cechami strukturalnymi (wydłużona szyjka kości udowej, tworząca z kończyną kąt 130 °). Zapalenie ścięgien mięśnia biodrowego jest najczęściej wynikiem urazu sportowego. Ból występuje na wewnętrznej powierzchni uda (bliżej pachwiny). Ból zwiększa się podczas uprowadzenia uda, dochodzi do kulawizny, zwłaszcza po długim siedzeniu.

Krętarzowe zapalenie krętarza (zapalenie krętarza) jest zwyrodnieniową chorobą zapalną ścięgien uda.

Wpływa to na ich połączenie z kością udową. Częściej występuje u kobiet w wieku 50-60 lat cierpiących na zapalenie kości i stawów stawu biodrowego. Zapalenie kręgosłupa występuje w obecności palącego bólu zlokalizowanego na zewnętrznej powierzchni uda i stawu. Ból nasila się podczas chodzenia, a zwłaszcza podczas wchodzenia po schodach, a także kucania. Ból u niektórych pacjentów w połączeniu z kulawizną.

Intensywność bólu zmniejsza się w spoczynku i nasila się w nocy, gdy pacjent leży po stronie chorej. Podczas badania brakuje ograniczeń w pasywnych i aktywnych ruchach w stawie. Ale przy odporności na aktywne uprowadzenie ból obserwuje się w okolicy krętarza większego.
Zapalenie kaletki jest również częstą przyczyną bólu w stawie biodrowym. Zapalenie kaletki charakteryzuje się bólem w biodrze na początku ruchu. Aktywne ruchy stają się bolesne - rotacja na zewnątrz i porwanie.

Czasowe zapalenie ścięgien

Ból towarzyszący czasowemu zapaleniu ścięgien, zlokalizowany w stawie skroniowo-żuchwowym i policzku. Daje zęby, żuchwę, czoło i szyję. Intensywność bólu może być różna - od bólu do nieznośnie ostrego. Czasowe zapalenie ścięgien występuje zwykle po przeżuwaniu twardych pokarmów lub łamaniu orzechów zębami. Sam pacjent może ustalić związek między występowaniem bólu a poprzednim obciążeniem ścięgien. Ból jest trwały i nasila się podczas rozmowy, żucia i otwierania ust. Ale może być nieobecny w spoczynku i pojawić się tylko podczas ćwiczeń. Z powodu bólu obserwuje się trudności z otwieraniem ust. Określa się obrzęk policzków i skroni od strony zmiany. Palpacja policzka jest często zdeterminowana przez napięte i bolesne ścięgno.

Należy zauważyć, że objawy i leczenie zależą od przyczyny stanu zapalnego. W przypadku zakaźnego zapalenia ścięgien charakterystyczne jest zaczerwienienie wzdłuż ścięgien. Z zakaźnym pochodzeniem przepisywane są antybiotyki Amoxiclav, azytromycyna, cefaleksyna.

Zapalenie ścięgien bicepsa

Objawy zapalenia ścięgien ścięgna długiej głowy bicepsów obejmują ból w górnej części ramienia z przodu. Przejawia się po obciążeniach związanych z podnoszeniem ciężaru, gdy mięsień bicepsa jest przeciążony (biceps). Ból nie jest wyrażany lub całkowicie nieobecny przy ruchach pasywnych. Podczas badania palpacyjnego określa się ból nad długą głową ścięgna mięśnia. W przypadku współistniejącego zapalenia mięśni bicepsów pojawia się ciężka bolesność mięśni.

Rotacja ołowiu i ramion zwykle nie jest naruszana. W celu zdiagnozowania przeprowadza się test rezystancji z aktywnym obrotem szczotki na zewnątrz. Pozycja - ramię jest przyciśnięte do tułowia, lekarz chwyta dłoń pacjenta dłońmi, prosi o wykonanie zawracania na zewnątrz, jednocześnie powstrzymując ruch. Pacjent ma ból ścięgna bicepsa.

Zapalenie ścięgien nadgarstka

Na ścięgna nadgarstków ma wpływ długotrwałe obciążenie podczas gimnastyki, golfa i tenisa. Długie ruchy tego samego typu podczas stolarstwa, malowania, murowania, szycia, dziania, używania wibrujących maszyn i pracy przy komputerze mogą również powodować zapalenie ścięgien. Może rozwinąć się nagle, gdy spadnie na wyciągnięte ramię lub podczas ruchu siłowego podczas ciężkiego podnoszenia. Pacjenci, którzy wcześniej mieli obrażenia nadgarstka i łokcia, są bardziej podatni na ten stan. Zawodowi gitarzyści i saksofoniści cierpią na tę chorobę..

Objawy często rozwijają się stopniowo, w nadgarstku pojawia się ból lub sztywność, ograniczenie ruchu. Często ból pojawia się w nocy lub rano po przebudzeniu. Jeśli obciążenie dłoni nie zmniejsza się wraz z postępem bólu, pojawia się każdego dnia i jest stale obecne podczas każdej pracy fizycznej. Pacjenci zauważają, że aby wykonać jakąkolwiek pracę, muszą się rozgrzać i rozciągnąć mięśnie. Bólowi często towarzyszy obrzęk i trzeszczka (chrupanie ścięgien). W palcach mogą pojawić się mrowienie, drętwienie i osłabienie. Ten objaw jest wyraźny, jeśli pacjent ma osteochondroza szyjki macicy. Oznacza to, że zapalenie ścięgien nadgarstka może być związane z bólem szyi.

Zapalenie ścięgna łokcia

Ból w stawie łokciowym wiąże się z uszkodzeniem ścięgien przyczepiających się do kości śródręcza kości ramiennej. Ból pojawia się podczas ruchów w stawie łokciowym i określa się ból przy badaniu palpacyjnym kości śródręcznej. Aby uszkodzić ścięgno przymocowane do śródbłonka bocznego, ból jest charakterystyczny, gdy przedramię jest skierowane na zewnątrz i ręka jest wyciągnięta. Gdy ścięgno przylegające do przyśrodkowego śródbłonka jest uszkodzone, pojawia się ból, gdy przedramię jest skierowane do wewnątrz i ręka jest zgięta.

Zapalenie ścięgna czworogłowego uda

Główną przyczyną zapalenia ścięgna mięśnia czworogłowego uda jest nadmierne obciążenie ścięgien i mięśni.

Zapalenie ścięgna (zapalenie ścięgien)

Ból powstaje przy obciążeniu czynnym i biernym i jest zlokalizowany w miejscu przyczepienia ścięgna tego mięśnia do górnej części rzepki. Zwykle ból pojawia się nagle po skoku lub biegu, a także ostrych i licznych kopnięciach. Podczas odpoczynku ból znika. U pacjentów rozwija się niestabilność stawu kolanowego, zaburzenia chodu i kulawizny. Pacjenci nie rozciągają prawidłowo stawu kolanowego, przesuwając udo do przodu. Podczas badania, gdy staw kolanowy jest zgięty, ból nasila się i określa się łagodną trzeszczkę.

Testy i diagnostyka

• Przy wszystkich lokalizacjach zapalenia ścięgien badania krwi i badanie rentgenowskie nie ujawniają zmian. Dlatego głównym celem ustalenia diagnozy jest zebranie wywiadu, podczas którego odkryją przyczynę bólu i stanu zapalnego. Zwróć uwagę na zwiększone obciążenia w życiu codziennym, obciążenia sportowe, kontuzje, obecność zmian w stawach ortopedycznych.
• Podczas badania przeprowadza się testy na odporność na aktywny ruch, które są ważne w diagnozie zapalenia ścięgien.
• Badanie rentgenowskie może być przydatne tylko w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów z towarzyszącą patologią ścięgien i zwapnieniem.
• Rezonans magnetyczny służy do podejrzenia patologii mankietu rotatora..

Leczenie zapalenia ścięgien ścięgna

Ogólne zasady leczenia zapalenia ścięgien dowolnej lokalizacji to:

• Obciążenie wyjątku. Tryb oszczędzania przynosi wielu ulgę. We wszystkich przypadkach zaleca się unikanie ruchów powodujących ból. Charakter ograniczenia obciążenia całkowicie zależy od ciężkości i lokalizacji zmiany. Przy zmniejszeniu bólu nie można gwałtownie zwiększyć obciążenia - łagodny schemat powinien trwać kilka tygodni.
• Nakładanie zimna (lód).
• Stosowanie opatrunku uciskowego.
• W niektórych przypadkach wskazane jest unieruchomienie kończyny..

Jednym z głównych obszarów leczenia jest stosowanie różnych form niesteroidowych leków przeciwzapalnych, których działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe wiąże się ze spadkiem produkcji prostaglandyn. W przypadku silnego bólu po raz pierwszy przepisuje się leki o bardziej wyraźnym działaniu przeciwbólowym. Ketorol (substancja czynna Ketorolac) łagodzi silny ból podczas urazów, dlatego nadaje się do leczenia ostrego bólu. Wygodny w użyciu jest lek Arthrosilen (składnikiem aktywnym jest ketoprofen), który ma kilka postaci dawkowania - zastrzyk, czopki, kapsułki do stosowania raz dziennie, a także żel i spray do użytku zewnętrznego. Możesz także zadzwonić do Dexalgin (dexketoprofen). Lek jest dostępny w zastrzykach i tabletkach. Lek iniekcyjny stosuje się wkrótce w okresie ostrego bólu (nie dłużej niż dwa dni). Następnie pacjent jest przenoszony do leku w środku.

Aby zatrzymać stan zapalny i przewlekły ból, wybiera się leki o wyraźnym działaniu przeciwzapalnym. Stosowane są zarówno nieselektywne leki z substancją czynną diklofenak i ibuprofen, jak i selektywne (Arthrosan, Movalis, Movix, Meloxicam-Teva, Celebrex, Dilax, Coxib, Nise, Nimesil).

Główne działania niepożądane tej grupy są związane z działaniem na przewód pokarmowy, co ogranicza ich stosowanie u pacjentów z grup ryzyka. Alternatywą dla podawania doustnego jest miejscowe leczenie NLPZ, które jest również skuteczne w patologii okołostawowej. Dobrą formą do leczenia miejscowego jest żel, który jest łatwy do nałożenia i szybko wchłania się w struktury znajdujące się na powierzchni. Stosowanie żelu jest uzasadnione w porównaniu z kremami i maściami. Z preparatów można wymienić żele: Dicloran Plus, Nimid, Voltaren Emulgel, Dolgit, Artrum, Ketoprofen, Flexen.

Leczenie rozpoczyna się od zmniejszenia obciążenia dotkniętego obszaru i stosowania NLPZ na zewnątrz. Przy niewystarczającej skuteczności postaci maści i żelu łączy się je z doustnym podawaniem leku. Wybór preparatu w postaci tabletek zależy od towarzyszącej patologii u pacjentów. U pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi preferowane są leki z diklofenakiem lub ibuprofenem, a w przypadku chorób przewodu żołądkowo-jelitowego bardziej wskazane jest przepisywanie meloksykamu lub preparatów nimesulidowych. Jeśli stosowanie NLPZ nie daje pożądanego efektu, rozważa się kwestię miejscowego podania glukokortykoidów (betametazonu z nowokainą) do pochewki ścięgna.

W przypadku zapalenia ścięgien bicepsa glukokortykoidy wprowadza się do rowka między guzkami. Leki w tej grupie szybko i skutecznie eliminują ból i stany zapalne. Procedurę należy wykonać dokładnie, ponieważ wprowadzenie leku do dotkniętego ścięgna prowadzi do wzrostu zmian zwyrodnieniowych w nim. Aby określić miejsce wstrzyknięcia, kierują się bolesnymi punktami, często wstrzykuje się je w kilku punktach. Jeśli uznamy zapalenie ścięgien stawu kolanowego za najtrudniejsze anatomicznie, to szczególnie ważna jest miejscowa technika podawania środków znieczulających, NLPZ lub glikokortykosteroidów. Podawanie lokalne pozwala na maksymalny wpływ na narząd i osiągnięcie wystarczającego stężenia substancji czynnej w narządzie.

Leczenie zapalenia ścięgien Achillesa

Jak leczyć zapalenie ścięgna Achillesa? Leczenie obejmuje obowiązkowe wykluczenie obciążenia, w tym celu sportowcy muszą zrobić przerwę w treningu, przyjmując środki przeciwbólowe, fizjoterapeutyczne metody leczenia, czasami używając ortezy na stawie (bandaż podtrzymujący). W niektórych przypadkach rozwiązano problem unieruchomienia stawu przez przednią szynę gipsową na okres 10-14 dni. Następnie następuje stopniowy powrót do obciążenia, ponieważ to stopniowe obciążenie stymuluje naprawę włókien kolagenowych. Zastrzyki z kortykosteroidów w tym obszarze są przeciwwskazane, ponieważ zwiększają ryzyko zerwania ścięgna. Metody fizjoterapii obejmują leczenie przeziębienia. Pacjentom przepisuje się masaż i terapię ruchową. Fizjoterapia ma na celu rozciąganie (rozciąganie) i wzmocnienie ścięgna. Pokazano kompresy z dimeksydem rozcieńczonym wodą w stosunku 1: 3..

W przypadku przewlekłego procesu, gdy rozwija się tendinoza, leczenie zachowawcze przeprowadza się bez unieruchomienia. Stosowane są te same leki, ale z mniejszą skutecznością. Zalecana jest terapia falą uderzeniową, plazmolifting (wstawienie autoplazmy płytek krwi w bolesny obszar) i kinezjoteipowanie. Kinezyterapia to metoda rehabilitacji fizycznej polegająca na nałożeniu specjalnych elastycznych łat (kinesiotape) na uszkodzone miejsca.

Elastyczne taśmy bawełniane o różnych długościach i szerokościach są pokryte żelem klejącym. Po nałożeniu w temperaturze ciała żel jest aktywowany. Oddychający materiał pozwala pozostawić je na skórze do 2 tygodni. Właściwości elastyczne pozwalają pacjentowi nie ograniczać ruchu. Taśma rozciągająca częściowo przejmuje obciążenie ścięgien i mięśni. Akcja teip rozpoczyna się natychmiast po aplikacji i trwa do 5 dni. Główna akcja:

• lek przeciwbólowy;
• drenaż limfatyczny (eliminacja obrzęków i krwiaków);
• przeciwzapalny;
• dynamiczny (ułatwia ruch stawu);
• zwiotczające mięśnie.

Najbardziej znaczącym efektem tej metody jest działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne. Kilka minut po założeniu chusteczki pacjent odczuwa zmniejszenie bólu i zwiększenie ruchu. Kinesiotape usuwa się specjalnym sprayem. Jeśli leczenie zachowawcze nie okaże się skuteczne w ciągu sześciu miesięcy, problem interwencji chirurgicznej zostaje rozwiązany.

Leczenie zapalenia ścięgien barku

W przypadku zapalenia ścięgien barku zaleca się:

• unikaj ruchów i stresu przez 2-3 tygodnie;
• przyjmować niesteroidowe leki przeciwzapalne w okresie silnego bólu;
• w ostrym okresie miejscowo nakładaj żele z NLPZ na 14 dni, aw przewlekłym przebiegu uzupełniaj leczenie drażniącymi lekami, które poprawiają przepływ krwi (z kapsaicyną);
• okołostawowe podawanie glukokortykoidów w zapaleniu ścięgna mięśnia nadgarstka stawu barkowego; zaleca się, aby w przypadku zapalenia ścięgien bicepsa unikać tych leków;
• zastosowanie fonoforezy, elektroforezy, magnetoterapii, balneoterapii.

Wraz z porażką złożonych anatomicznie i dużych stawów powstaje odruchowy skurcz mięśni, co jest ważne w rozwoju bólu. Wraz ze zmianami ścięgien w czasie, gdy rozwijają się zmiany zwyrodnieniowe i zwłóknieniowe, powstają częściowe pęknięcia poszczególnych włókien ścięgien, uporczywe zaburzenia nerwowo-mięśniowe. To z kolei prowadzi do silnego bólu i zwiększonego skurczu mięśni. Napięcie mięśni leży u podstaw przewlekłego bólu. W związku z tym do zabiegu dodawane są ośrodkowe środki zwiotczające mięśnie, które mają działanie rozluźniające i przeciwbólowe. Skutecznie przerywają łańcuch patologicznych połączeń „ból-ból-skurcz mięśni-ból”. Spośród środków zwiotczających mięśnie najczęściej stosuje się baklofen, Tizanidin-Teva i Midokalm. Ten ostatni ma podwójny efekt - środek zwiotczający mięśnie i miejscowy środek przeciwbólowy. Początkowa dawka Midokalm wynosi 150 mg na dobę, podzielona na 3 dawki, jeśli efekt jest niewystarczający, dawkę zwiększa się do 450 mg. W przypadku zapalenia ścięgien zwykle nie ma potrzeby wstrzykiwania tego leku.

Jeśli mówimy o leczeniu środkami ludowymi, możemy spróbować zmniejszyć stan zapalny i obrzęk za pomocą kompresu surowych ziemniaków i cebuli. Warzywa wciera się na drobną tarkę i miesza z glinką kosmetyczną do uzyskania gęstej zawiesiny, którą stosuje się jako kompres na całą noc. Według niektórych raportów kurkuma w postaci suplementu diety pomaga zmniejszyć ból i poprawić funkcję stawów. Aby poprawić krążenie krwi i zmniejszyć ból, nalewkę z kwiatów bzu nakłada się zewnętrznie. W tym samym celu możesz użyć naparu czosnku w oleju rycynowym.

Zapalenie ścięgien dłoni

Zasady leczenia zapalenia ścięgien ręki, nadgarstka nie różnią się od zapalenia ścięgien innych lokalizacji. Ręka pacjenta otrzymuje pozycję oszczędzającą, wykluczone są obciążenia i nadmierne ruchy. Miejscowo i wewnętrznie stosuje się NLPZ, kompresuje się dimeksydem rozcieńczonym wodą w stosunku 1: 3.

Tendinoza stawu biodrowego

Tendinoza dotyka ludzi po 40. roku życia, zawodowych sportowców i ludzi, których praca wiąże się ze stałym obciążeniem nóg. Jednym z kierunków leczenia w celu wyeliminowania bólu jest wyznaczenie różnych form NLPZ. Ponieważ teninoza stawów kolanowych i biodrowych jest procesem przewlekłym, leczenie powinno być długotrwałe i obejmować nie tylko niesteroidowe leki przeciwzapalne, glukokortykoidy, fizjoterapię, ale także leki wpływające na metabolizm. Komórki ścięgna są tego samego pochodzenia co chondrocyty i rozwijają się w nich te same zmiany związane z wiekiem. Z wiekiem zaburzone są procesy metaboliczne i właściwości mechaniczne ścięgien..

Ponadto są one przywracane w mniejszym stopniu niż tkanka chrzęstna. W związku z tym wskazane jest stosowanie leków stymulujących produkcję substancji z tkanki łącznej aparatu ścięgno-więzadłowego - są to wolno działające chondroprotektory, w tym siarczan chondroityny i glukozamina. Połączone chondroprotektory zawierają obie te substancje..

Czasowe zapalenie ścięgien

W ostrym okresie zapalenia ścięgna okolicy skroniowej pacjentom nie wolno otwierać ust, lepiej mówić mniej. Pacjent powinien przyjmować jedzenie w postaci płynnej i przez słomkę. Dopiero po 1-2 dniach możesz przejść na żywność półpłynną. Mechanicznie oszczędzająca dieta w postaci tartego i miękkiego jedzenia powinna zostać wykonana w ciągu miesiąca. Następnie pacjent powinien unikać pokarmów, które należy żuć z dużym wysiłkiem. Lokalnie można stosować neutralne niesteroidowe leki przeciwzapalne, które nie zawierają substancji drażniących i rozgrzewających: emulgat Voltaren, żel Nimid, Deep Relief, Dolgit.