Dlaczego noga drętwieje po zastrzyku w pośladku?

Leczenie niektórych chorób nie jest kompletne bez wstrzyknięć domięśniowych. Mięsień charakteryzuje się bardziej rozbudowaną siecią naczyń krwionośnych i limfatycznych, co oznacza pełne i szybkie wchłanianie leku.

Zastrzyki wykonuje się w niektórych miejscach z wystarczającą warstwą tkanki mięśniowej z dala od dużych naczyń i nerwów. Najbardziej odpowiednie obszary do manipulacji to pośladek, udo i ramię.

Większość pacjentów bezpiecznie toleruje takie podawanie leków, ale są tacy, którzy ze względu na swoje indywidualne cechy mają powikłania w postaci drętwienia nóg, ucisku, ropnia, reakcji alergicznej.

Przyczyny bólu po wstrzyknięciu

Wstrzyknięcie obejmuje inwazyjność, tj. efekt penetrujący z naruszeniem integralności odpowiednio skóry i tkanek, a priori towarzyszy bolesne uczucie i ryzyko zakaźnych patogenów.

Dlaczego istnieją negatywne konsekwencje:

• niska jakość strzykawki instrumentu medycznego o nieodpowiednim rozmiarze igły i niewystarczającej ostrości;
• wymagania farmaceutyczne ─ antybiotyki mogą powodować ból z powodu ich budowy chemicznej;
• cechy osobiste pacjenta ─ każda osoba ma inny próg bólu, zależy to od wieku, metabolizmu, chorób współistniejących;
• naruszenie techniki wykonania ─ niewłaściwe nakłucie, szybkie podanie leku, nieprzestrzeganie norm sanitarnych.

Konsekwencje wstrzyknięć w mięsień pośladkowy

Ryzyko powikłań przy prawidłowym wstrzyknięciu jest mało prawdopodobne, ale nie można go całkowicie wykluczyć.

Jeśli noga boli po zastrzyku, drętwieje, odczuwa się mrowienie, kulawizna jest obecna - należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Siniak

Charakteryzuje się nagromadzeniem krwi w tkankach miękkich, częściej siniaki pojawiają się u osób o wrażliwej skórze i słabej krzepliwości. Powstają w wyniku przebicia pobliskiego naczynia, dostania leku pod skórę lub w warstwę tłuszczu.

Ta edukacja nie stanowi zagrożenia dla zdrowia, siniak może zniknąć sam i nie wymaga specjalnego leczenia. Możesz użyć kompresów, które regenerują maści ─ Troxevasin, Heparin, Traumeel.

Infiltrować

Pieczęć, która rozwija się w wyniku procesu zapalnego, pojawia się w miejscu wstrzyknięcia głównie z powodu wielokrotnego podawania leku w tym samym obszarze lub z jego nadmiernej objętości. Główne objawy to: bolesne zagęszczone obszary (tzw. Szyszki), zapalenie z gorączką, zaczerwienienie wokół zastrzyku.

Jeśli infekcja dołącza do infiltracji, jej przebieg ulega zaostrzeniu. Liczba leukocytów, które przenikają przez ściany naczyń włosowatych, wzrasta, przyciągając do siebie płyn, z którego rozszerzają się naczynia. Zauważa się przekrwienie, odczuwa się ciepło, powstaje ropne wydzielanie, w wyniku czego naciek rozwija się w inną patologię - ropień.

Aby wykluczyć taki wynik, należy skonsultować się z lekarzem. Leczenie polega na użyciu siatki jodu i aplikacjach ze środkami antyseptycznymi, zastosowaniu maści Vishnevsky'ego i przepisaniu fizjoterapii. Jeśli guz rośnie, konieczne jest połączenie terapii przeciwbakteryjnej.

Ropień

Powstaje z infekcji, na tle stanu zapalnego dochodzi do ropnej fuzji tkanek miękkich, powstaje jama. Pacjent ma gorączkę do 40 ° C, zaczerwienienie i pulsowanie w miejscu wstrzyknięcia, osłabienie, utratę apetytu.

Terminowy dostęp do lekarza zapobiegnie ropieńowi na początkowym etapie. Nie można używać kompresów termicznych i chłodzących, masować ─ wszystkie te działania spowodują rozprzestrzenianie się infekcji. Zgodnie ze wskazaniami ropień otwiera się w znieczuleniu miejscowym, rana jest leczona, w przyszłości wykonują codzienne opatrunki, zalecana jest terapia przeciwbakteryjna.

Drętwienie pośladków i nóg

Jeśli noga jest zdrętwiała po wstrzyknięciu, oznacza to możliwe uszkodzenie nerwu lub ostry skurcz mięśnia pośladkowego. Jeśli dotknięty zostanie nerw kulszowy, pojawia się jednostronny ból, który daje nogę i dolną część pleców, odczuwa się drętwienie i mrowienie.

W takim przypadku samoleczenie jest niedopuszczalne i przywrócenie zakończeń nerwowych potrwa długo. Terapia polega na przyjmowaniu witamin z grupy B, przestrzeganiu diety, zalecaniu masażu kończyn.

Reakcja alergiczna na zastrzyk

Odnotowuje się natychmiast po podaniu leku, objawia się obrzękiem, zaczerwienieniem, wysypką, swędzeniem w obszarze wstrzyknięcia, istnieje ryzyko wstrząsu anafilaktycznego. W takiej sytuacji należy zgłosić incydent lekarzowi i przerwać dalsze podawanie leku, który spowodował alergię.

Pacjentowi przepisano leki przeciwhistaminowe, glikokortykosteroidy, sorbenty, dietę hipoalergiczną. W przyszłości leki nie powinny być stosowane bez porady lekarza, zawsze informuj personel medyczny o skłonności do alergii.

Leczenie

Leczenie powikłań po wstrzyknięciu do pośladków odbywa się na różne sposoby.

Konserwatywne podejście

Metoda polega na niezmienionym schemacie leczenia powikłań po zastrzyku. Podstawą zajęć rekreacyjnych jest stosowanie leków przeciwzapalnych w postaci tabletek i lokalnych maści. Na początkowym etapie pokazano wchłanialne procedury, kompresy.

W ciężkich przypadkach należy zastosować interwencję chirurgiczną ─ wykonać nakłucie, z głębokim uszkodzeniem ─ nacięcie, przemyć środkami aseptycznymi.

Pomagaj środki ludowe

Nie bądź sceptyczny wobec medycyny alternatywnej, czasami skutecznie uzupełnia główne leczenie i ma pozytywny wpływ..

Jeśli pośladek i noga bolą po wstrzyknięciu w pośladek, można zastosować następujące przepisy:

• Użyj świeżej kapusty, ziemniaków. Wstępnie kroimy warzywa na sok, nakładamy zawiesinę w postaci kompresu na infiltrację, pozostawiając ją na noc dla maksymalnego efektu.
• Kompresy alkoholowe ─ są stosowane jako rozgrzewające, przyspieszające proces resorpcji. Alkohol etylowy rozcieńcza się w proporcjach 1: 3, impregnuje opatrunkiem z gazy i utrwala przez 4-6 godzin. Po zabiegu na skórę nakłada się krem ​​zmiękczający, aby zapobiec poparzeniom. Przeciwwskazanie jest procesem ropnym.
• Balsamy na bazie gazy mydlanej rub wciera się roztworem mydła i nakłada na utwardzony obszar na 3 godziny.
• Liście aloesu ─ zmiażdżą liście, powstałą mieszaninę nakłada się na obolałe miejsce i pozostawia na noc.

Zapobieganie powikłaniom

Zapobieganie bólowi nóg po wstrzyknięciu i zmniejszanie ryzyka powikłań jest możliwe tylko poprzez przestrzeganie zasad wstrzyknięcia domięśniowego:

• umyć ręce przed przystąpieniem do pracy, traktować obszar nakłucia 70% alkoholem;
• kupuj wysokiej jakości strzykawki z igłą o odpowiedniej długości i grubości;
• ampułki roztworów oleju należy podgrzać w ciepłej wodzie lub dłoni;
• podczas zastrzyku pośladki pacjenta powinny być rozluźnione, w tym celu należy położyć się na brzuchu;
• dźgnięcie w ten sam pośladek jest niemożliwe, zaleca się naprzemienne;
• nie siedź na zimnych powierzchniach, wskazane jest chodzenie - ruch przyspiesza rozprzestrzenianie się leku;
• w obecności stanu alergicznego wszystkie leki należy stosować w połączeniu z lekami przeciwhistaminowymi.

Bolesne odczucia w nodze wynikające z zastrzyku nie zawsze stanowią zagrożenie dla zdrowia, ale wymagają starannej uwagi. Jeśli ból trwa kilka dni, opóźnienie podróży do specjalisty nie jest tego warte.

Po wstrzyknięciu w pośladek pojawiła się pieczęć

Zastrzyki domięśniowe są uważane za skuteczny sposób podawania leków do organizmu. Ma wiele zalet i jedną istotną wadę - po zabiegu u papieża mogą pojawić się guzy i pieczęcie, co budzi wiele obaw.

Jakie to niebezpieczne?

Grudki, siniaki, zaczerwienienie i inne masy pośladków po leczeniu nazywane są naciekami po iniekcji. W większości przypadków nie stanowią zagrożenia dla zdrowia i po pewnym czasie ustępują niezależnie - od kilku dni do tygodni. Czasami stożki pod skórą pozostają przez dwa miesiące lub dłużej - dość trudno jest wchłonąć stare nacieki, więc najczęściej usuwa się je chirurgicznie.

Jeśli guzek lub zaczerwienienie utworzyło się na pośladku u dziecka, lepiej skonsultować się z lekarzem, ponieważ ciało dziecka jest bardziej podatne na powikłania i procesy patologiczne.

Zwróć szczególną uwagę na miejsca wstrzyknięcia, jeśli powodują one duży dyskomfort..

Alarmujące objawy obejmują ból, miejscową i ogólną gorączkę oraz ogólne samopoczucie. Wskazują, że w głębinach tkanek dochodzi do procesu zapalnego, który wymaga konsultacji z lekarzem.

Dlaczego po wstrzyknięciu pojawiają się uszczelnienia?

Foki (nacieki) na pośladkach mogą pojawiać się z różnych powodów, niezależnie od tego, czy pielęgniarka zrobiła zastrzyk w szpitalu, czy był to jeden z członków rodziny. Istnieją ogólne zasady podawania zastrzyków domięśniowych, ale nawet jeśli są one przestrzegane, edukacja może pojawić się na pośladku. Wśród czynników, które powodują ich pojawienie się, są:

• zły wybór strzykawki (zbyt duża lub mała igła);
• cechy leku - gęste i oleiste płyny najczęściej powodują działania niepożądane;
• niewystarczająco głębokie podawanie narkotyków;

Najbardziej niebezpieczne są szyszki, które powstały z powodu naruszenia zasad higieny i aseptycznych w leczeniu zastrzyków domięśniowych - ropni. W takich przypadkach infekcja dostaje się do tkanki, co może prowadzić do nieprzyjemnych konsekwencji. Pozbycie się ich w domu jest prawie niemożliwe, dlatego pacjent powinien skontaktować się z placówką medyczną.

Objawy ropnia

Ropień jest procesem ropno-zapalnym, który występuje w głębinach tkanek. Przejawia się to silnym bólem i innymi nieprzyjemnymi odczuciami (pulsowanie, pieczenie, swędzenie), wzrost guza i pogorszenie ogólnego stanu zdrowia. Czasami pod skórą widać ropne masy żółtego, szarawo-białego lub zielonego odcienia.

Nie możesz samodzielnie otworzyć ani wycisnąć ropnia - może to prowadzić do rozprzestrzeniania się infekcji i innych powikłań.

Jeśli ropień wybuchnie sam, leczenie zachowawcze można zrezygnować. W przeciwnym razie otwiera się chirurgicznie, usuwa ropę i przepisuje lokalne leki.

W ciężkich przypadkach pacjenci muszą otrzymywać środki przeciwbakteryjne i immunostymulujące.

Jak usunąć guz po iniekcji?

Możesz usunąć guzek lub guzek, które powstały po domięśniowym wstrzyknięciu leków za pomocą domowych środków lub leków. Metodę leczenia wybiera się w zależności od stanu tkanek i ogólnego samopoczucia pacjenta. Małe świeże formacje dobrze reagują na leczenie według przepisów ludowych, duże i stare wymagają stosowania leków. Jeśli zabieg będzie skuteczny, nacieki szybko znikną, a skóra całkowicie wyzdrowieje.

Kompresy i płyny

Najczęściej w celu wyeliminowania infiltracji po zastrzykach stosuje się jod i alkohol, czasami aloes, kapustę i inne środki. Mają inny mechanizm działania - ogrzewają tkanki, łagodzą stany zapalne i wspomagają gojenie. Aby uzyskać pożądany efekt, zwykle wystarczy kilka procedur.

Siatka jodu. Siatka jodu jest najczęstszym leczeniem infiltratów. Jod nakłada się na dotknięty obszar wacikiem kilka razy dziennie..

Nienasycone nacieki (w wieku około sześciu miesięcy) zwykle nie ustępują same lub za pomocą kompresów. Są to kapsułki zarośnięte tkankami, dzięki czemu leki nie przenikają do środka. Jeśli takie stożki są niewygodne, są usuwane chirurgicznie.

Leki

Aby wyeliminować szyszki i uszczelnienia po zastrzykach, stosuje się maści i żele, które mają działanie rozgrzewające, antyseptyczne i przeciwzapalne. Większość z nich jest uważana za bezpieczną, ale wymaga ostrożności podczas składania wniosku..

Przed rozmazaniem dotkniętych obszarów należy dokładnie przeczytać instrukcję obsługi, listę przeciwwskazań i skutków ubocznych. Zdecydowanie nie zaleca się przekraczania dawki, a jeśli pacjent ma jakieś pytania, lepiej skonsultować się z lekarzem.

Maść Wiszniewskiego

Maść balsamiczna lub maść Wiszniewskiego - niedrogie i niedrogie narzędzie na bazie oleju rycynowego, smoły brzozowej i kseroformu. Łagodzi stany zapalne, niszczy patogeny i sprzyja regeneracji tkanek..

Jest szeroko stosowany w infiltracjach i procesach ropno-zapalnych, ponieważ ma zdolność do rozciągania ropy. Narzędzie nakłada się na złożony bandaż, nakłada na bolące miejsce przez 4-5 godzin, po czym usuwa się kompres. Wadami stosowania maści są nieprzyjemny zapach i zdolność do plamienia odzieży.

Dimeksyd

Lek opiera się na dimetylosulfotlenku, który jest szeroko stosowany w medycynie w bólach stawów i mięśni, siniakach, obrzękach, procesach zapalnych itp. Ma działanie przeciwbólowe, łagodzi stany zapalne, niszczy patogenne mikroorganizmy i przyczynia się do maksymalnej penetracji leków do dotkniętego obszaru. Dimeksyd jest uważany za bezpieczny lek, ale należy zachować ostrożność.

Surowo zabrania się podgrzewania szyszek na pośladkach w jakikolwiek sposób - nie przyniesie to ulgi, ale tylko zaostrzy stan i może przyczynić się do stanu zapalnego.

Dostępny w postaci płynu do użytku zewnętrznego lub żelu. Żel stosuje się zgodnie z opisem w instrukcji, a ciecz rozcieńcza się wodą w proporcjach od 1 do 10, naturalną tkankę zwilża się uzyskanym roztworem i nakłada na bolące miejsce.

Kompres jest izolowany od góry i przetrzymywany przez 30 minut, procedura może być przeprowadzana 2 razy dziennie. Głównymi przeciwwskazaniami do stosowania Dimexidum są wiek dzieci, ciąża, indywidualna nietolerancja składników.

Maść heparynowa

Heparyna jest substancją o działaniu przeciwzakrzepowym, która promuje szybkie wchłanianie nacieków i szyszek. Ma działanie przeciwzapalne, zapobiega tworzeniu się skrzepów krwi i eliminuje nieprzyjemne odczucia. Ponadto lek wzmacnia ściany naczyń, zapobiega łzom i tworzeniu się krwotoków podskórnych.

Maść nakłada się na dotknięty obszar cienką warstwą, delikatnie wciera w skórę i pozostawia do całkowitego wchłonięcia. Kompresy można wykonać z maści heparynowej - nałóż produkt na płatek tkanek, przymocuj do nacieku i napraw go. Procedurę wykonuje się 2 razy dziennie, aż szyszki zostaną całkowicie wchłonięte, ale nie więcej niż 10 dni z rzędu.

Troxevasin

Produkt jest dostępny w postaci żelu lub maści, głównym składnikiem aktywnym jest trokserutyna. Jest to lek o działaniu rozszerzającym naczynia, o działaniu przeciwzapalnym i przeciwobrzękowym. Troxevasin promuje resorpcję skrzepów krwi i ich ponowne tworzenie, zmniejsza kruchość naczyń krwionośnych i zwiększa ich elastyczność.

Żel nakłada się na powierzchnię skóry dwa razy dziennie, delikatnie wciera i pozostawia do całkowitego wchłonięcia. Aby wzmocnić efekt, stosowanie lokalnego środka można łączyć z podawaniem kapsułek troksetazyny lub tabletek askorutyny. Żel można stosować przez 6-7 dni, a jeśli nacieki i stożki nie znikną, lepiej skonsultować się z lekarzem.

Siarczan magnezu

Magnezja lub siarczan magnezu jest jednym z najbezpieczniejszych leków stosowanych w leczeniu infiltracji, procesów zapalnych i innych patologii. Wspomaga rozluźnienie mięśni, poprawia krążenie krwi i procesy metaboliczne, wspomaga regenerację tkanek.

Magnezja jest dostępna w różnych postaciach - najczęściej w postaci proszku do przygotowania roztworu lub gotowego do picia płynu. Proszek należy rozpuścić zgodnie ze wskazówkami, zwilżyć płat gazikowy w roztworze, nałożyć na infiltrat przez noc i przymocować plastrem, aby się nie ześlizgnął. W ten sam sposób wykonuje się kompresy z gotowego roztworu magnezji.

Ile kosztują narkotyki??

Preparaty do eliminacji infiltratów po iniekcji mogą mieć różne koszty, w zależności od składu, substancji czynnych i regionu. W ciężkich przypadkach pacjenci wymagają kompleksowego leczenia - lokalnego działania w połączeniu z lekami immunostymulującymi, przeciwbakteryjnymi i rozszerzającymi naczynia krwionośne. Dokładny koszt leków można znaleźć w zwykłych lub internetowych aptekach.

Narkotyk	Substancja aktywna	Producent	Cena, rub
Maść Wiszniewskiego	Smoła brzozowa, kseroform, olej rycynowy	Borszczagowski zakład farmaceutyczny	60
Dimeksyd	Dimetylosulfotlenek	Zakład Chemreaktivkomplekt, RF, Galichpharm, Ukraina	80
Maść heparynowa	Heparyna sodowa	Nizhpharm, Rosja	120
Troxevasin	Trokserutyna	Balkanfarma-Razgrad, Bułgaria	300
Siarczan magnezu	Siarczan magnezu	Najczęściej apteki prezentują produkty rosyjskich i ukraińskich producentów	37

Podczas stosowania leków w leczeniu guzków lub pieczęci powstałych po wstrzyknięciu domięśniowym należy wziąć pod uwagę ich cechy. Każdy lek ma przeciwwskazania i działania niepożądane, z którymi należy się zapoznać przed rozpoczęciem leczenia. Najczęściej obejmują one wiek dzieci, indywidualną nietolerancję i ciążę, aby uzyskać więcej informacji na temat sposobu stosowania leków, zobacz instrukcję użytkowania.

Zapobieganie stożkom po wstrzyknięciu

Aby uniknąć tworzenia się szyszek po wstrzyknięciu u dorosłych i dzieci, należy ściśle przestrzegać zasad wykonywania zastrzyków domięśniowych. Leki podaje się wyłącznie w górnej części pośladków, gdzie jest najbezpieczniejsze miejsce. Przed podaniem skórę należy przetrzeć alkoholem, a ampułkę wcierać w dłonie, aby lekko się rozgrzała.

W domu można wykonywać tylko proste zastrzyki - domięśniowe podawanie leków i szczepienia (na przykład przeciwko tężcowi) są przeprowadzane w placówkach medycznych.

Przed zabiegiem pacjent powinien całkowicie rozluźnić mięśnie - zastrzyki w strefy spazmatyczne powodują silny dyskomfort, a po nich infiltrują. W skrajnych przypadkach zaleca się stosowanie techniki „bawełnianej”, ponieważ po takich zabiegach pieczęcie pojawiają się częściej. Jeśli przebieg leczenia obejmuje wprowadzenie leku przez kilka dni z rzędu, zastrzyki wykonuje się kolejno w każdym pośladku.

Czy muszę leczyć uszczelnienia po iniekcji??

Nie trzeba leczyć guza, który nie powoduje dyskomfortu - aby przyspieszyć proces resorpcji, możesz narysować siatkę jodu lub posmarować miejsce specjalną maścią. Ponadto zaleca się uważne obserwowanie miejsca, w którym powstało, przez kilka dni. Infiltracja powinna całkowicie się rozpuścić lub zacząć zmniejszać - jeśli boli, zwiększa się lub ropnieje, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Ropnie i inne powikłania, które pojawiły się po zastrzykach, wymagają leczenia lekami, a czasem interwencji chirurgicznej.

Podziel się z przyjaciółmi

Wykonaj dobrą robotę, to nie potrwa długo

Jak leczyć tyłek po zastrzykach?)))

Nasz wybór

W dążeniu do owulacji: folikulometria

Polecane przez

Pierwsze oznaki ciąży. Ankiety.

Sofya Sokolova opublikowała artykuł w Symptoms of Pregnancy, 13 września 2019 r

Polecane przez

Wobenzym zwiększa prawdopodobieństwo poczęcia

Polecane przez

Masaż ginekologiczny - fantastyczny efekt?

Irina Shirokova opublikowała artykuł w ginekologii, 19 września 2019 r

Polecane przez

AMG - hormon przeciw mullerowi

Sofya Sokolova opublikowała artykuł w Analysis and Surveys, 22 września 2019 r

Polecane przez

Popularne tematy

Wysłane przez: Кот
Utworzono 23 godziny temu

Wysłane przez: Lara`
Utworzono 20 godzin temu

Wysłane przez: irabora
Utworzono 21 godzin temu

Wysłane przez: // Ira //
Utworzono 2 godziny temu

Wysłane przez: Алёнка_Пелёнка ❤
Utworzono 6 godzin temu

Wysłane przez: Komdasha
Utworzono 17 godzin temu

Wysłane przez: perelin //
Utworzono 6 godzin temu

Wysłane przez: Тата.
Utworzono 21 godzin temu

Wysłane przez: PoMiDoRk @
Utworzono 6 godzin temu

Wysłane przez: Котовасия
Utworzono 23 godziny temu

O stronie

Szybkie linki

Popularne sekcje

Materiały zamieszczone na naszej stronie mają charakter informacyjny i są przeznaczone do celów edukacyjnych. Nie używaj ich jako porady medycznej. Ustalenie diagnozy i wybór metod leczenia pozostaje wyłączną kompetencją twojego lekarza!

Ból w pośladku Przyczyny bólu pośladków. Co zrobić z tymi bólami?

Często Zadawane Pytania

Ból w pośladku najczęściej występuje z powodu urazu miednicy, na tle uszkodzenia kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, uszkodzenia stawu biodrowego lub zapalenia mięśni i więzadeł okolicy pośladkowej. W niektórych przypadkach ból w tym obszarze może pojawić się po nieprawidłowym wykonaniu wstrzyknięcia domięśniowego..

Anatomia pośladkowa

Granicą okolicy pośladkowej od dołu jest fałd pośladkowy, z góry - grzebień biodrowy (górna część kości miednicy), od wewnątrz - kość krzyżowa i kość ogonowa, podczas gdy zewnętrzna granica jest reprezentowana przez pionową linię, która pochodzi z przednio-tylnego kręgosłupa (mała spiczasta kość występ) kości biodrowej i jest skierowany w stronę krętarza większego (górny koniec kości udowej). Podstawą kości tego obszaru jest tylna powierzchnia kości biodrowej i kulszowej, boczna część kości krzyżowej i kości ogonowej, staw biodrowy, a także górna część kości udowej.

Skóra okolicy pośladkowej jest dość gruba i zawiera dużą liczbę gruczołów łojowych. Podskórna warstwa tłuszczowa pośladków jest dość wyraźna. Ma strukturę komórkową i jest podzielony przez jeden z liści powięzi powierzchownej (błony tkanki łącznej) na tkankę tłuszczową w okolicy pośladkowej i lędźwiowej.

Skóra okolicy pośladkowej jest unerwiona przez tylny nerw skórny uda, gałęzie nerwów lędźwiowych, a także zewnętrzne gałęzie nerwów krzyżowych. Gałązki tylnych nerwów krzyżowych i lędźwiowych leżą w tkance tłuszczowej. Z kolei odżywianie tkanek podskórnych krwią tętniczą następuje z powodu dolnej i górnej tętnicy pośladkowej. Głębsze tkanki są odżywiane przez gałęzie tętnicy pośladkowej górnej, tętnice lędźwiowe i tętnicę krętniczo-lędźwiową. Żyły pośladkowej warstwy powierzchniowej towarzyszą tętnicom i są związane z głębszą siecią żylną. Odpływ limfatyczny okolicy pośladkowej występuje w pachwinowych węzłach chłonnych i węzłach chłonnych miednicy z powodu powierzchownej i głębokiej sieci limfatycznej.

Należy zauważyć, że w okolicy pośladkowej jest wiele mięśni. W zależności od głębokości są one czasami określane jako powierzchowne, środkowe i głębokie grupy mięśni..

W okolicy pośladkowej znajdują się następujące mięśnie:

• Mięsień pośladkowy maksymalny. Najbardziej powierzchownie jest mięsień pośladkowy maksymalny, który przypomina kształt rombu. Mięsień ten może nie tylko rozprostować i obrócić nogę (udo) na zewnątrz, ale także wyprostować i podeprzeć ciało. Mięsień pośladkowy maksymalny jest przymocowany na jednym końcu do tylnej zewnętrznej powierzchni kości biodrowej, a następnie przechodzi wzdłuż bocznej powierzchni kości krzyżowej i kości ogonowej, a następnie, na drugim końcu, jest przymocowany do kości udowej i szerokiej powięzi uda. Mięsień ten otoczony jest powięź powłoczką, która składa się z powierzchownego i głębokiego liścia tkanki łącznej. Pomiędzy tymi liśćmi znajdują się powięzi, które dzielą ten mięsień na dużą liczbę wiązek mięśni. W ropnym procesie, który ma miejsce po niewłaściwym wykonaniu zastrzyków domięśniowych, ropa topi głęboki liść powięzi powięzi i wpada do przestrzeni komórkowej pod mięśniem pośladkowym.
• Środkowy mięsień pośladkowy leży nieco głębiej niż mięsień pośladkowy maksymalny. Uczestniczy w uprowadzeniu uda na zewnątrz, a także prostuje tułów, jeśli jest on zgięty do przodu. Ten mięsień pochodzi z grzebienia biodrowego i szerokiej powięzi uda i jest przymocowany do większego krętarza kości udowej.
• Mięsień piriformis ma kształt trójkąta równoramiennego i odpowiada za obrócenie bioder i nóg na zewnątrz (obrót zewnętrzny). Ponadto mięsień ten może przechylić miednicę na bok podczas mocowania nogi. Mięsień piriformis pochodzi z bocznej powierzchni kości krzyżowej. Następnie włókna mięśniowe przez duży otwór kulszowy opuszczają jamę miednicy i są wysyłane do górnej części krętarza większej kości udowej w postaci krótkiego ścięgna.
• Wyższy mięsień bliźniaczy jest krótkim pasmem włókien mięśniowych, które pochodzą z kości kulszowej i przyczepiają się do dołu krętarzowego (dołu znajdującego się wewnątrz krętarza większego). Zadaniem tego mięśnia jest obrócenie uda i nogi na zewnątrz.
• Wewnętrzny mięsień obturacyjny to mięsień o spłaszczonym kształcie, który jest przymocowany z jednej strony do wewnętrznej powierzchni kości miednicy, a następnie skierowany do małego otworu kulszowego i przymocowany do dołu krętarzowego. Wewnętrzny mięsień obturacyjny, a także górny mięsień bliźniaczy, obraca udo na zewnątrz.
• Niższy mięsień bliźniaczy jest reprezentowany przez mały sznur mięśniowy. Mięsień ten zaczyna się od guzka kulszowego i przyczepia się do dołu krętarzowego. Niższy mięsień bliźniaczy obraca udo na zewnątrz.
• Kwadratowy mięsień uda przypomina kształt prostokąta, który jest osłonięty przez mięsień pośladkowy maksymalny. Mięsień pochodzi z bocznej powierzchni guzka kulszowego (niewielkie uniesienie na tylnej dolnej części gałęzi kulszowej) i przylega do grzebienia międzykrętarzowego (grzebień, który znajduje się między większym i mniejszym krętarzem kości udowej). Ten mięsień odwraca biodro na zewnątrz.
• Gluteus maximus znajduje się nieco głębiej i bierze również udział w uprowadzeniu uda. Na jednym końcu mięsień ten przyczepia się do zewnętrznej powierzchni skrzydła biodrowego (wierzchołka kości), a drugi do jednej z krawędzi krętarza większego.
• Zewnętrzny mięsień obturacyjny ma kształt nieregularnego trójkąta. Mięsień ten pochodzi z błony obturacyjnej (błony wykonanej z tkanki łącznej, która jest rozciągnięta między gałęziami kulszowymi i kością łonową). Następnie wiązki mięśni zbiegają się i przechodzą w ścięgno, które jest przymocowane do torebki stawowej stawu biodrowego. Zewnętrzny mięsień obturacyjny odwraca udo i nogę na zewnątrz.

Obok warstwy mięśniowej znajduje się kość miednicy, staw biodrowy, a także aparat więzadłowy kości udowej.

W tworzeniu stawu biodrowego biorą udział dwie struktury - panewka biodrowa i głowa kości udowej. W swoim kształcie złącze to jest sferycznym połączeniem, które może wykonywać ruchy w trzech płaszczyznach jednocześnie (połączenie wieloosiowe). Ponadto złącze to może wykonywać ruchy obrotowe. Kapsułka stawu biodrowego jest wyjątkowo trwała i chwyta nie tylko głowę kości udowej, ale także część szyi. Należy zauważyć, że powierzchnie stawowe głowy kości udowej i panewki są pokryte warstwą chrząstki szklistej, która działa jak amortyzator i zapewnia dobry poślizg między powierzchniami stawowymi kości.

W stawie znajdują się więzadła dostawowe i pozastawowe. Więzadła dostawowe obejmują więzadło poprzeczne panewki i więzadło głowy kości udowej. Pierwszy jest rozciągnięty w wycięciu panewki, a drugi pochodzi z dołu panewki i jest przymocowany do dołu głowy kości udowej. W głębi tego więzadła znajdują się naczynia krwionośne zasilające głowę kości udowej. Więzadła pozastawowe obejmują więzadła krętniczo-udowe, łonowo-udowe i kulszowo-udowe. Więzadło krętniczo-udowe jest najsilniejszym więzadłem w całym ciele (jego grubość może osiągnąć 1 centymetr). Dzięki temu więzadłu możliwe jest utrzymanie pionowej pozycji ciała. Więzadło pochodzi z przedniego dolnego odcinka biodrowego kręgosłupa i jest przymocowane do linii międzykrętarzowej kości udowej. Więzadło łonowo-udowe leży na dolnej powierzchni stawu. Zaczyna się od górnego dołu kości łonowej, a następnie wplata się w torebkę stawu biodrowego i przyczepia do małego krętarza. Więzadło łonowo-udowe hamuje uprowadzenie biodra. Więzadło kulszowo-udowe znajduje się za stawem. Z jednej strony przyczepia się do panewki, a z drugiej do tylnej krawędzi krętarza większej kości udowej. Więzadło kulszowo-udowe hamuje ruch uda do wewnątrz. Ponadto w torebce stawowej izoluje się nagromadzenie włókien kolagenowych (silne pasma tkanki łącznej), które pokrywają środek szyjki kości udowej. Ta struktura nazywa się strefą kołową..

Staw biodrowy otrzymuje krew tętniczą z sieci, która jest utworzona przez boczne i środkowe tętnice otaczające kość udową, panewkę tętnicy obturatorowej, a także gałęzie dolnej i górnej tętnicy pośladkowej. Odpływ krwi żylnej odbywa się przez głębokie żyły miednicy i uda (żyła głęboka uda, żyła udowa i wewnętrzna żyła biodrowa). Z kolei odpływ limfy następuje przez naczynia limfatyczne do głębokich pachwinowych węzłów chłonnych. Unerwienie torebki stawowej jest wykonywane przez nerw obturacyjny, kulszowy i udowy.

Oddzielne badanie wymaga nerwu kulszowego. Ten nerw jest największym nerwem w ludzkim ciele. Tworzą go wszystkie korzenie splotu krzyżowego. Nerw kulszowy przechodzi przez szczelinę piriformis, która w niektórych przypadkach może ją ścisnąć i spowodować silny ból (rwa kulszowa). Nerw ten unerwia większość mięśni okolicy pośladkowej (mięsień kwadratowy uda, dolne i górne bliźniacze mięśnie, wewnętrzny mięsień obturatora), a także torebkę stawową (gałęzie stawowe nerwu kulszowego). Ponadto ten nerw unerwia całą kończynę dolną (tylną powierzchnię). W dole podkolanowym przechodzi do piszczeli i nerwu strzałkowego, które unerwiają skórę kończyn dolnych, wszystkich grup mięśni i stawów dolnej części nogi i stopy.

W okolicy krętarza kości udowej znajduje się kilka torebek maziowych. Worki te zawierają płyn maziowy, który jest niezbędny do zmniejszenia tarcia mięśni i ścięgien podczas ruchu. Również w okolicy pośladkowej znajdują się dwie głębokie przestrzenie komórkowe. Pierwszym z nich jest głęboka przestrzeń pośladkowa. Między głęboką powięźą znajduje się głęboka pośladkowa przestrzeń, która pokrywa mięsień pośladkowy maksymalny i powięź głębokiej warstwy. W tej przestrzeni komórkowej znajduje się nerw kulszowy, wstydliwe (genitalne) naczynia i nerwy, a także dolny nerw pośladkowy i naczynia. Z kolei przestrzeń międzykomórkowa znajduje się między powięźm mięśnia pośladkowego maksymalnego a mięśnia pośladkowego pośladkowego. Przechodzą przez nie gałęzie wyższych nerwów pośladkowych, a także naczynia krwionośne..

Jakie struktury mogą rozpalić pośladek?

Ból w okolicy pośladkowej jest często związany z procesem zapalnym. W zależności od struktury zaangażowanej w proces zapalny charakterystyka bólu może się znacznie różnić.

W okolicy pośladków mogą ulec zapaleniu następujące tkanki:

• Pokrycie skóry Ropne infekcje skóry mogą czasami prowadzić do bólu w okolicy pośladkowej. Naruszenie integralności skóry okolicy pośladkowej może prowadzić do przenikania patogenów (najczęściej mówimy o gronkowcach i paciorkowcach) do gruczołów łojowych i potowych, a także mieszków włosowych (trzonek włosów). Gotowanie jest najczęstszą z tych patologii. W przypadku tej choroby trzon włosa i otaczające tkanki są dotknięte tworzeniem ropnego trzonu. Najbardziej wyraźne bóle obserwuje się po 3-4 dniach, gdy ropne połączenie tkanek (martwica) występuje w obszarze wrzenia rdzenia. Z ektymem może również wystąpić ból. To ropne zapalenie skóry (uszkodzenie skóry bakteriami pyogennymi) charakteryzuje się pojawieniem się na skórze bańki z ropną zawartością. W przyszłości ropień zostanie rozwiązany wraz z powstaniem bólu, który może powodować dyskomfort w postaci bólu.
• Tłuszcz podskórny może również ulec zapaleniu i prowadzić do zapalenia wymienia. W przypadku zapalenia tkanki podskórnej tkanka tłuszczowa jest uszkadzana i zastępowana tkanką łączną. W niektórych przypadkach z tą chorobą powstają dość duże płytki i nacieki, które mogą ściskać naczynia krwionośne i nerwy, co objawia się silnym bólem.
• Torebki maziowe. W niektórych przypadkach, po nieprawidłowym wykonaniu zastrzyków domięśniowych w okolicy pośladkowej, mogą wystąpić rozlane ropne zmiany torebek maziowych. Dlatego tak ważne jest wstrzykiwanie w zewnętrzną górną ćwiartkę pośladka. Najczęściej ropieją dużą torebkę guzka kulszowego i torbę między tylną powierzchnią kości krzyżowej a skórą.
• Mięśnie. Zapalenie mięśni okolicy pośladkowej może również powodować ból. Na przykład uraz pośladkowy lub nieudany zastrzyk domięśniowy może prowadzić do patologicznego napięcia mięśnia piriformis, co z kolei może uciskać nerw kulszowy i powodować rwa kulszowa.
• Ścięgna stawów mogą ulec zapaleniu z powodu urazu lub znacznego wysiłku fizycznego kończyn dolnych. Głównym objawem zapalenia krętarza (zapalenie ścięgien uda) jest ból występujący w bryczkach - na zewnętrznej powierzchni okolicy pośladkowej. Ból zwykle nasila się w ciągu dnia, podczas chodzenia, i ustępuje prawie całkowicie przy braku ruchu.
• Nerw kulszowy. Rwa kulszowa lub zapalenie nerwu kulszowego występuje, gdy nerw ten jest ściśnięty przez jakąkolwiek tkankę. Objawy rwy kulszowej zależą od stopnia ucisku tkanki nerwowej, a także od obszaru, w którym występuje ucisk. Często rwa kulszowa objawia się ostrym bólem w okolicy pośladkowej, który jest nieco gorszy podczas siedzenia. Czasami pojawia się uczucie mrowienia, drętwienia lub pieczenia w całej nodze. Podczas próby wstania z fotela może wystąpić ból podczas strzelania. Na początku choroby objawy nie są szczególnie wyraźne, ale wraz z postępem ataki bólu stają się coraz częstsze.
• Staw biodrowy może ulec zapaleniu w wyniku bezpośredniego urazu i wprowadzenia patogennych drobnoustrojów do stawu (spadając na ostry przedmiot), a po drugie - gdy drobnoustroje są sprowadzane z innego ogniska ropnej infekcji. Zakaźne zapalenie stawów (zapalenie stawów) prowadzi do silnego bólu w stawie, który uniemożliwia poruszanie się w nim. Przy zwichnięciu kości udowej, pęknięciu lub złamaniu występuje również wyjątkowo silny ból stawów..
• Kość. Czasami zakażenie gruźlicą może mieć wpływ na tkankę kostną i inne tkanki stawu biodrowego. W tym przypadku ból na początku choroby jest niewyrażony, ale gdy tkanka stawowa rozpadnie się, może znacznie wzrosnąć. Na tkankę kostną może również wpływać ropna choroba nekrotyczna (zapalenie kości i szpiku). W takim przypadku ból jest jednym z głównych objawów.

Przyczyny bólu pośladków

Nazwa choroby	Mechanizm bólu w pośladku	Inne objawy patologii
Ropne zmiany skórne
Ropne nekrotyczne uszkodzenie mieszków włosowych (czyrak)	Śmierć tkanek (w tym zakończeń nerwowych), która ma miejsce w środku wrzenia, prowadzi do bardzo silnego bólu. Najsilniejszy ból obserwuje się po 3-4 dniach, gdy następuje ropne połączenie trzonu wrzenia.	Temperatura ciała może wzrosnąć do 37 - 38ºС. Po odrzuceniu lub usunięciu trzonu wrzenia ból ustępuje, a skóra w tym miejscu w ciągu 2 do 3 dni jest pokryta bliznami.
Uszkodzenie skóry z infekcją paciorkowcami (ectima)	Ból występuje z powodu faktu, że w miejscu ropnia tworzy się głęboki bolesny wrzód. W ciągu 2 do 3 tygodni wrzód goi się i ból ustępuje.	Na początkowym etapie choroby na skórze pojawia się bąbelek, który zawiera ropę lub ropno-krwistą zawartość. Ropień wysycha wraz z tworzeniem się skorupy, która po odrzuceniu odsłania głęboki wrzód.
Podskórne zapalenie tłuszczu
Uszkodzenie tłuszczu podskórnego (zapalenie tkanki podskórnej)	Ucisk naczyń krwionośnych i nerwów przez płytki lub węzły tkanki łącznej prowadzi do silnego bólu i obrzęku tkanek.	Często temperatura ciała wzrasta do 37 - 38ºС, pojawiają się dreszcze. Pacjenci mogą również skarżyć się na bóle głowy i kołatanie serca (uczucie nieprawidłowego lub zwiększonego funkcjonowania mięśnia sercowego).
Uszkodzenie mięśni
Zespół Piriformis (zapalenie mięśnia ściskającego nerw kulszowy)	Najczęściej patologiczne napięcie mięśnia piriformis występuje z powodu zapalenia korzonków lędźwiowo-krzyżowych (uszkodzenie korzeni krzyżowych i lędźwiowych). W rezultacie mięsień piriformis ulega zapaleniu i ściska nerw kulszowy, co powoduje ból.	Ból może rozprzestrzeniać się na dolną część pleców i uda. Występuje również pewne opóźnienie w oddawaniu moczu (zaburzona funkcja zwieracza). Podczas ściskania tętnicy pośladkowej dochodzi do chromania przestankowego, podczas którego pojawia się ból podczas chodzenia po kończynie dolnej, powodując jej zatrzymanie.
Zapalenie mięśni pośladkowych (zapalenie mięśni)	Zapalona tkanka mięśniowa ściska naczynia i zakończenia nerwowe w okolicy pośladkowej, co prowadzi do bólu o różnej intensywności.	Ból mięśni (ból mięśni) zwiększa się wraz z naciskiem na mięsień, podczas chodzenia, przy zmieniającej się pogodzie. Często na dotkniętym obszarze obserwuje się zagęszczenie tkanki i zaczerwienienie skóry. Długotrwały przebieg zapalenia mięśni może prowadzić do częściowej lub całkowitej utraty czynności tkanki mięśniowej (zanik). W niektórych przypadkach proces patologiczny może rozprzestrzeniać się na inne mięśnie.
Uszkodzenie tkanki nerwowej
Zapalenie nerwu kulszowego (Rwa kulszowa)	Ściśnięcie nerwu kulszowego prowadzi do stanu zapalnego i bólu. Zespół bólu z rwa kulszowa może objawiać się na różne sposoby. Ból może być pieczeniem, strzelaniem, zszywaniem, ciągnięciem lub bólem. Często bóle są napadowe.	Oprócz bólu nogi występuje uczucie pieczenia, drętwienie lub „gęsia skórka”. Najczęściej dotyczy to tylko jednej kończyny. Czasami przy zaangażowaniu w patologiczny proces nerwu narządów płciowych może wystąpić mimowolne oddawanie moczu lub defekacja.
Uszkodzenie biodra
Zwyrodniająco-dystroficzne uszkodzenie stawu biodrowego (choroba zwyrodnieniowa stawów lub koksartroza)	Zmiany dystroficzne obserwowane w chrząstce stawowej stopniowo prowadzą do jej zniszczenia. Jednocześnie kości przegubowe nie są w stanie wytrzymać nadmiernego nacisku, co powoduje ich patologiczną proliferację. W stawie zachodzi proces zapalny, który prowadzi do powstania płynu zapalnego (wysięk). W rezultacie kapsułka stawowa, w której znajdują się zakończenia bólowe, jest rozciągana przez ten płyn zapalny. Inną przyczyną bólu jest nadmierne tarcie ruchomych fragmentów kości, ponieważ w okostnej znajduje się duża liczba receptorów bólu. Ból, z wyjątkiem stawu biodrowego, może być zlokalizowany w okolicy pośladkowej i / lub pachwinowej.	Dyskomfort i sztywność w stawie, szczególnie rano. Ponadto ból nasila się wraz z wysiłkiem fizycznym. Postęp choroby prowadzi do sztywności stawów i kulawizny.
Gruźlica stawu biodrowego	Płyn zapalny gromadzi się w dotkniętym stawie, który rozciąga torebkę stawową. Również chrząstka i tkanka kostna są stopniowo niszczone, co również prowadzi do występowania umiarkowanego lub silnego bólu.	Podczas odczuwania stawu wykrywany jest jego obrzęk. W zależności od stadium choroby można zaobserwować zmniejszenie napięcia mięśni mięśni okolicy pośladkowej i uda. W zaawansowanych przypadkach występuje ograniczenie ruchomości stawów, przykurczu mięśni (ograniczenie ruchów pasywnych) i kulawizny.
Uszkodzenie innych tkanek
Zapalenie błony maziowej stawu biodrowego (zapalenie błony maziowej)	Ból występuje z powodu nadmiernego rozciągnięcia torebki stawowej (która obejmuje również błonę maziową), w której znajduje się duża liczba zakończeń nerwowych.	Istnieje ograniczenie ruchomości stawu biodrowego, a także skurcz mięśni. Odnotowuje się obrzęk stawu. Ból pojawia się i nasila się podczas ruchu..
Zapalenie błony maziowej stawu biodrowego (zapalenie torebki stawowej)	Występowanie bólu wiąże się z zapaleniem jednej lub więcej torebek stawowych stawu biodrowego. W rezultacie błona maziowa jest rozciągana przez wysięk, co prowadzi do bólu. Ból może być podany do pachwiny, pośladków i zewnętrznego uda.	Na początkowym etapie zapalenia kaletki pacjenci odczuwają dość ostry ból. W przyszłości wraz z postępem choroby ból nieco ustępuje. Nasilenie bólu następuje po długim spacerze i nocą, jeśli śpisz po stronie chorego stawu biodrowego.

Ból w okolicy pośladkowej występuje nie tylko z powodu różnych procesów zakaźnych, ale także na tle urazu lub uszkodzenia kości przez nowotwór złośliwy.

Ból w pośladku może również wystąpić w następujących przypadkach:

• Uraz pośladkowy. Siniaki w okolicy pośladków często prowadzą do pojawienia się krwiaków (ograniczone gromadzenie krwi) o dość dużych rozmiarach. Ponadto w niektórych przypadkach obserwuje się łuszczenie się skóry wraz z tłuszczem podskórnym. Ból w tym przypadku jest silny i pulsujący..
• Mięsak limfatyczny to złośliwy guz, który atakuje komórki układu limfatycznego, węzłów chłonnych i narządów wewnętrznych. W niektórych przypadkach kręgosłup lędźwiowy i krzyżowy może zostać dotknięty po raz drugi, co może powodować ból w okolicy pośladkowej.

Diagnoza przyczyn bólu w pośladku

Najczęściej diagnozę przyczyn bólu występującego w okolicy pośladkowej przeprowadza ortopeda, traumatolog, dermatolog, neurolog lub chirurg.

Rozpoznanie ropnego zapalenia skóry (wrzodu lub ektopii) przeprowadza chirurg lub dermatolog. Diagnoza jest ustalana na podstawie obrazu klinicznego choroby i wizualnego badania dotkniętej skóry. Aby określić rodzaj patogenu, przeprowadza się szczepienie bakteryjne wraz z antybiotykiem (określenie wrażliwości drobnoustroju na różne antybiotyki).

Aby dokładnie potwierdzić diagnozę zapalenia tkanki podskórnej, konieczne jest wykonanie biopsji węzła (pobranie kawałka tkanki do badania mikroskopowego), w którym wykrywa się uszkodzenie tkanki tłuszczowej wraz z jej degeneracją w tkankę łączną. Ponadto konieczne jest wykonanie badania krwi i analizy moczu, analizy biochemicznej, które pośrednio mogą potwierdzić diagnozę. Ta diagnoza jest potwierdzona przez dermatologa. W niektórych przypadkach wymagana jest dodatkowa konsultacja z reumatologiem..

Neurolog lub ortopeda może pomóc w zdiagnozowaniu zespołu piriformis. W tym celu przeprowadza się badanie fizykalne, podczas którego określa się postawę, chód i lokalizację bólu. Konieczne jest również zebranie szczegółowych informacji o chorobie. Radiografia pomaga potwierdzić diagnozę, która pomaga określić stopień uszkodzenia stawów biodrowo-krzyżowych i odcinka krzyżowego kręgosłupa. W porównaniu z radiografią dokładniejsze wyniki można uzyskać inną metodą - rezonansem magnetycznym. Jeśli istnieje podejrzenie zakaźnej natury choroby, konieczne jest wykonanie badania krwi i moczu.

W celu rozpoznania zapalenia mięśni wymagana jest konsultacja neurologa. Rozpoznanie ustala się na podstawie charakterystycznych dolegliwości, prezentacji klinicznej i elektromiografii. Elektromiografia to metoda rejestrowania potencjałów elektrycznych występujących w mięśniach szkieletowych w celu oceny aktywności mięśni. W niektórych przypadkach konieczne może być badanie ultrasonograficzne mięśni w celu oceny ich struktury. Konieczne jest również wykonanie ogólnego badania krwi, w którym można wykryć oznaki procesu zapalnego (zwiększona szybkość sedymentacji erytrocytów, zwiększona liczba białych krwinek, zwiększone białko C-reaktywne).

Rwa kulszowa jest diagnozowana przez neurologa. Typowe objawy i historia choroby (wszystkie niezbędne informacje o chorobie) pozwalają śmiało ocenić tę patologię. Testowane są również odruchy i siły kończyn dolnych. Aby postawić dokładną diagnozę, możesz również potrzebować dodatkowych metod diagnostycznych, takich jak fluoroskopia, tomografia komputerowa lub obrazowanie rezonansu magnetycznego, które pozwalają ocenić stan tkanki nerwowej, kręgosłupa i krążków międzykręgowych (to właśnie z powodu uszkodzenia kręgosłupa najczęściej występuje rwa kulszowa).

Rozpoznanie i leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów przeprowadza chirurg ortopeda. To on, w oparciu o kliniczne objawy choroby i prześwietlenie, może z pewnością określić zwyrodnieniowo-dystroficzne uszkodzenie stawu biodrowego. Co więcej, dzięki radiogramowi możliwe jest ustalenie stadium lub stopnia choroby oraz przyczyny, która do niej doprowadziła. W niektórych przypadkach w celu bardziej szczegółowego badania uszkodzeń struktur kostnych i tkanki mięśniowej przepisuje się je tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego.

Najważniejszą metodą badawczą do identyfikacji zmian gruźlicy stawu biodrowego jest radiografia lub tomografia komputerowa. Pierwsza metoda jest złotym standardem w późniejszych stadiach tej choroby (faza artretyczna), podczas gdy druga metoda pozwala zidentyfikować tylko początkowe zmiany patologiczne w tkance kostnej. Diagnozę przeprowadza ortopeda, biorąc pod uwagę obraz kliniczny i dane radiograficzne. Przeprowadzany jest również test tuberkulinowy, który jest najczęściej dodatni..

Diagnoza zapalenia błony maziowej stawu biodrowego jest dokonywana przez ortopedę i opiera się głównie na nakłuciu dotkniętego stawu. Podczas tej manipulacji płyn maziowy jest wypompowywany ze stawu, a następnie wysyłany do dokładnego badania. Badanie ultrasonograficzne stawu można również przepisać w celu bardziej szczegółowego badania struktur dostawowych stawu..

Rozpoznanie zapalenia kaletki stawu biodrowego przeprowadza chirurg ortopeda. Ta diagnoza jest potwierdzona charakterystycznymi objawami. Ponadto zaleca się radiografię stawu biodrowego, aby wykluczyć inną patologię dostawową..

Co zrobić z bólem w pośladku?

Pierwsza pomoc

W przypadku siniaków okolicy pośladkowej w pierwszych godzinach konieczne jest przymocowanie suchego lodu lub gazy nasiąkniętej zimną wodą lub inną tkanką. Ponadto konieczne jest zapewnienie ofierze spokoju i konieczne jest położenie się nie na plecach, ale na brzuchu, aby nie zranić okolicy pośladków.

W przypadku ran ciętych, kłutych, ciętych nożem i innych rodzajów z uszkodzeniem integralności skóry, ranę traktuje się nadtlenkiem wodoru i / lub jodem i nakłada się jałowy opatrunek. Jeśli wystąpi krwawienie, naciśnij ranę sterylną warstwą gazy lub tkanki. Jeśli krwawienie nie ustaje, a szkarłatna krew (krew tętnicza) szybko wypłynie z rany, należy natychmiast wezwać zespół karetki pogotowia.

Każde uszkodzenie okolicy pośladkowej, nawet najmniejsze, może prowadzić do poważnych powikłań (zakażenie rany infekcją ropną lub beztlenową). Dlatego po leczeniu rany należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem..

Leczenie medyczne i chirurgiczne

Nazwa patologii	Leczenie
Ropne nekrotyczne uszkodzenie mieszków włosowych (czyrak)	Nieskomplikowane czyraki są najczęściej leczone lekami. Skórę wokół wrzenia należy traktować środkiem antyseptycznym (alkoholem). Na etapie infiltracji (pojawienie się zaczerwienionego, opuchniętego i bolesnego obszaru na skórze) dotkniętą skórę należy spalić jodem, zastosować suche ciepło, a także można zastosować terapię UHF (ekspozycja na fale magnetyczne o wysokiej częstotliwości na skórze). Z uformowanym prętem do wrzenia lekarz może starać się ostrożnie zdjąć pokrywkę lub zastosować bandaż za pomocą keratolitycznych (substancji, które pomagają złuszczać skórę), aby szybciej odrzucić pręt. Kiedy proces patologiczny rozprzestrzenia się na głębsze tkanki, przepisywane są antybiotyki (ampicylina, erytromycyna, cefazolina, tetracyklina), które można przepisywać zarówno miejscowo, jak i doustnie (wewnątrz).
Uszkodzenie skóry z infekcją paciorkowcami (ectima)	Ropień należy otworzyć i nasmarować skórę zielonym. Zaleca się również smarowanie skóry maścią dezynfekującą lub żelem (maść ichtiolowa 10%, biała maść rtęciowa 5%). W przypadku, gdy zmiany skórne paciorkowcowe mają przewlekły przebieg, przepisywane są antybiotyki (tetracyklina, sulfadimezin).
Uszkodzenie tłuszczu podskórnego (zapalenie tkanki podskórnej)	Leczenie zależy od postaci choroby. W przypadku płytki nazębnej lub naciekającego zapalenia tkanki podskórnej przepisywane są glukokortykoidy (prednizon, hydrokortyzon), a także cytostatyki (metotreksat, cyklofosfamid). Leki te hamują tworzenie blaszek tkanki łącznej. Guzkowa postać zapalenia wymienia jest leczona lekami przeciwzapalnymi (diklofenak, naproksen, aceklofenak, ketoprofen). Zalecane są również przeciwutleniacze (kwas askorbinowy (witamina C), witamina E). W niektórych przypadkach może być zalecana terapia UHF, magnetoterapia (ekspozycja na dotknięty obszar statycznego pola magnetycznego), laseroterapia (przy użyciu lasera o stałej długości fali).
Zespół Piriformis (zapalenie mięśnia ściskającego nerw kulszowy)	Leczenie ma na celu nie tylko zatrzymanie zespołu bólowego, ale także wyeliminowanie przyczyny, która doprowadziła do tej patologii. Niesteroidowe leki przeciwzapalne są przepisywane w postaci maści i żeli (diklofenak, ketoprofen) i środków zwiotczających mięśnie (tyzanidyna, baklofen). Przepisany również masaż terapeutyczny, fizjoterapia i akupunktura (akupunktura). Przy silnym bólu lekarz może wykonać blokadę mięśnia piriformis nowokainy. Aby to zrobić, co najmniej 10 mililitrów 0,5% roztworu nowokainy wprowadza się do projekcji tego mięśnia na głębokość 7 - 8 cm.
Zapalenie mięśni pośladkowych (zapalenie mięśni)	Przepisuj akupunkturę, masaż terapeutyczny, elektryczną stymulację mięśni (stymulującą wpływ prądu elektrycznego na tkankę mięśniową), farmakopunkturę (wprowadzenie leków do specjalnych punktów) i ćwiczenia fizjoterapeutyczne. Aby wyeliminować ból, przepisuje się im środki przeciwbólowe (analgin, aspiryna, pentalgin, paracetamol), a także miejscowo stosować takie żele i maści, które obejmują ketoprofen, diklofenak itp..
Zapalenie nerwu kulszowego (Rwa kulszowa)	Leczenie choroby powinno być kompleksowe. Konieczne jest nie tylko wyeliminowanie zespołu bólowego, ale także wyeliminowanie przyczyny, która doprowadziła do zapalenia nerwu kulszowego. Aby zmniejszyć nasilenie bólu, przepisuj doustne środki przeciwbólowe (aspiryna, analgin, ibuprofen) i stosowanie miejscowych maści, które zawierają takie steroidowe (prednizon, hydrokortyzon) i niesteroidowe leki przeciwzapalne (diklofenak lub ketoprofen). Przy niezwykle silnym bólu lekarz wykonuje blokadę nowokainy lędźwiowo-krzyżowej. Ponadto przepisywany jest masaż terapeutyczny i gimnastyka, terapia UHF, magnetoterapia, nakłucie laserowe (wpływ lasera niskiej mocy na punkty akupunktury).
Gruźlica stawu biodrowego	Wymagane jest całkowite unieruchomienie dotkniętego stawu. W tym celu nakłada się gips. Przepisuj leki przeciwgruźlicze (PASK (kwas paraaminosalicylowy), fiwazyd, streptomycyna). Ponadto konieczne jest ogólne leczenie wzmacniające i lepsze odżywianie za pomocą kompleksów multiwitaminowych. Przypisuj helioterapię (leczenie światłem słonecznym) i aeroterapię (narażenie na świeże powietrze na ciele). W niektórych przypadkach stosują leczenie chirurgiczne w celu usunięcia nieżywotnych tkanek stawowych (nekrektomia) lub zastąpienia całego stawu sztuczną protezą (endoprotetyka).
Uszkodzenie błony maziowej stawu biodrowego	Leczenie obejmuje przyjmowanie antybiotyków (amoksycylina, erytromycyna, tetracyklina, cefazolina) i niesteroidowych leków przeciwzapalnych (diklofenak, indometacyna, ketoprofen), które są stosowane zewnętrznie w postaci żeli lub maści. Aby usunąć duże nagromadzenie wysięku (płyn zapalny), wykonuje się nakłucie. Od samego początku choroby niezwykle ważne jest ograniczenie obciążenia dotkniętego stawu. W tym celu stosuje się odlew gipsowy, aby naprawić połączenie. Po usunięciu tego opatrunku utrwalającego zalecane są procedury fizjoterapeutyczne. Najczęściej mówimy o elektroforezie (wprowadzaniu leków do organizmu za pomocą pola elektrycznego), magnetoterapii, akupunkturze, terapii falą uderzeniową (wpływ fal o niskiej częstotliwości na staw). Zalecany jest również kurs ćwiczeń terapeutycznych. W dość rzadkich przypadkach, gdy leczenie farmakologiczne nie daje pozytywnych rezultatów, uciekają się do operacji, podczas której torebka stawowa zostaje nacięta, wysięk jest wypompowywany z jamy stawowej, a dotknięta część błony maziowej zostaje wycięta..
Zapalenie błony maziowej stawu biodrowego (zapalenie torebki stawowej)	Konieczne jest ograniczenie obciążenia fizycznego dotkniętego stawu biodrowego. Aby zmniejszyć ból, zewnętrznie w postaci maści lub żeli, stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne (diklofenak, ketoprofen itp.). W dość rzadkich przypadkach, przy braku niezbędnego efektu terapii lekowej, stosują leczenie chirurgiczne, podczas którego torebka maziowa jest całkowicie usuwana. Jednocześnie sam staw pozostaje nienaruszony podczas operacji.

Cechy bólu w pośladku

Dlaczego pośladek boli i poddaje się nodze?

Jeśli ból występuje w pośladku i daje nogę, wówczas najczęściej chodzi o zapalenie nerwu kulszowego (rwa kulszowa). Ten nerw jest największym nerwem w całym ludzkim ciele. Tworzą go wszystkie korzenie splotu krzyżowego i dwa dolne korzenie odcinka lędźwiowego. Nerw kulszowy unerwia nie tylko obszar pośladkowy, ale także tylną powierzchnię uda i dolnej części nogi, a także stopę.

Charakterystycznym objawem zapalenia nerwu kulszowego jest jednostronny ból, który najczęściej występuje w dolnej części pleców i / lub pośladku i promieniuje (rozprzestrzenia się) w obrębie nogi (wzdłuż nerwu kulszowego). Ból może być strzelaniem, zszywaniem, paleniem, bólem lub ciągnięciem. Ponadto w nodze można odczuwać pieczenie, drętwienie lub „gęsią skórkę” (parestezje). Ból pogarsza siedzenie, stanie i chodzenie.

Przyczyny rwy kulszowej są następujące patologie:

• Przepuklina krążka międzykręgowego lędźwiowego jest najczęstszą przyczyną zapalenia nerwu kulszowego. Ta patologia charakteryzuje się defektem w obwodowej części dysku międzykręgowego (włóknisty pierścień), przez który wystaje środkowa część dysku (jądro miazgi). W rezultacie występ galaretowatego jądra dysku międzykręgowego może ściskać nerw kulszowy i prowadzić do uszkodzenia jego tułowia.
• Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego jest patologią, w wyniku której tkanka chrzęstna dysku międzykręgowego stopniowo traci swoją elastyczność, co prowadzi do zmniejszenia przestrzeni między samymi kręgami, a następnie ucisku korzeni nerwowych kręgosłupa lędźwiowego. Jeśli nastąpi ucisk jednego lub dwóch dolnych korzeni lędźwiowych, wówczas ból pojawia się w dolnej części pleców, pośladkach i udach.
• Zespół Piriformis często występuje na tle lędźwiowo-krzyżowego zapalenia korzonków (ucisk korzeni lędźwiowych lub krzyżowych) i charakteryzuje się stanem zapalnym i napięciem patologicznym tego mięśnia. W rezultacie tkanka mięśniowa zaangażowana w proces zapalny zwiększa objętość i ściska nerw kulszowy.
• Osteofity kręgosłupa lędźwiowego i krzyżowego są patologicznymi wzrostami ciał kręgowych. Czasami osteofity mogą osiągać duże rozmiary (więcej niż 0,5-1 cm), co prowadzi do ucisku nerwu kulszowego.

Dlaczego pośladek boli po wstrzyknięciu?

Często po wstrzyknięciu domięśniowym (zastrzyk) pojawia się bolesne uczucie, które może utrzymywać się przez kilka godzin, dni, a nawet tygodni. Występowanie bólu wiąże się z różnymi czynnikami i zależy od poprawności samej manipulacji (w której ćwiartce wykonuje się zastrzyk, na jakiej głębokości wprowadzono igłę), rodzaju leku (niektóre leki są słabo wchłaniane z powodu zwiększonej gęstości), stanu skóry i leżących pod nią warstw.

Ból w pośladku po wstrzyknięciu może wskazywać na:

• Uszkodzenie zakończeń nerwowych. W niektórych przypadkach igła może zostać wprowadzona do nerwu podczas wstrzyknięcia i uszkodzić go. Może również pojawić się inna opcja, w której nerw jest ściskany przez depot po wstrzyknięciu. Warto zauważyć, że przy odpowiednim wstrzyknięciu domięśniowym prawdopodobieństwo uszkodzenia zakończeń nerwowych jest dość niskie.
• Siniak jest możliwy, gdy igła uszkadza naczynie krwionośne. Krwiak (ograniczone gromadzenie się płynu) może wystąpić przy zbyt szybkim podawaniu leku. W takim przypadku magazyn narkotyków ściska naczynie, w wyniku czego może pęknąć.
• Powstawanie zagęszczenia (infiltracja). W niektórych przypadkach podany lek nie rozpuszcza się całkowicie. Prowadzi to do tego, że otaczająca tkanka nieznacznie powiększa się, a ich gęstość wzrasta. Innym powodem wystąpienia „guza” lub zagęszczenia jest penetracja infekcji w głąb okolicy pośladkowej wraz z igłą, która występuje, gdy skóra nie jest wystarczająco leczona alkoholem.
• Ropny ropień (ropień) jest najniebezpieczniejszym powikłaniem po wstrzyknięciu. Ropień jest ograniczoną ropną zmianą tkanki, która rozwija się w wyniku penetracji bakterii ropnych (gronkowców, paciorkowców) do organizmu. Z ropniem w pierwszych godzinach w miejscu wstrzyknięcia odczuwa się silny i pulsujący ból. Skóra pośladków staje się czerwona, a także nieco puchnie. Jeśli ta symptomatologia zostanie wykryta, należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem. Im wcześniej ta komplikacja zostanie zidentyfikowana, tym większe prawdopodobieństwo, że leczenie zostanie przeprowadzone za pomocą leków, a nie operacji.

Przyczyny ciągnięcia bólu w pośladku

Przeciąganie bólu w pośladku z reguły jest wynikiem ściskania nerwu kulszowego. W tym stanie patologicznym ból jest opisywany jako ciągły lub „mózgowy”. Ból może rozprzestrzeniać się nie tylko na pośladek, ale także na tył uda i dolnej części nogi. Warto zauważyć, że ból nie zwiększa się wraz z kaszlem lub kichaniem, a także nie ma spadku napięcia mięśni pośladków.

Również rysowanie bólu w pośladku może wystąpić z powodu następujących chorób:

• Osteochondroza odcinka lędźwiowego i krzyżowego charakteryzuje się uszkodzeniem tkanki chrzęstnej krążków międzykręgowych. Ponadto zmniejsza się odległość między kręgami lędźwiowymi i krzyżowymi, co prowadzi do ucisku korzeni nerwowych (zapalenie korzeni nerwowych), które są częścią nerwu kulszowego. Przy tej patologii ból pojawia się w dolnej części pleców, okolicy pośladkowej, a czasem w udzie. W mięśniach pośladków obserwuje się patologiczne napięcie. Ból nasila się podczas chodzenia i wysiłku fizycznego.
• Powstawanie nacieku po wstrzyknięciu domięśniowym. W niektórych przypadkach ból rysowania występuje, gdy po wstrzyknięciu powstaje guzek lub tak zwany „guzek”. To właśnie naciek powoduje ciągnięcie bólu i uczucie ciężkości pośladków.
• Nadmierne obciążenie mięśni kończyn dolnych może również powodować ciągnięcie bólu w okolicy pośladkowej. Najczęściej ten wzór obserwuje się u nieprzeszkolonych osób po długich spacerach lub ćwiczeniach fizycznych. Ból może również wystąpić w dolnej części pleców i na udzie..

Dlaczego bolą mięśnie pośladków?

Ból pośladkowy może wystąpić z powodu stanu zapalnego lub przeciążenia mięśni pośladkowych. Ten ból z reguły jest zlokalizowany tylko w pośladku i rzadko rozprzestrzenia się poza nim. W niektórych przypadkach ból mięśni pośladków może wystąpić na tle zjawiska, takiego jak stres.

Wyróżnia się następujące przyczyny bólu w mięśniach pośladkowych:

• Zapalenie mięśni jest patologicznym procesem, w którym tkanka mięśniowa ulega zapaleniu. Przyczyną zapalenia mięśni może być przenikanie infekcji do mięśni na tle grypy lub bólu gardła, po siniaczeniu lub uszkodzeniu okolicy pośladkowej, z powodu hipotermii lub po fizycznym przeciążeniu. W niektórych przypadkach zapalenie mięśni może wystąpić na tle stresu lub mieć charakter autoimmunologiczny (układ odpornościowy uwalnia przeciwciała do własnej tkanki mięśniowej). Ból z zapaleniem mięśni wzrasta wraz z ruchem lub podczas nacisku na dotknięty mięsień. Warto zauważyć, że ból odczuwa się nie tylko podczas chodzenia, ale także w spoczynku. Oprócz bólu w przypadku zapalenia mięśni obserwuje się sztywność w stawie biodrowym, co jest związane z patologicznym napięciem tkanki mięśniowej. W niektórych przypadkach nowe mięśnie mogą być zaangażowane w proces patologiczny..
• Fizyczne przeciążenie może prowadzić do zwiększenia napięcia mięśniowego pośladków i może objawiać się ciągnięciem bólu. Najczęściej można to zaobserwować u nieprzeszkolonych osób po długim spacerze lub intensywnym wysiłku fizycznym. Dość często ten ból mięśni jest zlokalizowany nie tylko w pośladkach, ale także w dolnej części pleców i udach.
• Wstrzyknięcie domięśniowe, jeśli zostanie wykonane nieprawidłowo, może prowadzić do powstania zagęszczenia (naciekania), które ściska tkankę mięśniową, prowadząc do ich patologicznego stresu. Ta komplikacja występuje przy szybkim podawaniu leków, a także wtedy, gdy wstrzyknięcie nie zostało wykonane wystarczająco głęboko lub w niewłaściwym kwadrancie pośladka (wstrzyknięcie wykonuje się w zewnętrzną górną ćwiartkę pośladka).
• Długotrwałe siedzenie może również prowadzić do bólu mięśni pośladków. Faktem jest, że przy dłuższym przebywaniu w pozycji siedzącej naczynia krwionośne w okolicy pośladkowej są ściśnięte. W rezultacie zmniejszenie przepływu krwi tętniczej do mięśni pośladków powoduje ból.

Dlaczego pośladki bolą podczas ciąży?

Ból pośladków podczas ciąży jest dość częstym zjawiskiem. Wrażenia bólowe powstają z powodu tego, że w czasie ciąży aparat więzadłowy miednicy staje się mniej elastyczny (w celu zapewnienia normalnego przejścia płodu przez miednicę podczas porodu). W rezultacie obciążenie dolnej części pleców i mięśni pośladków zwiększa się kilkakrotnie. Ból może być zlokalizowany w górnej jednej trzeciej pośladków, a także można go podać do kości krzyżowej, uda lub nogi. Ta symptomatologia mówi o ściskaniu nerwu kulszowego, który tworzą dwa ostatnie korzenie lędźwiowe i splot krzyżowy. W tym przypadku ból jest opisany jako szycie, pieczenie, strzelanie, ból lub ciągnięcie. Ból nasila się podczas chodzenia i często jest napadowy. Ponadto może wystąpić uczucie pieczenia, mrowienie lub „gęsia skórka” w nodze..

W innych przypadkach kobietom w ciąży przeszkadza ból w pośladkach i okolicy lędźwiowej. Podczas ciąży środek ciężkości przesuwa się, co prowadzi do zmiany postawy. Te zmiany fizjologiczne najbardziej wpływają na mięśnie lędźwiowe i pośladkowe.

Należy zauważyć, że najczęściej ból w okolicy pośladkowej występuje u kobiet w ciąży z nadwagą lub otyłością, a także u kobiet ze słabymi mięśniami brzucha i pleców.

Dlaczego kość ogonowa i pośladki bolą i co mam z tym zrobić??

Ból kości ogonowej (kokcyalgii) i pośladków najczęściej występuje na tle urazu. Warto zauważyć, że duża liczba zakończeń nerwowych znajduje się w kości ogonowej i jest niezwykle wrażliwa na różnego rodzaju urazy. Najczęściej ten zespół bólowy występuje po upadku na pośladki z wysokości większej niż 1 - 1,5 metra, a także po silnym uderzeniu w kość ogonową. Należy zauważyć, że zgodnie ze statystykami u kobiet kokcygodynia i ból pośladkowy występują około 3-4 razy częściej niż u mężczyzn.

Z reguły ból występuje przy długotrwałym siedzeniu i nasila się w momencie, gdy osoba wstaje z krzesła. Ponadto ból może wystąpić podczas defekacji, przyczyniając się do pojawienia się zaparć. W zaawansowanych przypadkach pacjenci z bólem kości ogonowej i pośladków skarżą się na rozprzestrzenianie się bólu w okolicy pachwinowej.

Leczenie kokcyalgii sprowadza się do stosowania procedur fizjoterapeutycznych, takich jak leczenie ultradźwiękowe, terapia UHF (ekspozycja na fale magnetyczne o wysokiej częstotliwości na skórze), leczenie laserowe (przy użyciu lasera o stałej długości fali). W niektórych przypadkach wskazane są zastosowania parafiny (metoda obróbki cieplnej z zastosowaniem podgrzanej parafiny) lub narażenie na błonę śluzową odbytnicy prądów pulsacyjnych o wysokiej częstotliwości. Jeśli leczenie zachowawcze nie przyniosło pozytywnych rezultatów lub wykryto złamanie lub zwichnięcie kości ogonowej, zaleca się leczenie chirurgiczne z usunięciem tego odcinka kręgosłupa. Warto jednak zauważyć, że ta operacja nie zawsze daje pozytywny wynik..