Mikomax - instrukcje użytkowania

Ceny w aptekach internetowych:

Mikomax - lek przeciwgrzybiczy.

Forma wydania i skład

Uwalnia się następujące postacie dawkowania Mikomax:

• Kapsułki: z nieprzezroczystym pudełkiem w kolorze białym i nieprzezroczystym wieczkiem w kolorze niebieskim; czarne oznaczenie na obudowie: 0,1 g każda - „MYCO 100”; 0,15 g każdy - „MYCO 150”; wewnątrz kapsułki są wypełnione białym żółtawym odcieniem lub prawie białym proszkiem (0,1 g każdy: w blistrach na 1 lub 3 szt., 1 blister w opakowaniu tektury; 0,15 g: w blistrach na 1 szt., 1, 4 lub 10 blistrów w paczce tektury);
• Syrop: bezbarwny, przezroczysty (w butelkach 100 ml wraz z miarką; 1 zestaw w kartonie);
• Roztwór do infuzji: przezroczysty, bezbarwny (w 100 ml bezbarwnych szklanych butelkach; 1 butelka w opakowaniu kartonowym).

Jedna kapsułka zawiera:

• Substancja czynna: flukonazol - 0,1 lub 0,15 g;
• Składniki pomocnicze: laurylosiarczan sodu, stearynian magnezu, koloidalny ditlenek krzemu, wstępnie żelatynizowana skrobia, monohydrat laktozy;
• Skorupa: czarny tusz Attramentum nigrum (środek przeciwpieniący DC 1510, lecytyna sojowa, szelak, alkohol metylowany przemysłowy, n-butanol, czarny tlenek żelaza), żelatyna, dwutlenek tytanu, Patentowy barwnik niebieski (E131), żółty barwnik żelazowy.

1 ml syropu zawiera:

• Substancja czynna: flukonazol - 0,005 g;
• Składniki pomocnicze: woda oczyszczona, aromat wiśniowy, sacharyna sodowa, benzoesan sodu, monohydrat kwasu cytrynowego, karmeloza sodowa, glicerol 85%, sorbitol 70% płyn.

W 1 ml roztworu do infuzji zawiera:

• Substancja czynna: flukonazol - 0,002 g;
• Składniki pomocnicze: woda do wstrzykiwań, chlorek sodu.

Wskazania do stosowania

• Kryptokokoza, w tym kryptokokowe zapalenie opon mózgowych i inne lokalizacje tej infekcji (w tym na skórze i płucach), zarówno u pacjentów z prawidłową odpowiedzią immunologiczną, jak iu pacjentów z różnymi postaciami immunosupresji (w tym u pacjentów z nabytym zespołem niedoboru odporności (AIDS) i przeszczepianie narządów); lek można stosować w celu zapobiegania infekcji kryptokokowej u pacjentów z AIDS;
• Uogólniona kandydoza, w tym kandydozaemia, rozsiana kandydoza i inne formy inwazyjnych zakażeń kandydozą (infekcje oczu, otrzewnej, dróg oddechowych i dróg moczowych, wsierdzie). Terapię można prowadzić w przypadku nowotworów złośliwych, u pacjentów oddziałów intensywnej terapii poddawanych leczeniu cytostatycznemu lub immunosupresyjnemu, a także w obecności innych czynników predysponujących do rozwoju kandydozy.

Dodatkowe wskazania do stosowania syropu i kapsułek Mikomax to:

• Zapobieganie nawrotom kandydozy jamy ustnej i gardła u pacjentów z AIDS; kandydoza błon śluzowych, w tym przełyk, jama ustna i gardło (w tym zanikowa kandydoza jamy ustnej związana z noszeniem protez), kandydoza skóry, kandyduria, nieinwazyjna kandydoza oskrzelowo-płucna;
• Candidiasis balanitis; kandydoza narządów płciowych: pochwowy (ostry i przewlekły nawrót), w profilaktyce w celu zmniejszenia częstości nawrotów kandydozy pochwy (w przypadku trzech lub więcej epizodów rocznie);
• Zapobieganie infekcjom grzybiczym u pacjentów z nowotworami złośliwymi predysponowanymi do takich infekcji z powodu radioterapii lub chemioterapii cytostatykami;
• Kandydoza skóry; grzybica paznokci, łupież pstry różnobarwny; grzybice skóry, w tym grzybice okolicy pachwinowej, ciała, stóp;
• Głębokie endemiczne grzybice, w tym sporotrichoza, paracoccidiomycosis, coccidiomycosis i histoplasmosis u pacjentów z prawidłowym układem odpornościowym.

Dodatkowe wskazania do stosowania roztworu do infuzji Mikomax to:

• Kandydoza pochwy: ostra lub przewlekła postać nawracająca;
• Candidomycosis błon śluzowych: przełyk, gardło, jama ustna i nieinwazyjna kandydoza oskrzelowo-płucna, kandyduria;
• Zapobieganie infekcjom grzybiczym u pacjentów z nowotworami złośliwymi predysponuje do rozwoju takich infekcji w wyniku radioterapii lub chemioterapii cytostatykami.

Przeciwwskazania

Typowe przeciwwskazania do stosowania wszystkich postaci dawkowania Mikomax to:

• Jednoczesne stosowanie z terfenadyną, astemizolem i innymi lekami wydłużającymi odstęp QT;
• Okres karmienia piersią;
• Nadwrażliwość na składniki leku lub strukturalnie podobne związki azolowe.

Lek w postaci roztworu i syropu jest przeciwwskazany w czasie ciąży.

Stosowanie kapsułek Mikomax jest przeciwwskazane: dla dzieci o wadze do 40 kg, a także w przypadku złego wchłaniania glukozy-galaktozy, niedoboru laktazy, wrodzonej nietolerancji galaktozy.

Warunki / choroby, w których syrop Mikomax jest przepisywany ostrożnie:

• Niewydolność wątroby i / lub nerek;
• Jednoczesne stosowanie leków potencjalnie hepatotoksycznych;
• Alkoholizm;
• Dzieci poniżej 6 miesięcy.

Warunki / choroby, w których roztwór Mikomax jest przepisywany ostrożnie:

• Niewydolność wątroby;
• Występowanie wysypki podczas przyjmowania leku u pacjentów z inwazyjnymi / ogólnoustrojowymi infekcjami grzybiczymi i powierzchownymi infekcjami grzybiczymi;
• Potencjalnie proarytmogenne stany u pacjentów z wieloma czynnikami ryzyka (równoczesne stosowanie leków wywołujących arytmie, zaburzenia równowagi elektrolitowej, organiczne choroby serca).

Warunki / choroby, w których kapsułki Mikomax są przepisywane ostrożnie:

• Niewydolność wątroby;
• Niewydolność nerek (konieczne jest dostosowanie dawki flukonazolu);
• Potencjalnie proarytmogenne stany u pacjentów z wieloma czynnikami ryzyka (organiczne choroby serca, zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, jednoczesne stosowanie leków wywołujących arytmie);
• Jednoczesne stosowanie terfenadyny podczas przyjmowania flukonazolu w dawce mniejszej niż 0,4 g na dzień;
• Jednoczesne stosowanie środków hipoglikemicznych do podawania doustnego, pochodnych sulfonylomocznika;
• Ciąża.

Dawkowanie i sposób podawania

Syrop Mikomax trzyma się w ustach przez 2 minuty (spłukuje), a następnie przyjmuje doustnie. Możesz zmierzyć odpowiednią ilość leku za pomocą miarki znajdującej się w zestawie (jego objętość wynosi 20 ml).

Roztwór Mikomax podaje się kroplami dożylnie z prędkością nieprzekraczającą 0,02 g / min. W przypadku zmiany z dożylnego podawania roztworu na przyjmowanie kapsułek lub odwrotnie, nie ma potrzeby zmiany dawkowania. Lek podaje się za pomocą konwencjonalnych zestawów do transfuzji, stosując do rozcieńczenia roztwór: izotonicznego chlorku sodu; Dzwonnik chlorek potasu w glukozie; Hartman; wodorowęglan sodu 4,2%; 20% glukozy.

Kapsułki Mikomax są przyjmowane doustnie.

Zalecane dawkowanie dla dorosłych:

• Kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i infekcje kryptokokowe w innych lokalizacjach: 0,4 g pierwszego dnia, a następnie 0,2-0,4 g 1 raz dziennie. Czas trwania leczenia zakażeń kryptokokowych określa się w zależności od skuteczności klinicznej flukonazolu, potwierdzonej badaniami mikologicznymi; z kryptokokowym zapaleniem opon mózgowych powinno trwać co najmniej 42-56 dni (syrop, kapsułki, roztwór);
• Zapobieganie nawrotom kryptokokowego zapalenia opon mózgowych u pacjentów z AIDS: 0,2 g dziennie przez długi okres po zakończeniu pełnego cyklu podstawowej terapii (syrop, kapsułki, roztwór);
• Candidemia, rozsiana kandydoza i inne inwazyjne zakażenia kandydozą: 0,4 g pierwszego dnia, a następnie 0,2 g dziennie. W przypadkach niewystarczającej skuteczności klinicznej dawkę Mikomax można zwiększyć do 0,4 g na dzień (syrop, kapsułki, roztwór);
• Kandydoza jamy ustnej i gardła: 0,05-0,1 g raz dziennie. Czas trwania leczenia wynosi 7-14 dni, z możliwym wydłużeniem przez dłuższy czas u pacjentów z wyraźnym zmniejszeniem odporności (syrop, kapsułki, roztwór);
• Kandydoza o innej lokalizacji: 0,05-0,1 g syropu lub roztworu lub 0,1 g kapsułek dziennie. Czas trwania leczenia wynosi 14-30 dni;
• Zapobieganie nawrotom kandydozy jamy ustnej i gardła u pacjentów z AIDS: 0,15 g raz na 7 dni po zakończeniu pełnego cyklu leczenia podstawowego (kapsułki, syrop);
• Zapobieganie zakażeniom grzybiczym u pacjentów z nowotworami złośliwymi: 0,05 g raz dziennie, aż do zwiększonego ryzyka u pacjenta w wyniku radioterapii lub terapii cytostatycznej (roztwór);
• Zanikowa kandydoza jamy ustnej związana z noszeniem protez: 0,05 g raz dziennie przez 14 dni w połączeniu z miejscowymi środkami antyseptycznymi do obróbki protezy (syrop);
• Kandydoza pochwy: 0,15 g raz. Dozwolone jest przyjmowanie 0,15 g leku 1 raz w miesiącu (w niektórych przypadkach częściej), aby zmniejszyć częstość nawrotów choroby. Czas trwania terapii ustalany jest indywidualnie, zwykle wynosi 4-12 miesięcy (kapsułki, syrop);
• Candida balanitis: 0,15 g raz (kapsułka, syrop);
• Zapobieganie kandydozie: 0,05-0,4 g raz dziennie (w zależności od ryzyka rozwoju infekcji grzybiczej). Przy wysokim ryzyku uogólnionej infekcji (ciężka lub uporczywa neutropenia) 0,4 g raz na dobę. Przyjmowanie leku powinno rozpocząć się na kilka dni przed przewidywanym wystąpieniem neutropenii; gdy liczba granulocytów obojętnochłonnych wzrośnie powyżej 1000 / mm 3, lek należy kontynuować przez kolejne 7 dni (kapsułki, syrop);
• Grzybice skóry (stóp, okolicy pachwinowej): 0,15 g 1 raz w ciągu 7 dni (syrop lub kapsułki) lub 0,05 g 1 raz dziennie (syrop). Czas trwania terapii wynosi 14-28 dni, z możliwym wzrostem grzybicy stóp do 42 dni (syrop, kapsułki);
• Pityriasis versicolor: 0,3 g raz na 7 dni przez 14 dni, niektórzy pacjenci potrzebują trzeciej dawki 0,3 g raz na 7 dni. W niektórych przypadkach wystarczająca może być pojedyncza dawka 0,3-0,4 g. Alternatywny schemat leczenia to 0,05 g raz dziennie przez 7-14 dni (kapsułki, syrop);
• Grzybica paznokci: 0,15 g raz na 7 dni. Terapię należy kontynuować, aż zdrowy paznokieć całkowicie zastąpi dotknięty. Czas trwania terapii wynosi 3-6 miesięcy w przypadku paznokci, 6-12 miesięcy w przypadku paznokci u stóp (syrop, kapsułki);
• Głębokie endemiczne grzybice: 0,2-0,4 g dziennie przez okres do 2 lat. Czas trwania leczenia ustalany jest indywidualnie, przy kokcydiomykozie może wynosić 11-24 miesięcy, z paracoccidiomycosis - 2-17 miesięcy, z sporotrichosis - 1-16 miesięcy, z histoplazmozą - 3-17 miesięcy (kapsułki, syrop).

Dzienna dawka Mikomaxu dla dzieci nie powinna przekraczać dawki u dorosłych. Czas trwania terapii ustalany jest indywidualnie, w zależności od efektu mikologicznego i klinicznego.

Lek należy stosować codziennie 1 raz dziennie, schemat dawkowania:

• Kandydoza błon śluzowych: 0,003 g / kg. Możliwe jest przepisanie 0,006 g / kg w pierwszym dniu leczenia, aby szybciej osiągnąć stałe stężenie równowagi (syrop, kapsułki);
• Uogólniona kandydoza lub infekcja kryptokokowa: 0,006-0,012 g / kg, w zależności od ciężkości choroby (syrop, kapsułki, roztwór);
• Zapobieganie infekcjom grzybiczym u dzieci z obniżoną odpornością: 0,003-0,012 g / kg, w zależności od ciężkości i czasu utrzymywania się indukowanej neutropenii (syrop, kapsułki, roztwór).

Dzienna dawka syropu i kapsułek dla dzieci z zaburzeniami czynności nerek powinna być zmniejszana w takiej samej proporcjonalnej zależności jak u dorosłych, zgodnie z ciężkością niewydolności nerek.

Ze względu na to, że u noworodków wydalanie flukonazolu jest spowolnione, w ciągu pierwszych 14 dni życia lek w postaci roztworu stosuje się w tej samej dawce (g / kg) jak u starszych dzieci, jednak przestrzegając odstępu między dawkami 72 godzin. w wieku 3 i 4 tygodni życia podaje się tę samą dawkę roztworu w odstępie 48 godzin.

U pacjentów w podeszłym wieku bez zaburzeń czynności nerek dostosowanie dawki nie jest wymagane.

Ponieważ flukonazol jest wydalany głównie z moczem w postaci niezmienionej, zmiany dawkowania po jednorazowym zastosowaniu Mikomax nie są wymagane. Pacjentom (w tym dzieciom) z zaburzeniami czynności nerek podczas wielokrotnego stosowania podaje się najpierw 0,05-0,4 g leku, a kolejne stosowane dawki określa się w zależności od klirensu kreatyniny (CC):

• KK> 50 ml / min: standardowa dawka;
• KK 1 /₂₎ standardowa dawka;
• Pacjenci stale dializowani: standardowa dawka po każdym zabiegu dializy.

Skutki uboczne

• Układ pokarmowy: wzdęcia, zmiany smaku, nudności, biegunka, wymioty, ból brzucha; rzadko - upośledzona czynność wątroby (hiperbilirubinemia, zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej, aminotransferazy asparaginianowej, fosfatazy alkalicznej, hepatonekroza, zapalenie wątroby, żółtaczka);
• Układ nerwowy: zawroty głowy, ból głowy; rzadko - skurcze;
• Narządy krwiotwórcze: rzadko - agranulocytoza, neutropenia, trombocytopenia, leukopenia;
• Reakcje alergiczne: wysypka skórna; rzadko - toksyczna nekroliza naskórka, reakcje anafilaktoidalne, złośliwy rumień wysiękowy;
• Inne: rzadko - hipercholesterolemia, zaburzenia czynności nerek, hipertriglicerydemia, hipokaliemia, łysienie.

• Centralny układ nerwowy: ból głowy, zawroty głowy;
• Układ pokarmowy: niewydolność wątroby (martwica wątrobowo-komórkowa aż do śmierci, żółtaczka, zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zapalenie wątroby, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej i aminotransferazy), ból brzucha, zmiana smaku, nudności, wzdęcia, wymioty, biegunka;
• Układ moczowy: niewydolność nerek;
• Układ sercowo-naczyniowy: migotanie / trzepotanie komór, wydłużony odstęp QT;
• Metabolizm: hipokaliemia, hipercholesterolemia, drgawki, hipertriglicerydemia;
• Układ krwiotwórczy: neutropenia, leukopenia, agranulocytoza, trombocytopenia;
• Reakcje dermatologiczne: wysypka skórna, łysienie;
• Reakcje alergiczne: reakcje anafilaktoidalne, toksyczna nekroliza naskórka, zespół Stevensa-Johnsona.

• Częste zaburzenia: rzadko - gorączka, osłabienie mięśni, niepokój ruchowy, osłabienie;
• Układ nerwowy: często - ból głowy; rzadko - zawroty głowy, zawroty głowy, drżenie, drgawki, parestezje;
• Skóra i tkanka podskórna: często - wysypka skórna; rzadko - zwiększone pocenie się, swędzenie; rzadko - zespół Stevensa-Johnsona;
• Przewód żołądkowo-jelitowy: często - biegunka, nudności, ból brzucha, wymioty; rzadko - zmiany smaku, anoreksja, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaparcia, wzdęcia, niestrawność;
• Tkanka mięśniowo-szkieletowa i łączna: rzadko - bóle mięśni;
• Zaburzenia psychiczne: rzadko - bezsenność, senność;
• Wątroba i drogi żółciowe: często - zwiększona aktywność fosfatazy alkalicznej, klinicznie znaczący wzrost aktywności aminotransferazy asparaginianowej, aminotransferazy alaninowej; rzadko - hiperbilirubinemia, cholestaza, żółtaczka, uszkodzenie tkanki wątroby; rzadko - martwica wątroby;
• Krew i układ limfatyczny: rzadko - niedokrwistość;
• Układ odpornościowy: rzadko - anafilaksja.

Działania niepożądane podczas przyjmowania kapsułek odnotowane w badaniach po wprowadzeniu do obrotu:

• Układ nerwowy: rzadko - drgawki;
• Skóra i tkanka podskórna: rzadko - łysienie; bardzo rzadko - rumień wielopostaciowy wysiękowy, złuszczające zmiany skórne (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka);
• Wątroba i drogi żółciowe: rzadko - martwica wątroby, w tym śmiertelna, zapalenie wątroby, niewydolność wątroby;
• Układ odpornościowy: bardzo rzadko - obrzęk twarzy, anafilaksja, swędzenie, obrzęk naczynioruchowy; nieznana częstotliwość - reakcje anafilaktoidalne;
• Krew i układ limfatyczny: rzadko - trombocytopenia, leukopenia (w tym neutropenia i agranulocytoza);
• Metabolizm i odżywianie: rzadko - hipokaliemia, hipertriglicerydemia, hipercholesterolemia;
• Nerki i drogi moczowe: nieznana częstotliwość - zaburzona czynność nerek.

Specjalne instrukcje

Stosowanie leku we wszystkich wskazaniach powinno być kontynuowane do wystąpienia remisji klinicznej i laboratoryjnej, ponieważ nawrót występuje z jego przedwczesnym odstawieniem. Podczas terapii należy monitorować czynność wątroby i nerek, parametry hematologiczne.

Rozwój ciężkich reakcji skórnych przy użyciu wielu leków obserwuje się częściej u pacjentów z AIDS. Należy przerwać stosowanie produktu Mikomax w przypadkach, gdy wysypka pojawia się na powierzchniowym zakażeniu grzybiczym, co do którego istnieje podejrzenie, że jest związane z flukonazolem. Pacjentów z ogólnoustrojowymi / inwazyjnymi zakażeniami grzybiczymi z zakażeniem należy uważnie monitorować, a leczenie należy przerwać, jeśli wystąpią zmiany pęcherzowe lub rumień wielopostaciowy..

Jeśli podczas terapii wystąpi senność, zawroty głowy, zawroty głowy, należy zachować ostrożność podczas wykonywania potencjalnie niebezpiecznych czynności wymagających zwiększonej uwagi i szybkości reakcji psychomotorycznych.

Interakcje pomiędzy lekami

Przed użyciem Mikomax w połączeniu z innymi lekami należy skonsultować się z lekarzem, aby zapobiec rozwojowi niepożądanych działań niepożądanych.

Warunki przechowywania

Przechowywać w suchym miejscu niedostępnym dla dzieci i chronionym przed światłem w temperaturze do 25 ° C.

Okres ważności syropu, kapsułek i roztworu - 3 lata.

Znalazłeś błąd w tekście? Wybierz i naciśnij Ctrl + Enter.

Mycomax

Instrukcja użycia:

Ceny w aptekach internetowych:

Mikomaks - lek przeciwgrzybiczy.

Forma wydania i skład

Mikomax jest produkowany w postaci kapsułek: obudowa jest nieprzezroczysta, biała, z czarnym napisem (w zależności od dawki) „MYKO 50”, „MYKO 100” lub „MYKO 150”; pokrywka jest nieprzezroczysta, jasnoniebieska (50 mg), niebieska (100 mg) lub niebieska (150 mg), zawartość kapsułki jest prawie biała z żółtawym odcieniem do białej (7 szt. (kapsułki 50 lub 100 mg) ) albo 1 lub 3 szt. (kapsułki 150 mg) w blistrach, 1 opakowanie w kartonowym pudełku).

Skład 1 kapsułki obejmuje:

• Substancja czynna: flukonazol - 50, 100 lub 150 mg;
• Składniki pomocnicze: wstępnie zżelowana skrobia, monohydrat laktozy, stearynian magnezu, koloidalny ditlenek krzemu, laurylosiarczan sodu.

Skład kapsułki: czarny tusz (Attramentum nigrum; czarny tlenek żelaza, szelak, n-butanol, lecytyna sojowa, metylowany alkohol przemysłowy, środek przeciwpieniący DC 1510), niebieski barwnik patentowy (E131), żelatyna, dwutlenek tytanu; dodatkowe 100 mg kapsułki: żółty tlenek barwnika żelaza.

Wskazania do stosowania

• Kryptokokoza, w tym kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i inne lokalizacje tej infekcji (w tym skóry, płuc). Mikomax jest przepisywany pacjentom z prawidłową odpowiedzią immunologiczną i różnymi postaciami immunosupresji (w tym pacjentami z nabytym zespołem niedoboru odporności (AIDS), a także przeszczepem narządów). W razie potrzeby lek stosuje się w celu zapobiegania nawrotom zakażeń kryptokokowych u pacjentów z AIDS;
• Uogólniona kandydoza, w tym kandydozaemia, rozsiana kandydoza i inne rodzaje inwazyjnych zakażeń kandydozą (infekcje oczu, wsierdzia, otrzewnej, dróg moczowych i oddechowych, śledziony, wątroby i innych narządów). Terapię można prowadzić u pacjentów z nowotworami złośliwymi, pacjentów na oddziałach intensywnej terapii, poddawanych terapii immunosupresyjnej lub cytostatycznej, a także pacjentów z innymi czynnikami predysponującymi do kandydozy;
• Kandydoza błon śluzowych (w tym kandydoza przełyku, gardła i jamy ustnej), kandyduria, nieinwazyjna kandydoza oskrzelowo-płucna, kandydoza skóry u pacjentów z prawidłową i ograniczoną funkcją układu odpornościowego. Jeśli to konieczne, Mikomax jest przepisywany w celu zapobiegania nawrotom kandydozy jamy ustnej i gardła u pacjentów z AIDS;
• Kandydoza narządów płciowych: kandydoza balanitis; kandydoza pochwy (przewlekłe nawracające i ostre), zapobieganie częstym nawrotom kandydozy pochwy (od 3 epizodów rocznie);
• Grzybice skóry, w tym grzybice okolicy pachwinowej, ciała, stóp; grzybica paznokci, łupież pstry różnobarwny; kandydoza skóry;
• Głębokie endemiczne grzybice (w tym paracoccidiomycosis, coccidiomycosis, histoplasmosis, sporotrichosis) u pacjentów z prawidłową odpowiedzią immunologiczną;
• Zapobieganie infekcjom grzybiczym u pacjentów z nowotworami złośliwymi, którzy z powodu radioterapii lub terapii cytostatycznej są predysponowani do rozwoju takich infekcji.

Przeciwwskazania

• Niedobór laktazy, wrodzona nietolerancja galaktozy, złe wchłanianie glukozy-galaktozy (z powodu laktozy, która jest częścią leku);
• Jednoczesne stosowanie z terfenadyną (w razie potrzeby przyjmować Mikomax w dawce 400 mg na dobę);
• Jednoczesne podawanie z astemizolem i cyzaprydem (ze względu na ryzyko wydłużenia odstępu QT i wystąpienia częstoskurczu komorowego, w tym częstoskurczu komorowego typu piruetowego);
• Masa ciała dzieci jest mniejsza niż 40 kg (dla kapsułek 100 i 150 mg);
• Okres laktacji;
• Nadwrażliwość na składniki leku, a także blisko spokrewnione związki azolowe w strukturze.

Mikomaks należy stosować ostrożnie w następujących chorobach / stanach:

• Niewydolność wątroby i nerek (konieczne dostosowanie dawki);
• Potencjalnie proarytmogenne stany u pacjentów z wieloma czynnikami ryzyka (zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, organiczne choroby serca, jednoczesne stosowanie leków powodujących arytmie);
• Jednoczesne stosowanie z terfenadyną (podczas przyjmowania Mycomax w dawce mniejszej niż 400 mg na dobę);
• Jednoczesne stosowanie z doustnymi lekami hipoglikemicznymi pochodzącymi z pochodnych sulfonylomocznika (ze względu na zwiększone ryzyko hipoglikemii konieczne jest staranne monitorowanie stężenia glukozy we krwi, możliwe jest przeprowadzenie korekty leczenia hipoglikemii);
• Ciąża.

Dawkowanie i sposób podawania

Mikomax przyjmuje się doustnie.

Schemat dawkowania zależy od wskazań.

Dorośli są zwykle przepisywani:

• Kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i infekcje kryptokokowe innych lokalizacji: pierwszego dnia - 400 mg, a następnie - raz dziennie, 200-400 mg. Czas trwania terapii zależy od skuteczności klinicznej potwierdzonej badaniami mikologicznymi. Leczenie kryptokokowego zapalenia opon mózgowych zwykle trwa od 6 tygodni do 2 miesięcy. Po ukończeniu pełnego cyklu leczenia pierwotnego w celu zapobiegania nawrotowi kryptokokowego zapalenia opon mózgowych u pacjentów z AIDS Mikomax jest przepisywany na długi czas w dawce 200 mg na dobę;
• Candidemia, rozsiana kandydoza i inne inwazyjne zakażenia kandydozą: 400 mg pierwszego dnia i 200 mg raz dziennie. Przy niewystarczającej skuteczności klinicznej możliwe jest zwiększenie dawki dziennej 2 razy (do 400 mg); z zagrażającymi życiu infekcjami Candida, do 800 mg na dzień. Czas trwania terapii zależy od skuteczności klinicznej potwierdzonej badaniami mikologicznymi;
• Kandydoza gardła i jamy ustnej: 1 raz dziennie, 100 mg. Czas trwania terapii wynosi 1-2 tygodnie. U pacjentów z wyraźnym zmniejszeniem odporności, w razie potrzeby, terapia może być dłuższa;
• Inna lokalizacja kandydozy (z wyjątkiem kandydozy narządów płciowych), na przykład zapalenie przełyku, nieinwazyjne zmiany oskrzelowo-płucne, kandyduria, kandydoza skóry i błon śluzowych: 1 mg na dobę. Czas trwania terapii wynosi od 2 tygodni do 1 miesiąca;
• Zapobieganie nawrotom kandydozy jamy ustnej i gardła u pacjentów z AIDS: 150 mg raz w tygodniu po przejściu pełnego cyklu leczenia podstawowego;
• Kandydoza pochwy: 150 mg raz. Aby zmniejszyć częstość nawrotów kandydozy pochwy, Mikomax jest przepisywany 150 mg raz w miesiącu. Lekarz indywidualnie określa czas trwania kursu. Zwykle jest to 4-12 miesięcy. W niektórych przypadkach możliwe jest zwiększenie częstotliwości podawania leku;
• Candidiasis balanitis: 150 mg raz. W zależności od ryzyka rozwoju infekcji grzybiczej zalecana dzienna dawka w zapobieganiu kandydozie wynosi 50-400 mg. Wysokie dawki (400 mg na dobę) są zwykle przepisywane, jeśli istnieje wysokie ryzyko uogólnionego zakażenia, na przykład u pacjentów z przewlekłą przewlekłą lub ciężką neutropenią. Mikomax przyjmuje się na kilka dni przed przewidywanym rozwojem neutropenii. Po wzroście liczby granulocytów obojętnochłonnych o ponad 1000 / mm³ terapia jest kontynuowana przez kolejny tydzień;
• Kandydoza i grzybice skóry, w tym grzybice pachwinowe skóry, stopy: 150 mg raz w tygodniu. Zazwyczaj czas trwania kursu wynosi 2-4 tygodnie, przy grzybicy stóp możliwe jest dłuższe leczenie - do 6 tygodni;
• Pityriasis versicolor: 300 mg raz w tygodniu przez 2 tygodnie. Niektórzy pacjenci mogą wymagać trzeciej dawki (300 mg) na tydzień, w niektórych przypadkach wystarczająca jest pojedyncza dawka 300-400 mg Mikomax. Możliwe jest również przyjmowanie 50 mg raz dziennie przez 2-4 tygodnie;
• Grzybica paznokci: 150 mg raz w tygodniu. Leczenie należy kontynuować aż do całkowitego zastąpienia dotkniętego paznokcia zdrowym. Z reguły dzieje się to w ciągu 3-6 miesięcy, a ze zmianami paznokci dużych palców - 6-12 miesięcy. Po wyleczeniu przewlekłego zakażenia paznokci może dojść do deformacji płytek paznokcia;
• Głębokie endemiczne grzybice: 200-400 mg dziennie przez długi czas (przez 2 lata). Czas trwania kursu ustala lekarz indywidualnie. Może to być: kokcydiomykoza - 11-24 miesięcy; paracoccidiomycosis - 2-17 miesięcy; sporotrichoza - 1-16 miesięcy; histoplazmoza - 3-17 miesięcy.

Podobnie jak w przypadku zakażeń u dorosłych, czas trwania leczenia u dzieci zależy od efektu klinicznego i mikologicznego. Dzienna dawka Mikomax u dzieci zależy od masy ciała, ale nie powinna być wyższa niż u osoby dorosłej. Częstotliwość przyjmowania leku - 1 raz dziennie.

U dzieci stosuje się następujące schematy dawkowania:

• Kandydoza błony śluzowej: 3 mg / kg dziennie. Aby szybko osiągnąć stałe stężenie równowagi, pierwszego dnia stosowania można przepisać dawkę nasycającą 6 mg / kg;
• Uogólniona kandydoza lub zakażenie kryptokokami: 6-12 mg / kg dziennie (w zależności od ciężkości choroby);
• Zapobieganie infekcjom grzybiczym u dzieci o obniżonej odporności, u których ryzyko infekcji wiąże się z neutropenią spowodowaną radioterapią lub chemioterapią cytotoksyczną: 3-12 mg / kg dziennie (w zależności od czasu trwania uporczywości i ciężkości indukowanej neutropenii).

Pacjenci z czynnościowymi zaburzeniami czynności nerek po pojedynczej dawce Mikomax nie wymagają zmiany dawki. Przy dawce oczywiście na początku leczenia wskazana jest dawka wstrząsowa leku (50–400 mg). Przy klirensie kreatyniny większym niż 50 ml na minutę zmiana dawki nie jest wymagana; przy klirensie kreatyniny 11-50 ml na minutę należy przyjąć 1/2 zalecanej dawki. Regularnie u pacjentów dializowanych po każdej sesji hemodializy przepisywana jest zwykła dawka leku..

Dzieci z zaburzeniami czynnościowymi nerek muszą zmniejszać dawkę dobową produktu Mikomax w takiej samej proporcji, jak dorośli.

Pacjenci w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek nie wymagają dostosowania dawki.

Skutki uboczne

Mikomax jest ogólnie dobrze tolerowany..

Podczas stosowania Mikomax mogą wystąpić następujące działania niepożądane (bardzo często -> 1/10; często - od ≥1 / 100 do 4,67 1 1 1 1 1 Ocena: 4,7 - 3 głosów

Mycomax

Uwaga! Ten lek może być szczególnie niepożądany w interakcji z alkoholem! Więcej szczegółów.

Wskazania do stosowania

Zmiany ogólnoustrojowe spowodowane przez grzyby Cryptococcus, w tym zapalenie opon mózgowych, posocznicę, infekcje płuc i skóry, zarówno u pacjentów z prawidłową odpowiedzią immunologiczną, jak i u pacjentów z różnymi formami immunosupresji (w tym u pacjentów z AIDS, podczas przeszczepu narządu); zapobieganie infekcji kryptokokowej u pacjentów z AIDS.

Uogólniona kandydoza: kandydozaemia, rozsiana kandydoza (z uszkodzeniem wsierdzia, narządów jamy brzusznej, narządów oddechowych, oczu i narządów moczowo-płciowych), w tym u pacjentów poddawanych kuracji cytostatycznej lub immunosupresyjnej, a także w obecności innych czynników predysponujących do ich rozwoju - leczenie i zapobieganie.

Kandydoza błon śluzowych: jama ustna, gardło, przełyk, nieinwazyjna kandydoza oskrzelowo-płucna, kandyduria, śluzowo-skórna i przewlekła zanikowa kandydoza jamy ustnej (związana z noszeniem protez).

Kandydoza narządów płciowych: pochwy (ostra i nawracająca), zapalenie balanitis.

Zapobieganie zakażeniom grzybiczym u pacjentów z nowotworami złośliwymi na tle chemioterapii lub radioterapii; zapobieganie nawrotom kandydozy jamy ustnej i gardła u pacjentów z AIDS.

Grzybica skóry: stóp, ciała, okolicy pachwinowej, grzybicy paznokci, łupieżu pstrego, kandydoza skóry.

Głębokie endemiczne grzybice (kokcydioidoza, sporotychoza i histoplazmoza) u pacjentów z prawidłową odpornością.

Możliwe analogi (zamienniki)

Substancja czynna, grupa

Postać dawkowania

Kapsułki, roztwór do infuzji

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na składniki leku (w tym historia innych azolowych leków przeciwgrzybiczych w przeszłości). C Uwaga. Niewydolność wątroby i / lub nerek, jednoczesne stosowanie leków potencjalnie hepatotoksycznych, alkoholizm, ciąża, laktacja, dzieciństwo (do 6 miesięcy - bezpieczeństwo i skuteczność nie zostały ustalone).

Sposób użycia: dawkowanie i przebieg leczenia

Wewnątrz kroplówki dożylne (w tempie nie większym niż 20 mg / min).

Dorośli z infekcjami kryptokokowymi, kandydozą, rozsianą kandydozą i innymi inwazyjnymi infekcjami Candida są przepisywani w dawce 400 mg pierwszego dnia, a następnie 200-400 mg raz dziennie. Czas trwania leczenia zależy od reakcji klinicznej i mikologicznej (z kryptokokowym zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych wynosi co najmniej 6-8 tygodni).

W celu zapobiegania kryptokokowemu zapaleniu opon mózgowych u pacjentów z AIDS leczenie dawką 200 mg / dobę można kontynuować przez długi czas.

Z kandydozą jamy ustnej i gardła - 50-100 mg raz dziennie przez 7-10 dni, u pacjentów z immunosupresją - 14 dni lub więcej.

Do zapobiegania nawrotom kandydozy jamy ustnej i gardła u pacjentów z AIDS po ukończeniu pełnego cyklu leczenia podstawowego - 150 mg raz w tygodniu.

Z zanikową kandydozą jamy ustnej związaną z noszeniem protezy, 50 mg 1 raz dziennie przez 14 dni w połączeniu z miejscowymi lekami antyseptycznymi do leczenia protezy.

Z inną kandydozą błon śluzowych (z wyjątkiem kandydozy narządów płciowych) - 50-100 mg / dzień, czas trwania leczenia - 14-30 dni.

Z kandydozą pochwy - 150 mg raz, doustnie. Aby zmniejszyć częstość nawrotów, stosują 150 mg raz w miesiącu przez 4-12 miesięcy, czasem może być konieczne częstsze stosowanie.

Z zapaleniem balanitis wywołanym przez Candida, 150 mg / dzień raz.

W celu zapobiegania kandydozie zalecana dawka wynosi 50-400 mg / dzień, w zależności od stopnia ryzyka rozwoju infekcji grzybiczej. Jeśli istnieje wysokie ryzyko uogólnionego zakażenia, na przykład u pacjentów z przewidywaną ciężką lub uporczywą neutropenią, zalecana dawka wynosi 400 mg na dobę. Flukonazol jest przepisywany na kilka dni przed spodziewanym wystąpieniem neutropenii; po wzroście liczby granulocytów obojętnochłonnych o ponad 1 tysiąc / μl leczenie kontynuuje się przez kolejne 7 dni.

W przypadku zmian skórnych, w tym grzybic stóp, skóry okolicy pachwinowej i kandydozy - 150 mg raz w tygodniu lub 50 mg raz dziennie, czas trwania leczenia wynosi 2-4 tygodnie (do 6 tygodni z grzybicą stóp).

W przypadku łupieżu pstrego - 300 mg raz w tygodniu przez 2 tygodnie, niektórzy pacjenci wymagają trzeciej dawki 300 mg na tydzień, podczas gdy w niektórych przypadkach wystarczająca jest pojedyncza dawka 300-400 mg; alternatywnym schematem leczenia jest stosowanie 50 mg 1 raz dziennie przez 2-4 tygodnie.

Z grzybicą paznokci - 150 mg raz w tygodniu; leczenie trwa do momentu zmiany zakażonego paznokcia. W celu wielokrotnego wzrostu paznokci na palcach u rąk i nóg wymagane są zwykle odpowiednio 3-6 miesięcy i 6-12 miesięcy..

Z głębokimi grzybicami endemicznymi - 200-400 mg / dzień przez okres do 2 lat. Czas trwania terapii jest ustalany indywidualnie; może trwać 11-24 miesięcy z kokcydioidomikozą, 2-17 miesięcy - z paracoccidioidomycosis, 1-16 miesięcy - z sporotychozy i 3-17 miesięcy - z histoplazmozą.

U dzieci, podobnie jak w przypadku podobnych zakażeń u dorosłych, czas leczenia zależy od efektu klinicznego i mikologicznego. U dzieci lek nie powinien być stosowany w dawce dziennej, która byłaby większa niż u dorosłych. Lek stosuje się codziennie 1 raz dziennie (należy stosować specjalne postacie dawkowania dla dzieci).

Dzieciom z kandydozą przełyku przepisuje się 3 mg / kg / dobę raz na co najmniej 3 tygodnie i w ciągu 2 tygodni po ustąpieniu objawów; z kandydozą błon śluzowych - 3 mg / kg / dzień raz przez co najmniej 3 tygodnie; w leczeniu uogólnionej kandydozy i zakażenia kryptokokowego (w tym zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych) - 6-12 mg / kg / dobę przez 10-12 tygodni (do potwierdzenia laboratoryjnego braku patogenów w płynie mózgowo-rdzeniowym).

Do zapobiegania zakażeniom grzybiczym u dzieci o obniżonej odporności, u których ryzyko rozwoju infekcji wiąże się z neutropenią rozwijającą się w wyniku chemioterapii cytotoksycznej lub radioterapii, 3-12 mg / kg / dzień, w zależności od ciężkości i czasu trwania indukowanej neutropenii.

W przypadku noworodków odstęp między podaniem leku wynosi 72 godziny, w przypadku dzieci w wieku 2-4 tygodni podaje się tę samą dawkę w odstępie 48 godzin.

U dzieci z zaburzeniami czynności nerek dawkę dobową należy zmniejszyć (w takiej samej proporcji jak u dorosłych) zgodnie z ciężkością niewydolności nerek.

U pacjentów w podeszłym wieku bez zaburzeń czynności nerek należy przestrzegać zwykłego schematu dawkowania leku. U pacjentów z niewydolnością nerek (CC poniżej 50 ml / min) schemat dawkowania należy dostosować w następujący sposób.

W przewlekłej niewydolności nerek początkowo podaje się „wstrząs” w dawce 50-400 mg leku; przy KK większej niż 50 ml / min, zalecana jest zwykła dawka dzienna, przy KK 11-50 ml / min - 50% zalecanej dawki lub zwykła dawka 1 raz na 2 dni; pacjenci hemodializowani - 1 dawka po każdej dializie.

efekt farmakologiczny

Środek przeciwgrzybiczy, ma wysoce specyficzne działanie, hamując aktywność enzymów grzybowych zależnych od cytochromu P450. Blokuje konwersję lanosterolu z komórek grzybowych do ergosterolu; zwiększa przepuszczalność błony komórkowej, zakłóca jej wzrost i replikację.

Flukonazol, będąc wysoce selektywnym wobec grzybów cytochromu P450, praktycznie nie hamuje tych enzymów w ludzkim ciele (w porównaniu z itrakonazolem, klotrimazolem, ekonazolem i ketokonazolem, w mniejszym stopniu hamuje zależne od cytochromu P450 procesy oksydacyjne w mikrosomach ludzkiej wątroby). Nie wykazuje aktywności antyiadrogenowej.

Aktywny w grzybicach oportunistycznych, w tym spowodowane przez Candida spp. (w tym uogólnione formy kandydozy na tle immunosupresji), Cryptococcus neoformans i Coccidioides immitis (w tym infekcje wewnątrzczaszkowe), Microsporum spp. i Trichophyton spp; z endemicznymi grzybicami wywołanymi przez Blastomyces dermatidis, Histoplasma capsulatum (w tym immunosupresję).

Skutki uboczne

Z układu pokarmowego: zmniejszenie apetytu, nudności, zaparcia lub biegunka, wzdęcia, bóle brzucha, ból zęba, rzadko zaburzenia czynności wątroby (twardówka żółtaczki, żółtaczka, hiperbilirubinemia, zwiększona aktywność ALT, AST i fosfatazy alkalicznej).

Z układu nerwowego: ból głowy, zawroty głowy, nadmierne zmęczenie, rzadko - skurcze.

Narządy krwiotwórcze: rzadko - leukopenia, trombocytopenia (krwawienie, wybroczyny), neutropenia, agranulocytoza.

Reakcje alergiczne na składniki leku: wysypka na skórze, rzadziej rumień wielopostaciowy wysiękowy (w tym zespół Stevensa-Johnsona), toksyczna nekroliza naskórka (zespół Lyell), reakcje anafilaktoidalne.

Inne: rzadko - zaburzona czynność nerek, łysienie, hipercholesterolemia, hipertriglicerydemia, hipokaliemia.

Objawy: omamy, zachowanie paranoiczne.

Leczenie: objawowe: płukanie żołądka, wymuszona diureza. Hemodializa w ciągu 3 godzin zmniejsza stężenie w osoczu o około 50%.

Specjalne instrukcje

Leczenie lekiem należy kontynuować do momentu pojawienia się remisji klinicznej i hematologicznej. Przedwczesne przerwanie leczenia prowadzi do nawrotu.

Leczenie można rozpocząć przy braku wyników hodowli lub innych badań laboratoryjnych, ale jeśli są one dostępne, zalecana jest odpowiednia korekta leczenia grzybobójczego..

Podczas leczenia konieczne jest monitorowanie liczby krwinek, czynności nerek i wątroby. Jeśli występują zaburzenia czynności nerek i wątroby, należy przerwać przyjmowanie leku.

Hepatotoksyczność jest zwykle odwracalna, objawy znikają po zakończeniu leczenia.

Jeśli wysypka skórna wystąpi u pacjentów z immunosupresją, konieczne jest staranne monitorowanie, aw przypadku postępu reakcji skórnej leczenie należy przerwać (niebezpieczeństwo wystąpienia zespołu Stevensa-Johnsona, zespołu Lyella).

Konieczne jest kontrolowanie wskaźnika protrombiny przy równoczesnym stosowaniu serii kumaryn z antykoagulantami.

Zaleca się monitorowanie stężenia cyklosporyny we krwi u pacjentów leczonych lekiem, ponieważ u pacjentów z przeszczepioną nerką przyjmowanie flukonazolu w dawce 200 mg / dobę prowadzi do powolnego wzrostu stężenia cyklosporyny w osoczu.

Ciąża i laktacja

Leku nie należy stosować u kobiet w ciąży, z wyjątkiem ciężkich lub zagrażających życiu form zakażeń grzybiczych, jeżeli spodziewany korzystny wpływ na matkę przewyższa możliwe ryzyko dla płodu.

Flukonazol znajduje się w mleku matki w takim samym stężeniu jak w osoczu, dlatego nie zaleca się go kobietom karmiącym piersią.

Interakcja

Zwiększa skuteczność antykoagulantów kumarynowych (wydłużenie czasu protrombinowego; warfaryna średnio o 12%), stężenie zydowudyny (wzrost skutków ubocznych zydowudyny), cyklosporyny, ryfabutyny (przy równoczesnym stosowaniu opisano przypadki zapalenia błony naczyniowej oka) i niezbędna jest kontrola fenytoiny w połączeniu klinicznie istotnym stężenie fenytoiny w osoczu).

Wydłuża T1 / 2 teofiliny i zwiększa ryzyko zatrucia (konieczna jest modyfikacja dawki).

Podczas przyjmowania pochodnych sulfonylomocznika (chlorpropamid, glibenklamid, glipizyd i tolbutamid) należy okresowo monitorować stężenie glukozy we krwi i, w razie konieczności, dostosowywać dawkę leków hipoglikemicznych (ponieważ flukonazol wydłuża T1 / 2).

Hydrochlorotiazyd zwiększa stężenie flukonazolu w osoczu o 40%, ryfampicyna zmniejsza T1 / 2 o 20%, a AUC o 25%.

Terfenadyna i cyzapryd zwiększają ryzyko arytmii, w tym napadowych częstoskurczu komorowego (torsades de pointes).