Wrzody troficzne kończyn dolnych: przyczyny, objawy, leczenie

Wrzód troficzny to długa nie gojąca się wada, rana skóry. Głównie związany z zaburzeniami krążenia. Najczęściej w prawie 80% przypadków wrzód troficzny jest diagnozowany w wyniku naruszenia odpływu żylnego, jest uważany za powikłanie żylaków.

Rana jest uważana za ranę, która nie regeneruje się w ciągu 4 tygodni, nawet przy ekspozycji terapeutycznej.

Przyczyny owrzodzeń troficznych

Wrzody troficzne kończyn dolnych rozwijają się podczas zaburzeń tętniczych i żylnych lub ich kombinacji.

Przyczyny tętnic

Wrzody nóg mogą występować jako objawy późnych stadiów przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych (HINC). Choroba ta jest spowodowana miażdżycą, która prowadzi do zwężenia tętnic kończyn dolnych, a tym samym do pogorszenia dopływu tlenu do tkanek. Oprócz kulawizny (ból kończyn podczas chodzenia), skomplikowanym formom HINC może towarzyszyć pojawienie się wrzodów na nogach. Wrzodziejące zmiany zwykle pojawiają się w obszarze niedokrwiennym, cierpiącym na brak składników odżywczych i tlenu.

Wczesne stadia choroby można leczyć zachowawczo. Pacjent powinien regularnie stosować niektóre leki przeciwzakrzepowe i leki na wysoki poziom cholesterolu, zwłaszcza statyny.

Przyczyny żylne

Wrzody troficzne związane z niewydolnością żylną należą do grupy stanów zwanych przewlekłymi chorobami żył kończyn dolnych. Krew zaczyna gromadzić się w żyłach, a następnie następuje miejscowy wzrost ciśnienia krwi żylnej. Prowadzi to do podrażnienia lokalnych tkanek. Dotknięta kończyna dolna zaczyna puchnąć, a tkanka podskórna rozwija ciemny pigment - pojawiają się czerwonawo-niebieskawe plamy. W miarę postępu plamy te stają się wrzodziejące..

Nawracające infekcje skóry (zwykle różycy), cukrzyca, zakrzepica żył głębokich, powierzchowne zapalenie żył powierzchownych i brak ruchu również wpływają na rozwój ostrej niewydolności żylnej. Kiedy niektóre z tych czynników się łączą, ryzyko owrzodzeń znacznie wzrasta..

Objawy owrzodzenia troficznego

Proces klasycznego powstawania owrzodzenia troficznego zwykle ma przebieg przewlekły. Początkowo można zwizualizować żylaki, a następnie pojawia się ciemna pigmentacja i obrzęk wokół kostek. Jakość skóry pogarsza się, staje się cieńsza, pojawia się zaczerwienienie, łuszczenie, wypadanie włosów występuje w obszarze rany. Wszelkie drobne obrażenia mogą prowadzić do powstawania drobnych wad, które zaczynają się pogłębiać i zwiększać. Infekcja bakteryjna z takim urazem jest zwykle nieunikniona, dlatego często owrzodzeniu towarzyszy uwolnienie surowiczego płynu i ropne wydzielanie.

Ponadto pacjenci skarżą się na ciągłe zmęczenie, ciężkość nóg i pojawienie się obrzęku. W obszarze wystąpienia owrzodzenia prawie zawsze odczuwa się swędzenie i pieczenie. Hemoglobina rozkłada się i powstaje hemosyderyna, co prowadzi do rozwoju zapalenia skóry.

Leczenie owrzodzeń troficznych

Skuteczne leczenie owrzodzenia troficznego jest niemożliwe bez wyeliminowania jego pierwotnej przyczyny, z reguły jest to niewydolność żylna. Przede wszystkim należy zatrzymać wzrost ciśnienia w żyłach, wyeliminować obrzęki i zmniejszyć reakcję zapalną. Przeprowadzane jest wstępne badanie, które ujawni możliwość normalizacji nacisku i wyboru najbardziej skutecznej taktyki do dalszego leczenia. Zalecane jest USG naczyń krwionośnych i laboratoryjne badanie krwi.

W zależności od zaniedbania patologii, a także jej przebiegu, można zalecić zarówno konserwatywne metody terapii, jak i interwencję chirurgiczną.

Terapia lekowa

W przypadku braku zaleceń dotyczących interwencji chirurgicznej w nagłych wypadkach lekarz opracowuje schemat leczenia zachowawczego. Główne leczenie farmakologiczne jest następujące:

1. Flebotoniki, leki przeciwpłytkowe. Leki mają na celu kontrolę krzepnięcia krwi, są antykoagulantami. Działanie leków ma na celu wyeliminowanie zastoju żylnego i poprawę krążenia krwi. Najczęściej eksperci zalecają heparynę-Richtera, trombofobię, likwembin, tromboliquin. Fundusze są dostępne do wstrzykiwań lub podawania doustnego.
2. Aktywatory metabolizmu komórkowego. Najbardziej znanymi środkami tej grupy są Actovegin, Solcoseryl. Aktywują procesy metaboliczne, przyspieszają proces regeneracji tkanek, poprawiają krążenie krwi i są bardzo skuteczne przeciwko długotrwałym nieleczącym się zmianom skórnym. Dostępne w lokalnych preparatach do podawania doustnego i domięśniowego.
3. Leki przeciwbólowe. W przypadku silnego bólu przepisywane są leki przeciwbólowe, częściej są to niesteroidowe leki przeciwzapalne: Nimesil, Panadol, Diklofenak.

Oprócz przyjmowania leków należy przestrzegać właściwego leczenia dotkniętej części kończyny. Każdego dnia, przed zastosowaniem lokalnego preparatu, wrzód jest leczony roztworem antyseptycznym: nadtlenkiem wodoru lub 0,05% chlorheksydyny. Następnie należy zastosować sterylny opatrunek. Opatrunku nie należy nakładać ciasno, zapewniając ranie dostęp do tlenu, co przyspieszy jego gojenie.

Interwencja chirurgiczna

Jeśli pacjent ma rozległe wrzodziejące uszkodzenie, gdy rana osiąga 5-7 cm, zalecana jest operacja przeszczepu tkanki nabłonkowej. Interwencja chirurgiczna jest wykonywana jednocześnie z procedurą, która koryguje przepływ krwi żylnej i poprawia funkcjonowanie naczyń krwionośnych. Skóra do przeszczepu jest pobierana z okolicy ud, dla kobiet - z okolic bikini, co wyeliminuje wady wzroku w postaci blizn.

Ponadto w przypadku owrzodzeń typu troficznego wykonywana jest fasciotomia dekompresyjna, która ma na celu zapobieganie niedokrwieniu kończyn dolnych. Manipulacja pozwala wyeliminować obrzęk i wysokie ciśnienie krwi, poprawić krążenie krwi w miejscu rozwoju procesu patologicznego.

W obecności procesu zapalnego i zakaźnego pacjentowi zalecany jest kurs terapii przeciwbakteryjnej. Stosowane są antybiotyki o szerokim spektrum działania, mogą to być Sumamed, Macropen, azytromycyna.

Aby przyspieszyć proces regeneracji tkanek i zmniejszyć ból, zalecane są procedury fizjoterapeutyczne. W tym przypadku kawitacja ultradźwiękowa, ekspozycja na laser, magnetoterapia są uważane za najbardziej skuteczne..

Leczenie owrzodzeń troficznych w domu

Fitoterapia

Tradycyjna medycyna oferuje następujące przepisy oparte na wykorzystaniu ziół:

1. Dwie łyżki suszonych kwiatostanów lawendy, zalej 500 ml wrzącej wody i pozwól jej parzyć przez kilka godzin. Następnie bulion należy przefiltrować i zastosować jako miejscowy środek antyseptyczny, codziennie lecząc ranę.
2. Trzy łyżki eukaliptusa i taką samą ilość nagietka zalej 500 ml wody i gotuj przez kilka minut. Użyj jako balsamu. Eukaliptus ma działanie przeciwdrobnoustrojowe, a nagietek wysycha i przyspiesza gojenie się wrzodów..
3. Weź jedną łyżkę rumianku, oregano, fireweed, wymieszaj z 250 ml wrzącej wody i pozwól jej parzyć przez 6 godzin. Następnie do bulionu dodaje się jedną łyżkę nalewki z propolisu i stosuje się jako płyny.

Kompresuje

W leczeniu owrzodzeń troficznych często stosuje się okłady:

1. Wymieszaj żółtko z naturalnym, płynnym miodem w stosunku 1 do 1. Mieszaninę nakłada się na wcześniej oczyszczoną ranę, przykrywa jałowym opatrunkiem i pozostawia na noc. Zalecane jest co najmniej 5 takich procedur..
2. Kilka tabletek streptocydu zmielono do postaci proszku, zmieszano z łyżeczką 3% nadtlenku wodoru, nałożono na ranę i pozostawiono na noc. Taki kompres powinien być wykonywany codziennie przez 5-7 dni.
3. Weź 100 ml oliwy z oliwek, 50 gramów naturalnego wosku i 4 żółtka przepiórki, wstępnie ugotowane (żółtko powinno być ciasne). Wszystkie składniki miesza się z maścią, a następnie produkt nakłada się na gęstą warstwę na ranę, przykrywa sterylnym opatrunkiem i pozostawia na 10-12 godzin. Zalecany jest 10 zabiegów..

Jakie maści można przepisać w leczeniu owrzodzeń nóg?

W leczeniu owrzodzeń troficznych na nogach można przepisać różne lokalne preparaty w postaci maści. W większości przypadków pacjentowi można przepisać następujące rodzaje leków:

1. Argosulfan. Produkt opracowano na bazie srebra, ma działanie antybakteryjne, jest stosowany na wszystkich etapach leczenia wrzodów skóry.
2. Irukosol. Głównym aktywnym składnikiem maści jest enzym kolagenezy. Jest to substancja pozyskiwana z trzustki bydła rzeźnego. Ma wysokie zdolności regeneracyjne..
3. Levomekol. Nie ma zdolności leczniczych, ale jest stosowany jako silny lokalny lek przeciwdrobnoustrojowy..

Jednak najczęstszą praktyką jest mianowanie maści Solcoseryl i Actovegin. Leki nie mają analogów i mają wysokie zdolności lecznicze, przywracają uszkodzony nabłonek, przyspieszają metabolizm wewnątrzkomórkowy.

Jakie mogą być komplikacje?

Brak odpowiedniego leczenia owrzodzeń troficznych może prowadzić do rozwoju następujących powikłań:

• ostre zapalenie węzłów regionalnych;
• ostre zapalenie naczyń włosowatych;
• ogólny proces ropny i zakaźny (posocznica);
• beztlenowa zgorzel z ciężką reakcją zakaźną;
• rozwój procesu zapalnego tkanki kostnej;
• przekształcenie dotkniętej skóry w raka.

Środki zapobiegawcze

Ponieważ owrzodzenia troficzne w większości przypadków są wynikiem ostrej niewydolności żylnej, należy zminimalizować możliwość ich rozwoju. Rozwój żylaków można zapobiec poprzez utratę masy ciała, ćwiczenia i zapobieganie przedłużonemu pobytowi lub siedzeniu. Podczas siedzenia pożądane jest, aby kończyny dolne były na podwyższonym poziomie, aby utrzymać miejscowy przepływ krwi. Skuteczną formą zapobiegania jest noszenie pończoch uciskowych w postaci golfa lub pończochy.

Przyczyny owrzodzeń troficznych - pierwsze objawy, leczenie zachowawcze i chirurgiczne

Procesy patologiczne, które prowadzą do powstawania wad wrzodziejących, mają wiele przyczyn. Lekarze, którzy obiecują szybkie wyleczenie, częściej wyleczą objaw, ale nie usuwają źródła problemu. Wrzody troficzne są zlokalizowane w większości epizodów diagnostycznych na kończynach dolnych (w niektórych przypadkach na rękach) i reprezentują nieleczone zmiany skórne przez ponad 6 tygodni.

Co to jest wrzód troficzny?

W jego rdzeniu troficzne wrzodziejące uszkodzenie, któremu towarzyszy naruszenie górnej warstwy skóry i tkanki z uszkodzeniem naczyń pod nią (nie jest zakaźne, z wyjątkiem chorób zakaźnych). Takie objawy są często zlokalizowane na nogach, ponieważ występuje na nich maksymalne obciążenie w codziennym życiu. Ponadto owrzodzenia znajdują się w dowolnej części ciała, w której zaburzone jest mikrokrążenie tkanek. Wyglądają jak owrzodzone miejsce otoczone wadami skóry, z których wyróżniają się ropa, limfa i krew.

Objawy

Trudno zauważyć powstawanie wrzodu, ponieważ na początku rozwoju nie różni się niczym od banalnego siniaka. Często pacjenci zwracają się do specjalistów, gdy konieczna jest już pełnoprawna interwencja chirurgiczna w celu wyeliminowania zniszczonych miejsc tkanki. Jeśli pacjent wie, że jego choroba może prowadzić do powstawania takich wrzodów, powinien uważnie monitorować stan skóry. Oznaki wrzodziejących objawów i ich początkowe stadia rozwoju (na przykład nogi, ale wszystkie punkty dotyczą dowolnej części ciała):

• regularny silny obrzęk kończyn dolnych;
• ciężkie okresowe skurcze cieląt (zwykle w nocy);
• pieczenie i swędzenie w niektórych obszarach;
• uczucie ciepła w nogach;
• zwiększona wrażliwość skóry na kontakt;
• zagęszczenie skóry;
• wydzielina z powierzchni potu.

Przyczyny

Wrzód troficzny jest objawem niebezpiecznej choroby, a nie niezależnym problemem. Jeśli wyleczy się tylko problem skórny, to po chwili pojawi się ponownie (lub leczenie zakończy się niepowodzeniem). Dokonując diagnozy przez chirurga naczyniowego, z pewnością skieruje pacjenta na pełne badanie w celu zidentyfikowania przyczyn zmian wrzodziejących. Co może wywołać owrzodzenie troficzne w nogach:

• obrażenia wszelkiego rodzaju, które nie zostały odpowiednio leczone;
• oparzenia;
• odmrożenie;
• odleżyny;
• powikłanie żylaków;
• przewlekła choroba naczyniowa;
• narażenie na kontakt chemiczny;
• promieniowanie lub ekspozycja na promieniowanie;
• ciągłe noszenie nieodpowiednich butów;
• powikłania cukrzycy;
• ropne infekcje
• niewystarczająca drożność krwi w żyłach i tętnicach;
• choroby autoimmunologiczne;
• osłabiona odporność, w tym AIDS;
• przewlekłe nadciśnienie tętnicze;
• ostry zestaw masy ciała (występujący u kulturystów, którzy aktywnie budują mięśnie);
• syfilis;
• gruźlica;
• urazy mózgu i rdzenia kręgowego.

Troficzna choroba wrzodowa, w zależności od lokalizacji i przyczyny, może mieć inną etiologię, dlatego ważne jest dokładne zdiagnozowanie choroby podstawowej. Wrzody zaczynają się formować na różnych poziomach tkanek, a ich rodzaje są klasyfikowane ze względu na tworzenie i strukturę. Istnieje sześć głównych odmian wrzodów:

1. Tętnicze (miażdżycowe). Powstają z powodu przesunięcia niedokrwienia tkanek miękkich dolnej części nogi (zaburzone krążenie tętnicze). Początkowy wygląd wywołuje stałą lub ciężką jednorazową hipotermię, niewygodne buty i naruszenie skóry. Jest zlokalizowany w większości odcinków w okolicy stopy. Wygląda jak półkoliste bolesne rany o niewielkich rozmiarach, wypełnione ropą, o gęstych krawędziach i jasnożółtej skórze wokół. Powstawane częściej u starszych pacjentów ze zniszczeniem tętnic kończyn, formacje od pięty do dolnej części nogi zwiększają średnicę i głębokość.
2. Żylne owrzodzenia nóg. Początkowy spust to naruszenie normalnego krążenia żylnego w żyłach, lokalizacja - w dolnej części nogi. Rozpocznij rozwój z plam fioletowego koloru. Nieprawidłowe leczenie może prowadzić do wzrostu owrzodzenia wewnątrz Achillesa i mięśni, możliwe jest zgon z powodu zatrucia krwi..
3. Wrzody cukrzycowe. Rozwijają się u pacjentów z cukrzycą, jeśli leczenie i zapobieganie nie są przestrzegane, często powstają wrzody na kończynach dolnych. Leczenie domowe nie przynosi rezultatów; wymagana jest interwencja chirurgiczna i poważna terapia lekowa. Wygląd: rany o dużej średnicy z głębokimi defektami w tkance, ciężkim krwawieniem i ropniem z ostrym nieprzyjemnym zapachem (stopa cukrzycowa).
4. Wrzody neurotroficzne. Pojawiają się po uszkodzeniu głowy lub kręgosłupa z powodu upośledzonego unerwienia kończyn i uszkodzenia struktury nerwowej. Na zewnątrz wyglądają jak małe kratery, emitujące nieprzyjemnie pachnącą ropę. Głębokość owrzodzenia może sięgać ścięgien i kości..
5. Wrzody nadciśnieniowe (Martorella). Występuje na tle złośliwego nadciśnienia tętniczego, które prowadzi do zniszczenia ścian małych naczyń. Na zewnątrz wyglądają jak symetryczne małe plamy o czerwono-cyjanotycznym odcieniu z lekkim bólem przy badaniu palpacyjnym. Często rozwija się u kobiet po 40 latach, patologii towarzyszy silny ból o każdej porze dnia, jest najbardziej podatny na infekcje bakteryjne.
6. Pyogenny. Wrzody higieniczne charakterystyczne dla mieszkańców ulic. Pojawiają się na tle furunculosis, ropnej egzemy, ignorując zasady higieny osobistej. Kształt - owalny, niewielka głębokość owrzodzenia.

Powikłania

Ignorowanie jakiejkolwiek choroby, niezależnie od objawów jej manifestacji, stopniowo doprowadzi do powikłań. W tym sensie troficzne wrzody kończyn dolnych są jednym z najbardziej niebezpiecznych: ropne procesy małej lokalizacji są korzystnym środowiskiem dla rozwoju infekcji wraz ze stopniowym niszczeniem otaczających tkanek (typowym przykładem są bezdomni z poważnymi zmianami ropnymi). Co może grozić zignorowaniem owrzodzenia troficznego:

• wyprysk różnego rodzaju wokół wrzodów;
• rozwój chorób grzybiczych;
• paciorkowcowe uszkodzenie skóry;
• deformacja i zniszczenie stawów, ścięgien;
• zakrzepica żył;
• nowotwory w rzadkich przypadkach z całkowitym zaniedbaniem problemu;
• usunięcie dotkniętej tkanki mięśniowej;
• amputacja całkowicie dotkniętych kończyn.

Diagnostyka

Początkowymi wskaźnikami wykrycia obecności takiego owrzodzenia są choroba żylaków i zakrzepica żył. Diagnoza pojawia się po kompleksowym badaniu pacjenta pod kątem obecności chorób, które wywołują pojawienie się problemu. Pierwotna diagnoza choroby następuje przez badanie dotykowe strefy możliwej lokalizacji. W przypadku podejrzenia objawów troficznych (podskórne spadki na nogach lub łydkach, stwardnienie skóry, przebarwienia) wykonuje się dodatkowe badanie ultrasonograficzne żył nóg, reografia i badanie ultrasonograficzne dupleks.

Leczenie owrzodzeń troficznych

Jak leczyć owrzodzenia troficzne w nogach, jeśli występują? Długoterminowa terapia takich chorób jest kompleksowym podejściem mającym na celu zminimalizowanie wpływu choroby podstawowej i wyeliminowanie samych nieleczących się wrzodów. Leczenie zachowawcze rozpoczyna się od zastosowania antybiotyków w celu ograniczenia rozwoju ropnych zmian i wtórnych miejscowych infekcji. Oddzielnie wybrane leki normalizujące funkcjonowanie naczyń krwionośnych i układu krążenia, skuteczne leczenie owrzodzeń.

Wrzody są czyszczone za pomocą specjalnych enzymów. Po częściowym wygojeniu i normalizacji stanu tkanek naczynia i żyły są przywracane chirurgicznie, a całkowite uszkodzenie skóry jest usuwane. Owrzodzone obszary należy również obserwować po wyleczeniu choroby podstawowej, aby zapobiec ich ponownemu pojawieniu się na tle osłabionej odporności. Nie ma ścisłego schematu leczenia, ponieważ przyczyny owrzodzeń i ich formy są bardzo różne.

Operacja

Ważne jest, aby pierwotne leczenie i interwencja chirurgiczna były przeprowadzane prawidłowo, w przeciwnym razie prawdopodobieństwo wtórnego postępu uszkodzenia tkanki troficznej jest wysokie. Główne ogniska zapalne, dotknięte obszary, ropne wydzieliny są usuwane w sposób operacyjny (odbudowa naczyń to osobna kategoria operacji wykonywanych po wyeliminowaniu wrzodu trawiennego). Leczenie nie gojących się ran na nogach:

• próżnia: wypompowywanie ropy, zmniejsza obrzęk, stymuluje przepływ krwi i procesy regeneracyjne, zmniejsza ryzyko nawrotu, blokuje dostęp do bakterii i wirusów;
• cewnikowanie: stosowane w głębokich owrzodzeniach, które są trudne do wyleczenia;
• zszywanie żylnych przetok tętniczych w celu podziału obszaru rany na mniejsze rany w celu bardziej ukierunkowanego narażenia.

Terapia lekowa

Terapia inwazyjna ma na celu utrzymanie odporności, zwalczanie infekcji i chorób podstawowych. Leczenie wrzodów bezpośrednio ogranicza się często do stosowania maści i kremów terapeutycznych, które zmniejszają składnik bakteriologiczny, powodują gojenie tkanek. W inny sposób substancja czynna nie może zostać dostarczona do zmiany. Płyny z kompozycji stosuje się dopiero po dokładnym oczyszczeniu rany.

Zastosuj maść, aby stymulować procesy regeneracyjne i oczyścić ranę. Substancje czynne maści normalizują przepływ krwi w naczyniach, co wywołuje naprawę tkanek, nawet na dużych obszarach.

Częstotliwość użycia zależy bezpośrednio od stopnia uszkodzenia ogniska i intensywności ropnej wydzieliny (średnio - 2-3 dziennie).

Solcoseryl faktycznie nie ma przeciwwskazań (z wyjątkiem indywidualnej nietolerancji).

Stosunkowo nowy lek, którego działanie ma na celu przywrócenie odporności organizmu. Stymuluje przywrócenie krążenia krwi i zatrzymuje pojawienie się ropnej wydzieliny.

Możesz używać maści tylko po konsultacji z lekarzem, ponieważ istnieje duża lista przeciwwskazań.

Nie stosować dla osób z problemami z tarczycą.

Działanie przeciwbakteryjne. Łagodzi ból, pieczenie w dotkniętym obszarze, chroni rany przed infekcjami.

Maść nakłada się gęstą grubą warstwą na najlepiej oczyszczoną ranę 2-3 razy dziennie, aby wyleczyć uszkodzony obszar.

Mogą pojawić się problemy z indywidualną nietolerancją sulfatiazolu, wrodzonym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej. Podczas ciąży maść można stosować, jeśli zmiana nie przekracza 20%, a możliwa korzyść przeważa nad teoretycznym ryzykiem dla płodu.

Terapia kompresyjna

Utrwalanie bandażami kompresyjnymi jest obowiązkowe w leczeniu objawów owrzodzeń troficznych i żylaków na wszystkich etapach choroby. Ten efekt pomaga zmniejszyć średnicę żył, zmniejszyć obrzęk. Nowoczesna technologia nie proponuje użycia klasycznych elastycznych bandaży, ale specjalistyczną bieliznę kompresyjną, którą można wybrać pod względem wielkości i dla określonego obszaru kończyny.

Procedury fizjoterapeutyczne

Fizjoterapia pomaga poprawić mikrokrążenie naczyń kończyn dolnych, zmniejsza procesy zapalne w tkankach i sprzyja gojeniu się owrzodzenia. Takie manipulacje są dozwolone, jeśli efekt terapeutyczny nie pogorszy stanu kończyn i przyniesie realne korzyści. Metody różnią się w kierunku ekspozycji:

• redukcja stanu zapalnego: terapia mikrofalowa i UHF;
• działanie bakteriobójcze: elektroforeza ze składnikiem przeciwbakteryjnym (oczyszcza wrzodziejącą lokalizację martwiczych składników), aeroionoterapia, darszwalizacja (ekspozycja na prądy o wysokiej częstotliwości);
• działanie rozszerzające naczynia: galwanizacja, promieniowanie podczerwone, ultratonoterapia, elektroforeza;
• do gojenia się ran, tworzenie zdrowych tkanek: parafrafoterapia, baroterapia tlenowa, magnetoterapia;
• ozon i kąpiele powietrzne.

Metody ludowe

Ważne jest, aby pamiętać, że troficzna nieleczona wada nie jest przeziębieniem ani kalusem. Całkowite wyleczenie nastąpi dopiero po złożonym leczeniu prowokatora choroby i samego wrzodu. Stosowanie środków ludowej należy uzgodnić ze specjalistą prowadzącym, aby wykluczyć pogorszenie lub neutralizację efektu terapeutycznego tradycyjnej terapii. Popularne domowe środki na wrzodziejące ogniska:

1. Nalewka krwotoczna. Stymuluje gojenie się ogniska choroby i regenerację skóry. Korzeń rośliny należy zmielić na proszek i zalać 100 ml schłodzonej przegotowanej wody. Nalegaj 10 godzin i weź przed posiłkami 1 łyżkę. l trzy razy dziennie.
2. Kompres z popiołu brzozowego. Wlać 100 gramów proszku z 1 litrem wrzącej wody, zamknąć pojemnik i szczelnie owinąć kocem lub kocem. Po 2 godzinach zwilż cerę w powstałym płynie i nałóż na oczyszczony ognisko choroby przez 3-4 godziny. Procedura jest przeprowadzana przez 2-3 tygodnie.
3. Liście złotych wąsów. Drobno zbierz i pozostaw liście w moździerzu, aż pojawi się sok. Zaatakuj epidemię sterylnym roztworem (nadtlenek wodoru lub chlorheksydyna), połóż masę na epidemii i przykryj sterylnym opatrunkiem (może się poparzyć w ciągu pierwszych minut). Traktuj obszar wrzodu aż do całkowitego wygojenia.

Zapobieganie

Ważne jest, aby pamiętać, że wrzodziejące zmiany pojawiają się wraz z chorobami tętnic, uszkodzeniem struktury żylnej. W przypadku żylaków, gdy pacjent odmawia interwencji chirurgicznej, zaleca się noszenie bielizny uciskowej, która jest dobierana indywidualnie. W przypadku pacjentów zdecydowanie zaleca się zmniejszenie obciążenia nóg, monitorowanie masy ciała, jeśli to możliwe, nie praca w niebezpiecznych branżach (gorące sklepy), przestrzeganie ścisłej diety i unikanie zranienia tkanek podatnych na owrzodzenie.

12 typowych chorób stóp

Według statystyk, w ciągu życia zwykły człowiek przemierza ponad 100 tysięcy kilometrów. Oczywiście dokładny dystans zależy od wielu czynników (styl życia, płeć, zawód, sprawność fizyczna, temperament itp.). Jedno jest pewne: stopy naszych stóp ciągle doświadczają obciążeń, które mogą negatywnie wpływać na ich stan. Dzisiaj porozmawiamy o chorobach stóp, na które ludzie są najbardziej narażeni.

Zapalenie ścięgien Achillesa

Ścięgno Achillesa z dolnym końcem przymocowanym do tylnej powierzchni kości piętowej, a górną do mięśnia łydki. Zapewnia ruch stawu skokowego związany z chodzeniem i poruszaniem się po pochyłej powierzchni.

Wraz z pojawieniem się mikrourazu włókien ścięgien rozwija się proces zapalny zwany zapaleniem ścięgien. Patologię charakteryzuje silny ból, pieczenie w dotkniętym obszarze, a także obrzęk łydki nogi i ucisk skóry. Istnieje ograniczenie ruchomości kostki, osoba zaczyna kuleć.

Pomimo tego, że ścięgno Achillesa jest jednym z najtrwalszych więzadeł, doświadcza tak dużych naprężeń, że często ulega uszkodzeniu. Zagrożone:

• sportowcy - ścięgno jest często ranne w trakcie wzmożonego treningu;
• pacjenci z zaburzeniami metabolicznymi, w których w organizmie gromadzą się moczany (sole kwasu moczowego). Urat krystalizuje się w tkankach (w tym we włóknach aparatu więzadłowego), co zmniejsza ich elastyczność i zwiększa ryzyko mikrourazu;
• ludzie z nadwagą.

Prawdopodobieństwo skurczu ścięgien jest wysokie u osób z płaskostopiem i stopą szpotawą, a także rośnie z wiekiem..

Jeśli wystąpią objawy zapalenia ścięgna Achillesa, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. W początkowej fazie choroby kostka jest zwykle ustalona. Leczenie zachowawcze polega na stosowaniu leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych, zwykle w postaci środków zewnętrznych (maści, wcieranie) i procedur fizjoterapeutycznych. W przypadku poważnych obrażeń wskazana jest interwencja chirurgiczna..

Zapalenie kaletki kciuka

Przy stałym zużyciu butów o zbyt wąskich palcach rozwija się specyficzna krzywizna dużych palców. W tym przypadku okazuje się, że pierwsze paliczki odsuwają się od innych palców, podczas gdy drugie paliczki odchylają się w przeciwnym kierunku. W rezultacie staw umieszczony między paliczkami zostaje przemieszczony, jego normalne funkcjonowanie jest zakłócone. Występuje zapalenie torebki stawowej (zapalenie kaletki), które charakteryzuje się bólem i obrzękiem. Staw pęcznieje, ból podczas chodzenia.

Podobne uszkodzenie małych palców stóp (tzw. Kość krawiecka) obserwuje się u osób, które siedzą przez długi czas codziennie, trzymając nogi skrzyżowane w piszczelach. Towarzyszy mu również ból i obrzęk, co komplikuje wybór butów. Obie patologie leczy się prawie wyłącznie chirurgicznie.

Odciski i modzele

Odciski (strefy skóry rogówki) z reguły pojawiają się w wyniku noszenia butów o zbyt wysokich obcasach, bardzo ciasnych lub nadmiernie luźnych butach. Takie formacje występują w tych obszarach stóp, które są poddawane największym obciążeniom (na przykład na bocznych powierzchniach kciuków lub małych palców). Z podobnych powodów na opuszkach stóp i między palcami mogą pojawić się miękkie modzele, które z czasem twardnieją i twardnieją. Odciski to nie tylko defekt kosmetyczny. Często przeszkadzają w chodzeniu, powodują ból i zwiększone zmęczenie nóg..

Istnieją leki apteczne, za pomocą których można pozbyć się odcisków i modzeli, ale nie należy ich stosować bez konsultacji z lekarzem. Szczególnie niebezpieczne jest samodzielne odcinanie martwej skóry. Jeśli odciski stają się problemem, powinieneś poszukać specjalistycznej pomocy..

Palec młotkowy

Jest to specyficzne odkształcenie, w którym palce zginają się i blokują, przybierając kształt pazurów. Najczęściej cierpią drugie palce. Powodem jest osłabienie mięśni, które często występuje na tle zapalenia kaletki kciuka. Sytuację pogarsza sytuacja, gdy osoba nosi obcisłe buty lub zbyt ciasne skarpetki.

Na początkowych etapach patologię można poprawić za pomocą specjalnych wkładek i wkładek międzypalcowych, które powinien wybrać chirurg ortopeda. W zaawansowanych przypadkach musisz szukać pomocy chirurga.

Ostroga pięty

Ostroga piętowa to proliferacja tkanki w miejscu, w którym ścięgno podeszwy jest przyczepione do kości piętowej. Zwykle występuje na tle zaburzeń metabolicznych (na przykład dna moczanowa). Czynnikami ryzyka są zaburzenia krążenia, zapalenie stawów i nadwaga. Ostroga może istnieć przez długi czas, nie powodując żadnych niedogodności. Ale u niektórych pacjentów proliferacja okresowo ulega zapaleniu, powodując ból, który nasila się podczas chodzenia. Zapalenie czasami ustępuje samoistnie, ale częściej konieczne jest leczenie, aby je wyeliminować. W ciężkich przypadkach stosuje się zastrzyki leków steroidowych. Ponadto przy ostrodze piętowej lekarze zalecają noszenie podparcia łuku i wykonywanie specjalnej gimnastyki, która pomaga zmniejszyć obciążenie aparatu więzadłowego.

Wrastający gwóźdź

Czasami rogi płytek paznokcia wrastają w skórę palców stóp. W rezultacie powstają obszary, które są bolesne po naciśnięciu i tworzą nieprzyjemne odczucia podczas chodzenia. Problem wymaga natychmiastowego rozwiązania, ponieważ rosnące obszary są podatne na stany zapalne..

Najczęstszą przyczyną choroby jest niewłaściwa pielęgnacja paznokci, ale może wystąpić po urazie paznokci i na tle infekcji grzybiczej skóry stóp. Zagrożone są osoby wybierające ciasne buty (nie bez przyczyny kobiety wrastają o półtora razy częściej niż mężczyźni).

Wrastający paznokieć powinien leczyć chirurg. Próby samodzielnego rozwiązania problemu mogą prowadzić do obrażeń skóry i zakażenia rany.

Nerwiak

Podczas noszenia niewłaściwie dobranych (ciasnych lub luźnych) butów lub nadmiernych obciążeń dochodzi do przerostu tkanki nerwowej zlokalizowanej między trzecim i czwartym palcem. Naruszenie może nie powodować dyskomfortu pacjenta, ale czasami prowadzi do drętwienia, mrowienia lub lekkiego pieczenia. Rzadziej nerwiak objawia się bólem podeszwy i stóp. W takich przypadkach zalecane są leki, a także noszenie aparatów ortopedycznych.

Zapalenie powięzi podeszwy

Choroba jest zapaleniem tkanki łącznej podeszew i zwykle objawia się niezbyt intensywnym, ale uporczywym bólem. Tylko lekarz może zdiagnozować zapalenie powięzi podeszwy. Leczenie trwa co najmniej sześć miesięcy. Zaleca się leczenie farmakologiczne, procedury fizjoterapeutyczne i regularne unieruchamianie stopy (zwykle w nocy).

Brodawka podeszwowa

Jest to formacja, która rozwija się na miękkiej części podeszwy. Brodawka jest podobna do kalusa, ale w przeciwieństwie do niej może kiełkować w tkankach. Stopniowo staje się gęstszy i zaczyna powodować ostry ból podczas chodzenia. Przyczyną brodawki podeszwy jest infekcja wirusowa. Pozbycie się problemu nie jest łatwe. Konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem, który wybierze metodę leczenia (farmakoterapia, kauteryzacja azotu itp.).

Sesamoiditis

W kształcie sezamu są dwie małe łamliwe kości znajdujące się w grubości ścięgien, które zapewniają zgięcie dużego palca. Osłabienie tkanek ścięgien i nadmierne obciążenie stopy może prowadzić do złamania tych kości i rozwoju procesu zapalnego w otaczających tkankach (zapalenie sezamoidu). Patologia objawia się bólem i obrzękiem podeszwy w pobliżu kciuka. Do dokładnej diagnozy wymagane jest prześwietlenie. Leczenie polega na stosowaniu leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych. Dotkniętą nogę należy zatrzymać, okresowo stosując kompresy z lodem. W okresie rehabilitacji wskazane jest noszenie podparcia łuku.

Złamanie zmęczeniowe

Przy długotrwałym stresie dochodzi do tak zwanych zmęczeniowych złamań kości stopy. Są to małe pęknięcia (zwykle kości śródstopia). Najbardziej narażeni na takie obrażenia są ludzie, którzy zmuszeni są codziennie stać długo na nogach i nosić zbyt luźne buty.

Złamanie zmęczeniowe szybko leczy się w spoczynku. Niebezpieczeństwo uszkodzenia polega przede wszystkim na niemożności samodiagnozy. Przy ciągłym obciążeniu pęknięcie może się rozszerzyć, tworząc prawdziwe pęknięcie, które będzie wymagało długotrwałego unieruchomienia, a następnie rehabilitacji.

Grzybice

Grzybicze zmiany paznokci i skóry stóp są bardzo częstym problemem. Bardzo łatwo jest zarazić się infekcją: po prostu załóż kapcie chorego lub użyj ręcznika do stóp. Podczas odwiedzania publicznego basenu, łaźni lub plaży istnieje ryzyko infekcji.

Grzyb paznokci narusza strukturę płytki paznokcia. Zmienia kolor, staje się mętny, gruby i kruchy. Czasami paznokieć złuszcza się z łóżka. Dotknięty palec boli, przeszkadza w chodzeniu. Choroba jest leczona trudne i przez długi czas (do sześciu miesięcy). Czasami wymagane jest chirurgiczne usunięcie paznokcia.

Epidermofitoza jest wywoływana przez grzyb, który uszkadza skórę stóp (najczęściej w obszarze międzypalcowym). Staje się luźna; pojawiają się mokre obszary, które wydzielają nieprzyjemny zapach. Zmiany leczy się za pomocą środków zewnętrznych (aerozoli i balsamów), ale w ciężkich przypadkach stosują terapię ogólną.

Nikt nie jest odporny na choroby stóp, ale każdy może zmniejszyć ryzyko ich wystąpienia. W tym sensie ważne jest, aby uważnie przestrzegać zasad higieny osobistej: utrzymuj stopy w czystości, używaj kremu do zmiękczenia skóry, a także proszków i płynów zmniejszających pocenie się. Konieczne jest wybranie odpowiednich butów (szczególnie codziennych) i przestrzeganie zaleceń lekarzy dotyczących noszenia urządzeń ortopedycznych, jeśli to konieczne.

Każdy problem ze stopami wymaga specjalistycznej pomocy. Próby samoleczenia zwykle tylko pogarszają sytuację, która jest obarczona przedłużającą się niepełnosprawnością i obniżeniem jakości życia.

Zapalenie skóry na nogach

Zapalenie skóry jest trudną chorobą zapalną, która powstaje pod wpływem zewnętrznych czynników wewnętrznych. Towarzyszy mu ból, swędzenie, patologiczne zaburzenia stanu skóry, a mianowicie pęknięcia, łuszczenie, erozja. Zapalenie skóry na nogach powstaje u dorosłych i dzieci. Jeśli objawy niepożądane zostaną zignorowane, prawdopodobieństwo powikłań choroby wzrasta kilkakrotnie.

Rodzaje zapalenia skóry

Leczenie chorób skóry zależy od jego etiologii. Oznacza to, że prawidłowo zdefiniowany rodzaj zapalenia skóry i odpowiednio dobrane leki do leczenia pomogą szybko poradzić sobie z chorobą. Poniżej znajdują się najczęstsze rodzaje zapalenia skóry na nogach..

Uwaga! Patologię nabywa się za pomocą środków kontaktowych lub toksycznych, które zależą od lokalizacji zmiany..

Kontakt

Najprostsza i najszybciej wyeliminowana postać choroby, ponieważ jest wywoływana przez czynniki zewnętrzne. Podrażnienie, zaczerwienienie, pęcherzowe wysypki, swędzenie powstają z powodu chemicznego lub fizycznego wpływu na naskórek. Jeśli drażniący zostanie zidentyfikowany i wyeliminowany w odpowiednim czasie, formularz kontaktowy nie pozostawi śladu.

Uczulony

Ta forma zapalenia pojawia się z powodu kontaktu kończyn dolnych z substancjami prowadzącymi do alergii. Wpływ może być wewnętrzny (przyjmowanie leków, jedzenie), zewnętrzny (dotykanie drażniącego).

Alergiczne zapalenie skóry charakteryzuje się zaczerwienieniem, swędzeniem i bólem skóry nóg. Powstają różowo-czerwone wysypki, które następnie przekształcają się w bąbelki z płynem. Im większe skupienie zmiany, tym silniejsze zatrucie ciała. Wysypka może znajdować się na małych obszarach skóry lub w kończynach dolnych od bioder do stóp, zapalenie skóry jest również widoczne na palcach.

Żylny

Rozwija się z powodu dysfunkcji układu żylnego (żylaki). Patologia jest trudna do leczenia, często powstaje w sposób dziedziczny. Pod względem objawów ta odmiana jest podobna do innych - na skórze pojawiają się stany zapalne, swędzenie, skłonność do wysychania, wrzody ze skórką.

Atopowe

Neurodermatitis (atopowe zapalenie skóry) jest uważany za wynik upośledzenia funkcjonowania tarczycy, układu nerwowego, problemów w pracy innych narządów. Atopowe zapalenie skóry charakteryzuje się przewlekłą postacią, zaostrzoną zimą.

Choroba zaczyna się od stanu zapalnego i swędzenia nóg, a następnie pojawia się wysypka, która później twardnieje, wysycha, złuszcza się. Często objawy oparte są na biodrach, stopach, łydkach i palcach stóp..

U dorosłych leczenie atopowego zapalenia skóry jest złożone. Działania mają na celu wyeliminowanie głównej patologii i objawów.

Inne rodzaje zapalenia skóry

Najrzadsze rodzaje obrażeń stóp to:

Płacz

Spowodowane czynnikami wewnętrznymi (nieprawidłowe działanie układu odpornościowego, dysfunkcja narządów). Zwykle zlokalizowane pod kolanami, wyrażone przez zapalenie, wysypki, zamieniające się w mokre rany.

Łojotok

Powstaje na podstawie zaburzenia mikroflory, a także występujących zaburzeń w gruczołach łojowych. Choroby dermatologiczne dzielą się na tłuste, suche podtypy. Pierwszy charakteryzuje się wysypką ropniową z pęcherzami, a drugi peelingami i łuszczącymi się formacjami.

Suchy

Często pojawia się w starszym wieku. Różni się swędzącą, suchą, łuszczącą się skórą. Zazwyczaj zapalenie skóry stóp jest diagnozowane na stopach..

Leczenie każdego rodzaju zapalenia skóry na nogach rozpoczyna się od ustalenia pierwotnej przyczyny. Pozwala to wpływać na patologię w kompleksie, co zapewnia pozytywny wynik w terapii.

Typowe lokalizacje

Zapalenie nóg jest dość powszechnym problemem. Dermatoza jest zlokalizowana na palcach, stopach, fałdach podkolanowych, piętach, wpływa na udo.

Ważne jest, aby w odpowiednim czasie skupić się na objawach koordynujących nieprawidłowości naskórka.

Nawet zaniedbane zapalenie skóry można wyleczyć w domu. Tylko nie zapomnij rozmazać dwa razy dziennie.

Pieszo

Powstawanie dolegliwości na stopach jest spowodowane przez grupę neurogenno-alergicznych stanów zapalnych zachodzących z ostrą fazą, remisją.

Zasadniczo klinika wygląda następująco: w pewnym momencie występuje swędzenie, po którym na niewielkich obszarach rozwija się wysypka i łuszczący się łuszczący się peeling. Skóra jest całkowicie sucha. Osoba jest dręczona przez stan depresyjny, drażliwość.

Na palcach

Dermatoza objawia się w różnych obszarach. Wysypka na palcach jest uważana za najczęstszą, ponieważ skóra tutaj jest bardzo podatna.

Prawie zawsze pacjent martwi się swędzeniem. Wysypki bąbelkowe, które są niewidoczne w pierwszym etapie. Po czesaniu znak wystaje ponad skórę, w czasie intensywnego działania mechanicznego pękają bąbelki, naruszona jest integralność skóry właściwej, opuszki palców stają się czerwone. Pacjent odczuwa ból podczas wysiłku fizycznego..

Na obcasach

Kiedy osoba zakłada ciasne, niewygodne buty, prowadzi to do powstawania zapalenia skóry na piętach. Patologia jest inna, ponieważ małe nacięcia początkowo pojawiają się na samej stopie, a następnie głębokie pęknięcia. W skomplikowanych sytuacjach dochodzi do atrofii. Kurs jest pokryty pęcherzami, czerwono-różową wysypką.

Na podkolanowych fałdach

Drapanie pod kolanami może być z różnych powodów, jednak alergiczne lub atopowe zapalenie skóry jest uważane za najczęstszy czynnik wysypki. Drugi charakteryzuje się podstawą czerwonych plam, swędzeniem, łuszczeniem się. Następnie skóra staje się sucha, gruboziarnista, pojawiają się pęcherze.

Przyczyny

Istnieją zewnętrzne, wewnętrzne czynniki powstawania zapalenia skóry na nogach. Pierwsze obejmują:

• biologiczne środki drażniące - wirusy, grzyby, bakterie, różne alergeny prowadzą do chorób skóry
• fizyczne - skutki promieniowania ultrafioletowego, oparzenia, skoki temperatury;
• mechaniczne - noszenie obcisłych butów, odzieży syntetycznej;
• chemiczny - zapalenie skóry wywołuje chemię gospodarczą, kosmetyki, zasady, kwasy.

Przyczyny wewnętrzne obejmują:

• patologie endokrynologiczne (cukrzyca);
• zaburzenia psycho-emocjonalne;
• stosowanie niektórych leków;
• osłabiona odporność;
• genetyczne predyspozycje;
• zaburzenie metaboliczne;
• objawy alergiczne pokarmowe.

Bez względu na to, która konkretna przyczyna spowodowała zapalenie skóry nóg, należy udać się do lekarza na czas i podjąć działania terapeutyczne.

Diagnostyka

Aby ustalić chorobę skóry, będziesz potrzebować:

• ogólne badanie krwi, biochemia;
• w przypadku alergicznej wysypki test immunologiczny w celu wykrycia alergenu;
• skrobanie skóry z obszarów patologicznych.

Później, gdy są dostępne wyniki testów, specjalista umawia się na spotkanie, które często składa się nie tylko z leków, ale także diety, przepisów ludowych.

Metody leczenia

Eliminacja zapalenia skóry kończyn dolnych zależy bezpośrednio od pierwotnej przyczyny, która spowodowała chorobę. Dla każdego pacjenta wybrana jest inna technika, a zintegrowane podejście przyspieszy proces gojenia..

Wykluczenie kontaktu z substancją drażniącą

Pierwszym krokiem jest ograniczenie kontaktu osoby z alergenem. Przez cały okres leczenia wykluczaj noszenie materiałów syntetycznych, niewygodnych butów. Przedmioty należy myć proszkami, w których nie ma fosforanu i jego pochodnych.

Temperatura w pomieszczeniu nie powinna przesadzać 23 ° C. Wysokie i niskie wskaźniki prowadzą do powstawania zaburzeń na górnych warstwach skóry.

Terapia lekowa

W przypadku każdej postaci zapalenia skóry stosuje się leki przeciwhistaminowe. Ponadto wyróżnia się kilka prądów leczenia lekami na zapalenie nóg. Przyjmie leki łagodzące swędzenie - są to maści, plastry, a do podawania doustnego zastrzyki przeciwzapalne wskazane są tabletki.

Zapalenie skóry jest eliminowane przez następujące leki:

1. Leki przeciwhistaminowe (Tavegil, Zirtek, Suprastin) - dawkę ustala dermatolog zgodnie z wiekiem i dostępnymi objawami choroby.
2. Niehormonalne maści (Desitin, Aisida, Tsinokap) - są stosowane przez długi czas, fundusze nie powodują negatywnych skutków.
3. Hormonalny (Lokoid, Elidel, Advantan) - wyświetlany, gdy zapalenie skóry jest sprzężone przez swędzenie, zaczerwienienie skóry, ciężkie wysypki. Okres leczenia nie przekracza 5 dni.
4. NLPZ (diklofenak, meloksykam, nimesulid) - łagodzą ból i zapobiegają rozprzestrzenianiu się uszkodzeń w zdrowych obszarach.
5. Odczulanie (glukonian wapnia) - zastrzyki są konieczne w ostrej fazie rozwoju.
6. Witaminy z grup A, B, C, E i autohemoterapii - pierwsze w celu ustalenia stanu naskórka, przyspieszenia gojenia, przywrócenia funkcji narządów wewnętrznych. Drugi pomaga wzmocnić układ odpornościowy i obejmuje przebieg fizjoterapii.
7. Przeciwgrzybicze (Pimafucort, Triderm) - potrzebne do zwalczania infekcji grzybiczych.

Aby wyeliminować proces zapalny, szczególnie gdy zmiana jest duża, stosuje się leki przeciwbakteryjne (Akriderm, Diprosalik, maść erytromycyna).

Metody ludowe

Oprócz tradycyjnego leczenia dopuszczalna jest terapia alternatywna. Może jednak pomóc tylko jako suplement. Ważne jest, aby upewnić się, że zioła nie powodują alergii..

Najbardziej skuteczne przepisy na zapalenie skóry stóp:

• kompres z bulionu z dzikiej róży - gaza jest zanurzany w świeżo przygotowanym roztworze i nakładany na chore ogniska;
• kąpiele lecznicze - weź taką samą liczbę glistnika, rumianku, dziurawca zwyczajnego, zrób napar; codzienne procedury przyspieszą proces gojenia;
• aplikacje - 2 łyżki. l kora dębu umieszczona jest w termosie, zalej 300 ml przegotowanej wody; 12 godzin nalegać, a następnie przefiltrować;
• wlew łopianu - do podawania doustnego należy przygotować: 1 łyżeczka. kłącza rośliny wlać pół litra przegotowanej cieczy w ciągu 10 godzin, nalegać; może być stosowany jako lek (0,5 szklanki trzy razy dziennie) lub jako kompres; przebieg leczenia 2 tygodnie;
• kompres ziemniaków - opcja jest skuteczna w przypadku żylakowatego zapalenia skóry, użyj surowego warzywa;
• sok żurawinowy - łagodzi stany zapalne, leczy dotknięte obszary płynem.

To nie wszystkie przepisy na zapalenie skóry, istnieje wiele innych równie skutecznych opcji. Korzystnie wpływa na skórę chmielu, napar z łopianu, szałwii, produktów z olejku rokitnika i nie tylko.

Naturalne lekarstwo bez chemii i zagrożenia dla skóry. Tylko nie zapomnij rozmazać dwa razy dziennie.

Odżywianie zapalenia skóry

W czasie leczenia należy porzucić produkty, które mogą powodować alergie i pogarszać samopoczucie osoby. Nie przyjmujemy owoców cytrusowych, orzechów, alkoholi, truskawek, czekolady, przypraw, przypraw, jajek. Żywność zawierająca nikiel jest szkodliwa: soczewica, soja, płatki owsiane, proso.

Polecane produkty: warzywa, zielone owoce, różne zboża, produkty mleczne, chude mięso i ryby, koperek, natka pietruszki, olej roślinny.

Czy jest jakieś niebezpieczeństwo??

Każdemu rodzajowi zapalenia skóry może towarzyszyć powstawanie ropnych chorób zapalnych, a czasami dochodzi do nieodwracalnych zaburzeń struktur podskórnych. Często choroba przekształca się w postać przewlekłą.

Uwaga! Najczęstszym powikłaniem jest wtórne zakażenie..

Zalecenia dotyczące zapobiegania

Zapalenie skóry skóry nóg jest nieprzyjemną chorobą. Okaże się, aby zapobiec jego rozwojowi, jeśli zostaną podjęte środki zapobiegawcze:

• unikać kontaktu z bodźcem;
• prowadzić higienę stóp;
• jeść zdrowo i zdrowo;
• wzmocnić układ odpornościowy za pomocą witamin, aktywnych ćwiczeń;
• usuń kosmetyki niskiej jakości, pozbądź się szkodliwych detergentów;
• unikać stresu, nadmiernego wysiłku fizycznego;
• na czas wyeliminować choroby zakaźne.

Zapalenie skóry nóg jest częstym zjawiskiem, występuje u dzieci i dorosłych. Pożądane jest leczenie patologii na pierwszym etapie rozwoju, a nie w stanie zaniedbania. Niebezpieczne jest podejmowanie niezależnych środków, szczególnie w przypadku dzieci, które mogą jeszcze bardziej pogorszyć sytuację. Zintegrowane podejście i zgodność ze wszystkimi receptami pomoże przyspieszyć proces gojenia..

Wrzód troficzny kończyn dolnych: leczenie, objawy i zdjęcia

Wrzód troficzny jest chorobą, która charakteryzuje się powstawaniem defektów w błonie śluzowej lub skórze, które występują podczas odrywania martwiczej tkanki. Ta choroba ma niewielką tendencję do gojenia się, a także skłonność do nawrotów.

Zasadniczo wrzód troficzny zaczyna się rozwijać na tle różnych chorób, które różnią się w długim okresie i są dość trudne do leczenia. Wyzdrowienie osoby z tej choroby zależy od przebiegu głównej choroby i możliwości kompensacji zaburzeń, które doprowadziły do ​​powstania patologii. Wrzody te mogą nie goić się przez długi czas - dłużej niż trzy miesiące.

Często wrzód troficzny zaczyna wpływać na kończyny dolne u pacjenta. Z tego powodu leczenie należy rozpocząć w momencie wykrycia pierwszych oznak na początkowym etapie. W tym artykule warto dowiedzieć się, jakie są etapy owrzodzeń troficznych na nogach i wiele innych punktów związanych z tym tematem..

Co to jest?

Wrzód troficzny na stopie - głębokie uszkodzenie skóry, długi brak gojenia lub regularnie odnawiany. Zmiany skórne na kończynach dolnych są klasyfikowane jako wrzody, jeśli czas ich trwania przekracza 6 tygodni i nie wykazuje spontanicznej tendencji do gojenia się.

Mechanizm powstawania patologii nie jest w pełni poznany, zidentyfikowano i opisano wiele stanów i chorób, których powikłaniem może być ich pojawienie się. Współcześni lekarze biorą pod uwagę główne przyczyny tego stanu:

• naruszenia przepływu krwi przez żyły i tętnice;
• zaburzenia endokrynologiczne i hormonalne;
• niedostateczne krążenie krwi w dotkniętym obszarze;
• głód tlenu i niedobór żywieniowy komórek tkankowych;
• patologia odpływu limfatycznego;
• rozległa, ogólnoustrojowa infekcja organizmu.
• dziedziczność.

Najczęstsze występowanie ran odnotowuje się u osób starszych po 65 roku życia (w niektórych formach patologicznych dotyczy to kobiet po 45 roku życia) na tle:

• wymuszona bezczynność;
• otrzymane obrażenia;
• głębokie ogólne wyczerpanie ciała.

W zależności od rodzaju choroby podstawowej wrzody powstają na kończynach dolnych:

• pojawił się na tle nadciśnienia (wrzód Martorella);
• typ kombinowany, którego przyczyną było kilka czynników o podobnym działaniu.
• wynikające ze zmian nowotworowych;
• spowodowane naruszeniem krążenia żylnego lub tętniczego - żylnego lub tętniczego;
• wywołane rozwojem cukrzycy (stopa cukrzycowa lub neurotroficzna);
• powstały po urazach kończyn;
• zakaźny (pirogeniczny), powstający na tle istniejących zmian skórnych;
• z innych powodów.

Można tu zobaczyć najczęstsze owrzodzenia troficzne żylaków i neurotroficzne (cukrzycowe), tętnicze i mieszane.

To, jak wygląda owrzodzenie troficzne, zależy od rodzaju zmiany:

• owrzodzenia występujące na tle zwiększonego ciśnienia są głębokie z wyraźnymi krawędziami, ścięgna są widoczne u dołu, pod skórką strupu;
• żylne wyróżniają się okrągłym kształtem, nierównymi krawędziami i ropnym wypełnieniem;
• głębokie i suche z cukrzycą, z szorstkimi zrogowaciałymi krawędziami, umieszczone na stopach;
• zakaźna wielokrotność, mała średnica, zlokalizowana w dolnej części nogi.

Przyczyny

Pojawienie się owrzodzeń troficznych jest dowodem głębokiego uszkodzenia ciała przez chorobę:

1. Wrzodziejące zmiany wywołane naruszeniem odpływu limfy mogą wystąpić na tle przeniesionych róż, po sesjach radiacyjnych lub operacji;
2. Wrzody pourazowe na nogach zdjęcia występują tutaj po różnego rodzaju uszkodzeniach skóry spowodowanych przez pożar, porażenie prądem, chemikalia, promieniowanie. Mogą być konsekwencją porażki przez broń palną i zimną stal, ukąszenia, amputacje u dorosłych. Często mogą wystąpić w miejscu wstrzyknięcia środków odurzających u pacjentów zależnych;
3. Pyogenne lub zakaźne są wywoływane przez patogeny, wirusy, grzyby na tle powszechnej choroby skóry - gruźlicy, różycy, zapalenia tkanki łącznej, kiły, trądu, leiszmaniozy, jeśli leczenie zostanie rozpoczęte - pojawiają się liczne rany nóg;
4. Wrzód żylny występuje na tle długiego i trudnego przebiegu żylaków i skutków zakrzepowego zapalenia żył. Wrzody na nogach z żylakami występują z wrodzonymi cechami strukturalnymi żył, które naruszają prawidłowy odpływ żylny;
5. Tętnicze owrzodzenie troficzne na nodze jest spowodowane patologiami tętnic, które tworzą się na tle miażdżycy naczyń kończyn (w tym przypadku przepływ krwi jest całkowicie zablokowany (okluzja) lub częściowo, z powodu zwężenia). Zazwyczaj zaburzenia występują w tętnicy udowej lub podkolanowej w miejscu rozwidlenia. Występowanie wady skórki w zatarciu miażdżycy występuje na 4 etapach rozwoju choroby;
6. Stopa cukrzycowa, jako rodzaj owrzodzenia neurotroficznego, występuje na tle złożonej zmiany w ciele przez cukrzycę i występowanie naruszenia wrażliwości nerwów obwodowych. Podobne zmiany mogą być spowodowane zakaźnymi lub toksycznymi zaburzeniami układu nerwowego;
7. Przyczyną wrzodów mogą być ogólne choroby ogólnoustrojowe, które trwają długo i znacznie osłabiają ciało - zapalenie wielostawowe, toczeń rumieniowaty, dna moczanowa. Możliwe przyczyny to ciężka niewydolność nerek i serca, ciężka i długotrwała choroba wątroby, niedokrwistość, niedobór witamin i długotrwałe głodzenie.
8. W miejscu zdegenerowanych znamion, brodawczaków i brodawek, złośliwych nowotworów skóry lub przerzutów nowotworów narządów wewnętrznych mogą wystąpić długotrwałe nieleczone rany na skórze.

Żylne owrzodzenia troficzne, zmiany tętnicze i miażdżycowe stwierdza się w 6 na 10 przypadków, stopa cukrzycowa - w 2. Częstość występowania wszystkich innych rodzajów owrzodzeń wynosi 20% ogólnej liczby zdiagnozowanych stanów. Wrzody troficzne kończyn dolnych najczęściej obserwuje się w dolnej jednej trzeciej nogi, jej przedniej i zewnętrznej stronie

Klasyfikacja

Wrzody są klasyfikowane według przyczyny ich powstawania..

Żylne owrzodzenie troficzne występuje u 8 na 10 pacjentów. Przyczyną jest stagnacja spowodowana zaburzeniem krążenia żylnego. Wrzód troficzny nogi najczęściej powstaje w dolnej trzeciej części na wewnętrznej powierzchni nogi.

Arterialny

Tło rozwoju patologii u 20% pacjentów zaciera choroby tętnic kończyn dolnych. Zwężenie tętnic prowadzi do niedokrwienia i martwicy tkanek miękkich nóg. Najbardziej prowokującymi momentami są urazy lub hipotermia kończyn, stosowanie niewygodnych butów.

Cechy tego rodzaju owrzodzeń troficznych: najczęściej spotykane na starość, osoba ma trudności z chodzeniem po schodach i uczucie zimna w nodze.

Podczas badania noga jest zimna. Najczęściej występują małe rany z objawami ropienia w pięcie, kciuku i na zewnętrznej powierzchni stopy. Mają owalny kształt, gęste krawędzie, skóra wokół nich staje się żółta.

Neurotroficzne

Kiedy centralny układ nerwowy jest uszkodzony, wrzody znajdują się w okolicy pięty, na podeszwach.

Cechy owrzodzeń neurotroficznych: niewielki rozmiar i znaczna głębokość ran (do kości), obfite ropne wydzielanie z nieprzyjemnym zapachem przy braku bólu.

Hipertoniczny

Są rzadkie, zwykle u starszych kobiet z długotrwałym nadciśnieniem tętniczym.

Wyróżniają się opóźnionym formowaniem i natychmiast na dwóch nogach, silnym bólem, wysoką częstotliwością ropnych powikłań.

Zakaźny

Powstały na nogach z zaawansowanymi chorobami skóry na tle niehigienicznych warunków i nawarstwienia wtórnej ropnej infekcji. Cechy: półkolisty kształt, mały rozmiar i głębokość.

Cukrzycowy

Owrzodzenie stopy troficznej jest częstym powikłaniem cukrzycy. Typową lokalizacją jest kciuk lub zranione odciski w jedynym obszarze. Rozwija się z angiopatią cukrzycową przy gwałtownych wahaniach poziomu glukozy we krwi.

Charakterystyczne objawy: zmniejszona wrażliwość nóg, zanik odruchów ścięgnistych, szybki wzrost wad wielkości, skłonność do rozwoju martwicy, oporność na leczenie.

Pierwsze znaki

Wśród objawów owrzodzenia troficznego na początkowym etapie można zauważyć następujące objawy:

• obecność wrzodu
• pojawienie się bólu;
• obrzęk nóg;
• nieustanna ciężkość nóg;
• pieczenie w skórze;
• ciągłe swędzenie;
• uczucie gorąca;
• skurcze nocne;
• przebarwienia i gęstość skóry;
• skóra staje się bolesna w dotyku;
• lokalizacja - goleni, palce, podeszwa, pięta.

Objawy owrzodzenia troficznego

Jeśli pojawił się początkowy etap owrzodzenia troficznego na nodze (patrz zdjęcie), możesz się martwić o następujące objawy. Tak więc pojawienie się języków na nodze poprzedza głównie ogromny kompleks objawów subiektywnych i przedmiotowych, które wskazują na postępujące naruszenie krążenia żylnego w kończynach dolnych.

Wielu pacjentów zauważa ciężkość łydek i zwiększony obrzęk, częste skurcze mięśni łydek, głównie w nocy, pojawienie się uczucia gorąca, pieczenia, a czasem swędzenia skóry nogi. W tym okresie w dolnej trzeciej części nogi sieć miękkich niebieskawych żył o małej średnicy zaczyna się zwiększać. Na skórze zaczynają pojawiać się fioletowe lub fioletowe plamy, które po połączeniu tworzą duży obszar przebarwień.

W początkowej fazie wrzód troficzny zaczyna się rozprzestrzeniać powierzchownie, zawiera wilgotną, ciemnoczerwoną powierzchnię pokrytą strupem. Wraz z rozwojem choroby wrzód zaczyna się rozszerzać i pogłębiać.

Oddzielne wrzody mogą również łączyć się ze sobą, tworząc duże wady. Duża liczba zaniedbanych owrzodzeń troficznych może tworzyć rozległą powierzchnię rany na obwodzie dolnej części nogi. Wrzód zaczyna się rozprzestrzeniać zarówno na głębokość, jak i na szerokość.

Gradacja

W procesie rozwoju choroby wyróżnia się cztery główne etapy owrzodzeń troficznych, w tym:

• Stadium wysięku (początek stanu zapalnego, pojawienie się ognisk martwiczych);
• Etap naprawy (oczyszczenie powierzchni wrzodu z martwiczej zawartości, tworzenie się granulek, zmniejszenie stanu zapalnego);
• Etap nabłonka (pojawienie się świeżego nabłonka, zamknięcie rany);
• Etap bliznowacenia tkanki (ostatni etap, kiedy blizna tworzy się w miejscu istniejącego owrzodzenia).

Etapy owrzodzenia troficznego mogą się nieznacznie różnić w zależności od tego, co je spowodowało. Różnice te są charakterystyczne dla początkowego stadium stanu zapalnego, etap naprawy, nabłonka i bliznowacenia są wrzodami w nieskomplikowanym przebiegu choroby..

Jeśli rozpoczniesz leczenie w odpowiednim czasie, wrzód nie rozwinie się dalej. W przeciwnym razie wszystkie powyższe czynniki nasilą się, a wrzód może spowodować ogólne zakażenie krwi - posocznicę. Aby uniknąć takich powikłań, należy skonsultować się z doświadczonymi lekarzami w odpowiednim czasie - chirurgia plastyczna owrzodzeń troficznych pomoże wyeliminować długotrwałe gojenie się ran..

Wrzód troficzny w początkowej fazie

Początkowy etap owrzodzenia troficznego z żylakami charakteryzuje się pojawieniem się przebarwionych obszarów na skórze. W miarę postępu niewydolności żylnej skóra staje się cieńsza, staje się przekrwiona, a następnie na skórze pojawia się biaława plama. Jeśli leczenie nie zostanie przeprowadzone, powstaje strup, który wnika głęboko w tkanki.

Początkowy etap owrzodzenia cukrzycowego różni się tym, że kończyna traci swoją dawną wrażliwość, jest to spowodowane zniszczeniem zakończeń nerwowych (polineuropatia cukrzycowa).

Na tle nadciśnienia początkowy etap owrzodzenia troficznego charakteryzuje się pojawieniem się chromania przestankowego.

Ogólnie objawem choroby jest uszkodzenie skóry z okołozapalnym zapaleniem, obszary martwicze, obfite wydzielanie z nieprzyjemnym gnijącym zapachem. Jeśli leczenie na początkowym etapie rozwoju wrzodu nie zostanie przeprowadzone, zagraża to rozwojowi powikłań.

Powikłania

Ignorowanie jakiejkolwiek choroby, niezależnie od objawów jej manifestacji, stopniowo doprowadzi do powikłań. W tym sensie troficzne wrzody kończyn dolnych są jednym z najbardziej niebezpiecznych: ropne procesy małej lokalizacji są korzystnym środowiskiem dla rozwoju infekcji wraz ze stopniowym niszczeniem otaczających tkanek (typowym przykładem są bezdomni z poważnymi zmianami ropnymi). Co może grozić zignorowaniem owrzodzenia troficznego:

• wyprysk różnego rodzaju wokół wrzodów;
• rozwój chorób grzybiczych;
• paciorkowcowe uszkodzenie skóry;
• deformacja i zniszczenie stawów, ścięgien;
• zakrzepica żył;
• nowotwory w rzadkich przypadkach z całkowitym zaniedbaniem problemu;
• usunięcie dotkniętej tkanki mięśniowej;
• amputacja całkowicie dotkniętych kończyn.

Jak leczyć owrzodzenie troficzne na nodze

Jak leczyć owrzodzenia troficzne w nogach, jeśli występują? Długoterminowa terapia takich chorób jest kompleksowym podejściem mającym na celu zminimalizowanie wpływu choroby podstawowej i wyeliminowanie samych nieleczących się wrzodów. W domu leczenie zachowawcze rozpoczyna się od zastosowania antybiotyków w celu ograniczenia rozwoju ropnych zmian i wtórnych miejscowych infekcji. Oddzielnie wybrane leki normalizujące funkcjonowanie naczyń krwionośnych i układu krążenia, skuteczne leczenie owrzodzeń.

Wrzody są czyszczone za pomocą specjalnych enzymów. Po częściowym wygojeniu i normalizacji stanu tkanek naczynia i żyły są przywracane chirurgicznie, a całkowite uszkodzenie skóry jest usuwane. Owrzodzone obszary należy również obserwować po wyleczeniu choroby podstawowej, aby zapobiec ich ponownemu pojawieniu się na tle osłabionej odporności. Nie ma ścisłego schematu leczenia, ponieważ przyczyny owrzodzeń i ich formy są bardzo różne.

Leczenie zachowawcze

Nie opracowano uniwersalnego leku na owrzodzenia troficzne, równie skutecznego we wszystkich typach chorób. Leczenie owrzodzenia troficznego na nodze w domu obejmuje przyjmowanie leków z różnych grup farmakologicznych.

Jak leczyć owrzodzenia troficzne żylakami? Specjaliści przepisują złożoną terapię, której celem jest zatrzymanie stanu zapalnego i martwicy tkanek, stymulowanie procesów gojenia.

Leki stosuje się z następujących grup:

1. Leki wazoaktywne, w tym flebotoniki (Troxevasin, Detralex) i leki przeciwpłytkowe (Thrombo-ass). Przyczyniają się do rozszerzania naczyń krwionośnych, poprawiają mikrokrążenie, wzmacniają ściany żył i zmniejszają zastój żylny.
2. Terapia infuzyjna - roztwory hemodesis, reopoliglyukin w przypadkach zatrucia.
3. Leki zmniejszające przekrwienie Są one stosowane zgodnie ze ścisłymi wskazaniami, okresowo, pod nadzorem lekarza. Po ich pobraniu zawartość elektrolitu we krwi jest monitorowana.
4. Antybiotyki - o zakaźnej etiologii wrzodu lub nawarstwieniu wtórnej infekcji. Przypisuj po wyizolowaniu czynnika chorobotwórczego z wydzieliny wrzodowej i ustaleniu jego wrażliwości na antybiotyki różnych grup.
5. Leki przeciwzapalne - w obecności ropnej wydzieliny, reakcji zapalnej otaczających tkanek i silnego bólu.
6. Leki zmniejszające wrażliwość zmniejszają wydzielanie powierzchni owrzodzenia.

Te same leki w różnych kombinacjach są stosowane w leczeniu owrzodzeń troficznych o dowolnej etiologii.

W okresie regeneracji zalecana jest terapia przeciwutleniająca, metaboliczna i immunostymulująca - zastrzyki z meksydolu, aktoweginy, kwasu askorbinowego, witamin z grupy B..

Fizjoterapia służy do leczenia owrzodzeń troficznych. UHF stosuje się w celu wzmocnienia działania przeciwzapalnego leków, elektroforezy z roztworami gojenia się ran, leków przeciwzapalnych i naczyniowych. Leczenie laserowe stosuje się w celu zmniejszenia bólu i stanów zapalnych..

W okresie regeneracji oraz w okresie pooperacyjnym zalecane jest napromieniowanie ultrafioletem, ozonoterapia, terapia błotna, tlenoterapia hiperbaryczna, plazmafereza.

Leczenie owrzodzeń troficznych kończyn dolnych uzupełnia prawidłowe odżywianie. Aby uniknąć obrzęku nóg, osoba powinna jeść więcej warzyw i owoców, kontrolować ilość spożywanego płynu, wykluczać słone, pikantne, marynowane jedzenie. W przypadku cukrzycy pacjenci jedzą zgodnie z zaleceniami endokrynologa i regularnie monitorują poziom glukozy we krwi.

Maści do leczenia owrzodzeń troficznych na nodze

Terapia miejscowa powinna być ukierunkowana na pierwotną przyczynę, aby wyeliminować powikłania i zapobiec nawrotowi. Aby uzyskać maksymalny efekt w stosunkowo krótkim czasie, stosuje się różne maści w leczeniu owrzodzeń troficznych na nodze, które mogą zawierać kilka substancji czynnych.

Leczenie zaburzeń troficznych zależy również od stadium rozwoju wady:

• 1. etap W tym okresie na pierwszy plan wysuwają się bóle i trudności w poruszaniu się, lokalny i ogólny wzrost temperatury. Na tym etapie najlepiej stosować maści i żele o właściwościach antybakteryjnych i chłodzących, na przykład Levomekol, Algofin, Levosin i Actovegin. Początkowo leczony lekami, w których stężenie substancji czynnej jest niewielkie. W przypadku postępu choroby dawkę należy zwiększyć.
• 2. etap Drugi etap charakteryzuje się obecnością wydzieliny z wrzodu i pojawieniem się ropnego przedziału. Zapach i ilość ropy zależy od charakterystyki mikroflory, która dostała się do rany. Wrzód zyskuje okrągłe krawędzie, w środku może wystąpić zmiana bez stanu zapalnego.
  Aby uzyskać bardziej skuteczne leczenie, stosuje się maści z antybiotykami lub substancjami o działaniu bakteriobójczym i bakteriostatycznym. Przed rozpoczęciem leczenia należy pobrać próbki wysięku do hodowli, a następnie określić wrażliwość na antybiotyki.
• 3. etap Na tym etapie formacje troficzne nie zaczynają się aktywnie granulować. Aby poprawić rokowanie, zaleca się stosowanie betadyny, metylouracylu-D, Vundehilu, tiotriazoliny. Terapia ma na celu utrzymanie homeostazy w ranie i zapobieganie dodawaniu nowych bakterii.
• 4. etap Wrzód staje się mniejszy, krawędzie zbliżają się, pojawia się blizna. Czwarty etap trwa cały czas, aż tkanka łączna całkowicie zamknie defekt. W tym okresie stosuje się maści, które promują regenerację.

Następujące rodzaje maści:

• leki przeciwbólowe;
• gojenie się ran;
• przeciwbakteryjny;
• enzymatyczny;
• leki przeciwhistaminowe;
• przeciwgrzybicze;
• środek zwężający naczynia krwionośne;
• przeciwgrzybicze (z niedoborem odporności).

Istnieją inne maści, które można stosować w leczeniu zaburzeń troficznych kończyn dolnych, wybór funduszy powinien przeprowadzać lekarz, wyłącznie indywidualnie, biorąc pod uwagę dane kliniczne i laboratoryjne.

Maści do stosowania miejscowego

Żele i maści na owrzodzenia troficzne kończyn dolnych są stosowane w prawie wszystkich szpitalach i klinikach chirurgicznych. To rozprzestrzenianie się doprowadziło do pojawienia się dużej liczby maści o różnych nazwach handlowych, ale substancja czynna rzadko się zmienia.

Najbardziej skuteczne substancje i ich nazwy handlowe:

• Lewomekol: składniki aktywne metyluracyl i chloramfenikol. Maść ma wyraźne działanie osmotyczne, bakteriobójcze i chłodzące. Konieczne jest stosowanie raz dziennie. Levomekol nakłada się na serwetki, po których rana zostaje zamknięta. Opatrunek i serwetki należy zmieniać co najmniej raz dziennie;
• Betadyna, aktywnym składnikiem jest jod powidon. Ten lek doskonale nadaje się do leczenia ran kończyn dolnych. Betadyna ma szeroki zakres działania przeciwdrobnoustrojowego. Nałóż maść dopiero po oczyszczeniu rany z ropy i tkanki martwiczej. Przebieg leczenia nie powinien przekraczać 14 dni;
• Sulfargin to maść na owrzodzenia troficzne na nogach, których podstawą jest srebro. Ma bardzo wyraźne właściwości antyseptyczne i regeneracyjne. Bakterie Gram-ujemne są najbardziej wrażliwe na lek. Zastosuj lek raz dziennie, po oczyszczeniu rany.

Stosowane są również maści, które obejmują tylko antybiotyk, na przykład maść Oflokainovaya. Miejscowe stosowanie antybiotyku jest znacznie lepiej tolerowane przez organizm i bezpośrednio wpływa na bakterie..

Maści przeciwzapalne

Grupa leków przeciwzapalnych obejmuje nie tylko substancje blokujące kaskadę kwasu arachidonowego i COX, ale także leki aktywnie zwalczające mikroorganizmy w ranach troficznych. W wyniku zaprzestania zmian tkanek przez bakterie zmniejsza się obrzęk i ból w strefie patologii.

Maści przeciwzapalne i przeciwbólowe na wrzody troficzne można stosować tylko po konsultacji z lekarzem i braku nadwrażliwości na którykolwiek ze składników leku.

Nazwy maści i sposób ich użycia:

1. Lewozyna ma działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe. Narzędzie należy nakładać niewielką warstwą 2 razy dziennie. Okres leczenia nie przekracza trzech miesięcy;
2. Maść Liniment lub Vishnevsky. Główną substancją jest smoła brzozowa, tłuszcz lub olej rycynowy. Do użytku na opatrunki lub tampony nakłada się dużą ilość maści, po czym pokrywają ranę;
3. Metrogil to maść antyseptyczna i przeciwzapalna. Narzędzie nakłada się 1-2 razy dziennie. Czas trwania leczenia nie powinien przekraczać 10 tygodni;
4. Etonia jest dobrym środkiem antyseptycznym i dezynfekującym. Przebieg leczenia wynosi do 80 dni. Stosuj co 8 godzin, nakładając cienką warstwę na ranę;
5. Mefenat ma działanie przeciwzapalne ze względu na swój skład. Konieczne jest nakładanie leku szklanym prętem lub specjalną szpachelką co 12 godzin. Leczenie nie powinno przekraczać 14 dni.

Konieczne jest uważne monitorowanie skuteczności dowolnego narzędzia. Jeśli nie ma efektu przez 48 godzin, maść przeciw owrzodzeniom troficznym należy zastąpić inną, bardziej skuteczną.

Blizny i regenerujące maści

Maści leczące rany z owrzodzeniami troficznymi kończyn dolnych przyczyniają się do szybkiego namnażania tkanki łącznej z późniejszym tworzeniem się blizny, a zadaniem takich maści jest zwiększenie unaczynienia nowo powstałych blizn. Z powodu tego efektu wrzody goją się szybciej, a prawdopodobieństwo przyłączenia się infekcji maleje.

Maść Solcoseryl ma dobry efekt gojenia się ran. Lek jest niedrogi i niedrogi. Solcoseryl polega na ekstrakcji krwi cieląt, ma wiele pozytywnych recenzji od pacjentów i lekarzy. Spektrum działania ma na celu poprawę procesów metabolicznych w ranie i naczyniach włosowatych. Stosuj co 8 godzin, przebieg leczenia nie powinien przekraczać dwóch miesięcy.

Jeśli wystąpią reakcje alergiczne, stosowanie Solcoseryl należy zawiesić..

Pod koniec trzeciego etapu i na początku czwartego można zastosować maść metyluracylową. Cena wynosi od 80 do 100 rubli. Ze względu na jego zdolność do zmniejszania liczby czynników prozapalnych maść korzystnie wpływa na procesy regeneracyjne w ranie. Metylouracyl dobrze łączy się z antybiotykami maściowymi i sulfonamidami. W leczeniu zmian troficznych kończyn dolnych rana powinna być rozmazana 1-2 razy dziennie przy użyciu około 8-10 gramów leku. Czas trwania leczenia nie przekracza 30 dni. Jeśli wystąpią wysypki lub nietypowe objawy, przerwij stosowanie.

Innym przedstawicielem tej grupy jest maść cynkowo-żelatynowa lub pasta Voitenko. Lek jest wytwarzany w aptece. Żelatyna maść do leczenia owrzodzeń troficznych na nogach musi być stosowana raz na 24 godziny, ale nie dłużej niż dwa tygodnie. Przechowywanie powinno odbywać się w chłodnym pomieszczeniu lub lodówce..

Fizjoterapia

Leczenie owrzodzeń troficznych kończyn dolnych za pomocą fizjoterapii ma na celu poprawę krążenia krwi w nogach i gojenie wad skórnych. W tym celu zastosuj:

1. Magnetoterapia;
2. Jonoforeza;
3. UHF;
4. Natlenienie;
5. Leczenie laserowe niskiej częstotliwości;
6. Jonoforeza;
7. Kąpiele odnowy biologicznej.

Aby zmniejszyć zastój krwi, zaleca się noszenie pończoch uciskowych - opatrunków, bandaży lub pończoch. Bielizna kompresuje powierzchowne żyły i spowalnia postęp patologii.

Środki ludowe

Być może leczenie owrzodzeń troficznych w domu - jednym ze sposobów jest stosowanie środków ludowej:

1. Dobrze leczy maść Vishnevsky'ego, który nakłada się na miejsce uszkodzenia po leczeniu jodem lub alkoholem;
2. Możesz nakładać sterylną gazę smołą brzozową przez 2-3 dni;
3. Złote Wąsy pomagają - liście muszą zostać zmiażdżone na proszek i posypane ranami, aż zostaną całkowicie wyleczone.

Środki ludowe na owrzodzenia troficzne powinny być stosowane tylko jako dodatek do głównego leczenia. Przed użyciem recepty wskazane jest skonsultowanie się z lekarzem.

Terapia kompresyjna

Utrwalanie bandażami kompresyjnymi jest obowiązkowe w leczeniu objawów owrzodzeń troficznych i żylaków na wszystkich etapach choroby.

Ten efekt pomaga zmniejszyć średnicę żył, zmniejszyć obrzęk. Nowoczesna technologia nie proponuje użycia klasycznych elastycznych bandaży, ale specjalistyczną bieliznę kompresyjną, którą można wybrać pod względem wielkości i dla określonego obszaru kończyny.

Operacja

Leczenie chirurgiczne owrzodzeń troficznych nóg jest wskazane w przypadku ciężkich i dużych zmian skórnych. Operacja polega na usunięciu wrzodów z otaczającą martwą tkanką, a następnie zamknięciu wady. W drugim etapie wykonuje się operację żył.

Istnieje kilka różnych metod chirurgicznych:

1. Catering Prowadzony dla nieleczących się wrzodów przez długi czas..
2. Terapia próżniowa Ta procedura pomaga w krótkim czasie zmniejszyć obrzęk i usunąć ropę. Ponadto pozwala stworzyć wilgotne środowisko w samej ranie. Zapobiegnie to rozwojowi bakterii..
3. Błyskowy. Nadaje się do leczenia wrzodów nadciśnieniowych. Istotą tej procedury jest oddzielenie przetok żylnych od tętniczych.
4. Wirtualna amputacja. Dzięki tej procedurze odcina się kość śródstopia i staw śródstopno-paliczkowy. Jednocześnie integralność stopy nie jest naruszona, ale wszystkie ogniska infekcji kości są usuwane. Skutecznie pomaga zwalczyć wrzód neurotroficzny..

Jeśli wielkość owrzodzenia jest nie mniejsza niż 10 centymetrów kwadratowych, rana zamyka się własnymi tkankami, pociągając w ten sposób skórę za dwa, trzy milimetry dziennie, przybliżając w ten sposób krawędzie i zamykając ją całkowicie w 36-40 dni. W obszarze rany pozostaje blizna. Powinien być stale chroniony przed różnego rodzaju urazami. Jeśli obszar uszkodzenia osiągnie więcej niż 10 centymetrów kwadratowych, wówczas wykonuje się chirurgię plastyczną skóry przy użyciu zdrowej skóry pacjenta.

Zapobieganie

Owrzodzeniom nóg można zapobiec za pomocą prostych środków zapobiegawczych. Główną metodą zapobiegania jest terminowe leczenie patologicznych przyczyn zmiany. Co najmniej raz na sześć miesięcy pacjent powinien przejść badanie przez terapeutę i sprawdzić stan kanałów krwi w nogach.

Aby uniknąć wad wrzodziejących, musisz pozbyć się złych nawyków i dostosować się do właściwego odżywiania, regularnej gimnastyki i częstych spacerów na świeżym powietrzu. W przypadku żylaków ważne jest, aby wybrać wygodne buty przy niskiej prędkości. Prawidłowa higiena kończyn dolnych jest wymagana zarówno przy braku wrzodów, jak i na ich wczesnych etapach. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia wady, ważne jest prawidłowe odżywianie. Żywność należy gotować lub gotować na parze. Musisz jeść marchewki i pomidory, produkty mleczne, żółtka jaj, przecier dyniowy, ryby morskie, mięso bez tłuszczu. Nie możesz jeść słodkich, tłustych i półproduktów.

Aby zapobiec rozwojowi owrzodzeń troficznych, konieczne jest leczenie patologii-przyczyn w czasie. Jeśli rany już wystąpiły, leczenie powinno być prawidłowe, długotrwałe i kompleksowe..