6 przyczyn bólu kulszowego. Jego struktura i lokalizacja

Podołek

Chłopaki, wkładamy naszą duszę w Jasną Stronę. Dziękuję Ci za,
że odkryjesz to piękno. Dzięki za inspirację i gęsią skórkę..
Dołącz do nas na Facebooku i VK

Nerw kulszowy jest najdłuższym i najszerszym pojedynczym nerwem w ciele, rozciągającym się od dolnej części pleców do stopy. Kiedy jest podrażniony lub ściśnięty, pojawia się stan zapalny (rwa kulszowa): osoba zaczyna odczuwać silny ból, zwykle schodzący w dół nogi. Inne objawy mogą obejmować osłabienie, drętwienie, pieczenie lub mrowienie w dotkniętej nodze. Jeśli nie zaangażujesz się w leczenie, stan ten może poważnie wpłynąć na jakość życia osoby i doprowadzić do zaburzenia koordynacji ruchów.

Bright Side opracował listę najskuteczniejszych metod leczenia bólu nerwu kulszowego, które mogą pomóc złagodzić stan bez przyjmowania leków..

11. Poza „Kot”

Pozycja wyjściowa: stań na czworakach z dłońmi prosto pod ramionami i kolanami pod biodrami.

Podczas wdechu podnieś głowę i spójrz na sufit, jednocześnie obniżając brzuch na podłogę.
Podczas wydechu opuść głowę i spójrz na biodra, wyginając plecy do sufitu.

Powtórz: 15–20 razy.

To ćwiczenie pomoże poprawić elastyczność kręgosłupa i wygładzić biodra poprzez wzmocnienie mięśni rdzenia..

10. Rozciąganie tylnej części uda

Pozycja wyjściowa: Usiądź na podłodze z wyciągniętymi nogami przed sobą. Zegnij lewą nogę w kolanie, stopą po wewnętrznej stronie prawego uda.

Jak wystąpić:

Nie zginając prawego kolana, rozciągnij ręce do prawej stopy, pochylając się tak nisko, jak to możliwe.
Przytrzymaj przez 15-30 sekund i wróć do pozycji wyjściowej.

Powtórz: 3 razy dla każdej nogi..

Ten odcinek bezpośrednio aktywuje mięśnie pleców bioder i pomaga złagodzić ból i napięcie wywołane rwą kulszową..

9. Pozycja „Tygrys”

Pozycja wyjściowa: stań na czworakach z dłońmi prosto pod ramionami i kolanami pod biodrami.

Nie ruszając plecami i miednicą, wyciągnij prawą rękę do przodu, a lewą nogę do tyłu.
Przytrzymaj przez sekundę i wróć do pozycji wyjściowej.
Powtórz w drugą stronę.

Powtórz: 10-15 razy.

Ćwiczenie to poprawia postawę, odciąża dolną część pleców i wzmacnia pośladki..

8. Rozciąganie „motyla”

Pozycja wyjściowa: Usiądź prosto ze zgiętymi kolanami, tak aby stopy dotykały się nawzajem.

Jak wystąpić:

Połóż ręce na zgiętych kolanach i delikatnie dociśnij je do ziemi.
W tym samym czasie pochyl się do przodu, próbując dotknąć nóg klatką piersiową.
Przytrzymaj przez 10–20 sekund.

Ta pozycja pomoże powoli otworzyć biodra i rozciągnąć mięśnie pośladkowe i piriformis..

7. Kąpiele stóp z octem

Około godziny przed snem wlej ciepłą wodę do miski, dodaj 500 ml octu jabłkowego i szklankę soli i dobrze wymieszaj. Trzymaj stopy w tej kąpieli przez 10-15 minut, wytrzyj ręcznikiem i utrzymuj ciepło przez całą noc. Nie wstawaj rano z łóżka boso lub chodź boso..

Powtarzając procedurę 3-4 razy w tygodniu, zauważysz znaczne zmniejszenie bólu z powodu przeciwzapalnych właściwości octu jabłkowego.

6. Akupunktura

Według badań, w przeciwieństwie do wielu leków przeciwzapalnych, akupunktura stała się skutecznym sposobem łagodzenia bólu dolnej części pleców i leczenia rwy kulszowej. Ta starożytna chińska praktyka jest stosunkowo bezpieczna i rzadko powoduje skutki uboczne, więc możesz bezpiecznie do niej odwoływać..

5. Woreczki z lodem lub poduszki grzewcze

Ogólnie rzecz biorąc, okłady z lodu stosuje się w celu zmniejszenia stanu zapalnego spowodowanego zaciśniętym nerwem, a także w celu stłumienia bólu. Jednocześnie ogrzewanie pomaga rozluźnić mięśnie wokół chorego nerwu i zmniejszyć nacisk na niego. Narażenie zarówno na gorąco, jak i na zimno jest zwykle przeprowadzane 15–20 minut i, jeśli to konieczne, powtarzane co 2 godziny.

Oto kilka wskazówek dotyczących używania gorących i zimnych opakowań:

Kompresy lodowe stosuje się w ciągu pierwszych 2-3 dni natychmiast po wystąpieniu ostrych objawów. Następnie lepiej jest użyć podkładek grzewczych..
Zastosuj gorące okłady do dowolnej aktywności fizycznej, aby rozgrzać mięśnie i poprawić krążenie krwi w tym obszarze..
Zastosuj okłady z lodu i zimna po aktywności fizycznej, aby uspokoić miejsce zapalenia..
Używaj podkładek grzewczych podczas siedzenia, aż do momentu, kiedy będziesz musiał wstać - więc przygotuj mięśnie do ruchu.
Weź ciepłe kąpiele: ta procedura zmniejsza napięcie mięśni..

4. Masaż strefy bólu

Nerw kulszowy znajduje się pod mięśniem piriformis, który znajduje się pod mięśniami pośladkowymi. Kiedy mięśnie piriformis zaciskają się, ściskają nerw kulszowy i powodują mrowienie i drętwienie nogi. Aby pozbyć się tych wrażeń, masuj bolesne strefy lub punkty mięśni piriformis, a także mięśnie dolnej części pleców.

Jak rozpoznać uszczypnięty nerw kulszowy i co z tym zrobić

Proste rozciąganie może pomóc.

Co to jest uszczypnięty nerw kulszowy

Nerw kulszowy jest najdłuższym Czym jest nerw kulszowy w ludzkim ciele. Zaczyna się w dolnej części pleców, w okolicy lędźwiowej i, dzieląc się na dwie części, rozciąga się na pośladki, biodra, łydki do stóp. To ten nerw zapewnia ruchomość nóg, łącząc znajdujące się w nich mięśnie z centralnym układem nerwowym.

Ale wszystko jest dobrze, dopóki nerw kulszowy nie zostanie podrażniony lub uszczypnięty. Najczęstszą przyczyną tego jest przepuklina międzykręgowa.

Zdjęcie: Designua / Shutterstock

Wybrzuszona część krążka międzykręgowego naciska na nerw kulszowy. Prowadzi to do bólu w dolnej części pleców lub na całej długości nogi. Ta sytuacja nazywa się uszczypnięciem nerwu kulszowego lub rwa kulszowa, co musisz wiedzieć o rwie kulszowej.

Jednak rwa kulszowa można zarobić na inne sposoby. Uraz, ostroga kostna (nadmierny wzrost kości) na kręgach, cukrzyca (ta choroba uszkadza nerwy) lub, powiedzmy, guz - wszystko to może również powodować uszczypnięcie.

Jak zrozumieć, że masz ściśnięty nerw kulszowy

Rwa kulszowa Objawy mogą sugerować rwa kulszowa:

Ból dotyczy tylko jednej nogi (po stronie ciała).
Ból wydaje się rozciągać od dolnej części pleców do pośladków i dalej w dół nogi. Jeśli mówimy o nogach, wówczas dyskomfort najczęściej objawia się w tylnej części uda i dolnej części nogi.
Ból ma inną naturę - od słabego bólu do pieczenia lub nagłego strzelania. Czasami wygląda to jak rwa kulszowa: objawy i przyczyny jak porażenie prądem..
Oprócz bólu, aw niektórych przypadkach może wystąpić drętwienie, mrowienie lub osłabienie mięśni w dotkniętej nodze.
Twój stan zależy od postawy lub ruchów. Ból pogarsza się, gdy kaszlesz lub kichasz. Po pewnym czasie siedzenia rzeczy w dolnej części pleców lub nóg wyraźnie się pogarszają.

Kiedy iść do lekarza

Z reguły ataki rwy kulszowej nie trwają długo, a ich ból stopniowo zmniejsza się i znika całkowicie w ciągu kilku tygodni. Proces ten jest przyspieszony, jeśli wykonujesz ćwiczenia rozciągające na dolnej części pleców i biodrach (nieco więcej na ich temat). Ale nie zawsze tak się dzieje..

Skonsultuj się z terapeutą, jeśli:

ból trwa dłużej niż tydzień, nie zmniejsza się i nie reaguje na opiekę domową;
ból jest tak silny, że znacznie obniża jakość życia i jesteś zmuszony codziennie przyjmować środki przeciwbólowe;
każdego dnia ataki rwy kulszowej stają się coraz częstsze, a ból silniejszy.

To nie terapeuta leczy uszczypnięcie, ale po wysłuchaniu skarg i zbadaniu skieruje cię do właściwego specjalisty: neurologa, chirurga, ortopedy lub, powiedzmy, endokrynologa. I już ci lekarze dokonają głównej diagnozy i pomogą poradzić sobie z chorobą i dyskomfortem fizycznym..

Zadzwoń po pogotowie lub skontaktuj się z oddziałem ratunkowym, jeśli:

masz nagły i bardzo silny ból w dolnej części pleców lub nóg, a jednocześnie odczuwasz wyraźne drętwienie i osłabienie mięśni;
ból pojawia się natychmiast po poważnym urazie, takim jak wypadek lub upadek z wysokości;
oprócz bólu pojawiły się problemy z kontrolą pęcherza lub jelit.

Jak leczyć szczypanie nerwu kulszowego

Leczenie jest wymagane tylko wtedy, gdy masz niebezpieczne objawy wymienione powyżej. W zależności od diagnozy lekarz przepisze Ci Rwa kulszowa: leki do diagnozy i leczenia (mogą to być leki przeciwzapalne lub przeciwdrgawkowe, zwiotczające mięśnie, zastrzyki z kortykosteroidów), wyślemy cię do fizjoterapii lub zalecą operację..

Ale najczęściej nieprzyjemne odczucia z rwą kulszową można całkowicie wyeliminować metodami domowymi. Tak zalecają eksperci z amerykańskiej organizacji badawczej Mayo Clinic..

Twórz zimne okłady. Można je stosować pierwszego dnia lub dwóch po wystąpieniu szczypania nerwu kulszowego. Nakładaj podkładkę grzewczą zimną wodą lub torbę lodu (mrożone warzywa) owiniętą cienką ściereczką w bolesne miejsce przez 20 minut kilka razy dziennie.
Rób ciepłe kompresy. Można je stosować 2-3 dni po pierwszym ataku. Umieść podkładkę grzewczą z gorącą (ale nie poparzoną) wodą na dotkniętym obszarze na 10-15 minut. W razie potrzeby powtarzaj kilka razy w ciągu dnia. Aby zmniejszyć ból, możesz wypróbować naprzemiennie zimne i ciepłe okłady..
Weź bez recepty leki przeciwbólowe. Na przykład na podstawie ibuprofenu.
Przenieś więcej. Pierwszym pragnieniem, które rodzi się z rwa kulszowa, jest usiąść lub położyć się, ale jest to zła opcja. Spokój nasila podrażnienie nerwu kulszowego. Przeciwnie, ruch pomaga pozbyć się uszczypnięcia.
Regularnie wykonuj ćwiczenia rozciągające dolnej części pleców i bioder. To jest najłatwiejszy sposób. Istnieją dziesiątki ćwiczeń, wybierz te, które ci ułatwią.
- Spróbuj pochylić się w dolnej części pleców, popychając klatkę piersiową do przodu i pociągając ramiona do tyłu.
- Wykonaj odcinek „motylkowy”: usiądź na podłodze, zginając kolana, tak aby stopy przylegały do siebie; dociśnij biodra jak najdalej do podłogi i powoli pochyl się do przodu, próbując położyć się na stopach z klatką piersiową.
- Wykonaj skręcenie kręgosłupa: nogi rozstawione na szerokość barków, miednica jest nieruchoma, ciało skręca w lewo i prawo tak daleko, jak to możliwe. Powinieneś czuć, jak plecy rozciągają się w okolicy dolnej części pleców - takie ruchy pomogą złagodzić ból.
- Zawieś się na poziomym pasku z najbardziej rozluźnionymi mięśniami nóg i tułowia.

Objawy zapalenia kulszów kulszowych i leczenie

Entezopatia guzka kulszowego jest procesem zapalnym, który występuje na ścięgnach w miejscu, w którym przyczepiają się do guzka kulszowego.

Przyczynami rozwoju tej choroby mogą być niektóre choroby szarego ujemnego zapalenia stawów kręgosłupa, na przykład reaktywne zapalenie stawów lub zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Czasami rozwija się również samodzielnie..

Guz kulszowy znajduje się w górnej części pośladka i przenosi duże obciążenia w pozycji siedzącej, szczególnie jeśli osoba siedzi na twardej powierzchni.

Narzekanie pacjentów na ból jest typowe w tej pozycji, gdy chodzenie jest mniej manifestowane, w momencie, gdy noga spada z podłogi.

Entezopatia, będąca procesem zapalnym, stopniowo prowadzi do rozwoju procesów dystroficznych i kostnienia (kosteczek), a także do zmniejszenia siły ścięgien lub ich zerwania. Może to spowodować, że dana osoba stanie się niepełnosprawna lub niepełnosprawna..

Powody rozwoju

Entezopatia występuje z powodu niektórych charakterystycznych czynników:

stała zbyt duża aktywność fizyczna;
wiele mikrourazów, które nabywają przy stale powtarzających się ruchach;
reumatyzm (zapalenie stawów kręgosłupa, zapalenie stawów itp.).

najczęściej zapalenie to występuje u sportowców i tancerzy, a także u niektórych pracowników, których działalność wiąże się z powtarzalnym ruchem tego samego rodzaju i dużymi obciążeniami ścięgien.

W zależności od przyczyny zapalenia rozróżnia się różne rodzaje chorób:

pierwotne zwyrodnieniowe (zwyrodnieniowe i dystroficzne procesy, które powodują zapalenie zaczynają się najpierw);
pierwotne zapalenie (najpierw pojawia się zapalenie stawów i tkanek okołostawowych z powodu zapalenia autoimmunologicznego, a następnie uszkodzone obszary są zastępowane tkanką łączną).

Objawy

Ta choroba objawia się stopniowo. Pacjenci skarżą się na:

ograniczona ruchliwość w stawach;
uporczywy ból w dotkniętym obszarze;
gorączka w tym miejscu;
tkliwość dotykowa.

Czasami w tym miejscu obserwuje się obrzęk, ale nie zawsze jest widoczny.

Diagnostyka

Pacjent jest badany i dotykany bolesnym miejscem. Wykonuje się również zdjęcia rentgenowskie tego obszaru, tomografię ultrasonograficzną lub MRI, a także osteokintiografię..

Leczenie

Leczenie odbywa się lokalnie za pomocą kortykosteroidów. Za pomocą badania palpacyjnego znajdują punkt, w którym ból objawia się najbardziej w stosunku do guzka kulszowego. Igła musi być skierowana prostopadle do skóry w kierunku guzka, aż zatrzyma się w tkance kostnej. Następnie do tego obszaru wstrzykuje się 40–60 mg hydrokortyzonu z 3-4 ml nowokainy.

Ponadto osoba powinna zminimalizować aktywność fizyczną, w tym przypadku spędzać jak najmniej czasu w pozycji siedzącej.

Leki przeciwbólowe przepisywane w celu zmniejszenia bólu.

Używają również specjalnych maści i żeli, masują.

Pacjent powinien angażować się w ćwiczenia terapeutyczne i poddać się zabiegom fizjoterapeutycznym (fonoforeza, laseroterapia, terapia falą uderzeniową).

Jeśli choroba powstała z powodu chorób reumatycznych, konieczne jest jednoczesne ich leczenie..

Powikłania

Bez leczenia entezopatia doprowadzi do zespołu uporczywego bólu, który znacznie zakłóci normalny tryb życia pacjenta. Może to również prowadzić do zwyrodnienia i zerwania ścięgna. W rezultacie osoba może stać się niepełnosprawna, a nawet niepełnosprawna..

Aby uniknąć rozwoju choroby, należy wykluczyć przeciążenie i obrażenia, więcej odpoczynku.

Co to jest entezopatia stawowa - metody leczenia

Entezopatia - zapalenie ze zmianami zwyrodnieniowymi, które występują w punktach mocowania więzadeł, ścięgien do kości.

Często obserwowane wokół różnych stawów.

Spis treści:

Co to jest entezopatia stawowa - metody leczenia
Klasyfikacja choroby
Przyczyny zaburzenia
Objawy i symptomy
Procedury lecznicze
Interwencja chirurgiczna
etnonauka
Rokowanie i powikłania
Zapobieganie
Wideo: łokieć tenisisty lub boczne zapalenie nadkłykcia
Zapalenie kaletki biodrowej
Dlaczego rozwija się zapalenie kaletki?
Częste objawy choroby
Iliac-przegrzebek, lędźwiowe, krętarzowe, pośladkowe zapalenie kaletki
Diagnoza choroby
Zachowawcze leczenie zapalenia kaletki
Leki na zapalenie kaletki
Chirurgiczne leczenie zapalenia kaletki
Leczenie zapalenia kaletki za pomocą środków ludowych
Prognoza
Zapobieganie stanom zapalnym
Entezopatie
Przyczyny entezopatii
Odmiany entezopatii
Leczenie entezopatii
Możliwe przyczyny i leczenie uszczypnięcia nerwu kulszowego
Czym jest nerw kulszowy
Przyczyny uszczypnięcia nerwu kulszowego
Choroby największego nerwu w ludzkim ciele
Objawy zaciśniętego nerwu kulszowego
Leczenie naruszenia nerwu kulszowego
Zapalenie guzka kulszowego

Długotrwałe zapalenie i pojawiające się zmiany powodują powstawanie ognisk kostnienia, zmniejszenie siły ścięgien, a nawet ich zerwanie.

Wpływa to na zdolność do pracy pacjentów..

Klasyfikacja choroby

W zależności od lokalizacji entezopatia to:

kości piętowe;
staw kolanowy
Ścięgno Achillesa;
łokieć;
stawy biodrowe;
staw barkowy;
stopy.

Zgodnie z mechanizmami występowania dzieli się na:

pierwotny zwyrodnieniowy;
pierwotny stan zapalny.

Zapalenie ścięgna długiej głowy bicepsa - zapalenie bicepsa barku w miejscu jego przejścia w kości ramiennej.
Zewnętrzne zapalenie nadkłykcia - zapalenie ścięgien mięśni przyczepionych do zewnętrznego śródbłonka kości ramiennej.
Wewnętrzne zapalenie nadkłykcia - zapalenie ścięgien mięśni przyczepionych do wewnętrznego śródbłonka kości ramiennej.
Promieniowe zapalenie styloidy - zapalenie przywiązania ścięgna przedramienia do procesu styloidalnego promienia.
Zapalenie łokcia łokcia - zapalenie ścięgien i pochwy prostownika łokciowego ręki. Jest mniej powszechny niż promieniowanie.
Trochenteritis - zapalenie ścięgien w miejscu ich przyczepienia do krętarza większego kości udowej.
Entezopatia guzka kulszowego - zapalenie ścięgien w miejscu przyczepienia do guzka kulszowego.
Entezopatia kurzego kolana - zapalenie w miejscu przywiązania do piszczeli ścięgien krawca, smukłych i pół ścięgien mięśni.
Achilodynia - zapalenie w miejscu przyczepienia ścięgna Achillesa do kości piętowej.
Zapalenie powięzi pięty - zapalenie miejsca przywiązania rozcięgna podeszwy do kości piętowej.

W entezopatii kolana cierpią aż trzy mięśnie.

Jak rozpoznać zapalenie krętarza stawu biodrowego w czasie - objawy i oznaki choroby wskazujące na patologię stawu.

Powiemy i powiemy, jak leczyć gonartrozę stawu kolanowego skutecznie i najmniej boleśnie bez poważnych konsekwencji i niepełnosprawności..

Przyczyny zaburzenia

Pojawienie się patologii wiąże się z:

długo wzmocnione obciążenia;
mikrourazy wynikające ze standardowych ruchów;
zaburzenia reumatyczne.

Na odchylenia często wpływają zawodowi sportowcy, osoby pracujące w specjalnościach, tancerze.

Objawy i symptomy

Choroba objawia się stopniowo..

Doświadczenie pacjentów:

bóle w miejscu uszkodzenia;
ból napięcia mięśni w chorych ścięgnach;
wspólne zaburzenie mobilności;
obrzęk uszkodzonych stawów nie zawsze jest obserwowany;
wzrost temperatury powyżej danego obszaru;
ból ścięgien.

Procedury lecznicze

Zwykle podczas leczenia osoba musi zwolnić chorą kończynę z ładunku..

Niesteroidowe leki przeciwzapalne są przyjmowane w celu zneutralizowania stanu zapalnego. Pamiętaj, aby stosować fizjoterapię i lokalne środki zaradcze - maści i kremy. Kortykosteroidy są często podawane w miejscu uszkodzenia..

Pomaga zwalczać naruszenie narkotyku Ambene. Ale leczenie lekiem powinno być przeprowadzane tylko zgodnie z zaleceniami lekarza i pod jego ścisłym nadzorem.

Pod koniec leczenia osoba musi dbać o swoje nogi.

Entezopatia stawu kolanowego, biodrowego, stawu barkowego i niektórych innych stawów jest leczona fizjoterapią.

Metoda fali uderzeniowej sprzyja przyspieszeniu odnowy zaburzonych tkanek, łagodzi obrzęki i zwiększa miejscowy przepływ krwi.
Ultradźwięk. Po wystawieniu na działanie fal o różnych częstotliwościach ból stawu zmniejsza się, wibracje ultradźwiękowe dostają się do chorych tkanek i naczyń krwionośnych, rozluźniając je, a lokalne ogrzewanie pomaga przywrócić przepływ krwi i tkanek wokół stawu.
Laseroterapia, magnetoterapia. Procedury te są stosowane w celu zmniejszenia bólu, przywrócenia tkanki i zwiększenia odporności..
Stymulacja elektryczna. Łagodzi stany zapalne, neutralizuje ból poprzez zatrzymanie przewodzenia impulsów bólowych do nerwów.
Terapia manualna zmniejsza obciążenie tkanki stawowej, uwalnia ściśnięte naczynia krwionośne i nerwy oraz normalizuje ruchomość stawów.

Interwencja chirurgiczna

Wprowadzone formy wymagają poważnej interwencji chirurgicznej. Odbywa się to z długotrwałym bólem, poważnym ograniczeniem ruchomości stawów, z absolutną utratą ruchu.

Artrotomia jest konieczna, jeśli wystąpi przykurcz zwłóknieniowy. W wyniku zabiegu pacjent będzie mógł ponownie poruszyć staw, utracone funkcje zostaną znormalizowane. Leczenie pooperacyjne trwa 3 miesiące, jego podstawą jest specjalna gimnastyka.

etnonauka

Leczenie metodami alternatywnymi polega na stosowaniu ziół do okładów, wcieraniu. Odbiór wywarów pozwala przywrócić odporność i zmniejszyć stan zapalny.

wywar z rumianku, babki, mięty i korzenia łopianu;
nalewka z nagietka;
stół chrzanowy.

Rokowanie i powikłania

Powikłania obejmują przejście choroby w przewlekłe zaburzenie i występowanie, które z czasem może wpływać na ruchomość stawów.

Prognozy dotyczące wyleczenia są pozytywne. Po operacji możliwy jest powrót do normalnego życia.

Zapobieganie naruszeniom ma na celu unikanie działań powodujących występowanie odchyleń:

unikaj monotonne działania z naciskiem na wspólne;
kontrola wagi;
utrzymanie mięśni uszkodzonego obszaru.

Wideo: łokieć tenisisty lub boczne zapalenie nadkłykcia

Najczęstszą przyczyną bólu łokcia jest zapalenie nadkłykcia. O przyczynach, objawach i leczeniu choroby na filmie.

Źródło: staw biodrowy

Zapalenie kaletki biodrowej jest zapaleniem rozwijającym się w torbie okołostawowej. Z tego zmniejsza się uwalnianie płynu stawowego, wzrasta tarcie między składnikami stawu. Utrata amortyzacji w stawie, ruchy są trudne. W stawie biodrowym występuje stan zapalny torebek kulszowych, krętarzowych i biodrowo-przegrzebkowych.

Dlaczego rozwija się zapalenie kaletki?

Zapalenie kaletki biodrowej występuje w wyniku różnego rodzaju urazów, urazów kości. Czynniki wywołujące zapalenie kaletki:

Duże obciążenia stawu biodrowego;
Patologia kręgosłupa;
Różne długości nóg;
Operacja stawu biodrowego;
Reumatyzm, powiązane zmiany w stawie;
Choroby kręgosłupa, w szczególności skolioza;
Złoża soli.

Nadmierny nacisk na staw biodrowy - bieganie, jazda na rowerze, wspinaczka, zejście po schodach, długie przebywanie, prowadzą do zapalenia torby okołostawowej. Jeśli dana osoba ma różne długości nóg, podrażnienie worka stawowego występuje w stawie biodrowym, co ostatecznie prowadzi do zapalenia kaletki - zapalenia. Chirurgia, taka jak endoprotetyka, prowadzi do zapalenia worka stawowego.

Osoba ma wysokie ryzyko wystąpienia zapalenia worka okołostawowego po upadkach, guzkach, złogach w stawach osteofitów. Gromadząc się w stawie, powodują zapalenie worka okołostawowego.

Częste objawy choroby

Główne objawy zapalenia kaletki są związane z bólem. Są ostre, zawsze zlokalizowane w zewnętrznym obszarze kości udowej. W początkowej fazie choroby ból jest szczególnie silny. W miarę rozwoju procesu zapalnego objawy bólowe stają się mniej wyraźne. Pacjent martwi się innymi objawami zapalenia kaletki biodrowej:

Obrzęk w miejscu uszkodzenia stawu. Osiąga znaczne wymiary - do 10 centymetrów średnicy.
Obrzęk tkanek otaczających torbę śluzową.
Wysoka temperatura ciała, czasem dochodząca do 40 stopni.
Zaczerwienienie skóry (przekrwienie).
Ogólne pogorszenie, utrata wydajności.
Zaburzenia stawów.

Objawy pogarszają jakość życia pacjenta. W niektórych przypadkach, gdy pojawia się ból po zewnętrznej stronie uda, osoba nie może leżeć po stronie chorej. W takich przypadkach sen jest zakłócany z powodu ciągłego tępego, palącego bólu. Z powodu bólu osoba zwykle nie może wchodzić po schodach. Ból wzrasta wraz ze zgięciem, przedłużeniem stawu.

Charakteryzuje się zwiększonym bólem w nocy, rano. Może nasilać się po odpoczynku, na przykład podczas wstawania z krzesła. Pacjent odczuwa ból w stawie podczas długich spacerów.

Zapalenie kaletki biodrowej może stać się przewlekłe. Ogólne objawy stają się mniej wyraźne. W dotkniętym obszarze występuje obrzęk, często ma pół-miękką konsystencję. Nie obserwuje się palącego bólu w stawie, często funkcje chorego stawu nie są naruszane. Wraz z zaostrzeniem przewlekłego procesu nasilają się objawy bólowe, zwiększa się sztywność ruchów. Pacjent zauważa obrzęk zewnętrznej części uda, nie może się całkowicie zgiąć, rozprostować dotknięty staw.

W ciężkich przypadkach choroby objawy nasilają się gwałtownie. Jednocześnie ruchy w stawie stają się bardziej skomplikowane. Osoba stara się odpoczywać przez długi czas. Nisko aktywny tryb życia dodatkowo komplikuje przebieg patologii, przyczynia się do zwyrodnienia stawu biodrowego.

Iliac-przegrzebek, lędźwiowe, krętarzowe, pośladkowe zapalenie kaletki

Zapalenie kaletki Iliac-przegrzebek występuje w przypadku zapalenia torebki jelita krętego. Znajduje się w okolicy krętarza większego - zewnętrznego występu kości umieszczonego na kości biodrowej. Zapalenie Iliaca rozwija się jako powikłanie urazów. Pacjent martwi się bólem stawów. Test Obera wskazuje na wynik dodatni. W ciężkich przypadkach zaburzone są aktywne ruchy w stawie, zmienia się chód.

Osoby, których zawód jest związany z częstą, przedłużoną pozycją siedzącą, narażone są na ryzyko kolizji z zapaleniem kaletki pośladkowej. Ból jest zlokalizowany powyżej guzka kulszowego. Czasami charakter bólu jest podobny do przepukliny dysku. Przy wyraźnym przebiegu w okolicy biodrowej nerw kulszowy bierze udział w procesie zapalnym. Ból w zapaleniu nerwu kulszowego jest szczególnie silny, wymagający użycia silnych leków przeciwzapalnych.

Plucie, zapalenie kaletki pośladkowej charakteryzuje się ostrym bólem w okolicy biodrowej, bólem przy palpacji. Zwiększa się wraz ze zgięciem stawu. Każdy ruch w uda wiąże się z dyskomfortem. Czasami ból w pachwinie.

Diagnoza choroby

Leczenie zapalenia worka okołostawowego stawu biodrowego należy rozpocząć jak najwcześniej. Przyczynia się do tego kompleksowa, wysokiej jakości wspólna diagnoza..

Zapalenie kaletki biodrowej diagnozuje się na podstawie skarg pacjentów. Lekarz bierze pod uwagę objawy. Uwzględnia się lokalizację obszaru bólu, intensywność odczuć, częstotliwość występowania. Badanie dotykowe dotkniętego obszaru ciała.

Czasami diagnoza daje dokładne wyniki za pomocą testu Ober (test biodra). W takim przypadku pacjent leży po zdrowej stronie. Dolna noga zgina się w biodrze, górna noga w kolanie. Upewnij się, że kąt gięcia jest prosty. Górna noga jest schowana, rozciąga się w okolicy uda, zostaje zwolniona. Jeśli noga nie spadnie, pozostaje nieco przydzielona, mówią o zapaleniu kaletki.

Jeśli badanie lekarza nie da wyników, pacjent jest wysyłany na badanie rentgenowskie, MRI. Tego rodzaju diagnostyka pozwala zobaczyć dokładny obraz uszkodzenia stawów, zalecić leczenie.

Zachowawcze leczenie zapalenia kaletki

Leczenie zapalenia kaletki stawu biodrowego dzieli się na zachowawcze i chirurgiczne. Leczenie farmakologiczne zapalenia kaletki należy połączyć z fizjoterapią. Jeśli bolesny proces nie zaszedł daleko, lekarze zalecają środki zachowawcze. Zawierać:

Ograniczenie intensywnej aktywności fizycznej.
Używaj podczas chodzenia po laskach, kulach.
Procedury ultrasonograficzne, czasem elektroforeza.

Laska pozwala zmniejszyć obciążenie stawu biodrowego. Prawidłowo wybrany „drążek” umożliwia przesunięcie do 40 procent obciążenia z chorego stawu. Jeśli dotyczy to prawej nogi, laska jest trzymana w lewej ręce i na odwrót. Po wykonaniu kroku z obolałą stopą część masy ciała należy przenieść na laskę.

Procedury ultrasonograficzne, elektroforeza zmniejszają intensywność procesu zapalnego w stawie biodrowym. Zdrowie pacjenta poprawia się, może lepiej korzystać z kończyny.

Niemożliwe jest osiągnięcie dobrych wyników leczenia bez ćwiczeń fizjoterapeutycznych. Pacjent nie może wzmocnić mięśni w inny sposób, aktywować krążenia krwi w stawie ani zmniejszyć intensywności procesu zapalnego worka okołostawowego. Przed gimnastyką powinieneś skonsultować się z lekarzem. Doradzi niezbędne, skuteczne kompleksy leczenia.

Leki na zapalenie kaletki

W leczeniu zapalenia kaletki TBS stosuje się leki zmniejszające intensywność procesu zapalnego. Niesteroidowe leki przeciwzapalne, NLPZ, okazały się bardzo skuteczne. Zapalenie kaletki biodrowej leczy się za pomocą leków Ibuprofen, Naproksen, Piroksykam, Celekoksyb. Środki zaradcze przyczyniają się do skutecznej kontroli objawów bólowych. NLPZ mają przydatne właściwości:

Redukcja bólu;
Obniżenie temperatury;
Zmniejszenie nasilenia procesu zapalnego.

Czasami zastrzyki z kortykosteroidów są przepisywane w celu złagodzenia stanu zapalnego i powiązanych objawów bólowych. Jedno wstrzyknięcie szybko łagodzi ból, poprawia stan. Częstymi lekami kortykosteroidowymi w leczeniu zapalenia kaletki są prednizolon, koromycyna, deksametazon, kortyzon. Leczenie uzależnień odbywa się pod nadzorem lekarza.

Chirurgiczne leczenie zapalenia kaletki

W przypadku zapalenia worka okołostawowego stawu biodrowego operacja rzadko jest konieczna. Operacja jest wskazana w przypadku ciężkiej choroby, gdy w worku gromadzi się nadmiar płynu. Usunięty przez drenaż chirurgiczny. Płyn z torebki stawowej usuwa się za pomocą igły, strzykawki w znieczuleniu miejscowym, zgodnie z zasadami aseptyki.

W wyjątkowych przypadkach stosuje się chirurgiczne usunięcie chorego worka (bursektomia) - obecność dużych ilości powikłań wapniowych. Z ich powodu ruchliwość stawu jest ograniczona. Małe ilości usuwa się za pomocą strzykawki. Duże nagromadzenia złóż wapnia są usuwane chirurgicznie.

Jeśli lekarz zaleci chirurgiczne leczenie zapalenia kaletki, nie odmawiaj. Nieleczona choroba prowadzi do zmian zwyrodnieniowych w stawie, co przyczynia się do niepełnosprawności pacjenta.

Leczenie zapalenia kaletki za pomocą środków ludowych

Wielu pacjentów z zapaleniem kaletki jest leczonych środkami ludowymi. Często zatrzymują chorobę na początkowym etapie, przywracają ruchomość stawu. Skuteczne środki ludowe stosowane w domu:

Kompresy na bazie wywarów ziół - łopianu, rumianku, krwawnika.
W szklance wody rozpuść łyżkę miodu, łyżeczkę octu jabłkowego. Mieszankę pije się rano jako „eliksir życia”.
Przydają się ciepłe kompresy z nasion lnu.
Zimne okłady przynoszą ulgę.
Kompresy z liści kapusty, tartych surowych ziemniaków, buraków.

Środki ludowe, ćwiczenia do zastosowania po konsultacji z lekarzem. Samo leczenie stawów jest niepożądane.

W większości przypadków rokowanie zapalenia kaletki biodrowej jest korzystne. Jeśli operacja została wykonana, pacjent może wrócić do pełnego życia za kilka miesięcy. Gdy choroba przechodzi w stan przewlekły, ruchy mogą być ograniczone.

Zapobieganie stanom zapalnym

Zapaleniu kaletki biodrowej można zapobiec. Ważne jest przestrzeganie prostych zaleceń mających na celu wyeliminowanie czynników chorobotwórczych. Czy to jest to konieczne:

Unikaj nadmiernego, powtarzalnego obciążenia stawów biodrowych.
Normalizuj masę ciała.
Jeśli to konieczne, w miarę możliwości noś obuwie ortopedyczne.
Utrzymuj aktywność fizyczną na optymalnym poziomie. Ćwiczenie pomaga uniknąć stanu zapalnego.

Jeśli pojawią się pierwsze objawy choroby, należy skonsultować się z lekarzem, jak najszybciej rozpocząć leczenie..

Źródło: (zapalenie okołostawowe, okołostawowe) - zmiany patologiczne w obszarze przyczepu więzadeł i ścięgien do kości, zwykle w pobliżu stawów.

Przewlekły przebieg przebiega z okresami zaostrzeń, w których zapalenie dołącza do procesu dystroficznego, któremu towarzyszy silny ból.

Choroba jest szeroko rozpowszechniona i często niedoceniana przez pacjentów. Ważne jest, aby określić go na czas i potraktować go poważnie, aby choroba nie spowodowała powikłań: zanik mięśni, kontakt i deformacja artrozy stawów.

Długotrwałe zapalenie i zmiany zwyrodnieniowe prowadzą do powstawania kosteczek - obszarów kostnienia, a także osłabienia, a nawet zerwania ścięgien.

Przyczyny entezopatii

• przedłużony i nadmierny wysiłek fizyczny;

• liczne mikrourazy podczas powtarzających się ruchów, nawet bez znacznego wysiłku;

• choroby reumatyczne (zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, łuszczycowe zapalenie stawów i inne).

Entezopatie - choroby zawodowych sportowców (skoczków, ciężarowców, biegaczy, piłkarzy), pracowników (tynkarzy, malarzy), tancerzy. Ale zwykli ludzie są podatni na tę chorobę w przypadku dysfunkcji korzeni nerwowych na tle osteochondrozy.

Odmiany entezopatii

Zapalenie ścięgien bicepsa - zapalenie w górnej części ramienia, gdzie długa głowa bicepsa leży w guzku między guzowym

bruzda kości ramiennej.

Objawy: ból z przodu ramienia, szczególnie przy obrotowych ruchach ramienia.

Promieniowe zapalenie styloidy - zapalenie ścięgna w obszarze połączenia przednio-mięśniowej grupy mięśni przedramienia z ręką.

Znak - ból, nasilony przez wyciągnięcie pędzla.

Trochenteritis to zapalenie ścięgien w najwyższym zewnętrznym punkcie uda, gdzie przyczepiają się do krętarza większej kości udowej.

Głównym objawem jest nocny lub poranny ból wzdłuż linii „pasków” poza stawem biodrowym.

Pacjenci skarżą się, że nie mogą leżeć po stronie problematycznej.

Zapalenie łokcia łokcia - uszkodzenie ścięgien mięśni prostowników lub zginaczy ręki. Przejawia się jako ból barku i przedramienia z obciążeniem stawów dłoni, obrotem przedramienia.

Choroba występuje po podniesieniu ciężarów, graniu w tenisa, dłuższej jeździe, pracy przy komputerze.

W przypadku zewnętrznego zapalenia nadkłykcia („łokieć tenisisty”) ścięgna zapalają się w zewnętrznej części łokcia.

W przypadku wewnętrznego zapalenia nadkłykcia („łokieć golfisty”) zapalenie występuje w wewnętrznej części łokcia.

Entezopatia guzka kulszowego jest zapaleniem ścięgien w obszarze przywiązania do kości guzka kulszowego.

Obserwuje się po upadku na pośladki, długim siedzeniu; objawia się bólem w okolicy kulszowej.

Entezopatia kolana - zapalenie ścięgien w okolicy przyczepu trzech mięśni, tuż poniżej szczeliny kolana.

Jednym z powodów jest nadwaga..

Objawy: ból podczas wchodzenia po schodach, ból „rozpoczynający” - podczas próby poruszania się.

Achilodynia - zapalenie, w którym ścięgno Achillesa jest przyczepione do kości piętowej i. Pojawia się z płaskimi stopami i obciążeniami w pozycji stojącej: wśród sportowców, tancerzy.

Zapalenie powięzi podeszwy (zapalenie podeszwy) - zapalenie w miejscu, w którym rozcięgna podeszwowe (tkanka łączna) jest przyczepiona do kości piętowej i wzdłuż całej podeszwy, szczególnie rano.

Objaw - palący ból w podeszwie.

Leczenie entezopatii

Lekarze w Centrum Kręgowców ustalają diagnozę poprzez szczegółową ankietę, badanie ortopedyczne i

dodatkowe metody badania instrumentalnego.

• fizjoterapia (ultradźwięki z maściami leczniczymi, żele; magneto-laser, elektroterapia);

• masaż z elementami japońskiej terapii shiatsu;

Lekarz opracuje skuteczne indywidualne programy leczenia i dalszej profilaktyki chorób.

Źródło: przyczyny i leczenie uszczypniętego nerwu kulszowego

We współczesnym świecie uszkodzenie nerwu kulszowego stało się poważnym problemem medycznym. Ogranicza to aktywność, powoduje znaczne cierpienia, prowadzi do niepełnosprawności i ogranicza samoopiekę..

Czym jest nerw kulszowy

Jest to najdłuższa wiązka włókien nerwowych i zapewnia motoryczne, sensoryczne połączenie kończyn dolnych z ośrodkowym układem nerwowym.

U osoby dorosłej wiązka tych włókien nerwowych ma prawie 1 cm średnicy.

W naszym ciele są dwie tak duże struktury obwodowego układu nerwowego. Każdy z nich zaczyna się w odcinkach lędźwiowych rdzenia kręgowego..

Nerw kulszowy opuszcza miednicę w okolicy pośladkowej, w której znajduje się guz kulszowy. Dalej wzdłuż uda udaje się do stopy.

Dlatego zwykle patologia dolnych części kręgosłupa prowadzi do bólu w obszarze, w którym znajduje się guz kulszowy i w kończynie dolnej wzdłuż ścieżki nerwu kulszowego.

Patologią, w której odnotowuje się lokalizację bólu w udzie, okolicy lędźwiowej, stopie dolnej części nogi jest lędźwiowo-krzyżowe zapalenie korzonków z naruszeniem korzeni okolicy krzyżowej, a także szczypanie tego nerwu.

Naruszenie nerwu kulszowego jest zespołem, który występuje z podrażnieniem włókna nerwowego. Występuje ucisk komórek tkanki nerwowej bez uszkodzenia ich zewnętrznej powłoki. Jeśli nerw zostanie ściśnięty, jego konsekwencje można zobaczyć na badaniu ultrasonograficznym..

Przyczyny uszczypnięcia nerwu kulszowego

Najczęściej przyczyną uszczypnięcia staje się przepuklina międzykręgowa, której objawy diagnozuje się za pomocą ultradźwięków. Osteochondroza jest częstą przyczyną uszczypnięcia tego włókna nerwowego. Rozwija się, gdy zaburzone są procesy metaboliczne w tkance kostnej kręgosłupa. Dane ultrasonograficzne dają lekarzowi diagnozę.
Zapalenie włókien nerwowych może wynikać z różnych chorób zakaźnych (gruźlica, szkarlatyna, grypa itp.) Lub podrażnienia wynikające z narażenia na toksyny (alkohol, arsen itp.).
Na starość ta patologia często występuje u kobiet z początkiem menopauzy. Jeśli mają nadwagę, zwiększa to obciążenie kręgosłupa. Ultradźwięki pomagają ocenić jego stan.
Nawet zwykła kropla może podrażnić wrażliwe komórki tkanki nerwowej..

Choroby największego nerwu w ludzkim ciele

Rwa kulszowa wpływa na nerw kulszowy i korzenie kręgosłupa. Zwykle staje się konsekwencją rozwoju osteochondrozy kręgosłupa w okolicy lędźwiowej. Inne nazwy tej patologii to nerwoból kulszowy lub zapalenie korzonków lędźwiowo-krzyżowych. Na ultrasonografii jej objawy są wyraźnie widoczne. Często rozwój choroby jest spowodowany hipotermią, guzami, urazami, zatruciem, infekcją. Zmiany w fizjologicznym zgięciu kręgosłupa i wzrost masy ciała kobiety w ciąży mogą również powodować rwę kulszową.
Lumbishalgia różni się od rwy kulszowej tym, że ból jest mniej wyraźny. Nie ma naruszeń ruchów i wrażliwości. Jedynym objawem lędźwiowej bólu jest ból wzdłuż wiązki włókien nerwowych i dolnej części pleców. Dane ultrasonograficzne mogą potwierdzić tę diagnozę..

Objawy zaciśniętego nerwu kulszowego

Zespół rwy kulszowej jest głównie wynikiem uszkodzenia przerostu kości - osteofitów jednego lub więcej korzeni rdzenia kręgowego w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, które są wyraźnie widoczne na ultrasonografii. Ta patologia może również wystąpić w wyniku przepukliny dysku. Ból z rwa kulszowa może wystąpić w wyniku zapalenia tego pakietu włókien nerwowych. Jednak ataki rwy kulszowej mogą być również spowodowane skurczami mięśni, które prowadzą do uszczypnięcia tego nerwu..
Ból tylnej części uda jest głównym objawem rwy kulszowej. Ostry ból w nodze jest bardzo intensywny. W niektórych pozycjach kończyny dolnej pojawia się ostra bolesność, gdy naciągnięty jest nerw.
Te odczucia różnią się charakterem, intensywnością i dotkliwością. U niektórych pacjentów ta patologia może wystąpić przy słabym poziomie bólu, który stopniowo wzrasta. U innych pacjentów zespół ten objawia się bardzo silnym bólem..
Ból strzelający zwykle obserwuje się tylko z jednej strony..
Ich intensywność zależy od stopnia uszkodzenia patologii korzeni nerwowych kręgosłupa. Bolesne uczucie może być zlokalizowane w pośladku, aby dać goleń, stopę, palce.
Oprócz silnego bólu odczuwa się drętwienie lub mrowienie.
U mężczyzn szczypanie tego włókna nerwowego jest czasami podobne do objawów zapalenia gruczołu krokowego. Powoduje uczucie ciężkości w tylnej części uda.
Tak silny długotrwały ból podczas zakończeń nerwów obwodowych jest wzmacniany przez kaszel, kichanie, chodzenie, śmiech.
U pacjentów z tą chorobą obserwuje się osłabienie mięśni, ponieważ nerw kulszowy jest związany z większością mięśni kończyny dolnej.

Leczenie naruszenia nerwu kulszowego

Choroba uduszonego lub zapalnego nerwu kulszowego jest przede wszystkim diagnozowana.
Leczenie można przeprowadzić zachowawczo lub operacyjnie.
Leki są używane. Środki znieczulające stosuje się w celu medycznej blokady dotkniętego obszaru. Następnie przepisywane są leki przeciwzapalne.
Skutecznie stosowane są procedury fizjoterapeutyczne: elektroforeza, fonoforeza, UHF, zastosowania z magnetoterapią parafinową. Pomagają zmniejszyć ból, poprawić krążenie krwi i zmniejszyć obrzęk..
Stosowana jest terapia manualna i inne alternatywne metody leczenia..
Aby zmniejszyć nacisk na korzenie nerwowe kręgów, pacjent nosi specjalny podtrzymujący gorset, który pomaga zmniejszyć obciążenie kręgosłupa.
Jeśli nerw kulszowy boli, terapia manualna i masaż są przeciwwskazane, ponieważ może to pogorszyć stan pacjenta.
Jeśli podczas leczenia metodami zachowawczymi nie ma dodatniej dynamiki, przeprowadza się operację, aby radykalnie wyeliminować przyczynę uszczypnięcia tego włókna nerwowego.

Jeśli pojawią się objawy zapalenia lub uszczypnięcia nerwu kulszowego, skonsultuj się z lekarzem. Ponieważ ból będzie stopniowo narastał.

Może stać się silny, nie do zniesienia, trudny, jeśli nie zostaną podjęte w odpowiednim czasie odpowiednie środki..

Jeśli pacjent ma nerw kulszowy, oznacza to, że ma rwę kulszową, która wymaga natychmiastowego leczenia. Neuropatolog po diagnozie zaleci przebieg terapii. Choroby zapalnego lub uduszonego nerwu kulszowego można skutecznie leczyć.

Źródło: zapalenie guzka

Choroby okołostawowych tkanek miękkich: cechy kliniczne miejscowego leczenia kortykosteroidami.

Znaczenie problemu: grupa pacjentów z procesami zapalnymi w tkankach okołostawowych miękkich jest liczna w praktyce lekarzy ogólnych, neuropatologów i reumatologów. Jednocześnie nie zawsze zwraca się należytą uwagę na różnicę i, co najważniejsze, aktualną diagnozę tych stanów. W tym przypadku nie jest to uzasadnione, ponieważ wszystkie takie procesy z reguły łatwo poddaje się miejscowej terapii za pomocą środków znieczulających i kortykosteroidów, pod warunkiem, że lek zostanie dokładnie wstrzyknięty do zmiany. Z drugiej strony brak skutecznej terapii może znacznie zmniejszyć zdolność funkcjonalną pacjenta, aż do niepełnosprawności (na przykład zwłóknienie zapalenia torebki barku, w wyniku źle leczonego barku, zapalenia okołostawowego itp.)

Przepisy ogólne: Do tkanek okołostawowych należą ścięgna mięśni, pochwy maziówkowe, miejsca przyczepu ścięgien do kości - entez, worki śluzowe - kaletki, więzadeł, powięzi, rozcięgno, mięśnie otaczające staw. Proces zapalny można zlokalizować w dowolnej z tych formacji i odpowiednio można go zdefiniować jako zapalenie ścięgna (zapalenie ścięgna), zapalenie ścięgien i pochwy (zapalenie pochewki ścięgna), zapalenie kaletki (zapalenie worka), zapalenie ścięgna (zapalenie ścięgna i torby), zapalenie jelit / entezopatia (zapalenie entezopatii ), zapalenie więzadeł (zapalenie więzadeł), zapalenie zwłóknienia (zapalenie rozcięgna i powięzi), zapalenie miotendinozy (zapalenie obszarów mięśni przylegających do ścięgna). W praktyce

często używają terminu-zapalenie okołostawowe, aby opisać uszkodzenie jakichkolwiek struktur tkanek okołostawowych tkanek miękkich. Jak już wspomniano, w celu skutecznego leczenia należy dążyć do dokładniejszej diagnozy miejscowej, spróbować odpowiedzieć na pytanie „Na co to wpływa?” - ścięgno, kaletka itp. Oraz jaki konkretny mięsień lub torbę. Na przykład w ramach uogólnionej diagnozy - ramienia - łopatki szkaplerzowej często ukryte są zlokalizowane procesy - zapalenie kaletki podbrzusznej, zapalenie kaletki podbrzusza, zapalenie ścięgna długiej głowy bicepsa, zapalenie ścięgna mięśnia infraspinatus itp. Można różnicować te stany nawet bez uciekania się do specjalnych metod badawczych (patrz rozdział „Zmiany tkanek miękkich różnych obszarów kończyn”).

Etiologia i patogeneza: Wszystkie choroby okołostawowych tkanek miękkich można podzielić na: 1. pierwotny stan zapalny, gdy proces zapalny przebiega z sąsiednich struktur, najczęściej ze stawów z zapaleniem stawów. 2. pierwotne zwyrodnieniowe, gdy rozwój stanu zapalnego związany jest z mikrourazami ścięgien, więzadeł pod nadmiernym obciążeniem i (lub) z naruszeniem trofizmu w tkankach miękkich.

Zaburzenia neurotroficzne przyczyniają się do częstszego rozwoju ramienno-łopatkowego zapalenia okostawowego (PLP) u osób z zespołami korzeniowymi w odcinku szyjnym kręgosłupa. Te same mechanizmy leżą u podstaw występowania PLP po zawale mięśnia sercowego..

Zaburzenia endokrynologiczne, powodujące pogorszenie procesów metabolicznych w tkankach, wyjaśniają częstszy rozwój zapalenia tkanek okołostawowych u kobiet w okresie menopauzy.

U pacjentów z wrodzoną gorszością tkanki łącznej (rozlana dysplazja tkanki łącznej) mikrotraumatyzacja ścięgien i więzadeł występuje nawet przy niewielkim wysiłku fizycznym, z późniejszym rozwojem zjawisk zapalnych. Ta sytuacja jest najczęściej przyczyną bólu stawów u młodych ludzi..

Ogólne zasady diagnozy: Klinicznie - zmiany tkanek okołostawowych miękkich objawiają się bólem w okolicy stawów i zaburzeniami ruchowymi. W tej sytuacji diagnostyka różnicowa przeprowadzana jest przede wszystkim z uszkodzeniem samych stawów (patrz tabela).

Określenie charakteru uszkodzenia układu mięśniowo-szkieletowego

Stała, zarówno w spoczynku, jak i podczas ruchu

Występuje z pewnymi ruchami

Rozlane na cały występ stawu

Lokalny pacjent wskazuje punkt maksymalnego bólu

Aktywne i pasywne ruchy

Zmniejszenie głośności zarówno ruchów aktywnych, jak i pasywnych

Zmniejszenie głośności aktywnych przy jednoczesnym zachowaniu głośności ruchów pasywnych

Określone przez wysięk w stawie, pogrubienie błony maziowej

Asymetria, związek obrzęku z określoną kaletką, pochewka ścięgna

Spośród instrumentalnych metod diagnozowania zmian okołostawowych stosuje się badanie termograficzne oparte na różnicy gradientów temperatury (d T.) Wzrost zapalenia d obserwuje się w zapaleniu błony maziowej i zapaleniu okołostawowym, ale jego wartość w zapaleniu okołostawowym jest znacznie niższa.

Do dokładnego miejscowego rozpoznania zmian okołostawowych z powodzeniem stosuje się badanie ultrasonograficzne stawów, które pomaga zidentyfikować obecność wysięku w torebce i osłonach błony maziowej, utajone rozerwanie ścięgien i więzadeł, aby zobaczyć dokładną lokalizację ogniska zapalnego.

Ogólne podejścia do leczenia:

1) Wykluczenie czynników prowokujących - ograniczających obciążenie dotkniętej kończyny, z ciężkim stanem zapalnym - całkowita reszta kończyny.

2) Terapia przeciwzapalna - NLPZ, miejscowe stosowanie maści o działaniu przeciwzapalnym (żel Fastum, Dolgit, żel Diklofenak itp.), Kompresuje 30-50% roztworem dimeksydu w obszarze największego bólu, miejscowe podawanie kortykosteroidów dotkniętym chorobą struktura.

3) Poprawa procesów metabolicznych i troficznych - po zmniejszeniu nasilenia stanu zapalnego r-ia (zmniejszenie bólu, brak bólu nocnego) - magnetoterapia, laseroterapia, el-foreza z zastosowaniem dimeksydu, solanki, zastosowania błota (ozokeryt, parafina), terapia witaminowa (nikotynowa k- że, witaminy gr., „B”, przeciwutleniacze), biostymulatory (aloes, solcoseryl, S. Traumell, S. Zeell)

4) Rehabilitacja - terapia ruchowa. Z ustępowaniem zjawisk zapalnych, ale utrzymującym się zmniejszeniem objętości ruchów aktywnych - masaż z rozwojem stawów, e-foreza z lidazą, balneoterapia.

Chciałbym się zastanowić nad kwestią lokalnej terapii kortykosteroidami u pacjentów z zapaleniem tkanek okołostawowych.

W przypadku braku przeciwwskazań do tego rodzaju leczenia nie ma sensu zwlekać z tą procedurą. Pacjenci z reguły dobrze tolerują zastrzyki. Dzięki przestrzeganiu techniki i stosowaniu nowoczesnych leków praktycznie nie ma komplikacji, a przy prawidłowej diagnozie miejscowej i podawaniu leku dokładnie w miejscu zapalenia można szybko zatrzymać proces zapalny i uniknąć przejścia choroby w przewlekłe formy, które są trudne do leczenia.

Do podawania okołostawowego lepiej jest stosować preparaty z grupy betametazonu - celeston (krótko działający) lub diprospan (długo działający). Być może zastosowanie hydrokortyzonu.

Leki podaje się w znieczuleniu miejscowym (nowokaina lub lidokaina) w tej samej strzykawce. Dawki i liczba wstrzyknięć zależą od lokalizacji (patrz część specjalna).

Zastosowanie preparatów triamsinolonu (Kenalog) w leczeniu zapalenia ścięgien jest niepożądane, ponieważ mogą powodować procesy dystroficzne w więzadłach, ścięgnach, aż do zerwania tego ostatniego. Kenalog jest przeznaczony do wprowadzania do pustych struktur maziowych - kaletki maziowej, pochwy maziowej, jamy stawowej, dlatego jeśli nie ma pewności co do dokładnego trafienia, lepiej jest użyć innych leków.

Po ustąpieniu ostrej reakcji zapalnej z powodzeniem stosujemy okołostawowe podawanie leków homeopatycznych Traumell i Zeell.

Skład preparatów obejmuje enzymy proteolityczne, kompleks alkaloidów roślinnych i składniki tkanki chrzęstnej. Leki działają chondroprotekcyjnie, poprawiają metaboliczne procesy troficzne bezpośrednio w miejscu uszkodzenia. Schemat leczenia to 2 ml Zeell (Traumell) + 2 ml nowokainy (lidokaina), 1 ml celestonu dodaje się do pierwszych 2 wstrzyknięć. Wszystkie składniki podaje się okołostawowo w tej samej strzykawce. Przebieg leczenia to procedura w odstępie 3-5 dni. Doświadczenie pokazuje, że leki te są najskuteczniejsze w chorobach tkanek okołostawowych.

Uszkodzenia tkanek okołostawowych w różnych obszarach kończyn.

1. Obszar stawu barkowego.

Kaletka podakromowa jest oddzielona od jamy stawu barkowego kapsułką z przechodzącą w jej grubość ścięgnem mięśnia nadgrzebieniowego. W kierunku bocznym torebka rozciąga się na sztuczną torebkę. Z góry kaletka jest ograniczona przez akromion i więzadło piersiowo-akromalne. Subacromial zapalenie kaletki jest niezwykle często przyczyną bólu w stawie barkowym u pacjentów z RZS, podczas gdy prawdziwe zapalenie stawów w stawie barkowym występuje znacznie rzadziej..

Dif diagnozę przeprowadza się przy zapaleniu stawów stawu barkowego (patrz tabela), zapaleniu stawów obojczykowo-brzusznego stawu, zapaleniu ścięgna mięśnia nadgarstka. Aby to zrobić, użyj testu Dauborn lub bolesnego testu łuku. Pacjent bierze wyciągnięte ramię na bok, aż dotknie ucha i powoli opuści je. W przypadku subacromial zapalenia kaletki i zapalenia ścięgna mięśnia nadgarstka ból pojawia się w środku ruchu (uprowadzenie nagród). W przypadku patologii stawu obojczykowo-brzusznego ból obserwuje się, gdy wyciągnięte ramię zbliża się do ucha (górny sektor - ostatnie stopnie łuku). Rozpoznanie tkliwości palpacyjnej w rzucie stawu obojczykowo-brzusznego potwierdza diagnozę. W celu wykluczenia zapalenia ścięgna nadgarstka wykonuje się test aktywnego uprowadzenia barku. Trzymając rękę pacjenta na ciele, proszony jest o wzięcie ręki na bok. Napięcie mięśnia nadgarstka z nieruchomym ramieniem. W przypadku subacromial zapalenia kaletki test jest bezbolesny, podczas gdy w zapaleniu ścięgna mięśnia nadgarstkowego ból występuje w ramieniu.

Leczenie: Skuteczne podawanie kortykosteroidów do kaletki podczaszkowej.

Dawki: mg Kenalog (0,5 ml) lub 4 mg diprospan (0,5 ml). Igła jest wkładana w przestrzeń między najbardziej wystającą częścią akromionu a głową kości ramiennej na zewnętrznej powierzchni ramienia poziomo, na głębokość 2-3 cm Prawidłowe wejście do kaletki przynosi szybką i trwałą ulgę w bólu, przywraca się funkcję uprowadzenia (pacjent może czesać włosy). zwykle wystarczy jeden zastrzyk.

Zapalenie mięśnia ścięgna rotatora ramienia.

Obracający się mankiet barku tworzą 4 mięśnie: supraspinatus, infraspinatus, mały okrągły i subcapularis. Supraspinatus, infraspinatus i mały okrągły mięsień zaczynają się na tylnej powierzchni łopatki i przyczepiają się do dużego guzka kości ramiennej. Mięśnie te biorą udział w uprowadzeniu i zewnętrznym obrocie barku. Mięsień podkapularowy zaczyna się na przedniej powierzchni łopatki i przyczepia się do małego guzka kości ramiennej. Jest zaangażowana w wewnętrzny obrót ramienia.

Zapalenie ścięgien tych mięśni jest najczęstszą przyczyną bólu w stawie barkowym, który jest związany z przejściem ścięgien w wąskich kanałach anatomicznych i dużym obciążeniem tych mięśni.

Ból w górnej części zewnętrznego barku, czasami z napromieniowaniem łokcia, jest charakterystyczny dla uszkodzenia mięśnia mankietu. Ból zwykle występuje po nietypowym wysiłku fizycznym. Na przykład - pracuj wysoko podniesionymi rękami podczas malowania sufitów itp. Częściej dotyczy to ścięgien mięśnia nadgarstka. Wschody

ból w środkowym odcinku łuku podczas testu Dauborn i ból podczas oporu wobec aktywnego uprowadzenia barku (patrz „Subacromial kaletki”).

W przypadku porażenia mięśnia infraspinatus / piersiowego pozytywny test odporności na aktywny obrót zewnętrzny barku jest pozytywny. W tym celu pacjent zgina ramię w stawie łokciowym o 90 stopni. Lekarz jedną ręką dociska łokieć pacjenta do ciała, drugą ręką unieruchamia przedramię i prosi pacjenta o wypchnięcie ramienia na zewnątrz, powstrzymując ten ruch. W momencie testu pojawia się ból w górnej części barku.

W przypadku uszkodzenia mięśnia podsiatkówkowego pozytywny test odporności na aktywny obrót wewnętrzny jest pozytywny. Odbywa się to podobnie jak opisano powyżej, tylko pacjent jest proszony o wepchnięcie ręki do środka.

Czułość palpacyjna w projekcji dotkniętych ścięgien jest czasami określana. Pacjent jest proszony o położenie ręki na przeciwległym ramieniu. Pod wystającą częścią akromionu w kierunku dużego guzka ścięgna ścięgien supraspinatus, infraspinatus i małych okrągłych mięśni. Następnie pacjent kładzie dłoń na plecach. Pod przednim odcinkiem procesu akromialnego w kierunku małego guzka ścięgno mięśnia podpapułkowego jest wyczuwalne.

Leczenie: Wskazane jest wprowadzenie kortykosteroidów do ścięgna dotkniętego mięśnia. Aby określić miejsce wstrzyknięcia, możesz skupić się na najbardziej bolesnych punktach. Lekiem z wyboru jest diprospan. Dawka 2-4 mg (0,2-0,5 ml) z 0,5 ml 2% nowokainy. Lek wstrzykuje się w gęste struktury pod wysokim ciśnieniem. Czasami zastrzyki wykonuje się w kilku punktach. Zapalenie ścięgna jest podatne na przewlekły przebieg, dlatego zastrzyki należy powtarzać po kilku miesiącach.

Zapalenie ścięgien bicepsa z długą głową

Ścięgno długiej głowy bicepsa przechodzi wzdłuż rowka między guzkami do torebki stawu barkowego. Występ błony maziowej stawu barkowego tworzy pochwę maziową tego ścięgna.

W przypadku zapalenia ścięgna ścięgna długiej głowy bicepsa ból pojawia się w górnych przednich częściach ramienia. Ból pojawia się po wysiłku fizycznym związanym z przeciążeniem mięśnia bicepsa (podnoszenie ciężarów). Podczas badania palpacyjnego określa się ból w rowku między guzkami. Rotacja ołowiu i ramion zwykle nie jest zaburzona. Aby wykryć uszkodzenie ścięgna bicepsa, przeprowadź test oporu aktywnego supinacji ręki. Pozycja dłoni pacjenta jest taka sama jak podczas badania obracającego się mankietu. Lekarz owija obie ręce wokół dłoni pacjenta i prosi go o aktywne supinowanie ręki, przeciwstawiając się temu ruchowi - gdy dotknięta zostanie długa głowa, pojawia się ból.

Leczenie: Wstrzyknąć 2-4 mg diprospanu z 0,5 ml 2% nowokainy do szczeliny międzymiesiączkowej do uzyskania gęstych struktur.

2. Obszar stawu łokciowego

Zewnętrzne zapalenie nadkłykcia („łokieć tenisisty”)

Mięśnie biorące udział w wyprostowaniu ręki są przymocowane do bocznego kości ramiennej kości ramiennej - długich i krótkich prostowników promieniowych nadgarstka (mięśnie zaciśniętej pięści) i mięśnia ramienia. Zapalenie ścięgien tych mięśni w miejscu przywiązania do kości nazywa się zapaleniem bocznych nóg. Mięśnie są słabymi zginaczami przedramienia, więc gdy zostaną uszkodzone, funkcja stawu łokciowego praktycznie nie cierpi.

Ta patologia z reguły dotyka ludzi w wieku powyżej 35 lat. Pojawienie się bólu w okolicy stawu łokciowego poprzedza niezwykłe obciążenie - praca w ogrodzie, uprawianie sportu po długiej przerwie itp. Pacjent dokładnie wskazuje miejsce największego bólu, odpowiadające zewnętrznemu śródkostkowi kości ramiennej. Możliwe napromienianie bólu w dół zewnętrznej powierzchni przedramienia do dłoni. Ból można łatwo odtworzyć dzięki odporności na aktywne rozciąganie stawu nadgarstkowego.

Leczenie: Lokalne podawanie diprospanu lub hydrokortyzonu jest bardzo skuteczne. Naturalne jest nasilenie objawów zapalenia nadkłykcia w pierwszym dniu po wstrzyknięciu (reakcja tkanek nie jest kryształami hydrokortyzonu). To powinno ostrzec pacjenta. Poprawa następuje drugiego dnia, w razie potrzeby procedurę powtarza się po 10 dniach. Dawka leku to hydrokortyzon lub 2-4 mg diprospanu z 1,0 ml 0,5% nowokainy.

Wewnętrzne zapalenie nadkłykcia („łokieć golfisty”)

Dotknięte są ścięgna mięśni przyczepionych do przyśrodkowego nadkłyka - okrągły pronator, łokciowe i promieniowe zginacze ręki, długi mięsień dłoniowy. Przyśrodkowe zapalenie nadkłykcia jest mniej powszechne niż zewnętrzne. Określa się tkliwość palpacyjną w miejscu przywiązania mięśni. Możliwe jest napromienianie bólu wzdłuż łokciowej powierzchni przedramienia do dłoni. Ból jest również odtwarzany przez przeciwdziałanie aktywnemu zgięciu stawu nadgarstkowego za pomocą supinowanego przedramienia.

Leczenie: Technika miejscowego podawania diprospanu z nowokainą (hydrokortyzon) i dawki leków są podobne do opisanych powyżej w przypadku zewnętrznego zapalenia nadkłykcia, ale tutaj tkanki są mniej gęste. Należy pamiętać, że między wewnętrznym kością łokciową ramienia a procesem łokciowym przechodzi nerw łokciowy i przy nieostrożnym podaniu może zostać zraniony.

Zapalenie kaletki łokciowej

Torba powierzchniowa procesu łokciowego znajduje się powyżej elewacji procesu łokciowego i nie komunikuje się z wnęką stawu łokciowego. Zapalenie torby występuje w izolacji w wyniku przewlekłego uszkodzenia tylnej dolnej części łokcia (u kierowców samochodów spoczywających łokciem na drzwiach) lub w połączeniu z zapaleniem stawów w dnie moczanowej i RA. W obszarze procesu łokciowego powstaje lekko bolesna zaokrąglona formacja do wielkości jaja kurzego o miękkiej konsystencji. Staje się wyraźnie widoczny, gdy ramię jest wyciągnięte w stawie łokciowym. W przypadku izolowanego zapalenia kaletki funkcja stawu łokciowego nie odczuwa wyraźnie.

Kaletka jest nakłuwana w miejscu największej fluktuacji; powstały płyn często ma charakter krwotoczny (konsekwencja urazu już zapalonej kaletki). Z wyjątkiem zakaźnej etiologii zapalenia kaletki po ewakuacji wysięku podaje się mg hydrokortyzonu lub triamsinolonu.

Guzkowe zgięcie guzkowe zapalenie pochewki ścięgna.

Dotyczy to ścięgien zginaczy palców lub więzadła pierścieniowego w obszarze stawów m / paliczkowych. Zespół „palec-palec” rozwija się, co wiąże się z pojawieniem się zginacza guzkowego na ścięgna

(konsekwencja pierwotnego lub wtórnego procesu dystroficzno-zapalnego), który utrudnia wsunięcie ścięgna do pochwy na poziomie kanałów włóknistych w stawach, a następnie całkowicie

Typowe dolegliwości pacjenta związane z odczuciem kliknięcia podczas zginania-wyprostowania palca. Wraz z postępem procesu palec zamarza w pozycji przykurczu zginacza lub prostownika. Podczas badania guzek jest dotykany dłonią lub na powierzchni dłoniowej palca w rzucie ścięgna zginacza.

Leczenie: Skuteczne wprowadzenie kortykosteroidów do ścięgna zginacza. Wstrzyknięcie wykonuje się dłońmi do góry. Igła jest przesuwana w kierunku pochewki ścięgna pod kątem stopni. Zwykle należy stosować krótko działający kortykosteroidowy hydrokortyzon (1-1,5 ml zawiesiny) lub 0,2 ml Celestone. W razie potrzeby wstrzyknięcie powtarza się 2-3 razy w odstępach tygodniowych. Silniejsze leki są rzadko stosowane. W przypadku długotrwałego procesu i braku efektu wprowadzenia HA wskazane jest stosowanie preparatów hialuronidazy w postaci elektroforezy lub aplikacji (Ronidase). Rzadko trzeba uciekać się do operacji.

Ganglion (hygroma) - guzek wielkości grochu lub nieco większy, umieszczony z tyłu dłoni lub w stawie nadgarstkowym w rzucie osłon ścięgien prostowników. Reprezentuje przepuklinowy występ pochwy maziowej. Podczas ruchów palców pojawia się ból lub dyskomfort. Zawartość zwoju - płyn maziowy.

Leczenie: nakłucie i podanie niewielkiej dawki kortykosteroidów. Operacja jest rzadko konieczna.

Wysiękowe zapalenie ścięgien prostowników palców - często towarzyszy stanom zapalnym stawów dłoni. Przejawia się to jako ograniczony obrzęk po stronie grzbietowej stawu l / nadgarstek. Diagnozę różnicową przeprowadza się przy zapaleniu stawów stawów nadgarstka i promieniowo-łokciowych, któremu towarzyszy również obrzęk tylnej części dłoni. Aby to zrobić, poproś pacjenta o zgięcie i wyprostowanie pędzla. W przypadku zapalenia ścięgien prostownika podczas wyciągania ręki obrzęk przemieszcza się w kierunku dystalnym, powtarzając ruch ścięgien.

Leczenie: W miejsce największego obrzęku nakłuwa się pochwę maziową, usuwa się wysięk i podaje się 0,2-0,5 ml kamienia wapiennego (diprospan). W razie potrzeby powtórz procedurę.

Zwężające zapalenie pochewki ścięgna długiego porywacza i krótkiego prostownika pierwszego palca (choroba De Crevina).

Chorobę opisano około 100 lat temu jako chorobę zawodową praczek. Ścięgna długiego porywacza i łagodny prostownik pierwszego palca przechodzą w 1. kanale więzadła grzbietowego. Zwężenie tego kanału w wyniku zdarzeń zapalnych prowadzi do ucisku ścięgien i rozwoju kliniki choroby De Creven.

Obecnie choroba występuje u młodych kobiet w pierwszych miesiącach po porodzie (gwałtowny wzrost obciążenia domu) oraz u pacjentów z zespołem hipermobilności w 2. połowie życia. Klinika polega na pojawieniu się ataków silnego bólu w okolicy 1,5–2 cm w pobliżu podstawy pierwszego palca („anatomiczne pudełko tabaki”). W tym miejscu widać obrzęki. Wygodnym testem diagnostycznym jest odtworzenie ataku bólu, gdy jeden palec zostaje przyłożony do dłoni, przymocowany innymi palcami i pasywnie lub aktywnie wycofuje pięść w kierunku łokcia. Diagnozę różnicową przeprowadza się przy radiacyjnym zapaleniu styloidy, w którym maksymalny ból jest zlokalizowany bliżej, powyżej procesu styloidalnego i nasila się wraz z aktywnym supinacją nadgarstka.

Najskuteczniejszym sposobem leczenia choroby De Creven jest wprowadzenie hydrokortyzonu i 1 ml 0,5% nowokainy (lub 0,5 ml kamienia z nowokainą) do pochewki ścięgna określonych mięśni. Lek jest wstrzykiwany w obszar anatomicznej tabakierki w kierunku ścięgien. Czasami wykonuje się zastrzyk w kilku punktach. Z reguły wystarczy jedna procedura.

Promieniowe zapalenie styloidy - zapalenie okostnej ścięgna ścięgna długiego łuku podpierającego przedramię w miejscu jego przyłączenia do procesu styloidalnego promienia. Chorują głównie kobiety (najczęściej krawcowe) Zapalenie styloidy jest zwykle prawostronne, co wskazuje na znaczenie częstej mikrourazów ze względu na cechy aktywności zawodowej. Głównym objawem klinicznym jest ból w okolicy wyrostka robaczkowego wiązki (nieco wyższy niż wewnętrzna krawędź stawu l / nadgarstek), nasilony przez supinację przedramienia, w tym obszarze często wykrywany jest obrzęk lokalny. Na rentgenogramie ujawniono reakcję okostnej i osteoporozę procesu styloidalnego. Dif. Diagnoza jest przeprowadzana z chorobą De-Creven'a (patrz wyżej).

Leczenie: Choroba jest trudna do wyleczenia. Czasami skuteczne jest wprowadzenie diprospanu w dawce 0,3 ml w miejscu przyłączenia ścięgna podtrzymującego łuk. Wstrzyknięcie powtarza się w odstępach 2-3 tygodni.

Zapalenie stawu łokciowego - zapalenie ścięgna pochwy prostownika łokciowego ręki lub zwężeniowe zapalenie więzadła 4 kanały więzadła grzbietowego ręki, w którym przechodzi ścięgno prostownika łokcia dłoni. Występuje znacznie rzadziej niż styloidalne zapalenie popromienne. Przyczyną choroby jest uraz w tym obszarze lub profesjonalna mikrourazowość (dla szwaczek, maszynistek itp.).

Klinicznie - spontaniczny ból w procesie styloidalnym kości łokciowej, nasilony przez uprowadzenie promieniowania ręki i promieniowanie do 4-5 palców. Miejscowy bolesny obrzęk wyczuwa się powyżej procesu styloidalnego..

Leczenie: Tak samo jak w przypadku styloidowego zapalenia popromiennego.

4. Obszar stawu biodrowego.

Zapalenie krętka, podkurczowe zapalenie kaletki.

Zapalenie ścięgna w miejscu przywiązania do krętarza krętarzowego - zapalenie krętarza - jest częstą przyczyną bólu w stawie biodrowym. Ta choroba często komplikuje przebieg łagodnej choroby zwyrodnieniowej u kobiet. I objawia się bólem promieniującym wzdłuż zewnętrznej powierzchni uda. Typową skargą pacjenta jest niezdolność do leżenia po określonej stronie. W krętarzu występuje wyraźna miejscowa bolesność, zachowanie objętości rotacji bioder i ból z odpornością na aktywne uprowadzenie. Klinicznie entropia krętarza (zapalenie krętarza) jest nie do odróżnienia od podkolanowego zapalenia kaletki - stanu zapalnego małej kaletki, również znajdującej się w tym obszarze. Ale to nie ma praktycznej wartości, ponieważ w obu przypadkach terapia jest taka sama.

Leczenie: wprowadzenie kortykosteroidów do okolicy krętarzowej jest skuteczne. Technika iniekcji jest prosta. Igła (0 mm) z wyraźnym włóknem tkankowym (0 mm) jest skierowana prostopadle do powierzchni skóry, aż zatrzyma się w krętarzu. Cały bolesny obszar jest naciekany jak najbliżej kości mieszaniną hydrokortyzonu lub 8 mg betametazonu, 0,5 ml nowokainy. Efekt jest zwykle pełny i trwały..

Entezopatia guzka kulszowego - zapalenie ścięgien w miejscu przyczepienia do guzka kulszowego. Występuje zarówno w ramach każdego szarego ujemnego zapalenia stawów kręgosłupa (reaktywne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa) i niezależnie. Guz kulszowy znajduje się w dolnej części pośladka i doświadcza dużego obciążenia w pozycji siedzącej pacjenta, szczególnie na sztywnej podstawie. Typowa skarga pacjenta na ból występuje w tej pozycji, w mniejszym stopniu podczas chodzenia w momencie oddzielania nóg od podłogi.

Leczenie: miejscowa terapia kortykosteroidami jest również skuteczna. Badanie dotykowe określa punkt największego bólu odpowiadający guzowi kulszowemu. Igła jest skierowana prostopadle do powierzchni skóry w kierunku guzka, aż zatrzyma się w tkance kostnej, a bolesny obszar mg hydrokortyzonu (0,5-1,0 ml diprospanu) cml 0,5% nowokainy zostanie infiltrowany. Iglam.

5. Obszar stawu kolanowego

W okolicy stawu kolanowego można spotkać izolowane zapalenie kaletki (instrumentalne i podniebienne). Bursa instrumentalna znajduje się na powierzchni rzepki i nie komunikuje się z jamą stawową.

Przyczyną zapalenia kaletki jest często przewlekłe uszkodzenie rzepki (praca kolana), czasami dna. Ropne zapalenie kaletki maziowej jest rzadkie, zawsze w wyniku ostrego urazu z naruszeniem integralności skóry.

Klinicznie pouczające zapalenie kaletki charakteryzuje się pojawieniem się na przedniej powierzchni stawu miejscowego bezbolesnego obrzęku.

Leczenie: Wykonuje się nakłucie kaletki, w którym można uzyskać lepki płyn. Rzadko można go całkowicie usunąć. Po wyeliminowaniu zakaźnego charakteru zapalenia kaletki, do worka wprowadza się mg hydrokortyzonu lub 0,5 ml diprospanu.

Nawrotowi zapalenia kaletki można uniknąć poprzez wyeliminowanie czynnika etiologicznego (ochrona stawu kolanowego w przypadku przewlekłego urazu, kontrola poziomu kwasu moczowego w dnie moczanowej).

Zapalenie kaletki odbytu (entezopatia okolicy gęsiej stopy).

„Gęsia stopa” to miejsce przyczepienia mięśnia krawieckiego, smukłych i pół ścięgien mięśni do piszczeli ścięgna, w którym znajduje się mała torebka. To miejsce znajduje się 3-4 cm poniżej rzutu szczeliny stawu kolanowego na jego środkowej powierzchni. Zapalenie tego obszaru jest bardzo duże

często rozwija się u otyłych kobiet cierpiących na artrozę kolana.

Typowe skargi pacjentów na ból podczas chodzenia w określonym miejscu.

Ból nasila się podczas wchodzenia po schodach (w przeciwieństwie do bolesnego z artrozą ból nasila się podczas schodzenia). Charakterystyczne są „bóle początkowe” - po dłuższym siedzeniu rozpoczęcie chodzenia powoduje ból. Pacjent wskazuje palcem na bolesny punkt odpowiadający położeniu worka z anseriną. Podczas badania określa się tutaj ostre palpowanie o bólu 3-4 cm kwadratowych. Często objawy entezopatii przeszkadzają pacjentowi bardziej niż same objawy gonartrozy.

Leczenie: wprowadzenie kortykosteroidów do okolicy kaletki jest bardzo skuteczne. Igła 0,8-40 mm jest wprowadzana w punkcie maksymalnego bólu prostopadłego do powierzchni skóry, wsuwając się w tkankę aż do powierzchni kości. Do infiltracji stosuje się mieszaninę 0,5-1 ml celestalu cml 0,5% nowokainy (potrzeba silniejszych leków jest rzadka, zwykle jest to betametazon). Cały bolesny obszar jest infiltrowany, starając się podawać lek jak najbliżej powierzchni kości. Przy odpowiedniej procedurze ból powinien zniknąć po 3-4 minutach.

Enteopatie bocznej powierzchni nakolannika.

Inną możliwą lokalizacją entezopatii jest dolna boczna powierzchnia rzepki od strony bocznej lub przyśrodkowej (z towarzyszącą gonartrozą). Diagnozę przeprowadza się przez badanie dotykowe, zauważając, że pacjent najbardziej reaguje na nacisk w powyższych punktach. Po obu stronach rzepki może być kilka. Wykazano, że obwodowe podawanie łagodnie działających leków (hydrokortyzon) w tej kategorii pacjentów ma nie mniej, ale często większy efekt w porównaniu z podawaniem dostawowym. Biorąc pod uwagę, że w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów wprowadzenie kortykosteroidów do stawu sugeruje ich wpływ na metabolizm chrząstki i jest podejmowane tylko w przypadku oczywistego zapalenia błony maziowej, takie podejście może być metodą z wyboru dla kategorii pacjentów z bólem i brakiem oczywistego zapalenia błony maziowej.

6. Obszar kostki i stopy.

Zapalenie pochewki ścięgna mięśnia strzałkowego.

Ścięgno mięśniowe przechodzi pod boczną kostką, z jego stanem zapalnym można zobaczyć pogrubienie w kształcie kiełbasy wzdłuż pochwy ścięgna. Podczas chodzenia pacjenci zauważają ból w tym miejscu.

Leczenie polega na wprowadzeniu hydrokortyzonu lub 10 mg triamsinolonu z nowokainą (0,3 ml diprospanu) do pochwy ścięgna. Igła jest prowadzona wzdłuż ścięgna pod kostką. Wprowadzenie powinno być względnie wolne, z oporem dla przepływu płynu, igła jest poruszana w tkankach, aż zniknie. Po wstrzyknięciu do osłony ścięgien zwiększa objętość równomiernie.

Zapalenie ścięgna Achillesa (achillodynia), zapalenie kaletki boczno-bocznej jest chorobą często występującą w seronegatywnym zapaleniu stawów kręgosłupa. Ciężkie uszkodzenie ścięgna Achillesa można zaobserwować u pacjentów z zespołem hipermobilności stawów z ciężkim płaskostopiem, zwykle w wieku powyżej 30 lat. W przypadku achillodynii obrzęk i ból występują, gdy ładunek znajduje się w obszarze dobrze znanego ścięgna lub w miejscu przyczepienia ścięgna do kości piętowej. W tym ostatnim przypadku ból może być związany z zapaleniem kaletki torebki tylno-bocznej, która znajduje się tutaj. Bóle są bolesne i najbardziej nasilone podczas chodzenia i stania przez długi czas..

Leczenie: W obszarze ścięgna Achillesa w żadnym wypadku nie należy podawać preparatów triamcynolonu. Znanych jest wiele przypadków późniejszego zerwania ścięgna, które były wynikiem lokalnego dystroficznego działania tego leku. Hydrokortyzon i betametazon są lekami z wyboru w tej patologii. Za pomocą małej igły wstrzykuje się ułamkową zawiesinę kortykosteroidu z nowokainą w 2-4 najbardziej bolesnych punktów wzdłuż ścięgna. W przypadku tylno-bocznego zapalenia kaletki lek wstrzykuje się bezpośrednio do kaletki. W tym przypadku igła jest skierowana od strony bocznej tuż nad tylną bulwą kości piętowej i powoli zbliża się do torebki, aż pojawi się uczucie „uszkodzenia”. W tym momencie możesz dostać kilka kropli płynu. W przypadku braku płynu w torebce prawidłowe podawanie leku pomoże sprawdzić dodanie 0,3-0,5 ml 2% nowokainy do kortykosteroidu. Po udanym wstrzyknięciu ból po kilku minutach przypomina ból.

Kaletka piętowa znajduje się na dolnej powierzchni kości piętowej w miejscu przyłączenia rozcięgna podeszwowego. Ból pięty nazywa się bólem gardła i może być pochodzenia dystroficznego i zapalnego.

Zapalenie stawów jest częstym (a czasem jedynym) objawem niektórych seronegatywnych spondyloartropatii (urogenne reaktywne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa). Zwyrodnieniowy charakter entezopatii z tworzeniem się ostrogi piętowej (zwapnienie entezy) jest powszechny u osób starszych.

Leczenie: Terapia iniekcyjna za pomocą kortykosteroidów z talalgią jest często bardziej skuteczna niż inne metody leczenia (fizjoterapia, terapia rentgenowska). W przypadku umiarkowanego bólu pod obciążeniem użyj wkładki pięty wykonanej z gęsto elastycznego materiału z wycięciem odpowiadającym punktowi bólu. Często wystarcza to do dystroficznego źródła bólu u osób starszych, po pewnym czasie ból ustępuje samoistnie. Z niewystarczającym działaniem i przy zapalnej talalgii kortykosteroid jest wstrzykiwany w punkt bólu.

Wstrzyknięcie w obszar kości piętowej jest bolesne, podczas gdy bóle rozrywające są związane z drobnokomórkową strukturą włókna wokół rozcięgna i obfitością receptorów bólu w tym regionie. Dodanie środka znieczulającego do kortykosteroidu nie zmniejsza bólu, ponieważ ból jest maksymalnie wyrażany w momencie podania (w tym znieczulenia). Po określeniu punktu największego bólu i dokładnym potraktowaniu pola jodem i alkoholem igłę wprowadza się od strony przyśrodkowej lub dolnej do guzka kości piętowej, aż zatrzyma się na powierzchni kości. Zawiesinę leku podaje się ze znaczną opornością tkankową. Rzadko konieczne jest wprowadzenie więcej niż 1 ml mieszaniny. Dokładne trafienie leku jest kluczem do skutku.

Dodanie znieczulenia miejscowego do zawiesiny (2% nowokainy, lidokainy) pozwala ocenić jej dokładność już w pierwszych minutach po wstrzyknięciu - ból palpacyjny powinien zniknąć. W przypadku niewystarczającego działania lub nawrotu bólu wstrzyknięcie powtarza się po 2-4 tygodniach. Ze względu na bolesność zabiegu lepiej od razu zastosować leki długo działające - diprospan.

1. V.A. Nasonova „Reumatologia kliniczna” - Moskwa 1989

2. Michael Doherty „Diagnostyka kliniczna chorób stawów” - Mińsk 1993

3. A.G. Belenky - Dostawowe i okołostawowe podawanie leków kortykosteroidowych w chorobach reumatycznych. (Przewodnik dla lekarzy) - Moskwa 1997

Osoba dowiaduje się o istnieniu guzków kulszowych tylko wtedy, gdy zaczną boleć, a przed tym zwykły laik nawet nie wie o istnieniu takiego procesu na swoim szkielecie. Ból guzków kulszowych powoduje wiele problemów u osoby, ponieważ przyjmują one ciężar ciała podczas siedzenia.

Anatomia miednicy

Ludzka miednica składa się z następujących czterech kości:

Kość kulszowa jest jednym z trzech składników bezimiennej kości, która składa się z następujących kości:

Kość pośladkowa to dolna część miednicy. Rozmiar jest mniejszy niż biodrowy, ale szerszy i grubszy. Kształt wygląda jak litera „L” i jest przymocowany do kości biodrowej z tyłu i kości łonowej z przodu. Rwa kulszowa jest pogrubionym obszarem tej kości, który można łatwo wyczuć przez mięśnie pośladków w pozycji siedzącej. Oznacza to, że ludzkie ciało spoczywa na tym pagórku, gdy osoba siedzi.

Fakt! Mięśnie odpowiedzialne za zgięcie bioder są przymocowane do guzka kulszowego.

Osobie, która nie studiuje anatomii ludzkiej struktury, bardzo trudno jest zrozumieć wszystkie warunki, dlatego najłatwiej jest spojrzeć na lokalizację tej kości na zdjęciu.

Przyczyny bólu kulszowego

Najczęstszą przyczyną bolesnych guzków kulszowych jest siniak podczas upadku na pośladki. Objawami, które ich dotyczą, są następujące objawy:

Boli mnie huśtawka nóg.
Boleśnie pochyl się na podłodze z pozycji stojącej;
Ból podczas joggingu w szerokim tempie, podczas gdy jogging nie powoduje dyskomfortu.
Ból po długotrwałym siedzeniu na twardej powierzchni.
Krwiak siniakowy.

Ze względu na to, że guzki kulszowe znajdują się w trudno dostępnym miejscu, siniak jest leczony następującymi procedurami:

W przypadku dużego krwiaka w celu szybszego leczenia wykonuje się nakłucie pod kontrolą USG w celu usunięcia zakrzepów krwi.
Aby zapobiec wystąpieniu infekcji, przepisywany jest kurs leków przeciwbakteryjnych..
Ogranicz stres na posiniaczonej nodze.

Jeśli z jakiegoś powodu pacjent nie zgadza się na nakłucie, możesz to zrobić bez tej procedury, ale w tym przypadku krwiak rozpuści się na dłużej.

Złamanie bulwy kulszowej

Inną przyczyną bólu guzka kulszowego jest złamanie. Oddzielenie guzka kulszowego od kości może wystąpić z powodu ostrego skurczu dużego mięśnia przywodziciela, którego początek jest przymocowany do guzka kulszowego. Przy dalszym ruchu nogi w tym przypadku kość przesuwa się w dół i do środka.

Na przykład! Taka trauma najczęściej występuje u dzieci i sportowców ze względu na ich zwiększoną aktywność.

Zawieszenie fragmentu guzka kulszowego można podejrzewać, gdy pojawią się następujące objawy:

ostry ból w pośladku;
obrzęk;
krwiak;
ból zgięcia kolana.
ostry ból z napięciem mięśnia przywodziciela.

Lekarz może zdiagnozować złamanie na podstawie zdjęcia rentgenowskiego..

Ważny! Oderwanie guzka kulszowego występuje najczęściej u pacjentów w wieku 15-20 lat, z obciążeniami, które nie są odpowiednie dla wieku, z powodu niewystarczającego skostnienia szkieletu.

Podczas leczenia złamania wykonywane są następujące procedury:

Znieczulić złamanie roztworem Novocaine.
Pacjent kładzie się na poziomej powierzchni, kładąc wałek pod kolanem, tak aby biodro było w pozycji niezgiętej pod kątem 150 stopni.
W niektórych przypadkach udo unieruchamia się za pomocą szyny gipsowej.
Jeśli fragment bardzo się przesunął, wykonywana jest operacja, podczas której fragment jest naprawiany, a rozdarty mięsień zszywany.
Jeśli fragment bulwy jest fragmentacją, to podczas operacji jest usuwany, podczas gdy mięśnie są przyszyte do kulsz.

Połączenie guzka kulszowego z kością następuje w ciągu 15-30 dni, w zależności od ciężkości złamania. Ofiara na okres rekonwalescencji otrzymuje kurs terapii ruchowej i fizjoterapii.

Niedowaga jest przyczyną bólu pośladków

Ze względu na fakt, że guz kulszowy przybiera na wadze ciała osoby siedzącej, zbyt szczupli ludzie mogą odczuwać ból w tym miejscu. Taki ból może wystąpić z powodu tego, że nie mają wystarczającej ilości mięśni i tkanki tłuszczowej, co tworzy podkładkę amortyzującą między kością a powierzchnią, na której siedzi osoba. Oznacza to, że osoba siedzi tuż przy kościach. Leczeniem w tym przypadku będzie gromadzenie masy tłuszczowej i wzmocnienie mięśni pośladkowych.

Zespół ścięgien podkolanowych

Ścięgno to grupa mięśni z tyłu uda, która obejmuje:

biceps;
semimembranosus;
półksiężyc kości udowej.

Zespół ścięgna podkolanowego nazywa się bólem w okolicy przywiązania tych mięśni do guzka kulszowego.

Występuje przy intensywnym wysiłku fizycznym, który prowadzi do rozerwania mięśni pośladków. W przypadku długotrwałego uszkodzenia tych mięśni występuje zespół przewlekłego ścięgna podkolanowego..

Przejawia się z następującymi objawami:

Obrzęk mięśnia pośladkowego.
Ból w pośladku, sięgający do tylnej części uda.
Zwiększony ból podczas długotrwałego siedzenia.
W przewlekłym urazie pojawiają się mikrohematomy.
Podczas urazu osoba słyszy chrupnięcie w obszarze guzka kulszowego.
Krwiak na pośladku.

W ciężkich przypadkach mięśnie odrywają się od guzka kulszowego.

Zespół ścięgna udowego diagnozuje się za pomocą następujących metod badania:

Badanie dotykowe pośladków, w którym lekarz wykrywa pogrubienie mięśnia.
MRI.
USG.
RTG.

W tym przypadku MRI jest bardziej preferowaną metodą diagnostyczną, ponieważ wszystkie uszkodzenia mięśni i ścięgien są bardzo wyraźnie widoczne na zdjęciach za pomocą tej metody badawczej..

Stosowane są następujące metody leczenia:

Unieruchomienie nogi lodem w miejscu urazu.
Ciasny bandaż.

W przypadku całkowitego zerwania ścięgien zalecana jest operacja.

Rehabilitacja po urazie guzka kulszowego

Rehabilitacja po leczeniu zachowawczym trwa z reguły od dwóch do czterech tygodni, podczas gdy pacjentowi przepisuje się następujące procedury skutecznego powrotu do zdrowia:

fizjoterapia;
pływanie, po całkowitym wyleczeniu;
zajęcia na rowerze stacjonarnym;

Wszystkie ruchy podczas ćwiczeń powinny być płynne, bez gwałtownych ruchów, aby zapobiec ponownemu uszkodzeniu mięśni lub oderwaniu fragmentu kulszowej kulszowej.

Rehabilitacja po zabiegu obejmuje następujące procedury:

Chodzenie drugiego dnia po operacji.
Po usunięciu szwów i gojeniu się blizn wskazana jest fizjoterapia (elektromiostymulacja, hydrokineza)..
Masaż.

Pacjent może powrócić do aktywności fizycznej sportowej miesiąc po operacji, a na początku należy lekko obciążać mięsień i zwiększać go, ponieważ wzmacnia.

Aby zapobiec obrażeniom guzka kulszowego, należy pamiętać, że aktywność fizyczna musi odpowiadać stopniowi sprawności fizycznej danej osoby, zwłaszcza dzieci w wieku dojrzewania.