Dysplazja stawu biodrowego u dzieci - objawy i leczenie

Co to jest? Wrodzone wady rozwojowe spowodowane patologiami układu mięśniowo-szkieletowego, które są elementami stawu biodrowego, są nazywane w medycynie - dysplazja stawu biodrowego (TPA).

W takim czy innym stopniu wszystkie jego elementy mogą podlegać wadom:

• panewka;
  
• głowa kości udowej i kapsułka;
  
• niedorozwój otaczających mięśni i więzadeł.

krótki opis

Rola stawów biodrowych jest bardzo duża, odczuwają one główne obciążenie, gdy dana osoba chodzi, biegnie lub po prostu siedzi. Wykonuj różnorodne ruchy.

Staw jest kulistą głową umieszczoną w głębokim panewce w kształcie sierpa. Łączy resztę szyi z szyją. Normalną, złożoną pracę stawu biodrowego zapewnia konfiguracja i prawidłowa struktura wewnętrzna wszystkich jego elementów.

Wszelkie naruszenia w rozwoju co najmniej jednego ze składników linku wyrażają:

• patologia i zmiana kształtu głowy kości udowej, niedopasowanie wielkości do wielkości jamy;
  
• rozciąganie torebki stawowej;
  
• nie normatywna głębokość i struktura samej wnęki, jej nabycie elipsoidy, płaski kształt, pogrubienie dna lub spadzisty „dach”;
  
• patologia chrząstki - limbus;
  
• skrócenie szyi kości udowej ze zmianą jej kąta antywersyjnego i kątowego;
  
• kostnienie elementów chrząstki stawowej;
  
• patologie aparatu więzadłowego głowy objawiające się przerostem lub aplazją

Co prowadzi do upośledzenia rozwoju funkcjonalnego całego „aparatu” bioder, który jest chorobą TPA. W zależności od charakteru patologii dysplazja stawu biodrowego dzieli się na różne typy.

Klasyfikacja TPA

Trzy główne typy charakteryzują patologię TPA.

1) Do dysplazji panewki obejmują naruszenie struktury i patologię samego panewki, głównie patologię w chrząstce rąbka wzdłuż krawędzi jamy. Pod naciskiem głowy ulega deformacji, wypychaniu lub owijaniu w stawie. Co przyczynia się do rozciągania torebki, rozwoju kostnienia chrząstki stawowej i zwiększenia przemieszczenia głowy kości udowej.

2) Dysplazja Mayera lub nasady - charakteryzuje się precyzyjnym skostnieniem chrząstki, powodującym sztywność stawów, ból i deformację nóg. Uszkodzenie bliższej części kości udowej wyrażone patologicznymi zmianami położenia szyjki kości udowej obu typów - dysplazja spowodowana wzrostem kąta nachylenia lub dysplazja ze zmniejszeniem kąta trzonu kości udowej.

3) Dysplazja rotacyjna - charakteryzuje się opóźnionym rozwojem stawu i patologiami, wyrażonymi przez oczywiste naruszenia we względnym położeniu kości w stosunku do płaszczyzny poziomej. Sama taka sytuacja nie jest uważana za dysplazję, najprawdopodobniej jest to stan graniczny..

Stopień rozwoju choroby zależy od ciężkości procesu patologicznego.

1. Pierwszy, łagodny stopień TPA nazywa się zwichnięciem wstępnym - charakteryzuje się małymi odchyleniami z powodu skośnych panewkowych narożników dachu panewki. W tym przypadku pozycja głowy kości udowej zlokalizowanej w jamie stawowej jest nieznacznie przesunięta.
   
2. 2 stopień - podwichnięcie - w jamie stawowej jest tylko częścią głowy kości udowej. W stosunku do wnęki porusza się na zewnątrz i do góry..
   
3. Przemieszczenie trzeciego stopnia, charakteryzujące się całkowitym wyjściem głowy z jamy w górę.

Przyczyny dysplazji stawów biodrowych

Przyczyny powstawania patologicznych procesów stawowych w stawach biodrowych wynikają z kilku teorii:

1) Teorie dziedziczności - sugerujące dziedziczenie na poziomie genów;

2) Hormonalny - wzrost progesteronu w ostatnich stadiach ciąży powoduje zmiany funkcjonalne i strukturalne w strukturach mięśniowo-szkieletowych płodu, wyrażając niestabilność w rozwoju aparatu biodrowego.

3) Zgodnie z teorią wieloczynnikową kilka czynników wpływa jednocześnie na rozwój TPA:

• pośladkowa pozycja płodu;
  
• brak witamin i pierwiastków śladowych;
  
• ograniczony ruch dziecka w macicy macicy - zwykle ruchliwość lewej nogi dziecka jest ograniczona przez naciśnięcie go na ściankę macicy, więc częściej wpływa na lewy staw biodrowy.

W wyniku długich badań udowodniono bezpośredni związek między rozwojem choroby a pieluszeniem dzieci. Na przykład w krajach afrykańskich i azjatyckich dzieci są noszone na plecach bez pieluszki, zachowując przy tym względną swobodę funkcji motorycznych.

Biorąc to za podstawę, Japończycy naruszyli swoje odwieczne fundamenty (gęste pieluszki podczas TPA). Wyniki uderzyły nawet najbardziej niewiarygodnych naukowców - wzrost choroby został zmniejszony prawie dziesięciokrotnie w porównaniu ze zwykłymi.

Objawy dysplazji stawu biodrowego u dzieci

Rozpoznanie dysplazji stawu biodrowego

Rozpoznanie dysplazji stawu biodrowego ustala się podczas badania ortopedycznego podczas badania profilowego, często przed osiągnięciem wieku sześciu miesięcy. Diagnoza opiera się na badaniu fizykalnym dziecka, stosuje się pewne testy i powiązane objawy.

W celu potwierdzenia warunków ambulatoryjnych stosuje się ultradźwięki, rzadziej radiografię.

1. 1) Ultradźwięki mają przewagę wśród wielu innych metod badawczych, ponieważ są stosowane od urodzenia. Jest to najbezpieczniejsza metoda (nieinwazyjna) dostępna i wielokrotnego użytku.
   
2. 2) Metoda rentgenowska nie jest gorsza pod względem niezawodności, ale ma wiele funkcji. Po pierwsze, napromienianie nie jest zalecane dla dzieci poniżej jednego roku życia (z wyjątkiem przypadków, w których diagnoza ultrasonograficzna jest wątpliwa lub niemożliwa). Po drugie, konieczne jest położenie dziecka pod aparatem zgodnie z symetrią, co jest trudne w dzieciństwie.
   
3. 3) W przypadku pytań dotyczących leczenia chirurgicznego stosuje się obrazowanie metodą rezonansu komputerowego lub magnetycznego. Daje bardziej kompletny, uporządkowany obraz.
   
4. 4) Artrografia i artroskopia są stosowane w celu uzupełnienia pełnego obrazu podczas diagnozy z zaawansowanymi warunkami. Metody te są inwazyjne, wykonywane w znieczuleniu ogólnym i nie są szeroko stosowane..

Leczenie dysplazji stawów biodrowych u noworodków

W ortopedii dziecięcej istnieje wiele metod leczenia dysplazji stawu biodrowego u dziecka.

Każdy lekarz indywidualnie wybiera program leczenia dla swojego małego pacjenta, w zależności od ciężkości choroby. Są to metody, od zwykłego pieluszki do pieluszki, po gipsowe dziecko.

Więc. W celu uzyskania informacji o niektórych metodach leczenia dysplazji.

1. 1) Szerokie pieluszki - najbardziej przystępny sposób, w jaki nawet młoda matka może wykonać, używając nieskomplikowanych form.
   
2. 2) Majtki Becker - to samo co szerokie pieluszki, ale wygodniejsze w użyciu.
   
3. 3) Opona lub poduszka Freyk - pod względem funkcjonalności i majtek, ale ma usztywnienia.
   
4. 4) Strzemiona Pavlik - przyjedź do nas z ubiegłego wieku, ale wciąż są poszukiwane.
   
5. 5) Szynowanie- stosować oponę Vilensky lub Volkov (patrz rodzaj elastycznej szyny), a także oponę rozprowadzającą do chodzenia i szyn gipsowych.
   
6. 6) Leczenie chirurgiczne - ta metoda jest stosowana w przypadku ciężkich postaci, częstych nawrotów, u dzieci w wieku powyżej jednego roku.

Dodatkowe metody leczenia dysplazji, mogą być również główne, jeśli chodzi o niedojrzałość elementów stawowych lub zapobieganie TPA u dzieci z predyspozycjami obejmują:

• masaż ogólny z naciskiem na TBS;
  
• gimnastyka noworodka;
  
• fizjoterapia (przy użyciu witaminy, z lidazą, z wapniem);
  
• terapia parafinowa, zastosowania dla regionu TBS;
  
• suche ciepło, terapia błotna.

Główną zasadą leczenia jest terminowość i adekwatność wybranej metody.

Jakie są konsekwencje dysplazji?

Dzieci z dysplazją nie są narażone na poziomy tryb życia, ale zaczynają chodzić znacznie później niż ich rówieśnicy. Ich chód charakteryzuje się niestabilnością, kulawizną. Dzieci chodzą jak kaczki i końskie stopy.

Rozpoczyna się tworzenie nowych konturów stawów i wgłębień, tworzenie fałszywego stawu, który nie może być pełny, ponieważ nie jest w stanie pełnić funkcji podparcia i pełnego uprowadzenia nogi. Rozwijanie - zwyrodnienie stawów

Najpoważniejszym powikłaniem jest powstanie dysplastycznej choroby zwyrodnieniowej stawów, w której operacja wymiany stawu jest nieunikniona. Jeśli leczenie dysplazji we wczesnych stadiach trwa maksymalnie sześć miesięcy, wówczas leczenie po dwunastu latach może trwać dwadzieścia lat.

Z którym lekarzem powinienem się skontaktować w celu leczenia?

Jeśli po przeczytaniu artykułu zakładasz, że masz objawy charakterystyczne dla tej choroby, powinieneś zasięgnąć porady terapeuty.

Czym jest dysplazja stawu biodrowego u dzieci: jak się objawia, metody leczenia patologii

Dysplazja stawu biodrowego jest częstą wrodzoną patologią, którą diagnozuje się częściej u dziewcząt niż u chłopców. Klinicznie objawia się to skróceniem jednej nogi względem drugiej, naruszeniem uprowadzenia uda. Leczenie jest zwykle zachowawcze z pieluchami, zabiegami fizjoterapii i masażu, urządzeniami ortopedycznymi. Tylko przy nieskuteczności tych metod przeprowadza się chirurgiczne leczenie dysplazji stawu biodrowego (TBS) u dzieci.

Ogólny opis dysplazji stawów biodrowych u dzieci

Ważne jest, aby wiedzieć! Lekarze w szoku: „Istnieje skuteczne i niedrogie lekarstwo na bóle stawów”. Czytaj więcej.

W przypadku dysplazji TBS obserwuje się jej niedorozwój lub zwiększoną mobilność, która jest połączona z niewydolnością tkanki łącznej. Niebezpieczeństwo patologii polega na częstych podwichnięciach i zwichnięciach uda. Niedorozwój stawu jest różny w zależności od nasilenia - może to być poważne naruszenie lub nadmierna ruchliwość na tle słabości aparatu więzadłowo-ścięgienowego. W przypadku braku interwencji medycznej pojawiają się poważne komplikacje, dlatego w ortopedii dziecięcej szczególną uwagę zwraca się na szybkie wykrycie dysplazji TBS u noworodków.

Patologia charakteryzuje się naruszeniem rozwoju jednego z działów TBS. Prowadzi to do utraty zdolności panewki, torebki stawowej, więzadeł do utrzymywania głowy kości udowej w anatomicznie prawidłowej pozycji. W rezultacie przemieszcza się na zewnątrz i jednocześnie w górę - następuje podwichnięcie. A przy całkowitym braku kontaktu głowy kości udowej z panewką dochodzi do zwichnięcia.

Klasyfikacja odchylenia

Dysplazja TBS jest klasyfikowana w zależności od ciężkości powstałych naruszeń jej rozwoju. Przydziel dysplazję lub gorszość stawu biodrowego. Ta forma patologii nie objawia się klinicznie, dlatego trudno jest ją zdiagnozować u dziecka tylko za pomocą zewnętrznego badania. Wcześniej nie było uważane za chorobę, a jej leczenie nie było przeprowadzane. Teraz nie jest kompletna bez terapii, ponieważ może to stać się warunkiem rozwoju powikłań. Istnieją trzy stopnie nasilenia dysplazji TBS:

• przed zwichnięciem - niewielkie odwrotne przemieszczenie głowy kości udowej z powodu osłabienia torebki stawowej;
• podwichnięcie - częściowe przemieszczenie głowy kości udowej względem panewki z wygięciem chrząstki i naprężeniem więzadeł;
• zwichnięcie - całkowite przemieszczenie głowy kości udowej poza jamę stawową.

Taktyka leczenia zależy od stopnia niedorozwoju TBS. Jeśli przy zwichnięciach wystarcza specjalne pieluszki, to przy częstych zwichnięciach często wymagana jest korekcja chirurgiczna.

Forma dysplazji TBS	Charakterystyka
Acetabular	Rozwój tylko jamy stawowej jest zaburzony. Jego wymiary są mniejsze niż anatomiczne, jest spłaszczony, a chrząstka jest słabo rozwinięta.
Kość udowa	Kąt połączenia szyjki kości udowej z jej podstawą jest mniejszy lub większy niż wartości normalne
Rotacyjny	Konfiguracja struktur połączeń w płaszczyźnie poziomej jest zepsuta. Osie ruchu formacji anatomicznych nie pokrywają się podczas zginania i rozciągania TBS

Przyczyny choroby

Przyczyną dysplazji TBS u dzieci jest wiele czynników. Ortopedzi szczególnie podkreślają dziedziczne predyspozycje. Jeśli u jednego z rodziców zdiagnozowano wrodzone niedorozwój stawu biodrowego, prawdopodobieństwo jego pojawienia się u dziecka jest 10 razy wyższe.

Ryzyko dysplazji znacznie wzrasta wraz z prezentacją miednicy płodu - jego podłużnym położeniem w macicy z nogami lub pośladkami skierowanymi w stronę wejścia do miednicy małej. Następujące czynniki mogą powodować niedorozwój:

• ciężka zatrucie podczas ciąży;
• podawanie przez matkę leków z niektórych grup klinicznych i farmakologicznych, na przykład glikokortykosteroidów, leków immunosupresyjnych, cytostatyków;
• duże owoce;
• niedobór wody;
• niektóre patologie ginekologiczne nieleczone w okresie poczęcia.

Ustalono związek między częstotliwością narodzin dzieci z niedorozwoju TBS a pobytem rodziców w regionie o niekorzystnych warunkach środowiskowych. Nie na ostatnim miejscu wśród czynników wywołujących nabytą patologię jest tradycyjne ciasne pieluszki.

Oznaki patologii

Wrodzony niedorozwój TBS może zostać ustalony w szpitalu przez ortopedę dziecięcą zgodnie z jego charakterystycznymi cechami. Zawsze bada dziecko również w wieku jednego, trzech, sześciu i dwunastu miesięcy. Szczególną uwagę zwraca się na dzieci bez objawów dysplazji, ale zagrożone. Należą do nich noworodki o dużej wadze lub te, które były przed porodem w pośladku.

U dzieci w wieku powyżej jednego roku niedorozwoju TBS wskazuje upośledzony chód (kulawizna), osłabienie mięśni pośladkowych (objaw Duchenne-Trendelenburga), a także większa lokalizacja krętarza większego.

Objaw poślizgnięcia się

Objaw poślizgnięcia się (objaw „kliknięcia”, objaw Marksa-Ortolaniego) jest wykrywany tylko u dzieci w wieku poniżej 2-3 miesięcy w pozycji leżącej na plecach. Przy równomiernym i stopniowym uprowadzaniu przez biodra dziecka na bok odczuwa się specyficzne pchnięcie. Jego pojawienie się wskazuje na zmniejszenie głowy kości udowej do jamy stawowej, eliminację stanu zwichnięcia.

Ograniczenie ołowiu

Ten znak dysplazji jest wykrywany u dzieci w wieku do jednego roku w pozycji leżącej na plecach. Lekarz zgina nogi dziecka, a następnie ostrożnie rozkłada je na bok. W przypadku dobrze uformowanego stawu biodrowego kąt odwodzenia wynosi 80–90 °. Ten objaw nie zawsze ma charakter informacyjny. U zdrowych dzieci ograniczenie uprowadzenia może być wywołane fizjologicznym wzrostem napięcia mięśniowego.

Skrócenie nóg

Ta funkcja diagnostyczna pozwala zidentyfikować najcięższą postać TBS - wrodzone zwichnięcie. W tym celu dziecko kładzie się na plecach, a lekarz zgina nogi, przyciskając je do brzucha. Jeśli dysplazja dotknie jednego stawu biodrowego, stawy kolanowe nie będą symetryczne ze względu na skrócone biodro.

Złożyć symetrię

W przypadku ciężkiej dysplazji fałdy skóry pachwinowej, podkolanowej, pośladkowej u dziecka w wieku powyżej 3 miesięcy są asymetrycznie rozmieszczone. Różnią się także głębokością i kształtem. Ale taki objaw ma charakter informacyjny tylko w przypadku jednostronnej zmiany. Jeśli dwa stawy biodrowe są natychmiast słabo rozwinięte, wówczas fałdy mogą być rozmieszczone symetrycznie. Ponadto taki objaw diagnostyczny jest często nieobecny u dzieci z dysplazją i można go wykryć u zdrowego dziecka..

Diagnoza choroby

Lekarz może podejrzewać niedorozwój stawu biodrowego u dziecka w momencie pierwszego badania zewnętrznego. Badanie przeprowadza się po karmieniu, gdy noworodek jest spokojny i zrelaksowany. Początkowej diagnozy dokonuje się po wykryciu jednego lub więcej specyficznych objawów dysplazji, na przykład ograniczenia uprowadzenia stawu biodrowego.

Aby to potwierdzić, zaleca się badania instrumentalne, zwykle ultrasonografię (USG TBS). Radiografia jest również stosowana w diagnostyce, ale tylko u starszych dzieci. Faktem jest, że do 3 miesięcy w stawie biodrowym nadal jest dużo chrząstki, której nie można zobaczyć na zdjęciach radiograficznych.

Z którym lekarzem się skontaktować

W większości przypadków wrodzona dysplazja TBS jest wykrywana natychmiast przez ortopedę dziecięcą lub pediatrę podczas następnego zaplanowanego badania. Ale czasami rodzice sami zauważają niefizjologiczny chód dziecka, gdy stawia pierwsze kroki. W takim przypadku należy skontaktować się z pediatrą, który po drobnym badaniu napisze skierowanie do lekarza specjalizacji - ortopedy dziecięcej.

Jak leczyć dziecko

Im wcześniej rozpocznie się leczenie, tym szybciej będzie można osiągnąć prawidłowe uformowanie stawu biodrowego. W tym celu stosuje się różne metody i narzędzia, które pomagają naprawić nogi dziecka w pozycji zgięcia i porwania. Jest to specjalne szerokie pieluszki, strzemiona, opony i inne urządzenia. Im młodsze dziecko, tym miększe i bardziej elastyczne muszą być produkty ortopedyczne..

Nawet „zaniedbane” problemy ze stawami można wyleczyć w domu! Tylko nie zapomnij posmarować go raz dziennie..

Szerokie pieluszki

Jest to raczej środek zapobiegawczy niż terapeutyczny. Szerokie pieluszki zaleca się rodzicom dzieci, które są zagrożone lub mają słabo rozwinięty TBS, który nie stał się jeszcze przyczyną zwichnięcia, podwichnięcia i zwichnięcia. W leczeniu dysplazji przeprowadza się to tylko wtedy, gdy nie można zastosować innych, bardziej skutecznych metod leczenia..

Aby wykonać pieluszki, dziecko kładzie się na plecach, a między nogami znajdują się dwie pieluchy. Luźno owijają się wokół każdej nogi zgiętej w pozycji uprowadzenia. Pieluchy są mocowane za pomocą trzeciego, przymocowanego do paska. Ta metoda pieluszki pomaga utrzymać nogi w stanie lęgowym w temperaturze 60–80 °.

Konstrukcje ortopedyczne

W leczeniu dysplazji TBS u najmniejszych dzieci częściej stosuje się poduszkę Freyk. Na zewnątrz wygląda jak gęsty wałek umieszczony między kolanami. A do mocowania nóg w pozycji fizjologicznej w celu „dojrzewania” stawu biodrowego, konstrukcja zapewnia paski mocujące.

Innym powszechnie stosowanym urządzeniem są strzemiona Pavlika. To nazwa produktu ortopedycznego przypominającego bandaż na klatkę piersiową. W celu niezawodnego zapięcia nóg jest wyposażony w paski umieszczone na ramionach dziecka i za kolanami, zaciski kostki i paski. Rzadziej stosowana jest opona Vilensky - dwa skórzane mankiety z metalową teleskopową rozpórką między nimi.

Masaż

Ważnym elementem terapii jest masaż regeneracyjny. Ortopeda dziecięcy wypisuje skierowanie na sesje. Masaż wykonywany jest około godziny po ostatnim karmieniu w spokojnym i relaksującym otoczeniu. Zaczyna się od głaskania, lekkiego ugniatania i wcierania. Następnie masażysta przechodzi do bardziej intensywnych, energicznych ruchów. Jest to konieczne, aby wzmocnić mięśnie bioder i nóg, poprawić krążenie krwi. Na ostatnim etapie znów głaszcząc.

Fizjoterapia

Codzienna terapia wysiłkowa jest zawsze wskazana w przypadku dysplazji. Zestaw ćwiczeń to ortopeda dziecięcy, biorąc pod uwagę ciężkość choroby, wiek dziecka, jego ogólny stan zdrowia. Pokazuje rodzicom, jak prawidłowo wykonywać ruchy, aby uniknąć nadmiernego obciążenia stawu biodrowego. Jakie ćwiczenia są najbardziej skuteczne:

• nogi są skierowane na boki, a następnie wykonują ruchy okrężne o małej amplitudzie;
• w pozycji leżącej nogi są płynnie schowane na boki, a następnie połączone;
• leżąc na plecach, nogi unoszą się, a stopy dziecka łączą się.

Regularne ćwiczenia (do 4 razy dziennie) pomagają wzmocnić mięśnie podpierające głowę kości udowej, zapobiegając jej przemieszczeniu z panewki. Stają się także doskonałym zapobieganiem powikłaniom. Ćwiczenia są wykonywane tylko zgodnie z zaleceniami lekarza, ponieważ istnieją przeciwwskazania do zajęć, na przykład przepuklina pępkowa.

Fizjoterapia

Aby przyspieszyć „dojrzewanie” stawu biodrowego w pozycji anatomicznej, stosuje się fizjoterapię. Elektroforeza jest przepisywana roztworami wapnia, fosforu, jodu - pierwiastków niezbędnych do prawidłowego tworzenia struktur kości i chrząstki. W sumie przeprowadza się około 10 sesji, ale w razie potrzeby przebieg leczenia jest przedłużony.

Wspólne napromienianie stawów promieniami ultrafioletowymi jest również praktykowane zgodnie ze schematem ustalanym indywidualnie. Z powodu przenikania promieni ultrafioletowych do skóry na głębokość 1 mm wzmacnia się odporność lokalna, przyspieszone są procesy metaboliczne i regeneracyjne.

Dysplazja jest leczona ozokerytem lub woskiem parafinowym. Te sypkie proszki są wstępnie topione, chłodzone i nakładane warstwami na TBS. Na powierzchni skóry tworzy się gruba warstwa, która długo utrzymuje ciepło.

Interwencja chirurgiczna

Wskazaniem do interwencji chirurgicznej jest ciężki stopień dysplazji TBS, ujawniony w wieku 24 miesięcy, obecność wad anatomicznych, w których nie można skorygować zwichnięcia. Operacje przeprowadza się ze szczypaniem torebki stawowej, niedorozwinięciem kości miednicy i uda. Jeśli niemożliwe jest dostosowanie głowy kości udowej w sposób zamknięty, wówczas uciekają się również do interwencji chirurgicznej. Jakie operacje są wykonywane w przypadku dysplazji:

• otwarta redukcja zwichnięcia - redukcja głowy kości udowej do panewki po rozcięciu torebki stawowej, a następnie rzucenie na 3 tygodnie;
• operacja kości biodrowej - zapewnienie prawidłowej konfiguracji bliższego końca kości udowej za pomocą osteotomii;
• operacja kości miednicy - kładąc nacisk na głowę kości udowej, zapobiegając wyślizgnięciu się jej z jamy stawowej.

Jeśli z jakiegoś powodu niemożliwe jest poprawienie konfiguracji TBS, wówczas wykonywana jest operacja paliatywna. Ich celem jest poprawa samopoczucia dziecka, przywrócenie niektórych funkcji stawu biodrowego.

Jakie są komplikacje?

W przypadku braku interwencji medycznej dysplazja stawu biodrowego staje się przyczyną licznych powikłań. Aktywność czynnościowa jednego lub dwóch TBS jest zmniejszona, co prowadzi do zakłócenia całego układu mięśniowo-szkieletowego.

Naruszenie kręgosłupa i kończyn dolnych

Dysplazja stawów biodrowych powoduje naruszenie zdolności motorycznych kręgosłupa, dużych i małych stawów nóg. Gdy dziecko dorasta, chód jest zaburzony z powodu rozwoju płaskich stóp, pojawia się skolioza - trwałe zakrzywienie kręgosłupa w bok względem jego osi. Prowadzi to do nierównomiernego rozkładu obciążeń struktur kręgowych podczas ruchu, pojawienia się charakterystycznych oznak osteochondrozy.

Dysplastyczna koksartroza

Jest to nazwa ciężkiej zwyrodnieniowo-dystroficznej patologii TBS, która występuje z powodu zniszczenia tkanki chrzęstnej z dalszym odkształceniem kości. U pacjentów z dysplazją stawy biodrowe powstają niepoprawnie, pod wpływem pewnych czynników wyściółka chrząstki zaczyna się cienkie. Po 25 latach dysplastyczna koksartroza może być wywołana niską aktywnością fizyczną, nadmiernym stresem na TBS, zmianami w tle hormonalnym, a nawet przyjmowaniem leków z niektórych grup klinicznych i farmakologicznych, na przykład glikokortykosteroidów.

Neoartroza

Neoartroza jest stanem charakteryzującym się tworzeniem fałszywego stawu biodrowego. Przy przedłużonym zwichnięciu głowa kości udowej jest spłaszczona, a rozmiar panewki zmniejsza się. W miejscu, w którym głowa spoczywa w kości udowej, stopniowo zaczyna się tworzyć nowy staw. Niektórzy lekarze nawet uważają to za samoleczenie, ponieważ utworzony TBS jest w stanie wykonywać określone funkcje.

Aseptyczna martwica głowy kości udowej

Ta patologia rozwija się w wyniku uszkodzenia naczyń zaopatrujących głowę kości udowej w składniki odżywcze. Aseptyczna martwica w większości przypadków występuje po operacji stawu biodrowego, w tym w leczeniu dysplazji. Głowa kości udowej zaczyna się zapadać, co uniemożliwia ruch własny.

Zapobieganie TPA

Najlepszym sposobem zapobiegania dysplazji TBS jest regularne badanie dziecka u ortopedy dziecięcej. Nawet jeśli na pewnym etapie zostaną wykryte naruszenia stawu biodrowego, wówczas terminowe leczenie całkowicie pozbędzie się patologii.

Lekarze zdecydowanie zalecają, aby rodzice nie stosowali ciasnego pieluszki, często nosili dziecko na boku w pozycji „jeźdźca”. W tej pozycji mocno ściska matkę lub ojca nogami, co przyczynia się do prawidłowego tworzenia stawów.

Podobne artykuły

Jak zapomnieć o bólu stawów?

• Ból stawów ogranicza ruch i pełne życie...
• Martwisz się o dyskomfort, chrupanie i systematyczny ból...
• Być może próbowałeś wielu leków, kremów i maści...
• Ale sądząc po tym, że czytasz te wiersze, niewiele ci pomogły...

Ale ortopeda Valentin Dikul twierdzi, że istnieje naprawdę skuteczny lek na ból stawów! Czytaj więcej >>>

Dysplazja stawu biodrowego u dzieci do roku: przyczyny, objawy, diagnoza i metody leczenia

Dysplazja stawu biodrowego u dzieci w wieku poniżej jednego roku jest częstą patologią. Jest wykrywany u co trzeciego dziecka na 1000. Najczęściej choroba jest diagnozowana natychmiast po urodzeniu. Aby to poprawić, musisz natychmiast podjąć środki, aby uniknąć przyszłych problemów zdrowotnych. U noworodków i dzieci w wieku do około 6 miesięcy dysplazja dobrze reaguje na terapię i jest całkowicie zatrzymana do czasu pierwszych kroków. W zaawansowanych przypadkach dziecko może później mieć trudności z chodzeniem.

Główne powody

Dysplazja stawu biodrowego u noworodka jest patologią charakteryzującą się niedojrzałością tej struktury z zaburzeniami rozwoju wszystkich jej części składowych: kości i chrząstki, tkanek miękkich. Według statystyk najczęściej wykrywa się je u dziewcząt (w 80% przypadków). Jednocześnie około 60% pacjentów cierpi na dysplazję lewego stawu. Z reguły występuje podczas rozwoju płodowego. W tym okresie prawdopodobieństwo wystąpienia anomalii wzrasta pod wpływem następujących czynników:

1. Genetyczne predyspozycje. Jeśli podobna patologia zostanie wykryta u rodziców w dzieciństwie, istnieje ryzyko jej wystąpienia u dziecka.
2. Zakłócenia hormonalne. Zwiększone wskaźniki progesteronu u ciężarnej matki w trzecim trymestrze ciąży mogą osłabić więzadła mięśniowe płodu.
3. Niewystarczające odżywianie kobiet w ciąży. Niedobór niektórych witamin i minerałów w diecie negatywnie wpływa na rozwój dziecka jako całości.
4. Zwiększone napięcie macicy.
5. Duży płód i jego nieprawidłowe położenie w macicy mogą powodować anatomiczne przemieszczenie kości.
6. Przedwczesne porody. Wcześniaki często cierpią na zaburzenia mięśni i ruchy.
7. Uzależnienia, niekontrolowane leki.

Problemy ze stawami mogą wystąpić w przypadku chorób przewlekłych lub zakaźnych u matki.

Klasyfikacja patologii

Wymienione przyczyny dysplazji stawu biodrowego mogą wpływać na rozwijający się organizm na różne sposoby. W rezultacie anomalie niedojrzałości tej struktury są różne.

Wrodzona postać patologii ma następujące typy:

1. Acebular. Jest to spowodowane niedojrzałością stawu. Naruszenie charakteryzuje się odchyleniami w strukturze panewki. W tym samym czasie głowa kości udowej wywiera nacisk na chrząstkę rąbka, co powoduje jej deformację. Z tego powodu obserwuje się przemieszczenie głowy kości udowej.
2. Nasady. Patologia charakteryzuje się sztywnością stawów. Pociąga to za sobą deformację kończyn, któremu towarzyszy silny ból. Kąty rozproszone różnią się zarówno w kierunku zmniejszania, jak i zwiększania. Naruszenie jest wyraźnie widoczne na zdjęciu rentgenowskim.
3. Rotacyjny. Ta postać dysplazji charakteryzuje się anatomicznie nieprawidłowym ułożeniem kości, co prowadzi do końskiego szpiku stopy.

Choroba może mieć łagodny lub ciężki przebieg. W zależności od tego wyróżnia się 3 stopnie dysplazji stawu biodrowego u dzieci:

1. Pierwsza lub oczekiwanie. Występuje najczęściej. Głowa kości udowej wchodzi w fazowaną jamę stawu. Zachodzące zmiany nie wpływają na mięśnie i więzadła. Być może samoleczenie lub przejście choroby do następnego etapu rozwoju.
2. Druga lub podwichnięcie. Część głowy kości udowej przesunięta w górę wchodzi do jamy stawowej. Więzadła tracą ton, rozciągają się.
3. Po trzecie, zwichnięcie. Głowa kości udowej porusza się i całkowicie opuszcza panewkę.

Wrodzona dysplazja stawów biodrowych jest uważana za ostatni stopień procesu patologicznego. Dziecko już się urodziło z odchyleniem lub dostało je w przypadku późnej diagnozy, braku środków terapeutycznych.

Pierwsze objawy

Pierwsze oznaki patologii można zobaczyć nawet w szpitalu. Neonatolog określa je podczas badania noworodka, biorąc pod uwagę czynniki ryzyka i cechy przebiegu ciąży. Szczególną uwagę zwraca się na dziewczynki i duże dzieci. Jednak najczęściej naruszenie wykrywa ortopeda po wypisie ze szpitala podczas pierwszego badania.

Jak samodzielnie określić dysplazję stawu biodrowego u dzieci?

1. Ograniczenie ołowiu. Objaw ten obserwuje się wraz ze wzrostem napięcia mięśniowego struktury kości udowej. Aby to sprawdzić, dziecko należy położyć na plecach, zgiąć nogi w stawach biodrowych i kolanowych. Jeśli w tej pozycji nie można rozszerzyć nogi o więcej niż 60 stopni, możemy mówić o obecności patologii.
2. Skrócenie nóg. Ten objaw zależy od rzepki. Dziecko należy położyć na plecach, zginać nogi w stawach biodrowych i kolanowych tak bardzo, jak to możliwe. Stopy powinny pozostać blisko stołu. W tej pozycji staje się zauważalne, że po stronie zwichnięcia jedna rzepka jest niższa od drugiej.
3. Symetria fałd. Na tej podstawie możesz nawigować, jeśli wiek dziecka jest starszy niż 3 miesiące. U zdrowego dziecka fałdy powyżej i poniżej kolan, a także tuż poniżej pośladków, są symetryczne.
4. Objaw poślizgnięcia się. Aby to zidentyfikować, nogi dziecka muszą być zgięte w stawach kolanowych i biodrowych, aby utworzyć kąt prosty. Rodzice powinni położyć kciuki od wewnątrz, a resztę na zewnętrznej stronie uda. Biodra powinny być następnie powoli rozcieńczane w różnych kierunkach. Jeśli w tym momencie wydaje się, że głowa wślizguje się w panewkę i odczuwa się kliknięcie, możemy mówić o obecności patologii.

Inne objawy dysplazji stawów biodrowych u dziecka to: naruszenie odruchu ssania, kręcz szyi, nieregularne bicie serca. U starszych dzieci obraz kliniczny uzupełnia późne wstawanie, chód kaczki, problemy z koordynacją.

Metody diagnostyczne

W przypadku podejrzenia dysplazji należy natychmiast skontaktować się z pediatrą lub ortopedą. Na podstawie badania fizykalnego i badania palpacyjnego lekarz nie może potwierdzić choroby i zalecić leczenia. Pamiętaj, aby przeprowadzić badania sprzętu.

Rozpoznanie dysplazji stawu biodrowego u dzieci obejmuje następujące działania:

1. Ultradźwięk Jest to absolutnie nieszkodliwa i bezbolesna procedura, ale bardzo pouczająca. Pozwala wykryć naruszenie nawet u dzieci w pierwszych dniach życia.
2. Rentgenogram. Ta metoda jest rzadko stosowana do badania dzieci poniżej 1. roku życia, ponieważ jest niebezpieczna dla promieniowania..
3. CT i MRI. Zalecany przed operacją, aby uzyskać pełny obraz kliniczny..

Ponadto można przepisać artrografię i artroskopię. Pomagają ocenić stan struktur kostnych, więzadeł i chrząstki. Ze względu na złożoność tych procedur są one stosowane w wyjątkowych przypadkach..

Szczególną uwagę należy zwrócić na diagnostykę różnicową. Objawy dysplazji można łatwo pomylić z porażeniem stawu biodrowego, krzywicą, złamaniem metafizycznym, artrogrypozą.

Możliwości leczenia

Po potwierdzeniu dysplazji stawu biodrowego u dzieci do roku, leczenie jest natychmiast przepisywane. Może mieć charakter zachowawczy lub chirurgiczny. Dodatkowo dla dzieci zaleca się masaż, różne procedury fizjoterapii. Metody te przyczyniają się do wzmocnienia i prawidłowego rozwoju mięśni, zwiększenia przepływu krwi, przyspieszonej regeneracji tkanek. Bardziej szczegółowo rozważamy każdą z opcji eliminacji choroby.

Leczenie zachowawcze

U miesięcznego dziecka dysplazja stawu biodrowego dobrze reaguje na leczenie poprzez pieluszki. W tym celu noworodek kładzie się na plecach, jego nogi są hodowane, a między nimi umieszcza się rodzaj poduszek 2-3 pieluszek. Ta konstrukcja jest zamocowana przez inną pieluchę na pasku. Ta metoda służy nie tylko do wyeliminowania, ale także do zapobiegania patologii..

W przypadku dysplazji stawów biodrowych drugiego i trzeciego stopnia u dzieci do roku stosuje się urządzenia ortopedyczne:

1. Perinka Freyka. Niektórzy lekarze uważają ten projekt za nieskuteczny, ale w praktyce jest stosowany w nowoczesnej medycynie. Na zewnątrz przypomina poduszkę, która szeroko rozkłada nogi dziecka. Ważne jest, aby zapewnić, że nie zostaną one nadmiernie przydzielone. Jeśli dziecko stale płacze i zachowuje się, nie chce jeść, należy skonsultować się z lekarzem w celu zmniejszenia amplitudy perinki.
2. Strzemiona Pavlika. Konstrukcja składa się z paska z bandażem na piersi, który jest połączony z bandażem na kostkach. Staw jest unieruchomiony w stanie fizjologicznym, który pozwala dziecku w pełni się poruszać. Niedopuszczalne jest usuwanie strzemion przed zakończeniem terapii, w tym podczas pływania.
3. Opona Vilensky. Z reguły stosuje się go na końcowym etapie leczenia dysplazji stawu biodrowego u noworodków. Opona nie jest przeznaczona dla bardzo małych dzieci, które wciąż nie wiedzą, jak się czołgać. Można go nosić na ubraniach.

Wybór konkretnego projektu w celu skorygowania naruszenia należy do lekarza.

Procedury fizjoterapeutyczne

W zależności od ciężkości choroby lekarz może przepisać procedury fizjoterapeutyczne jako dodatkową metodę leczenia. Pomagają dziecku szybciej radzić sobie z chorobą. Następujące metody są uznawane za najbardziej skuteczne:

1. Uralski Okręg Federalny. Jest zawsze przypisywany indywidualnie. Wspomaga regenerację tkanek, zwiększa odporność.
2. Elektroforeza w celu wzmocnienia kości i stawów.
3. Aplikacje z ozokerytem. Nakłada się bezpośrednio na dotknięty staw.
4. Ciepłe kąpiele z solą morską. Aktywuj obronę organizmu, popraw lokalne krążenie krwi w tkankach.

Osobno należy odnotować elektroforezę. Podczas zabiegu, przy użyciu prądu stałego o niskim napięciu, zapewniony jest przepływ leków bezpośrednio do zmiany. Lek kumuluje się, co utrzymuje jego działanie terapeutyczne przez długi czas. Jednocześnie wpływ prądu przyczynia się do osiągnięcia pozytywnego efektu przy stosowaniu małych dawek leków.

Ważne jest, aby pamiętać, że w domu fizjoterapia nie jest zalecana. Będziesz także musiał zrezygnować z wszelkiego rodzaju rozgrzania dotkniętego obszaru. Możesz nie tylko poparzyć, ale także zaszkodzić zdrowiu dziecka.

Masaż leczniczy i terapia ruchowa

Masaż jest przydatny dla absolutnie wszystkich dzieci. W przypadku problemów zdrowotnych jest to po prostu konieczne. Jak zrobić masaż z dysplazją stawu biodrowego u dzieci do roku, lekarz powinien powiedzieć. Niektóre matki zaczynają to robić po kilku konsultacjach z lekarzem. Inni wolą korzystać z usług specjalistów w tej sprawie..

Konieczne jest, aby samemu zabiegowi nie towarzyszył ból i użycie siły. Jeśli u noworodka dodatkowo wykryty zostanie zwiększony ton, wszystkie ruchy powinny być łagodne i ostrożne. Szczególną uwagę należy zwrócić na czas masażu: dziecko powinno być pełne, ale nie natychmiast po jedzeniu. To bardzo skuteczne leczenie. Czasami terapia jest ograniczona tylko do niego.

W leczeniu dysplazji stawu biodrowego u niemowląt stosuje się również terapię ruchową. Ćwiczenia są zawsze dobierane indywidualnie i zależą od ciężkości choroby. Po pierwsze, mają one na celu wyeliminowanie ograniczeń ruchliwości w dotkniętym stawie. Na przykład dziecko kładzie się na brzuchu w pozie żaby, a ruchy okrężne wykonuje się z nogami zgiętymi na kolanach. Po ustawieniu dyslokacji kurs uzupełnia się ćwiczeniami aktywnymi i mobilnymi. Na przykład, jeśli łaskoczesz podeszwy, dziecko będzie aktywnie poruszać kończynami. Terapia ruchowa jest prawie zawsze uzupełniona fizjoterapią. Dzięki regularnym ćwiczeniom dziecko szybko wraca do zdrowia.

Interwencja chirurgiczna

Kiedy konserwatywne metody leczenia dysplazji stawu biodrowego u niemowląt są nieskuteczne, patologię zdiagnozowano później lub zwichnięcie zidentyfikowano z przesunięciem, zalecana jest operacja. Interwencja chirurgiczna ma na celu przywrócenie ruchomości stawów i krążenia krwi. Może być otwarty lub endoskopowy..

Każda operacja wiąże się z pewnym ryzykiem. Mówimy o rozwoju krwawienia, infekcji, negatywnej reakcji na znieczulenie. Ponadto chirurdzy powinni zachować szczególną ostrożność podczas interwencji, aby uniknąć wystąpienia aseptycznej martwicy. W tym stanie głowa kości udowej zaczyna odczuwać niedobór żywieniowy, w wyniku czego można następnie zaobserwować nieprawidłowy wzrost kości.

Okres regeneracji

Korekta dysplazji stawu biodrowego u dzieci ze szynami lub po operacji wymaga okresu rehabilitacji. W tym momencie ważne jest, aby zapewnić dziecku warunki niezbędne do szybkiego powrotu do zdrowia..

Jeśli dziecko leży na plecach, musisz monitorować pozycję jego nóg. Powinny być ważone i bezpłatne. Pomaga to zmniejszyć niepotrzebny stres. Podczas noszenia dziecka w ramionach zaleca się również monitorowanie pozycji jego ciała. Jego twarz powinna być skierowana w stronę dorosłego, a nogi powinny „przytulić” ciało dorosłego.

Podczas prowadzenia samochodu na duże odległości nie możesz trzymać dziecka w ramionach ani siedzieć na siedzeniu. Lepiej jest użyć specjalnego fotelika dla dziecka, w którym dziecko będzie tak wygodne, jak to możliwe. Jeśli dziecko siedzi na stołku, na przykład podczas karmienia, konieczne jest umieszczenie rolek wykonanych z pieluch lub ręczników pod nogami. Pomagają również zmniejszyć obciążenie kończyn dolnych..

Konsekwencje patologii i rokowania dla powrotu do zdrowia

Dzięki terminowemu wykryciu dysplazji stawu biodrowego u noworodków rokowanie w kierunku powrotu do zdrowia jest korzystne. Zignorowanie patologii może prowadzić do poważnych komplikacji, a nawet niepełnosprawności. Bez odpowiedniej terapii w wieku dorosłym prawdopodobieństwo wystąpienia choroby zwyrodnieniowej stawów z następowymi zaburzeniami zwyrodnieniowymi jest wysokie. Według statystyk medycznych do 50% pacjentów z dysplazją i zapaleniem kości i stawów w wieku dorosłym stoi przed koniecznością wymiany stawu biodrowego.

Wśród innych konsekwencji wrodzonej dysplazji stawu biodrowego u dzieci można wyróżnić:

• choroba zwyrodnieniowa stawów;
• skolioza;
• płaskostopie;
• osteochondroza;
• zmiany martwicze w głowie kości udowej;
• problemy z postawą;
• inne zaburzenia układu mięśniowo-szkieletowego.

Aby ominąć te problemy zdrowotne, należy jak najszybciej rozpocząć diagnozę dysplazji.

Metody zapobiegania

Aby zapobiec jednostronnej lub dwustronnej dysplazji stawów biodrowych u dziecka, wystarczy przestrzegać prostych zaleceń:

1. Szerokie pieluszki. Jest to najłatwiejsza i jednocześnie niedroga opcja zapobiegania. Naukowcom udało się udowodnić, że w krajach, w których nie stosuje się szerokiego pieluszki, odsetek dysplazji wśród dzieci jest znacznie wyższy. Dzisiaj można znaleźć w sprzedaży nawet specjalne majtki jako alternatywę dla pieluszek do tej procedury.
2. Używanie odpowiedniej nosidełka lub plecaka ergo. Nie należy mylić nosidełka z „kangurem”, ponieważ w tym ostatnim nogi zwisają swobodnie, a główny ładunek spada na krocze dziecka. Plecaki Ergo są zaprojektowane tak, aby nogi były w pozycji m i rozłożone. Istnieją nosidełka, z których można korzystać od pierwszych dni noworodka. Oprócz wygody bycie ciągle z mamą ma korzystny wpływ na psychikę dzieci. Zmniejsza się napad złości, kolka i poprawia się sen.
3. Ćwiczenia Korzyści z masażu opisano nieco wyżej. Istnieją również specjalne ćwiczenia dla niemowląt, których regularne wykonywanie przyczynia się do zapobiegania dysplazji. Są wygodne do wykonania przy każdej zmianie pieluchy lub po kąpieli. Na przykład dziecko należy położyć na plecach i delikatnie poruszać rękami, nogami i brzuchem. Następnie kończyny dolne muszą być zgięte w kolanach i delikatnie rozłożone. Wystarczy pięć powtórzeń. Te same czynności należy wykonać, obracając dziecko na brzuch.

Ważne jest, aby zrozumieć, że terminowa diagnoza, leczenie i odpowiednie zapobieganie dysplazji są kluczem do zdrowia dziecka od pierwszych dni życia.

Czym jest dysplazja stawu biodrowego u noworodków?

Oczywiście narodziny długo oczekiwanego dziecka to wielka radość dla rodziców. I wydaje się, że nic nie jest w stanie przyćmić tego wydarzenia. Jednak jakiś czas po urodzeniu dziecka rodzice mogą zauważyć niepokojące objawy w anatomii okruchów: różne długości nóg, asymetrię pośladków i fałdy udowe. Objawy naprawdę zasługują na szczególną uwagę..

Takie objawy są dobrym powodem, aby udać się do chirurga lub ortopedy, ponieważ niewielkie odchylenia w rozwoju fizycznym dziecka mogą okazać się tak poważną chorobą, jak dysplazja (niedorozwój) stawów biodrowych. O wiele łatwiej jest wyleczyć tę patologię u niemowląt i przedszkolaków, a im wcześniej zaczniesz terapię, tym większe są szanse na całkowite wyleczenie.

Istota choroby, jej stopień i objawy

Dysplazja stawu biodrowego (TPD) odnosi się do wrodzonej zwiększonej ruchomości stawu z powodu osłabienia aparatu więzadłowo-mięśniowego i niedorozwoju jamy stawowej i głowy kości udowej. Taka patologia rozwoju stawu biodrowego (lub obu naraz) prowadzi do tego, że struktury stawu nie są prawidłowo umiejscowione, w wyniku czego głowa kości udowej zostaje przesunięta względem powierzchni stawu (panewki) i przyjmuje niewłaściwą orientację. Jeśli patologia nie zostanie wyleczona, w przyszłości wystąpią problemy z funkcją mięśniowo-szkieletową kończyn dolnych..

Istnieją 3 główne formy TPA:

1. Acetabular (naruszenie rozwoju panewki).
2. Dysplazja górnej części kości udowej, w której występuje zmiana kąta między panewką a głową.
3. Obrotowy, w którym geometria kości udowej jest złamana w płaszczyźnie poziomej względem panewki.

Patologia może mieć 4 stopnie nasilenia:

1. Niedojrzałość TBS charakteryzuje się stanem granicznym między patologią a stanem normalnym. Wizualnie prawie niemożliwe jest określenie problemu, a na ultradźwiękach występują niewielkie odchylenia w rozwoju TBS.
2. Wstępne zwichnięcie stawu. Patologia koncentruje się w panewce i charakteryzuje się naruszeniem centrowania głowy kości udowej. Z powodu patologii więzadła są osłabione, więc głowa kości w panewce porusza się swobodnie, nie powoduje bólu. Zwykle nie ma wyraźnych objawów. Patologia może objawiać się stopą końsko-szpotawą, płaskimi stopami i niewłaściwą postawą, to znaczy objawami, na które wielu rodziców nie zwraca należytej uwagi.
3. Podwichnięcie jest rodzajem dysplazji, w której głowa kości udowej wyskakuje z panewki podczas wysiłku fizycznego i powraca z tępym kliknięciem.
4. Wrodzone zwichnięcie - charakteryzujące się wypadnięciem kości udowej ze stawu i jej dalszą lokalizacją poza panewką.

Według statystyk częściej TPA dotyka noworodki (około 80% wszystkich dzieci z tą diagnozą). Dysplazja może być jednostronna i obustronna, przy czym pierwszą diagnozuje się 7 razy częściej niż drugą, a prawostronną - 1,5-2 razy rzadziej niż lewą dysplazję.

Główne objawy TPA to:

• asymetria fałdów pośladkowych na biodrach i pośladkach dziecka;
• różne długości nóg dziecka, nierówna wysokość kolan, skrócenie uda;
• obrót stopy na zewnątrz nogi, której staw jest dotknięty patologią;
• ograniczona ruchliwość stawów kości udowej, a także lekkie i nienaturalne kliknięcie podczas przenoszenia nóg na bok;
• chód kaczki (gdy dziecko kołysze się na boki), wszędzie na palcach (objaw dwustronnej dysplazji);
• chromanie - z jednostronną dysplazją;
• ból stawu biodrowego z wrodzonym zwichnięciem i podwichnięciem 3-5 lat, jeśli patologia nie jest leczona;
• rachiocampsis;
• częste dolegliwości związane ze zmęczeniem nóg.

Specjalista może zdiagnozować obecność TPA, przeprowadzając badanie wzrokowe dziecka, analizując zdjęcie rentgenowskie i wynik badania ultrasonograficznego. Ponieważ początkowe etapy rozwoju patologii są wizualnie trudne do ustalenia, przy najmniejszym podejrzeniu problemu zaleca się wizytę u ortopedy.

Przyczyny rozwoju TPA u dzieci

Ponieważ TPA jest wrodzoną patologią, często rozwija się podczas rozwoju wewnątrzmacicznego i takie czynniki przyczyniają się do tego:

• dziedziczność: zagrożone są dzieci, których krewni ze strony matki mieli problemy ze stawami;
• naruszenie wczesnej embriogenezy: patologia rozwoju tkanki, z której następnie rozwija się staw;
• niewydolność hormonalna u kobiety w ciąży;
• duży płód: ruchy takich dzieci w macicy są bardzo ograniczone;
• prezentacja pośladkowa płodu: niemowlęta, które rodzą pośladki, często ranią stawy biodrowe, ponieważ są bardzo słabe i plastyczne;
• zła sytuacja środowiskowa, w której mieszka kobieta w ciąży: toksyny dostające się do płodu mogą niekorzystnie wpływać na rozwój i tworzenie się jego kości;
• ciężka zatrucie podczas ciąży: w wyniku tego stanu apetyt znika u kobiety w ciąży, co oznacza, że ​​niezbędna ilość przydatnych witamin i minerałów niezbędnych do pełnego rozwoju płodu nie dostaje się do organizmu;
• małowodzie, ciąża mnoga, zagrożone poronieniem, leki;
• choroby ginekologiczne, zakaźne, wirusowe, bakteryjne, wrodzone macicy, serca i innych narządów, niedokrwistość;
• niedożywienie, złe nawyki;
• ciasne pieluszki;
• dostawa z powikłaniami.

Możesz zapobiec rozwojowi dysplazji, gdy dziecko jest w macicy. Aby to zrobić, powinieneś dobrze jeść, unikać stresu, porzucać złe nawyki, uważnie monitorować swoje zdrowie, postępować zgodnie ze wszystkimi instrukcjami ginekologa.

Leczenie TPA u dzieci

Leczenie dysplazji TBS u dzieci powinno obejmować podejście zintegrowane. Leczenie powinien wykonywać ortopeda dziecięcy, kręgarz, fizjoterapeuta i lekarz terapii ruchowej, a ich działania powinny być koordynowane. Rodzice powinni przygotować się na długi proces terapii, zarówno psychicznie, jak i fizycznie, ponieważ powrót do zdrowia dziecka może zająć dużo czasu - wszystko zależy od terminowości skontaktowania się ze specjalistą i stopnia rozwoju patologii.

Metody leczenia zachowawczego
Metoda leczenia	Opis metody
Szerokie pieluszki	Metoda jest stosowana w łagodnej postaci choroby, pomaga naprawić TBS we właściwej pozycji. Metoda polega na przymocowaniu nóg dziecka w stanie rozcieńczonym za pomocą poduszki Frey lub pieluszki złożonej z kilku warstw.
Zastosowanie strzemion Pavlik	Specjalne urządzenie ortopedyczne, które składa się z klatki piersiowej i zastrzałów przymocowanych do kostek za pomocą rzepów.
Opony uprowadzające	Służy do resztkowej patologii na końcowym etapie terapii.
Terapia ruchowa	Zestaw specjalnych ćwiczeń pomaga wzmocnić mięśnie i więzadła stawu biodrowego.
Fizjoterapia	Stosowany do ogólnego wzmocnienia ciała: UV, elektroforeza, zastosowania z parafiną.
Masaż	Zapobiega dystrofii mięśniowej, wzmacnia dopływ krwi do stawu dotkniętego patologią.
Bandaż gipsowy	Stosuje się go po naprawie zwichnięcia, a ta metoda jest pokazywana tylko do wieku 5-6 lat.
Terapia operacyjna
Interwencja chirurgiczna	Operacja jest zalecana, jeśli: metody konserwatywne były nieskuteczne; patologia została późno odkryta; stwierdzono ciężką postać dysplazji z zwichnięciem TBS, w której jej zmniejszenie jest niemożliwe; powtarzane przemieszczenie obserwuje się po zmniejszeniu typu zamkniętego. Operacja jest możliwa, jeśli dziecko osiągnęło wiek jednego roku.

Dzięki terminowemu wykryciu patologii, a także odpowiedzialnemu i kompleksowemu podejściu do jej leczenia, w wieku niemowlęcym dysplazję TBS można wyleczyć w ciągu zaledwie kilku miesięcy. Później diagnozowana jest dysplazja, tym więcej czasu zajmie jej wyleczenie. Dlatego rodzice powinni być odpowiedzialni za zaplanowane badania przez lekarzy i zwracać większą uwagę na swoje dzieci. Pomoże to uniknąć wielu problemów zdrowotnych w przyszłości..