Wrzód troficzny - co to jest? Przyczyny patologii, jej diagnozowanie, leczenie i zapobieganie

Termin „owrzodzenie troficzne” w medycynie jest rozumiany jako defekt tkankowy, który powstał na tle zaburzonych procesów odżywiania i dopływu krwi. Choroba ta jest uważana za współistniejący stan patologii naczyniowej, ich powikłanie lub konsekwencję niewłaściwego leczenia, a czasami jego brak. Jest to dość trudne do leczenia, chociaż diagnoza nie powoduje trudności. Najczęściej takie wady tkanek obserwuje się u osób starszych przeciwko chorobom naczyniowym..

Jakie są owrzodzenia troficzne i przyczyny ich pojawienia się

Wrzód troficzny to trudna do wyleczenia wada, która ma tendencję do stopniowego rozszerzania się i pogłębiania. Gojenie takich ran jest bardzo słabe, co powoduje, że nawet niewielka rana staje się bramą dla różnych infekcji. Aby skutecznie leczyć chorobę, pacjenci powinni zrozumieć, że wrzód troficzny jest równie niebezpieczną chorobą, jak proces patologiczny, który ją spowodował..

Według statystyk większość pacjentów z wczesnym stadium zmian troficznych nie rozumie, co to jest - owrzodzenie troficzne. Początkowo wada ta wygląda jak mały punkt na skórze, który stopniowo rośnie i ostatecznie przekształca się w dużą, mokrą ranę o nierównych krawędziach. Samo wyleczenie jest prawie niemożliwe.

Pojawieniu się patologii sprzyjają zaburzone procesy odżywiania tkanek powłokowych, które rozwijają się przez długi czas. Główne przyczyny wady są związane z upośledzonym przepływem krwi żylnej lub tętniczej:

1. Choroba żylaków. Występowanie żylnych owrzodzeń troficznych jest uważane za najwyższe, stanowi maksymalną liczbę wszystkich zarejestrowanych przypadków. W przypadku tej choroby obserwuje się wyraźne stagnacyjne procesy, które przy długotrwałym zachowaniu prowadzą do ostrego niedoboru składników odżywczych i tlenu w tkankach miękkich i skórze.
2. Zakrzepica. Druga najczęstsza przyczyna owrzodzeń troficznych, która powtarza mechanizm żylaków: stagnacja wywołuje brak tlenu i składników odżywczych w tkankach, w wyniku czego zaczynają się rozkładać.
3. Choroba miażdżycowa. Kiedy na naczynia krwionośne wpływają złogi cholesterolu, krew nasycona substancjami odżywczymi i tlenem dostaje się do tkanek w niewielkich ilościach. Na tym tle rozwija się niedokrwienie i niedotlenienie tkanek, a następnie tworzą się ogniska martwicze. To powoduje około 8% patologii troficznych..
4. Cukrzyca (neuroangiopatia cukrzycowa). To zaburzenie hormonalne stanowi około 3% zdiagnozowanych wad skóry. Powstają na tle niszczenia naczyń krwionośnych na dużą skalę pod wpływem glukozy. W obszarach zaopatrzonych w składniki odżywcze ze zniszczonych naczyń powstają ogniska niedokrwienia na dużą skalę, a następnie martwica. Niebezpieczeństwo owrzodzeń troficznych w cukrzycy polega na tym, że z powodu naruszenia unerwienia tkanek pacjent nie zauważa ich przez długi czas, dlatego leczenie rozpoczyna się w późnych stadiach.

Najczęstszą przyczyną powstawania ognisk zapalnych i martwiczych są infekcje skóry. Ten rodzaj wady, pomimo swojego bakteriologicznego pochodzenia, nie jest przenoszony, to znaczy nie jest zakaźny. Proces tworzenia jest możliwy tylko w przypadku zmian skórnych poprzez infekcję jednocześnie z niedożywieniem tkanek i miejscowym zmniejszeniem odporności.

Wydajne leczenie owrzodzeń troficznych z zakrzepowym zapaleniem żył, żylakami, cukrzycą i innymi chorobami jest możliwe tylko po wyeliminowaniu choroby podstawowej lub częściowej stabilizacji układu naczyniowego pacjenta.

Który lekarz je leczy

Ponieważ patologia jest konsekwencją zaburzeń naczyniowych, aby ją wyeliminować, powinieneś skontaktować się z lekarzami o profilu, który odpowiada podstawowej chorobie:

• leczenie owrzodzeń troficznych żylaków i zakrzepowego zapalenia żył będzie przeprowadzane przez flebologa lub chirurga naczyniowego;
• wada skóry, która powstała na tle cukrzycy, zostanie wyleczona przez endokrynologa;
• z zakaźnym pochodzeniem choroby warto skontaktować się z dermatologiem w celu leczenia.

Ponieważ nie zawsze jest możliwe leczenie owrzodzenia troficznego na nodze tylko metodami zachowawczymi, chirurdzy mogą brać udział w leczeniu, a w przypadku chorób skojarzonych lekarz prowadzący może zalecić konsultacje z lekarzem rodzinnym.

Objawy

W większości przypadków objawy owrzodzenia troficznego pojawiają się na długo przed pojawieniem się uszkodzenia na skórze. Takie znaki są nazywane wcześnie i obejmują:

• przerzedzenie skóry i obrzęk, dzięki czemu okładka staje się błyszcząca i bardzo gładka, „lakier”;
• ciągłe swędzenie skóry, które uzupełnia złuszczanie - najpierw pojawiają się małe, odpinane płatki, a następnie skóra jest oddzielana płatkami;
• skurcze mięśni, które wskazują na niedożywienie w tkance mięśniowej.

Później obraz kliniczny rozszerza się z powodu zmian w pigmentacji skóry - zaczerwienienia, blednięcia lub pojawienia się niebieskawego zabarwienia na ograniczonym obszarze. Już na tym etapie lekarz może określić przyczynę choroby na podstawie charakteru pigmentacji. Na przykład przy żylnym owrzodzeniu troficznym przeważają zaczerwienienia i przebarwienia (uzyskanie brązowego odcienia), a wraz z patologią tętnic bladość i sinica są na pierwszym planie.

Późne objawy patologii obejmują oczywiste uszkodzenie skóry:

• „Krople rosy” limfy na powierzchni skóry;
• powstawanie otwartych ran, które się nie goją, lecz rozprzestrzeniają się w głąb i głębokości;
• płaczące owrzodzenia troficzne z zapaloną krawędzią, na dnie której widoczna jest ropa, zaczynają wydzielać nieprzyjemny zapach;
• owrzodzenia troficzne stóp charakteryzują się tworzeniem ciemnej, prawie czarnej poduszki lub ugięcia wokół wady skóry;
• z lokalizacją owrzodzenia na palcu można zaobserwować obieranie płytki paznokcia.

W późniejszych etapach ognisko patologiczne nie swędzi już, ale zapewnia namacalny ból. Wyjątkiem są tylko nowotwory cukrzycowe. W przypadku tej choroby unerwienie tkanek ulega zmianie, a pacjent może długo nie zauważyć zmian patologicznych na kończynach.

Etapy owrzodzeń troficznych

Jak każda choroba, wrzód troficzny rozwija się w kilku etapach. W praktyce klinicznej wyróżnia się następujące stopnie patologii:

1. Wysięk jest początkowym etapem patologii, w którym na pierwszy plan wysuwają się procesy zapalne i niedokrwienne. Ponieważ owrzodzenia troficzne zaczynają się stopniowo, na tym etapie wchodzą znaki „zero” - niedokrwienie tkanek, przerzedzenie skóry, łuszczenie się i swędzenie. Na tym samym etapie powstaje wada skórna, ognisko jest zasiane mikroorganizmami, stanem zapalnym i martwicą tkanek.
2. Odszkodowanie jest drugim etapem choroby, który charakteryzuje się ustępowaniem procesów zapalnych i nekrotycznych. Granulki tworzą się wzdłuż krawędzi wady, dolna część wrzodu uwalnia mniej surowiczą i ropną zawartość, dzięki czemu rana wysycha.
3. Nabłonek jest ostatnim etapem choroby, który charakteryzuje się tworzeniem się świeżego nabłonka wzdłuż krawędzi wady. Dno rany na tym etapie jest prawie całkowicie pokryte granulkami, skąpym surowiczym wydzielaniem.

Nawet na tle stopniowego gojenia możliwe jest wielokrotne uszkodzenie skóry z wznowieniem procesu zapalnego..

Z zaniedbanym stanem pacjent ma liczne defekty wrzodziejące na różnych etapach.

Metody diagnostyczne

Bezpośrednie zdiagnozowanie owrzodzenia troficznego nie jest trudne - jego wygląd jest tak charakterystyczny, że prawie niemożliwe jest pomylenie go z innymi patologiami skóry. Nie oznacza to jednak, że pacjent będzie leczony bez niezbędnych badań. Konieczna jest dokładna diagnoza owrzodzeń troficznych w celu ustalenia przyczyn ich występowania. Aby to zrobić, użyj:

• ogólne i biochemiczne badania krwi w celu wykrycia infekcji, zaburzeń endokrynologicznych, ustalenia poziomu cholesterolu i glukozy we krwi;
• badanie mikroskopowe wysięku z otwartą powierzchnią rany w celu określenia rodzaju obecnej mikroflory;
• testy reumatyczne w celu wykrycia ukrytych procesów autoimmunologicznych, które mogą wywoływać zapalenie i martwicę;
• Dopplerografia ultrasonograficzna w celu wykrycia patologii naczyniowych i określenia granic niedokrwienia tkanek;
• Angiografia MRI lub MSCT w celu ustalenia lokalizacji wad naczyniowych, ustalenia granic niedokrwienia i niedotlenienia tkanek;
• fluorometria laserowa jest bardziej nowoczesnym i dokładnym analogiem dopplerografii, który pozwala wyznaczać granice tkanek z objawami niedostatecznego dopływu krwi z milimetrową dokładnością;
• angiografia z kontrastem - klasyczna metoda wykrywania patologii naczyniowych.

Informacje uzyskane podczas diagnozy na temat stanu naczyń krwionośnych i tkanek pozwolą lekarzowi wybrać najbardziej skuteczną terapię.

Leczenie

Ważne jest kompleksowe podejście do leczenia owrzodzeń troficznych w kończynach dolnych - tylko kompleksowy wpływ na sam nowotwór i walka z przyczynami jego pojawienia się może dać wynik. Przede wszystkim, aby je wyeliminować, musisz skupić się na wyeliminowaniu podstawowej choroby. Ostrożna pielęgnacja powierzchni rany i eliminacja obecnych objawów: zaleca się ból i swędzenie. Pacjenci z ciężkimi objawami są wskazani do leczenia owrzodzeń troficznych z ogólnoustrojowymi środkami przeciwbólowymi: NLPZ i środki przeciwbólowe w postaci tabletek.

Na początku leczenie owrzodzeń troficznych w cukrzycy nie różni się bardzo od sposobu leczenia owrzodzeń troficznych w nodze żylakami. Ważne jest, aby pacjent i lekarz spowolnili chorobę, zapobiegali jej postępowi i komplikowali ją z towarzyszącymi zaburzeniami.
Przed radykalnym leczeniem owrzodzeń troficznych eksperci zalecają regularne czyszczenie powierzchni i ochronę przed możliwą infekcją. Aby to zrobić, użyj:

• sterylny roztwór soli fizjologicznej do mycia powierzchni rany z wysięku;
• lokalne środki przeciwbakteryjne (maści), które stosuje się po każdej rehabilitacji;
• opatrunki ochronne.

We wszystkich odmianach i stadiach wskazane jest stosowanie chusteczek jednorazowego użytku do leczenia owrzodzeń troficznych na nogach. Nie tylko chronią wady skóry przed przenikaniem infekcji i wpływów mechanicznych, ale także dostarczają powietrze na jej powierzchnię. Opatrunki specjalnie zaprojektowane na wrzody stymulują szybsze odrzucanie martwiczej tkanki i przyspieszają jej gojenie..

Wielu pacjentów wątpi, czy możliwe jest zwilżenie owrzodzeń troficznych na nogach, ponieważ są one już podatne na zamoczenie. Eksperci zauważają, że do czyszczenia ważne jest stosowanie wyłącznie sterylnych roztworów, aw żadnym wypadku wody z kranu, ponieważ może zawierać mikroorganizmy.

Konserwatywny

Konserwatywne metody leczenia owrzodzeń troficznych dolnej części nogi i dolnych części ciała obejmują stosowanie ogólnoustrojowych i lokalnych preparatów. Są one niezbędne do poprawy funkcji odbudowy skóry. Ten rodzaj leczenia owrzodzeń troficznych w nogach żylakami i patologiami hormonalnymi jest skuteczny przy niewielkim rozprzestrzenianiu się wady.

Do leczenia owrzodzeń troficznych można stosować zarówno środki miejscowe, jak i ogólnoustrojowe, ale lekarze wolą działać lokalnie za pomocą następujących leków:

• antybiotyki i środki przeciwdrobnoustrojowe - leczą owrzodzenia troficzne z zapaleniem i infekcją, a także są stosowane w profilaktyce takich powikłań;
• stymulatory regeneracji - stosowanie maści gojących rany w przypadku owrzodzeń troficznych przyspiesza odbudowę skóry.

Każda grupa zawiera wiele narzędzi, które wybierze lekarz prowadzący. Weźmie pod uwagę przyczyny pojawienia się wady skórki, cechy jej rozwoju i stadium rozprzestrzeniania się, a także indywidualne cechy pacjenta.

Maści przeciwdrobnoustrojowe z owrzodzeń troficznych na nogach zawierają antybiotyk i środek antyseptyczny. Lepiej jest, jeśli mają żelowatą, niezbyt tłustą strukturę, aby nie utrudniać dostępu powietrza do powierzchni rany. Najbardziej odpowiednie maści do leczenia owrzodzeń troficznych z tej grupy nazywają lekarze:

Oprócz antybiotyków obejmują one antyseptyki i cynk, które suszą powierzchnię rany i przyspieszają jej regenerację. Ponadto do celów sanitarnych można stosować roztwory antybiotyków na owrzodzenia troficzne kończyn dolnych: heksikon, miramistin, chlorheksydyna.

Aby stymulować regenerację tkanek, lekarze zalecają stosowanie maści ze srebrem, witaminami B i aminokwasami w przypadku owrzodzeń troficznych kończyn dolnych. Obejmują one:

• Baneocyna;
• Solcoseryl;
• Argosulfan;
• Maść Wiszniewskiego;
• maść cynkowa.

Wszystkie maści regenerujące z owrzodzeń troficznych na nogi zaleca się stosować po leczeniu wady roztworami antyseptycznymi. Aby substancje czynne wniknęły głębiej, zaleca się stosowanie izolacji po ich zastosowaniu. Ważne jest, aby pamiętać, że opatrunki na owrzodzenia troficzne nie powinny powstrzymywać powietrza przed dostaniem się na powierzchnię rany, dlatego zaleca się stosowanie luźnych bandaży lub gazy. Nie jest pożądane stosowanie plastra do tych celów, ponieważ nie przepuszcza on powietrza i może uszkodzić skórę podczas usuwania bandaża.

Zamiast niektórych maści można kupić specjalne chusteczki regeneracyjne i antyseptyczne Activtex do leczenia owrzodzeń troficznych. Są już nasycone niezbędnymi substancjami, więc stosowanie maści pod nimi nie jest wymagane. Pacjent będzie musiał przymocować je do skóry za pomocą bandaża z gazy.

Ważny! Wyboru, co należy rozmazać wrzodami troficznymi, a czego nie, należy podać lekarzowi prowadzącemu. Ten sam lek może być skuteczny dla jednego pacjenta, a u innego spowoduje pogorszenie..

Terapia lokalna

Fizjoterapia pomaga również stymulować gojenie. Ten rodzaj leczenia zachowawczego obejmuje stosowanie różnych fal i prądów o określonej częstotliwości. Czasami stosuje się go w połączeniu z lekami. Następujące procedury są uważane za najbardziej skuteczne w leczeniu owrzodzeń troficznych:

1. Hiperbaryczne dotlenienie. Metoda nasyca tkanki tlenem, zwiększa lokalną odporność i poprawia terapię przeciwdrobnoustrojową..
2. UZK (kawitacja ultradźwiękowa). Metoda niszczy chorobotwórczą mikroflorę, poprawia mikrokrążenie, łagodzi stany zapalne i poprawia właściwości regeneracyjne tkanek.
3. Terapia UV. Metoda zwiększa zdolności regeneracyjne tkanek, hamuje aktywność patogennej mikroflory, aktywuje mikrokrążenie i pomaga normalizować miejscowe krążenie krwi..
4. Magnetoterapia. Metoda dobrze eliminuje żylne owrzodzenia troficzne z powodu miejscowego rozszerzenia naczyń krwionośnych, stymulacji dopływu krwi do tkanek w obszarze wpływu. Zabieg pomaga zmniejszyć obrzęk i łagodzi ból..
5. Terapia laserowa Metoda pomaga wyeliminować martwiczą tkankę, zmniejsza stan zapalny, stymuluje procesy regeneracyjne..

Wybór metody fizjoterapii zależy od wielu czynników. Każda procedura ma przeciwwskazania i wskazania, którymi kieruje się lekarz przy wyborze techniki.

Interwencja chirurgiczna

Interwencja chirurgiczna jest wskazana w przypadkach, w których metody zachowawcze nie mają pozytywnego wpływu. W zależności od obrazu klinicznego stosuje się różne rodzaje interwencji chirurgicznej lub minimalnie inwazyjnej:

• Przeszczep skóry z owrzodzeniami troficznymi odbywa się przy stałym braku regeneracji i tendencji do pogłębiania procesów martwiczych. Skóra jest pobierana z innej części ciała pacjenta lub hodowana w warunkach laboratoryjnych..
• Przywrócenie dopływu krwi przez flebektomię (z żylakami), pomostowanie tętnic (z miażdżycą tętnic).
• Usunięcie owrzodzenia troficznego, a następnie wycięcie martwiczej tkanki. Operacja jest często łączona z manipulacjami w celu przywrócenia przepływu krwi (operacja obejścia, flebektomia itp.).

Po interwencji kontynuuje się leczenie zachowawcze: stosuje się leki miejscowe i ogólnoustrojowe, zalecana jest fizjoterapia.

Jaka jest niebezpieczna choroba? Powikłania

W przypadku braku terminowej diagnozy i leczenia prawdopodobieństwo powikłań owrzodzenia troficznego jest wysokie - w przypadku cukrzycy, żylaków i zakrzepicy mają one te same cechy:

• przystąpienie wtórnej infekcji - grzybów, bakterii (w tym niebezpiecznych pręcików i ziarniaków) - wraz z rozwojem różycy, ropnego zapalenia żył i zakrzepowego zapalenia żył;
• rozprzestrzenianie się stanu zapalnego do układu limfatycznego wraz z rozwojem zapalenia naczyń chłonnych, zapalenia węzłów chłonnych, wtórnego obrzęku limfatycznego itp.;
• rozprzestrzenianie się procesu nekrotycznego przez układ krążenia wraz z rozwojem ropowicy.

W zaawansowanej postaci choroby ryzyko zgorzeli i sepsy znacznie wzrasta. Te warunki zagrażają życiu pacjenta..

Zapobieganie

Jedynym środkiem zapobiegającym owrzodzeniom troficznym w nogach jest terminowe leczenie chorób podstawowych. W przypadku żylaków ważne jest noszenie bielizny uciskowej, aby uniknąć długotrwałych obciążeń statycznych i stosować kompleks leków w celu poprawy krążenia krwi. W przypadku cukrzycy konieczne jest przestrzeganie zalecanych zasad żywienia, aw ciężkich przypadkach przyjmowanie preparatów insulinowych.

Szczególną uwagę należy zwrócić na dietę w przypadku owrzodzeń troficznych na nogach. Konieczna jest stabilizacja wagi, kontrola poziomu glukozy i cholesterolu we krwi. W tym celu odżywianie z owrzodzeniem troficznym powinno obejmować:

• żywność o wysokiej zawartości błonnika - od nich zależy odporność i wysokiej jakości przyswajanie składników odżywczych;
• produkty z witaminami A, C, E - zwiększają odporność organizmu na infekcje, poprawiają regenerację, pomagają wzmocnić tkanki łączne;
• produkty z Omega-3 - substancja ta pomaga oczyścić naczynia krwionośne, wzmacnia ich ściany, normalizuje dopływ krwi do tkanek miękkich.

U pacjentów z owrzodzeniem troficznym dieta powinna obejmować owoce morza, dietetyczne mięso, świeże owoce i jagody, niskotłuszczowe produkty mleczne, płatki zbożowe i świeże warzywa. Konieczne jest wykluczenie z diety alkoholu, artykułów spożywczych, żywności zawierającej dużo tłuszczów, soli lub cukru. Preferowane powinny być potrawy gotowane i duszone. Kawę i czarną herbatę należy zastąpić naturalnymi sokami i herbatą ziołową. Jedz frakcyjnie: co najmniej 5 posiłków dziennie.

Wrzód troficzny kończyn dolnych: leczenie, objawy i zdjęcia

Wrzód troficzny jest chorobą, która charakteryzuje się powstawaniem defektów w błonie śluzowej lub skórze, które występują podczas odrywania martwiczej tkanki. Ta choroba ma niewielką tendencję do gojenia się, a także skłonność do nawrotów.

Zasadniczo wrzód troficzny zaczyna się rozwijać na tle różnych chorób, które różnią się w długim okresie i są dość trudne do leczenia. Wyzdrowienie osoby z tej choroby zależy od przebiegu głównej choroby i możliwości kompensacji zaburzeń, które doprowadziły do ​​powstania patologii. Wrzody te mogą nie goić się przez długi czas - dłużej niż trzy miesiące.

Często wrzód troficzny zaczyna wpływać na kończyny dolne u pacjenta. Z tego powodu leczenie należy rozpocząć w momencie wykrycia pierwszych oznak na początkowym etapie. W tym artykule warto dowiedzieć się, jakie są etapy owrzodzeń troficznych na nogach i wiele innych punktów związanych z tym tematem..

Co to jest?

Wrzód troficzny na stopie - głębokie uszkodzenie skóry, długi brak gojenia lub regularnie odnawiany. Zmiany skórne na kończynach dolnych są klasyfikowane jako wrzody, jeśli czas ich trwania przekracza 6 tygodni i nie wykazuje spontanicznej tendencji do gojenia się.

Mechanizm powstawania patologii nie jest w pełni poznany, zidentyfikowano i opisano wiele stanów i chorób, których powikłaniem może być ich pojawienie się. Współcześni lekarze biorą pod uwagę główne przyczyny tego stanu:

• naruszenia przepływu krwi przez żyły i tętnice;
• zaburzenia endokrynologiczne i hormonalne;
• niedostateczne krążenie krwi w dotkniętym obszarze;
• głód tlenu i niedobór żywieniowy komórek tkankowych;
• patologia odpływu limfatycznego;
• rozległa, ogólnoustrojowa infekcja organizmu.
• dziedziczność.

Najczęstsze występowanie ran odnotowuje się u osób starszych po 65 roku życia (w niektórych formach patologicznych dotyczy to kobiet po 45 roku życia) na tle:

• wymuszona bezczynność;
• otrzymane obrażenia;
• głębokie ogólne wyczerpanie ciała.

W zależności od rodzaju choroby podstawowej wrzody powstają na kończynach dolnych:

• pojawił się na tle nadciśnienia (wrzód Martorella);
• typ kombinowany, którego przyczyną było kilka czynników o podobnym działaniu.
• wynikające ze zmian nowotworowych;
• spowodowane naruszeniem krążenia żylnego lub tętniczego - żylnego lub tętniczego;
• wywołane rozwojem cukrzycy (stopa cukrzycowa lub neurotroficzna);
• powstały po urazach kończyn;
• zakaźny (pirogeniczny), powstający na tle istniejących zmian skórnych;
• z innych powodów.

Można tu zobaczyć najczęstsze owrzodzenia troficzne żylaków i neurotroficzne (cukrzycowe), tętnicze i mieszane.

To, jak wygląda owrzodzenie troficzne, zależy od rodzaju zmiany:

• owrzodzenia występujące na tle zwiększonego ciśnienia są głębokie z wyraźnymi krawędziami, ścięgna są widoczne u dołu, pod skórką strupu;
• żylne wyróżniają się okrągłym kształtem, nierównymi krawędziami i ropnym wypełnieniem;
• głębokie i suche z cukrzycą, z szorstkimi zrogowaciałymi krawędziami, umieszczone na stopach;
• zakaźna wielokrotność, mała średnica, zlokalizowana w dolnej części nogi.

Przyczyny

Pojawienie się owrzodzeń troficznych jest dowodem głębokiego uszkodzenia ciała przez chorobę:

1. Wrzodziejące zmiany wywołane naruszeniem odpływu limfy mogą wystąpić na tle przeniesionych róż, po sesjach radiacyjnych lub operacji;
2. Wrzody pourazowe na nogach zdjęcia występują tutaj po różnego rodzaju uszkodzeniach skóry spowodowanych przez pożar, porażenie prądem, chemikalia, promieniowanie. Mogą być konsekwencją porażki przez broń palną i zimną stal, ukąszenia, amputacje u dorosłych. Często mogą wystąpić w miejscu wstrzyknięcia środków odurzających u pacjentów zależnych;
3. Pyogenne lub zakaźne są wywoływane przez patogeny, wirusy, grzyby na tle powszechnej choroby skóry - gruźlicy, różycy, zapalenia tkanki łącznej, kiły, trądu, leiszmaniozy, jeśli leczenie zostanie rozpoczęte - pojawiają się liczne rany nóg;
4. Wrzód żylny występuje na tle długiego i trudnego przebiegu żylaków i skutków zakrzepowego zapalenia żył. Wrzody na nogach z żylakami występują z wrodzonymi cechami strukturalnymi żył, które naruszają prawidłowy odpływ żylny;
5. Tętnicze owrzodzenie troficzne na nodze jest spowodowane patologiami tętnic, które tworzą się na tle miażdżycy naczyń kończyn (w tym przypadku przepływ krwi jest całkowicie zablokowany (okluzja) lub częściowo, z powodu zwężenia). Zazwyczaj zaburzenia występują w tętnicy udowej lub podkolanowej w miejscu rozwidlenia. Występowanie wady skórki w zatarciu miażdżycy występuje na 4 etapach rozwoju choroby;
6. Stopa cukrzycowa, jako rodzaj owrzodzenia neurotroficznego, występuje na tle złożonej zmiany w ciele przez cukrzycę i występowanie naruszenia wrażliwości nerwów obwodowych. Podobne zmiany mogą być spowodowane zakaźnymi lub toksycznymi zaburzeniami układu nerwowego;
7. Przyczyną wrzodów mogą być ogólne choroby ogólnoustrojowe, które trwają długo i znacznie osłabiają ciało - zapalenie wielostawowe, toczeń rumieniowaty, dna moczanowa. Możliwe przyczyny to ciężka niewydolność nerek i serca, ciężka i długotrwała choroba wątroby, niedokrwistość, niedobór witamin i długotrwałe głodzenie.
8. W miejscu zdegenerowanych znamion, brodawczaków i brodawek, złośliwych nowotworów skóry lub przerzutów nowotworów narządów wewnętrznych mogą wystąpić długotrwałe nieleczone rany na skórze.

Żylne owrzodzenia troficzne, zmiany tętnicze i miażdżycowe stwierdza się w 6 na 10 przypadków, stopa cukrzycowa - w 2. Częstość występowania wszystkich innych rodzajów owrzodzeń wynosi 20% ogólnej liczby zdiagnozowanych stanów. Wrzody troficzne kończyn dolnych najczęściej obserwuje się w dolnej jednej trzeciej nogi, jej przedniej i zewnętrznej stronie

Klasyfikacja

Wrzody są klasyfikowane według przyczyny ich powstawania..

Żylne owrzodzenie troficzne występuje u 8 na 10 pacjentów. Przyczyną jest stagnacja spowodowana zaburzeniem krążenia żylnego. Wrzód troficzny nogi najczęściej powstaje w dolnej trzeciej części na wewnętrznej powierzchni nogi.

Arterialny

Tło rozwoju patologii u 20% pacjentów zaciera choroby tętnic kończyn dolnych. Zwężenie tętnic prowadzi do niedokrwienia i martwicy tkanek miękkich nóg. Najbardziej prowokującymi momentami są urazy lub hipotermia kończyn, stosowanie niewygodnych butów.

Cechy tego rodzaju owrzodzeń troficznych: najczęściej spotykane na starość, osoba ma trudności z chodzeniem po schodach i uczucie zimna w nodze.

Podczas badania noga jest zimna. Najczęściej występują małe rany z objawami ropienia w pięcie, kciuku i na zewnętrznej powierzchni stopy. Mają owalny kształt, gęste krawędzie, skóra wokół nich staje się żółta.

Neurotroficzne

Kiedy centralny układ nerwowy jest uszkodzony, wrzody znajdują się w okolicy pięty, na podeszwach.

Cechy owrzodzeń neurotroficznych: niewielki rozmiar i znaczna głębokość ran (do kości), obfite ropne wydzielanie z nieprzyjemnym zapachem przy braku bólu.

Hipertoniczny

Są rzadkie, zwykle u starszych kobiet z długotrwałym nadciśnieniem tętniczym.

Wyróżniają się opóźnionym formowaniem i natychmiast na dwóch nogach, silnym bólem, wysoką częstotliwością ropnych powikłań.

Zakaźny

Powstały na nogach z zaawansowanymi chorobami skóry na tle niehigienicznych warunków i nawarstwienia wtórnej ropnej infekcji. Cechy: półkolisty kształt, mały rozmiar i głębokość.

Cukrzycowy

Owrzodzenie stopy troficznej jest częstym powikłaniem cukrzycy. Typową lokalizacją jest kciuk lub zranione odciski w jedynym obszarze. Rozwija się z angiopatią cukrzycową przy gwałtownych wahaniach poziomu glukozy we krwi.

Charakterystyczne objawy: zmniejszona wrażliwość nóg, zanik odruchów ścięgnistych, szybki wzrost wad wielkości, skłonność do rozwoju martwicy, oporność na leczenie.

Pierwsze znaki

Wśród objawów owrzodzenia troficznego na początkowym etapie można zauważyć następujące objawy:

• obecność wrzodu
• pojawienie się bólu;
• obrzęk nóg;
• nieustanna ciężkość nóg;
• pieczenie w skórze;
• ciągłe swędzenie;
• uczucie gorąca;
• skurcze nocne;
• przebarwienia i gęstość skóry;
• skóra staje się bolesna w dotyku;
• lokalizacja - goleni, palce, podeszwa, pięta.

Objawy owrzodzenia troficznego

Jeśli pojawił się początkowy etap owrzodzenia troficznego na nodze (patrz zdjęcie), możesz się martwić o następujące objawy. Tak więc pojawienie się języków na nodze poprzedza głównie ogromny kompleks objawów subiektywnych i przedmiotowych, które wskazują na postępujące naruszenie krążenia żylnego w kończynach dolnych.

Wielu pacjentów zauważa ciężkość łydek i zwiększony obrzęk, częste skurcze mięśni łydek, głównie w nocy, pojawienie się uczucia gorąca, pieczenia, a czasem swędzenia skóry nogi. W tym okresie w dolnej trzeciej części nogi sieć miękkich niebieskawych żył o małej średnicy zaczyna się zwiększać. Na skórze zaczynają pojawiać się fioletowe lub fioletowe plamy, które po połączeniu tworzą duży obszar przebarwień.

W początkowej fazie wrzód troficzny zaczyna się rozprzestrzeniać powierzchownie, zawiera wilgotną, ciemnoczerwoną powierzchnię pokrytą strupem. Wraz z rozwojem choroby wrzód zaczyna się rozszerzać i pogłębiać.

Oddzielne wrzody mogą również łączyć się ze sobą, tworząc duże wady. Duża liczba zaniedbanych owrzodzeń troficznych może tworzyć rozległą powierzchnię rany na obwodzie dolnej części nogi. Wrzód zaczyna się rozprzestrzeniać zarówno na głębokość, jak i na szerokość.

Gradacja

W procesie rozwoju choroby wyróżnia się cztery główne etapy owrzodzeń troficznych, w tym:

• Stadium wysięku (początek stanu zapalnego, pojawienie się ognisk martwiczych);
• Etap naprawy (oczyszczenie powierzchni wrzodu z martwiczej zawartości, tworzenie się granulek, zmniejszenie stanu zapalnego);
• Etap nabłonka (pojawienie się świeżego nabłonka, zamknięcie rany);
• Etap bliznowacenia tkanki (ostatni etap, kiedy blizna tworzy się w miejscu istniejącego owrzodzenia).

Etapy owrzodzenia troficznego mogą się nieznacznie różnić w zależności od tego, co je spowodowało. Różnice te są charakterystyczne dla początkowego stadium stanu zapalnego, etap naprawy, nabłonka i bliznowacenia są wrzodami w nieskomplikowanym przebiegu choroby..

Jeśli rozpoczniesz leczenie w odpowiednim czasie, wrzód nie rozwinie się dalej. W przeciwnym razie wszystkie powyższe czynniki nasilą się, a wrzód może spowodować ogólne zakażenie krwi - posocznicę. Aby uniknąć takich powikłań, należy skonsultować się z doświadczonymi lekarzami w odpowiednim czasie - chirurgia plastyczna owrzodzeń troficznych pomoże wyeliminować długotrwałe gojenie się ran..

Wrzód troficzny w początkowej fazie

Początkowy etap owrzodzenia troficznego z żylakami charakteryzuje się pojawieniem się przebarwionych obszarów na skórze. W miarę postępu niewydolności żylnej skóra staje się cieńsza, staje się przekrwiona, a następnie na skórze pojawia się biaława plama. Jeśli leczenie nie zostanie przeprowadzone, powstaje strup, który wnika głęboko w tkanki.

Początkowy etap owrzodzenia cukrzycowego różni się tym, że kończyna traci swoją dawną wrażliwość, jest to spowodowane zniszczeniem zakończeń nerwowych (polineuropatia cukrzycowa).

Na tle nadciśnienia początkowy etap owrzodzenia troficznego charakteryzuje się pojawieniem się chromania przestankowego.

Ogólnie objawem choroby jest uszkodzenie skóry z okołozapalnym zapaleniem, obszary martwicze, obfite wydzielanie z nieprzyjemnym gnijącym zapachem. Jeśli leczenie na początkowym etapie rozwoju wrzodu nie zostanie przeprowadzone, zagraża to rozwojowi powikłań.

Powikłania

Ignorowanie jakiejkolwiek choroby, niezależnie od objawów jej manifestacji, stopniowo doprowadzi do powikłań. W tym sensie troficzne wrzody kończyn dolnych są jednym z najbardziej niebezpiecznych: ropne procesy małej lokalizacji są korzystnym środowiskiem dla rozwoju infekcji wraz ze stopniowym niszczeniem otaczających tkanek (typowym przykładem są bezdomni z poważnymi zmianami ropnymi). Co może grozić zignorowaniem owrzodzenia troficznego:

• wyprysk różnego rodzaju wokół wrzodów;
• rozwój chorób grzybiczych;
• paciorkowcowe uszkodzenie skóry;
• deformacja i zniszczenie stawów, ścięgien;
• zakrzepica żył;
• nowotwory w rzadkich przypadkach z całkowitym zaniedbaniem problemu;
• usunięcie dotkniętej tkanki mięśniowej;
• amputacja całkowicie dotkniętych kończyn.

Jak leczyć owrzodzenie troficzne na nodze

Jak leczyć owrzodzenia troficzne w nogach, jeśli występują? Długoterminowa terapia takich chorób jest kompleksowym podejściem mającym na celu zminimalizowanie wpływu choroby podstawowej i wyeliminowanie samych nieleczących się wrzodów. W domu leczenie zachowawcze rozpoczyna się od zastosowania antybiotyków w celu ograniczenia rozwoju ropnych zmian i wtórnych miejscowych infekcji. Oddzielnie wybrane leki normalizujące funkcjonowanie naczyń krwionośnych i układu krążenia, skuteczne leczenie owrzodzeń.

Wrzody są czyszczone za pomocą specjalnych enzymów. Po częściowym wygojeniu i normalizacji stanu tkanek naczynia i żyły są przywracane chirurgicznie, a całkowite uszkodzenie skóry jest usuwane. Owrzodzone obszary należy również obserwować po wyleczeniu choroby podstawowej, aby zapobiec ich ponownemu pojawieniu się na tle osłabionej odporności. Nie ma ścisłego schematu leczenia, ponieważ przyczyny owrzodzeń i ich formy są bardzo różne.

Leczenie zachowawcze

Nie opracowano uniwersalnego leku na owrzodzenia troficzne, równie skutecznego we wszystkich typach chorób. Leczenie owrzodzenia troficznego na nodze w domu obejmuje przyjmowanie leków z różnych grup farmakologicznych.

Jak leczyć owrzodzenia troficzne żylakami? Specjaliści przepisują złożoną terapię, której celem jest zatrzymanie stanu zapalnego i martwicy tkanek, stymulowanie procesów gojenia.

Leki stosuje się z następujących grup:

1. Leki wazoaktywne, w tym flebotoniki (Troxevasin, Detralex) i leki przeciwpłytkowe (Thrombo-ass). Przyczyniają się do rozszerzania naczyń krwionośnych, poprawiają mikrokrążenie, wzmacniają ściany żył i zmniejszają zastój żylny.
2. Terapia infuzyjna - roztwory hemodesis, reopoliglyukin w przypadkach zatrucia.
3. Leki zmniejszające przekrwienie Są one stosowane zgodnie ze ścisłymi wskazaniami, okresowo, pod nadzorem lekarza. Po ich pobraniu zawartość elektrolitu we krwi jest monitorowana.
4. Antybiotyki - o zakaźnej etiologii wrzodu lub nawarstwieniu wtórnej infekcji. Przypisuj po wyizolowaniu czynnika chorobotwórczego z wydzieliny wrzodowej i ustaleniu jego wrażliwości na antybiotyki różnych grup.
5. Leki przeciwzapalne - w obecności ropnej wydzieliny, reakcji zapalnej otaczających tkanek i silnego bólu.
6. Leki zmniejszające wrażliwość zmniejszają wydzielanie powierzchni owrzodzenia.

Te same leki w różnych kombinacjach są stosowane w leczeniu owrzodzeń troficznych o dowolnej etiologii.

W okresie regeneracji zalecana jest terapia przeciwutleniająca, metaboliczna i immunostymulująca - zastrzyki z meksydolu, aktoweginy, kwasu askorbinowego, witamin z grupy B..

Fizjoterapia służy do leczenia owrzodzeń troficznych. UHF stosuje się w celu wzmocnienia działania przeciwzapalnego leków, elektroforezy z roztworami gojenia się ran, leków przeciwzapalnych i naczyniowych. Leczenie laserowe stosuje się w celu zmniejszenia bólu i stanów zapalnych..

W okresie regeneracji oraz w okresie pooperacyjnym zalecane jest napromieniowanie ultrafioletem, ozonoterapia, terapia błotna, tlenoterapia hiperbaryczna, plazmafereza.

Leczenie owrzodzeń troficznych kończyn dolnych uzupełnia prawidłowe odżywianie. Aby uniknąć obrzęku nóg, osoba powinna jeść więcej warzyw i owoców, kontrolować ilość spożywanego płynu, wykluczać słone, pikantne, marynowane jedzenie. W przypadku cukrzycy pacjenci jedzą zgodnie z zaleceniami endokrynologa i regularnie monitorują poziom glukozy we krwi.

Maści do leczenia owrzodzeń troficznych na nodze

Terapia miejscowa powinna być ukierunkowana na pierwotną przyczynę, aby wyeliminować powikłania i zapobiec nawrotowi. Aby uzyskać maksymalny efekt w stosunkowo krótkim czasie, stosuje się różne maści w leczeniu owrzodzeń troficznych na nodze, które mogą zawierać kilka substancji czynnych.

Leczenie zaburzeń troficznych zależy również od stadium rozwoju wady:

• 1. etap W tym okresie na pierwszy plan wysuwają się bóle i trudności w poruszaniu się, lokalny i ogólny wzrost temperatury. Na tym etapie najlepiej stosować maści i żele o właściwościach antybakteryjnych i chłodzących, na przykład Levomekol, Algofin, Levosin i Actovegin. Początkowo leczony lekami, w których stężenie substancji czynnej jest niewielkie. W przypadku postępu choroby dawkę należy zwiększyć.
• 2. etap Drugi etap charakteryzuje się obecnością wydzieliny z wrzodu i pojawieniem się ropnego przedziału. Zapach i ilość ropy zależy od charakterystyki mikroflory, która dostała się do rany. Wrzód zyskuje okrągłe krawędzie, w środku może wystąpić zmiana bez stanu zapalnego.
  Aby uzyskać bardziej skuteczne leczenie, stosuje się maści z antybiotykami lub substancjami o działaniu bakteriobójczym i bakteriostatycznym. Przed rozpoczęciem leczenia należy pobrać próbki wysięku do hodowli, a następnie określić wrażliwość na antybiotyki.
• 3. etap Na tym etapie formacje troficzne nie zaczynają się aktywnie granulować. Aby poprawić rokowanie, zaleca się stosowanie betadyny, metylouracylu-D, Vundehilu, tiotriazoliny. Terapia ma na celu utrzymanie homeostazy w ranie i zapobieganie dodawaniu nowych bakterii.
• 4. etap Wrzód staje się mniejszy, krawędzie zbliżają się, pojawia się blizna. Czwarty etap trwa cały czas, aż tkanka łączna całkowicie zamknie defekt. W tym okresie stosuje się maści, które promują regenerację.

Następujące rodzaje maści:

• leki przeciwbólowe;
• gojenie się ran;
• przeciwbakteryjny;
• enzymatyczny;
• leki przeciwhistaminowe;
• przeciwgrzybicze;
• środek zwężający naczynia krwionośne;
• przeciwgrzybicze (z niedoborem odporności).

Istnieją inne maści, które można stosować w leczeniu zaburzeń troficznych kończyn dolnych, wybór funduszy powinien przeprowadzać lekarz, wyłącznie indywidualnie, biorąc pod uwagę dane kliniczne i laboratoryjne.

Maści do stosowania miejscowego

Żele i maści na owrzodzenia troficzne kończyn dolnych są stosowane w prawie wszystkich szpitalach i klinikach chirurgicznych. To rozprzestrzenianie się doprowadziło do pojawienia się dużej liczby maści o różnych nazwach handlowych, ale substancja czynna rzadko się zmienia.

Najbardziej skuteczne substancje i ich nazwy handlowe:

• Lewomekol: składniki aktywne metyluracyl i chloramfenikol. Maść ma wyraźne działanie osmotyczne, bakteriobójcze i chłodzące. Konieczne jest stosowanie raz dziennie. Levomekol nakłada się na serwetki, po których rana zostaje zamknięta. Opatrunek i serwetki należy zmieniać co najmniej raz dziennie;
• Betadyna, aktywnym składnikiem jest jod powidon. Ten lek doskonale nadaje się do leczenia ran kończyn dolnych. Betadyna ma szeroki zakres działania przeciwdrobnoustrojowego. Nałóż maść dopiero po oczyszczeniu rany z ropy i tkanki martwiczej. Przebieg leczenia nie powinien przekraczać 14 dni;
• Sulfargin to maść na owrzodzenia troficzne na nogach, których podstawą jest srebro. Ma bardzo wyraźne właściwości antyseptyczne i regeneracyjne. Bakterie Gram-ujemne są najbardziej wrażliwe na lek. Zastosuj lek raz dziennie, po oczyszczeniu rany.

Stosowane są również maści, które obejmują tylko antybiotyk, na przykład maść Oflokainovaya. Miejscowe stosowanie antybiotyku jest znacznie lepiej tolerowane przez organizm i bezpośrednio wpływa na bakterie..

Maści przeciwzapalne

Grupa leków przeciwzapalnych obejmuje nie tylko substancje blokujące kaskadę kwasu arachidonowego i COX, ale także leki aktywnie zwalczające mikroorganizmy w ranach troficznych. W wyniku zaprzestania zmian tkanek przez bakterie zmniejsza się obrzęk i ból w strefie patologii.

Maści przeciwzapalne i przeciwbólowe na wrzody troficzne można stosować tylko po konsultacji z lekarzem i braku nadwrażliwości na którykolwiek ze składników leku.

Nazwy maści i sposób ich użycia:

1. Lewozyna ma działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe. Narzędzie należy nakładać niewielką warstwą 2 razy dziennie. Okres leczenia nie przekracza trzech miesięcy;
2. Maść Liniment lub Vishnevsky. Główną substancją jest smoła brzozowa, tłuszcz lub olej rycynowy. Do użytku na opatrunki lub tampony nakłada się dużą ilość maści, po czym pokrywają ranę;
3. Metrogil to maść antyseptyczna i przeciwzapalna. Narzędzie nakłada się 1-2 razy dziennie. Czas trwania leczenia nie powinien przekraczać 10 tygodni;
4. Etonia jest dobrym środkiem antyseptycznym i dezynfekującym. Przebieg leczenia wynosi do 80 dni. Stosuj co 8 godzin, nakładając cienką warstwę na ranę;
5. Mefenat ma działanie przeciwzapalne ze względu na swój skład. Konieczne jest nakładanie leku szklanym prętem lub specjalną szpachelką co 12 godzin. Leczenie nie powinno przekraczać 14 dni.

Konieczne jest uważne monitorowanie skuteczności dowolnego narzędzia. Jeśli nie ma efektu przez 48 godzin, maść przeciw owrzodzeniom troficznym należy zastąpić inną, bardziej skuteczną.

Blizny i regenerujące maści

Maści leczące rany z owrzodzeniami troficznymi kończyn dolnych przyczyniają się do szybkiego namnażania tkanki łącznej z późniejszym tworzeniem się blizny, a zadaniem takich maści jest zwiększenie unaczynienia nowo powstałych blizn. Z powodu tego efektu wrzody goją się szybciej, a prawdopodobieństwo przyłączenia się infekcji maleje.

Maść Solcoseryl ma dobry efekt gojenia się ran. Lek jest niedrogi i niedrogi. Solcoseryl polega na ekstrakcji krwi cieląt, ma wiele pozytywnych recenzji od pacjentów i lekarzy. Spektrum działania ma na celu poprawę procesów metabolicznych w ranie i naczyniach włosowatych. Stosuj co 8 godzin, przebieg leczenia nie powinien przekraczać dwóch miesięcy.

Jeśli wystąpią reakcje alergiczne, stosowanie Solcoseryl należy zawiesić..

Pod koniec trzeciego etapu i na początku czwartego można zastosować maść metyluracylową. Cena wynosi od 80 do 100 rubli. Ze względu na jego zdolność do zmniejszania liczby czynników prozapalnych maść korzystnie wpływa na procesy regeneracyjne w ranie. Metylouracyl dobrze łączy się z antybiotykami maściowymi i sulfonamidami. W leczeniu zmian troficznych kończyn dolnych rana powinna być rozmazana 1-2 razy dziennie przy użyciu około 8-10 gramów leku. Czas trwania leczenia nie przekracza 30 dni. Jeśli wystąpią wysypki lub nietypowe objawy, przerwij stosowanie.

Innym przedstawicielem tej grupy jest maść cynkowo-żelatynowa lub pasta Voitenko. Lek jest wytwarzany w aptece. Żelatyna maść do leczenia owrzodzeń troficznych na nogach musi być stosowana raz na 24 godziny, ale nie dłużej niż dwa tygodnie. Przechowywanie powinno odbywać się w chłodnym pomieszczeniu lub lodówce..

Fizjoterapia

Leczenie owrzodzeń troficznych kończyn dolnych za pomocą fizjoterapii ma na celu poprawę krążenia krwi w nogach i gojenie wad skórnych. W tym celu zastosuj:

1. Magnetoterapia;
2. Jonoforeza;
3. UHF;
4. Natlenienie;
5. Leczenie laserowe niskiej częstotliwości;
6. Jonoforeza;
7. Kąpiele odnowy biologicznej.

Aby zmniejszyć zastój krwi, zaleca się noszenie pończoch uciskowych - opatrunków, bandaży lub pończoch. Bielizna kompresuje powierzchowne żyły i spowalnia postęp patologii.

Środki ludowe

Być może leczenie owrzodzeń troficznych w domu - jednym ze sposobów jest stosowanie środków ludowej:

1. Dobrze leczy maść Vishnevsky'ego, który nakłada się na miejsce uszkodzenia po leczeniu jodem lub alkoholem;
2. Możesz nakładać sterylną gazę smołą brzozową przez 2-3 dni;
3. Złote Wąsy pomagają - liście muszą zostać zmiażdżone na proszek i posypane ranami, aż zostaną całkowicie wyleczone.

Środki ludowe na owrzodzenia troficzne powinny być stosowane tylko jako dodatek do głównego leczenia. Przed użyciem recepty wskazane jest skonsultowanie się z lekarzem.

Terapia kompresyjna

Utrwalanie bandażami kompresyjnymi jest obowiązkowe w leczeniu objawów owrzodzeń troficznych i żylaków na wszystkich etapach choroby.

Ten efekt pomaga zmniejszyć średnicę żył, zmniejszyć obrzęk. Nowoczesna technologia nie proponuje użycia klasycznych elastycznych bandaży, ale specjalistyczną bieliznę kompresyjną, którą można wybrać pod względem wielkości i dla określonego obszaru kończyny.

Operacja

Leczenie chirurgiczne owrzodzeń troficznych nóg jest wskazane w przypadku ciężkich i dużych zmian skórnych. Operacja polega na usunięciu wrzodów z otaczającą martwą tkanką, a następnie zamknięciu wady. W drugim etapie wykonuje się operację żył.

Istnieje kilka różnych metod chirurgicznych:

1. Catering Prowadzony dla nieleczących się wrzodów przez długi czas..
2. Terapia próżniowa Ta procedura pomaga w krótkim czasie zmniejszyć obrzęk i usunąć ropę. Ponadto pozwala stworzyć wilgotne środowisko w samej ranie. Zapobiegnie to rozwojowi bakterii..
3. Błyskowy. Nadaje się do leczenia wrzodów nadciśnieniowych. Istotą tej procedury jest oddzielenie przetok żylnych od tętniczych.
4. Wirtualna amputacja. Dzięki tej procedurze odcina się kość śródstopia i staw śródstopno-paliczkowy. Jednocześnie integralność stopy nie jest naruszona, ale wszystkie ogniska infekcji kości są usuwane. Skutecznie pomaga zwalczyć wrzód neurotroficzny..

Jeśli wielkość owrzodzenia jest nie mniejsza niż 10 centymetrów kwadratowych, rana zamyka się własnymi tkankami, pociągając w ten sposób skórę za dwa, trzy milimetry dziennie, przybliżając w ten sposób krawędzie i zamykając ją całkowicie w 36-40 dni. W obszarze rany pozostaje blizna. Powinien być stale chroniony przed różnego rodzaju urazami. Jeśli obszar uszkodzenia osiągnie więcej niż 10 centymetrów kwadratowych, wówczas wykonuje się chirurgię plastyczną skóry przy użyciu zdrowej skóry pacjenta.

Zapobieganie

Owrzodzeniom nóg można zapobiec za pomocą prostych środków zapobiegawczych. Główną metodą zapobiegania jest terminowe leczenie patologicznych przyczyn zmiany. Co najmniej raz na sześć miesięcy pacjent powinien przejść badanie przez terapeutę i sprawdzić stan kanałów krwi w nogach.

Aby uniknąć wad wrzodziejących, musisz pozbyć się złych nawyków i dostosować się do właściwego odżywiania, regularnej gimnastyki i częstych spacerów na świeżym powietrzu. W przypadku żylaków ważne jest, aby wybrać wygodne buty przy niskiej prędkości. Prawidłowa higiena kończyn dolnych jest wymagana zarówno przy braku wrzodów, jak i na ich wczesnych etapach. Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia wady, ważne jest prawidłowe odżywianie. Żywność należy gotować lub gotować na parze. Musisz jeść marchewki i pomidory, produkty mleczne, żółtka jaj, przecier dyniowy, ryby morskie, mięso bez tłuszczu. Nie możesz jeść słodkich, tłustych i półproduktów.

Aby zapobiec rozwojowi owrzodzeń troficznych, konieczne jest leczenie patologii-przyczyn w czasie. Jeśli rany już wystąpiły, leczenie powinno być prawidłowe, długotrwałe i kompleksowe..

Jak leczyć wrzody żylaków w domu

Troficzne owrzodzenia nóg z żylakami

Wrzody troficzne to długie, nieleczące się otwarte rany na nogach, które przy niewłaściwym leczeniu szybko rosną, wpływając nie tylko na skórę i tkankę podskórną, ale nawet na mięśnie i kości. Najczęściej owrzodzenia troficzne występują z żylakami.
Bez szybkiego leczenia można dołączyć wtórną infekcję, rozwój egzemy, ropne zakrzepowe zapalenie żył.

Jeśli choroba przeszła w stan przewlekły, istnieje ryzyko powikłań ze strony układu odpornościowego, serca i płuc. Starsze owrzodzenia żylaków mogą przerodzić się w raka i prowadzić do niepełnosprawności.

Owrzodzenie żylaków, jego objawy

Najczęściej te wrzody powstają w okolicy dolnej części nogi, na górnym poziomie. Rodzaj owrzodzenia ma kołową strukturę na obwodzie w postaci nierównego rowka. Na dole mogą tworzyć się wrzody z ropną zawartością, uzyskując ostry nieprzyjemny zapach. Dno formacji pokryte jest granulkami. Wrzody są czerwonawe, powierzchnia wokół rany łuszczy się i swędzi.

Dolna część wrzodu jest wyłożona niebieskawymi granulkami z szarą powłoką, wydzielina brzydko pachnie. Czasami w okolicy wrzodu skóra staje się czerwona. Wrzody wykazują długi przepływ z powtarzającymi się zaostrzeniami. Z wielu komplikujących czynników - stanów zapalnych, mogących tworzyć obrzęk kończyn dolnych.

Przyczyny

Przewlekła niewydolność żylna

Wrzód troficzny nie jest niezależną chorobą, ale konsekwencją innych problemów w ciele:

• Żylaki, przewlekła niewydolność żylna.
• Zakrzepowe zapalenie żył - zapalenie ścian żył z tworzeniem się skrzepów krwi.
• Limfostaza - upośledzony drenaż limfatyczny.
• Miażdżyca - naruszenie tętniczego przepływu krwi.
• Zmiany korzeni nerwowych i pni nerwowych - tak zwane wrzody neurotroficzne.
• Choroby krwi.
• Choroby endokrynologiczne.
• Wyprysk Ropny.
• Gruźlica.
• Syfilis.
• Urazy z późniejszą infekcją.
• Cukrzyca.
• Chemiczne uszkodzenie naskórka.
• Zatrucie solą metali ciężkich.
• Nadciśnienie.
• Odmrożenie.

Terapia patogenetyczna

Przed rozpoczęciem leczenia owrzodzeń żylakami silnymi lekami należy spróbować terapii patogenetycznej. Ma na celu wyeliminowanie pierwotnych przyczyn choroby, przywrócenie prawidłowego krążenia krwi i zwiększenie odporności. Oto kilka opcji tej terapii:

1. Zastosowanie sterylnych opatrunków na ranę, nasączonych wywarami leczniczymi i naparami. Procedurę tę należy wykonywać regularnie, co najmniej trzy razy dziennie. Wywary są wykonane z rumianku, nagietka, glistnika i innych ziół.
2. Oczyszczanie wrzodów z ropy.
3. Zastosowanie elastycznych bandaży w celu zmniejszenia obrzęku i stymulacji krążenia krwi. Bielizna kompresyjna ma taki sam efekt..
4. Stosowanie leków o działaniu moczopędnym w celu stymulowania metabolizmu i łagodzenia obrzęków.
5. Spożycie witamin i minerałów.
6. Zastosowanie środków przywracających krew.
7. Przestrzeganie prawidłowej codziennej rutyny.
8. Zgodność ze specjalną dietą.
9. Zajęcia z gimnastyki leczniczej. Jeśli nie ma zbyt wielu wrzodów, możesz wykonać specjalny zestaw ćwiczeń mających na celu poprawę przepływu krwi.

Terapia patogenetyczna jest najczęściej pomocnicza, szczególnie w ciężkich postaciach żylaków. Ma pozytywną reputację i daje dobre wyniki wraz z innymi metodami leczenia..

Rodzaje owrzodzeń troficznych

Tętnicze owrzodzenia troficzne

Tętnicze (niedokrwienne, miażdżycowe) owrzodzenie troficzne występuje w wyniku krytycznego naruszenia przepływu krwi tętniczej. W 90% przypadków przyczyną jest miażdżyca obliteransowa naczyń nóg. Jeśli krążenie krwi nie zostanie przywrócone tak szybko, jak to możliwe, pacjent jest narażony na rozwój gangreny i amputacji.

Lokalizacja: paliczki paznokci u stóp, obszar między palcami, obszar pięty, tył i podeszwa stopy.

Wygląd: spód jest żółty, brązowy, szary lub czarny. Nie krwawi, ale ma ropny przedział. Granice nie są wyraźne, możliwy jest obrzęk i zaczerwienienie skóry wokół owrzodzenia.

Objawy: najbardziej charakterystycznym objawem jest wyraźny zespół bólowy, który nie ustępuje pod wpływem silnych środków przeciwbólowych. Nogi szybko się męczą, stopy są zimne, okresowo odczuwa się ból nóg, możliwe są skurcze, fioletowe przebarwienia, pieczenie i swędzenie w nocy.

Żylne owrzodzenia troficzne

Występują przy braku leczenia żylaków i zakrzepowego zapalenia żył głębokich. Około 6% populacji cierpi na owrzodzenia troficzne na nogach z żylakami. W przeciwieństwie do owrzodzeń o etiologii tętnic, wrzody z żylakami kończyn dolnych są łatwiejsze do leczenia. Dzięki wysokiej jakości terapii możesz spodziewać się znacznej poprawy po sześciu tygodniach, ale aby uniknąć nawrotu, konieczne jest wyeliminowanie katalizatora choroby.

Lokalizacja: najczęściej zlokalizowana w okolicy kostki, może rosnąć na całej dolnej części nogi, mięśniach łydek i wewnętrznym udzie.

Wygląd: uformowany wrzód jest pokryty brązową lub czarną skórką, z której uwalnia się obrzękowy płyn. Po zakażeniu rana nabiera zielonego odcienia i nieprzyjemnego zapachu.

Objawy: na początkowym etapie pojawia się zabarwiony obszar o białawym odcieniu i połysku lakieru, w dotyku odczuwa się kondensację. Otaczające tkanki stają się wyraźnie brązowe lub czerwone, żylaki są wizualnie bardziej zauważalne, sucha skóra i swędzenie może być obecne. Nawet niewielkie uszkodzenie skóry obficie krwawi i nie goi się. Występowanie mokrego wyprysku nie jest wykluczone. Obrzęk znajduje się powyżej dotkniętych obszarów. Jest ból, osłabienie, skurcze.

Jak rozwija się żylny wrzód troficzny??

Początek... Punktem wyjścia do rozwoju owrzodzenia troficznego jest mikrouraz, drapanie, szuranie lub ugryzienie pijawki w okolicy nad stawem skokowym. To tam najgorszy drenaż skóry, który z żylakami zamienia się w zastój „żylnego bagna”.

Postęp... Wrzód troficzny dolnej części nogi zwykle rozwija się na tle zmienionej i zabarwionej skóry. Rana nie goi się przez długi czas, staje się w stanie zapalnym i zaczyna się powiększać. Próby nieuzasadnionego rozmazania, wykonania okładów i balsamów prowadzą do przywiązania wtórnej infekcji i szybkiego zwiększenia powierzchni wrzodu.

Powikłania... Kiedy owrzodzenia troficzne na nogach docierają do powięzi podskórnej, pojawia się silny ból. Czasami głębokość wrzodu może sięgać kości i stawów. Rak skóry czasami rozwija się w tkankach, w których zlokalizowany jest wrzód troficzny; leczenie przewlekłego wrzodu zapobiega nowotworom złośliwym.

Samo-gojenie się owrzodzenia jest możliwe przy ścisłym leżeniu w łóżku i zastosowaniu elastycznej kompresji, jednak po takim gojeniu owrzodzenie troficzne koniecznie powraca.

Naruszenie odpływu krwi w chorobach żył prowadzi do pogorszenia odżywiania tkanek nóg, naczynia limfatyczne są zablokowane, rozwija się obrzęk, występują różyczki. Ten stan nazywa się przewlekłą niewydolnością żylną. Noga zaczyna puchnąć, najpierw obrzęk stopy znika po podniesieniu, ale potem staje się trwały.

Tkanki nogi w dolnej trzeciej części z powodu stałego obrzęku stają się gęste, zmieniają kolor. Rozwój wrzodów opiera się na stagnacji krwi w kończynach dolnych. Żylne „bagno” powstaje w nogach, gdzie krew praktycznie się nie porusza. Skóra nabiera ciemnobrązowego koloru i staje się zaogniona. Nawet najmniejsze przypadkowe zadrapanie nie goi się, ale zaczyna rosnąć, zamieniając się w przewlekłą ranę, która rozprzestrzenia się na otaczającą tkankę. Czasami wraz z rozwojem infekcji beztlenowej wrzód może być skomplikowany przez gangrenę gazową.

Leczenie owrzodzeń troficznych żylakami

Kluczem do sukcesu w leczeniu żylaków jest szybka reakcja na objawy i zintegrowane podejście do eliminacji zarówno samych wrzodów, jak i choroby źródłowej. Flebolog przepisuje metodę leczenia na podstawie informacji uzyskanych podczas badania i danych z dopplerografii ultradźwiękowej.

Leczenie miejscowe

Miejscowe leczenie owrzodzeń troficznych żylakami zależy od etapu procesu rany - suche tkanki nawilżają się, mokre rany na nogach są wysuszone, w oczyszczonych owrzodzeniach wymagana jest stymulacja regeneracji komórek. Ale niezależnie od etapu rozwoju owrzodzenia troficznego z żylakami, głównym celem leczenia jest zatrzymanie infekcji i stanu zapalnego, więc przed każdym opatrunkiem rany myje się mydłem z mydła do prania, leczonymi środkami antyseptycznymi, takimi jak dioksydina, miramistyna, chlorheksydyna.

W leczeniu troficznych owrzodzeń nóg żylakami popularnymi lekami są Solcoseryl i Actovegin, w postaci maści na suche owrzodzenia i żelu na płaczące. Stosuje się również maści: Algofin, zawierający środki przeciwbakteryjne o szerokim spektrum działania; Levomekol i Levosin, które mają działanie przeciwdrobnoustrojowe i lecznicze. Miejscowe środki znieczulające obejmują Dimeksyd, ekstrakt propolisu, Emla. Lokalne środki zaradcze nie powinny dostać się do wrzodu, są one stosowane tylko na brzegach rany i na zmienionej tkance wokół.

Skuteczne metody miejscowego leczenia wrzodów obejmują stosowanie specjalnych opatrunków na rany, które tworzą idealne warunki do oczyszczania i gojenia się tkanek. Jest ich około 300, więc tylko lekarz może przepisać niezbędne powłoki, skupiając się na ich właściwościach bakteriobójczych i naprawczych.

Kiedy zaczyna pojawiać się nowa cienka skóra, wskazująca na skuteczność terapii, maści mają na celu aktywną regenerację tkanek i szybkie gojenie - Bepanten, Curiosin, Mefenat, Alantan Plus.

Oprócz opatrunków dwa razy dziennie na wszystkich etapach leczenia obowiązkowe jest stosowanie kompresyjnych wyrobów pończoszniczych klasy II lub III.

Terapia lekowa

• Venotonics, takie jak Flebodia 600 i Detralex, zawsze biorą udział w leczeniu owrzodzeń troficznych żylaków, aby wzmocnić i zwiększyć elastyczność naczyń krwionośnych, poprawić krążenie krwi.
• Aby zahamować aktywność układu krzepnięcia krwi, zaleca się wstrzykiwanie leków z grupy antykoagulantów na bazie heparyny - Troparin, Kleksan, Fraksiparin, Fragmin.
• W warunkach intensywnej terapii w celu wyeliminowania już utworzonych skrzepów krwi zaleca się fibronolitykę Streptokinase, Urokinase, Streptase.
• Aby zwalczyć zespół bólowy, stosuje się leki: Parmidin - łagodzi ból, stany zapalne i obrzęk tkanek;
• Antistax - zmniejsza ból poprzez stabilizację przepływu krwi;
• Ketorolak jest skutecznym środkiem przeciwbólowym dla ogólnego spektrum działania;
• Lornoksykam - poprawia odpływ limfy, w wyniku czego zmniejsza się zespół bólowy;
• Oxadol jest silnym środkiem przeciwbólowym. Służy do poważnego uszkodzenia tkanek;
• Ketanol - działa tylko na środek przeciwbólowy.