Zwapnienia stawów i tkanek miękkich

Leczenie w naszej klinice:

• Darmowa konsultacja z lekarzem
• Szybka eliminacja bólu;
• Nasz cel: pełne przywrócenie i poprawa upośledzonych funkcji;
• Widoczne ulepszenia po 1-2 sesjach; Bezpieczne metody niechirurgiczne.

Proces osadzania soli wapnia w tkankach miękkich jest patologiczny. Z długim przebiegiem jest uważane za nieodwracalne. Może wpływać na wszystkie, bez wyjątku, tkanki miękkie, w których komórkach występują procesy zwyrodnieniowe i zanikowe..

Zwapnienie ścięgna jest często reakcją kompensacyjną po urazie na tle całkowitego dystroficznego uszkodzenia naczyń krwionośnych. Jeśli po urazowym uszkodzeniu ciało nie ma wystarczających zasobów, aby w pełni przywrócić normalną strukturę tkanki, to w celu przywrócenia integralności rozpoczyna się proces powstawania blizn kolagenowych składających się z tkanki łącznej lub osadza się sole wapnia.

Lokalne zwapnienie ścięgien i mięśni można wykryć za pomocą zdjęcia rentgenowskiego, które pokazuje ogniska patogennej tkanki wapiennej. Po zwapnieniu więzadeł i ścięgien na początkowym etapie pacjent nie odczuwa absolutnie żadnych objawów klinicznych. Wynika to z faktu, że proces przebiega na tle innych patologii, a ich objawy zawsze wychodzą na pierwszy plan. Następnie, w miarę rozwoju ogniska zwapnienia, kalcyna jest kapsułkowana lub rozszerzana. W całym procesie można zaobserwować nawet całkowite lub częściowe upośledzenie funkcji motorycznych..

Z czasem mogą tworzyć się petrifikaci - jest to zwapnienie ognisk wewnątrz, które tworzy ukrytą wnękę. Może być wypełniony płynem, krwią, ropą i prowadzić do ciągłego przewlekłego procesu zapalnego w ludzkim ciele, co znacznie zmniejsza stopień zdolności do pracy układu odpornościowego.

Zwapnienie rozpoczyna się od procesu zwyrodnieniowego w komórkach ścięgien, więzadeł lub mięśni. Mogą być wywoływane przez urazy, dystrofię, upośledzoną krew i płyn limfatyczny, skutki zakaźne, czynniki metaboliczne. W tych lokalnych ogniskach zmienia się równowaga kwasowo-zasadowa. Istnieje potrzeba jego odzyskania poprzez przyciągnięcie dodatkowych soli wapnia. Im wyższa reakcja kwasowa, która towarzyszy rozpadowi tkanek, tym wyższe stężenie wapnia w przestrzeni międzykomórkowej. dlatego pierwotne osadzanie się wapna następuje w celu normalizacji równowagi kwasowo-zasadowej.

Przy normalizacji procesu mikrokrążenia krwi i płynu limfatycznego zwapnienia z tkanek miękkich są skutecznie wypłukiwane w ciągu 10 do 15 dni po ustąpieniu procesu zapalnego. jeśli przepływ krwi nie zostanie przywrócony, wówczas zwapnienie wzmacnia je i kapsułkuje.

Wyeliminuj zwapnienie więzadeł i ścięgien tylko za pomocą terapii manualnej. Stosowane są również chirurgiczne metody usuwania ognisk osadzania się soli wapnia. ale nie dają pozytywnego wyniku, ponieważ po usunięciu kalcyny zachowuje się patologiczną wnękę, którą można ponownie wypełnić solami wapiennymi.

Zwapnienie więzadeł kręgosłupa

Proces zwapnienia więzadeł, zapewniający stabilność pozycji ciał kręgowych, często rozpoczyna się na tle długotrwałej zwyrodnieniowej choroby zwyrodnieniowej. Wszystko w kręgosłupie zależy od trzech rodzajów więzadeł: przedniego podłużnego, tylnego podłużnego i wielu krótkich żółtych, łączących sąsiednie ciała kręgowe.

Wszystkie mają wysoki stopień elastyczności. Klęska każdego gatunku ma wiele charakterystycznych cech:

1. przednie podłużne więzadło kręgosłupa często cierpi na osteoporozę, złą postawę, spondylarthrosis i zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, zwapnienie objawia się ograniczeniem ruchomości i pojawieniem się chrupnięcia podczas ruchu);
2. tylne więzadło podłużne kręgosłupa w większym stopniu cierpi z powodu związanych z wiekiem procesów zwyrodnieniowych, a jego zwapnienie może prowadzić do zmniejszenia wzrostu człowieka, niezdolności do utrzymania wyprostowanych pleców przez długi czas;
3. żółte krótkie więzadła kręgosłupa ulegają zwapnieniu najczęściej lokalnie - na tle wysunięcia krążków międzykręgowych (im bardziej tracą wysokość fizjologiczną, tym silniejsze więzadło między nimi zwapnia).

Wraz z zwapnieniem więzadeł kręgosłupa u pacjentów rozwija się odpowiedni obraz kliniczny:

• ból podczas wykonywania zakrętów do przodu, do tyłu, w różnych kierunkach;
• zwiększone zmęczenie mięśni pleców, szyi i kołnierza;
• naruszenie amplitudy ruchliwości w odcinku szyjnym i lędźwiowym kręgosłupa;
• pojawienie się chrupnięcia, kliknięć i pisków podczas wykonywania ruchów;
• zmniejszona wytrzymałość fizyczna.

Podczas badania rentgenowskiego lub MRI na obrazach widoczne są ogniska charakterystycznego zwapnienia z pogrubieniem i zwiększoną gęstością tkanek. Leczenie odbywa się wyłącznie metodami zachowawczymi. Operacja jest całkowicie nieskuteczna.

Typowe przyczyny zwapnienia więzadeł kręgosłupa to:

• osteochondroza i jej powikłania, takie jak wypukłości i przepukliny krążków;
• spondylarthrosis i deformujące spondylosis;
• Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa);
• skolioza i inne rodzaje skrzywienia kręgosłupa;
• osteoporoza i zniszczenie krążków międzykręgowych;
• urazy pleców, w tym złamanie kompresyjne.

Negatywny wpływ dziedziczności nie jest wykluczony - często rozwój zwapnienia kręgosłupa obserwuje się jednocześnie w starszym i średnim pokoleniu jednej rodziny.

Zwapnienie więzadeł stawu kolanowego i barkowego

Stawy kolan i ramion należą do najbardziej obciążonych i ruchomych. Te stawy kostne mają pewną amplitudę ruchliwości i mogą wytrzymać znaczny wysiłek fizyczny.

Stabilność stawu kolanowego zapewniają dwa duże więzadła krzyżowe (przednie i tylne). Więzadła boczne, wewnętrzne i boczne zapewniają stabilność pozycji rzepki i łąkotki przyśrodkowej. Zwapnienie więzadeł stawu rozpoczyna się po urazie lub zapaleniu. W procesie niszczenia komórek istnieje potrzeba przywrócenia integralności struktury. Aby rozwiązać ten problem, włókna kolagenu tkanki łącznej i sole wapnia są wciągane do ogniska uszkodzenia..

W większości przypadków zwapnienie więzadeł stawu kolanowego prowadzi do ich znacznego pogrubienia i pogorszenia ruchomości. Konieczna jest kompleksowa rehabilitacja, aby przywrócić utracone funkcje. Najważniejszym zadaniem ortopedy w podobnej sytuacji jest przywrócenie normalnego procesu mikrokrążenia krwi i płynu limfatycznego w uszkodzeniu. Jeśli można to zrobić, to bardzo szybko ogniska osadzania się wapnia są czyszczone i wypełniane normalnym składem komórkowym, identycznym z fizjologiczną strukturą więzadeł i ścięgien.

Więzadła stawu barkowego są podzielone na dwie grupy. Pierwszy obejmuje więzadło obojczykowo-ramienne (obojczykowo-obojczykowe, obojczykowo-obojczykowe, obojczykowo-obojczykowe), zapewnia niezawodne przymocowanie głowy kości ramiennej do regionu obojczykowo-łopatkowego. Druga grupa to bezpośrednie więzadła ramienne zlokalizowane wokół głowy kości ramiennej i zapewniające stabilność stawu podczas ruchów obrotowych kończyny górnej. Są to górne, środkowe i dolne więzadła ramienne.

Zwapnienie więzadeł stawu barkowego może być wywołane przez następujące czynniki chorobotwórcze:

• nawykowe zwichnięcie barku i deformacja wargi stawowej;
• skręcenie i zerwanie więzadeł i ścięgien;
• zapalenie okołotworowo-łopatkowe;
• deformująca choroba zwyrodnieniowa stawu barkowego;
• zapalenie splotu ramiennego i inne rodzaje zaburzeń unerwienia;
• zapalenie ścięgien, zapalenie kaletki i inne rodzaje zapalenia tkanek miękkich.

Zwiększona aktywność fizyczna, niewłaściwie zorganizowane miejsce do nocnego snu, które powoduje naruszenie dopływu krwi do tkanek stawu barkowego, negatywnie wpływa na.

Do leczenia stosuje się osteopatię i masaż. Maksymalny efekt dają ćwiczenia terapeutyczne i kinezyterapia w połączeniu z efektem laserowym na dotknięte tkanki więzadeł i ścięgien.

Zwapnienie ścięgna Achillesa kości piętowej

Miejscowe zwapnienie ścięgna kości piętowej może być przyczyną późniejszego rozwoju ostrogi i zapalenia powięzi podeszwy. Te dwie choroby są ze sobą powiązane. Prowadzą do tego, że pacjent podczas chodu odczuwa silny ból pięty i okolicy wewnętrznego łuku stopy. W niektórych przypadkach może być wymagana operacja w celu przywrócenia mobilności..

Zwapnienie ścięgna Achillesa rozpoczyna się od małego obszaru urazowego uszkodzenia. Zwykle przyczyną może być niezręczny obrót stopy podczas wchodzenia na kamień lub inną małą przeszkodę. W niektórych przypadkach pacjent może nawet nie zauważyć żadnych konsekwencji tak drobnych obrażeń. Jednak w grubości włókien ścięgien zawsze wywołuje to pojawienie się pęknięć mikroskopowych. Powstają małe wnęki wypełnione krwią włośniczkową. W przypadku resorpcji krwi rozpoczyna się proces autosomalnego zapalenia aseptycznej etiologii. Podczas stanu zapalnego może powstać blizna lub kamień w miejscu uszkodzenia włókien ścięgien..

W przypadku zwapnienia ścięgien Achillesa występuje szereg objawów klinicznych:

• chrupanie i skrzypienie podczas chodzenia;
• pogrubienie ścięgna, które można wyczuć;
• ograniczenie ruchomości stóp w procesie zgięcia i wyprostu nogi w stawie skokowym;
• pojawienie się bólu podczas długiego spaceru;
• ból podczas biegania;
• zaczerwienienie skóry w okolicy nad piętą podczas stanu zapalnego.

Do diagnostyki różnicowej wymagane jest zdjęcie rentgenowskie ścięgna Achillesa, kości piętowej i kości skokowej. Jeśli w ścięgnie znajdują się złogi wapna, będzie to wyraźnie widoczne na zdjęciu radiograficznym. Najczęściej taką patologię wykrywa się podczas skanowania MRI.

Bez terminowego, pełnoprawnego leczenia mogą powstawać przykurcze, dochodzi do degradacji tkanki ścięgien, co prowadzi do upośledzonej ruchliwości stawu skokowego.

Leczenie zwapnienia więzadeł i ścięgien

W przypadku zwapnienia ścięgna leczenie rozpoczyna się od wyeliminowania czynnika chorobotwórczego. Tak więc, jeśli odkładanie soli wapnia jest wywoływane aseptyczną martwicą tkanek w obszarze głów kości, ważne jest przeprowadzenie kompleksowego leczenia choroby, która spowodowała pojawienie się niedokrwienia. Następnie lekarz przepisze indywidualny kurs regeneracyjny, który pozwala usunąć sole wapnia z tkanek miękkich i rozpocząć proces naturalnej regeneracji komórek identycznych ze ścięgnem i tkanką więzadłową.

Terapia manualna jest najbardziej skuteczna w leczeniu zwapnienia więzadeł. W naszej klinice terapii manualnej stosowane są następujące metody ekspozycji:

1. osteopatia i masaż w celu usprawnienia procesów mikrokrążenia krwi i płynu limfatycznego - rozpoczyna to proces usuwania soli wapnia z miejsca zwapnienia;
2. refleksologia jest wykorzystywana jako punktowy wpływ na rozpoczęcie procesu regeneracji tkanek z powodu wewnętrznych ukrytych rezerw ludzkiego ciała;
3. fizjoterapia zapewnia szybkie usuwanie soli wapnia z więzadeł, ścięgien i mięśni;
4. kinezyterapia przywraca amplitudę ruchliwości w stawach i kręgosłupie;
5. przyczepność przyczepność kręgosłupa może zwiększyć przepływ krwi w więzadłach podłużnych i żółtych, poprawić ich elastyczność i zdolność do rozciągania;
6. ekspozycja laserowa i inne metody fizjoterapii są stosowane w celu przyspieszenia procesu gojenia.

Jeśli potrzebujesz leczenia zwapnienia więzadeł, ścięgien i mięśni, możesz zapisać się na wstępną bezpłatną konsultację z ortopedą, kręgowcem lub osteopatą w naszej klinice terapii manualnej. Podczas pierwszej konsultacji lekarz przeprowadzi pełne badanie, zapozna się z dokumentacją medyczną, poda indywidualne zalecenia dotyczące kompleksowego leczenia.

Zapamiętaj! Samoleczenie może być niebezpieczne! Pójść do doktora

Zwapnienie tkanki miękkiej w leczeniu stawu biodrowego

Zwapnienie to (synonim: petryfikacja, zwapnienie) osadzanie się kamieni wapiennych w tkankach głęboko wyczerpanych lub martwych. Zjawisko to rozwija się z różnych przyczyn: infekcji, urazów, zaburzeń metabolicznych i tak dalej..

Mechanizm rozwoju

Ten proces jest lokalny, to znaczy wpływa na określony obszar. Głównym powodem zwapnienia są zmiany tkanek, które powodują zwiększone wchłanianie wapnia (wapna) z płynu tkankowego i krwi. Głównym czynnikiem w rozwoju tego procesu jest alkalizacja pożywki, a także wzrost aktywności enzymów uwalnianych z martwych tkanek. Przy dystroficznym typie zwapnienia dochodzi do tworzenia się skamieniałości w tkankach (nagromadzenie wapna o różnych rozmiarach i gęstości kamienia).

Płatności występują w:

• przewlekłe ogniska zapalne;
• gruźlicze ogniska martwicze;
• miejsca śmierci komórki;
• gummah;
• zawały serca.

W przypadku płatków na opłucnej „opancerzone płuca” są napompowane, na osierdzie - „serce pancerne”.

Klasyfikacja

1. Zgodnie z etiologią:

• traumatyczny;
• nikczemny;
• zapalny.

2. Według lokalizacji:

• zwapnienie mózgu;
• skamienienie stawów, wiązadeł;
• zwapnienie naczyń krwionośnych i tak dalej.

3. Zgodnie z lokalizacją petrificates w określonym układzie (części) ciała:

• zwapnienia w tkankach / narządach układu sercowego i naczyniach krwionośnych (krążeniowych i limfatycznych);
• petrificates w narządach / tkankach układu nerwowego;
• narządy oddechowe;
• układ mięśniowo-szkieletowy;
• układ moczowo-płciowy;
• Przewód pokarmowy i gruczoły;
• układ krwiotwórczy i narządy wewnątrz wydzielnicze;
• inne zwapnienia.

4. Zgodnie ze zdjęciem rentgenowskim:

• w postaci masywnych formacji regionalnych, które częściej zajmują część narządu (zwapnienie osierdzia lub opłucnej) lub (rzadziej) liczne petrificaty (z kostnieniem postępującego zapalenia mięśni);
• pojedyncze ogniska, które mogą być wielokrotne lub pojedyncze, duże lub małe (zwapnione ogniska gruźlicy płuc, zwapnione węzły chłonne itp.);
• petrificates w postaci kamieni (trzustkowy, żółciowy, ślinowy itp.)

Warto zauważyć, że zarówno zwapnienia regionalne, jak i ogniskowe mogą być narządowe (to znaczy zlokalizowane w jednym narządzie) lub ogólnoustrojowe (to znaczy być obecne w całym systemie).

5. Ponadto zwapnienie może być:

• fizjologiczny, to znaczy rozwijający się z powodu starzenia (inwolucji);
• patologiczny, rozwijający się w miejscach różnych nowotworów.

Przyczyny

Dystroficzne zwapnienie rozwija się w wyniku:

Zwapnienie przysadki

Zwapnienia to (jak wspomniano powyżej) powstawanie nagromadzeń nierozpuszczonych zwapnień w różnych narządach lub tkankach, w których takie sole nie powinny być zawarte normalnie.

Przyczyną zwapnienia szyszynki mogą być wrodzone patologie, różne infekcje i zaburzenia metaboliczne. Fizjologiczne zwapnienie szyszynki występuje najczęściej (40%) u pacjentów w wieku poniżej 20 lat. W tym przypadku w narządzie powstają zwarte nowotwory o średnicy do 1 cm.

W przypadku znacznych zwapnień warto je szczegółowo zbadać, ponieważ mogą one stać się podstawą nowotworów złośliwych. Dystroficzne (patologiczne) zwapnienie w szyszynce występuje z powodu urazów, chemioterapii, niedokrwienia itp. I charakteryzuje się odkładaniem cholesterolu i wapna w nowotworach.

Zwapnieniu szyszynki towarzyszy dysfunkcja tej ostatniej, która może wywołać rozwój raka, stwardnienia rozsianego i schizofrenii, z powodu blokady syntezy melatoniny. Wypełnienie szyszynki (zwapnienie) kalcynami zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia wyczerpania nerwowego, lęku, depresji i patologii żołądkowo-jelitowych.

Wapnienie więzadła

Zwapnienie więzadeł jest dość powszechnym zjawiskiem związanym ze związanymi z wiekiem zmianami w ciele, urazami i stanami zapalnymi. Zwapnienie więzadła często przebiega bezobjawowo i jest wykrywane przypadkowo w badaniach radiologicznych..

Podobnym procesom mimowolnym w chrząstce i wiązadłach podczas zwapnienia stawów towarzyszy utrata właściwości amortyzujących, plastyczności i elastyczności stawów.

Najczęściej zwapnienie ścięgien rozwija się w kręgosłupie (spondyloza deformująca kręgosłup szyjny / lędźwiowy) z powodu łez w obszarze przyczepienia włóknistego pierścienia i podłużnego więzadła kręgowego do krawędzi kręgu, w wyniku czego dysk międzykręgowy zostaje przemieszczony, rozrywając więzadło z kręgów. W tym miejscu rozwija się zwapnienie / kostnienie..

Ponadto podobne procesy często występują w stawach kostnych kręgosłupa (9-10 żeber), stawach biodrowych i paliczkowych (węzły Eberden i Bouchard), co jest lokalną demonstracją starzenia się organizmu.

Ostrogi

Zwapnienie ścięgien w punktach ich przyczepienia do kości, które mają wygląd kolców i szczytów, nazywa się ostrogami. Podobne formacje powstają w kościach miednicy, łokciowej, potylicznej, kości piętowej.

Przyczyną zwapnienia w tym przypadku są procesy zapalne, aktywność fizyczna i zmiany związane z wiekiem. Ostroga piętowa jest najczęściej diagnozowana (w miejscu przyczepienia ścięgna Achillesa).

Tworzeniu się ostrogi często towarzyszy ból i ograniczenie ruchu, radiogramy stopy ukazujące deformacje stopy, zastępujące tkanki miękkie tłuszczem i przekształcające ścięgna w tkankę kostną.

Zwapnienie zastawki

• Zwapnienie zastawki aortalnej. Przyczyną tej choroby jest reumatyczne zapalenie zastawek, prowadzące do zmian zwyrodnieniowych w tkankach. Klapy zaworów są zdeformowane i lutowane razem. Jednocześnie występuje na nich zwapnienie, które nakładają się na usta aorty. W niektórych przypadkach proces rozciąga się na przegrodę międzykomorową, guz zastawki mitralnej i ścianę komory (po lewej). W rezultacie rozwija się niewydolność aorty..

Zwapnienie naczyń

• Zwapnienie aorty. Rozwija się u pacjentów w wieku powyżej 60 lat. Klinika choroby zależy od poziomu uszkodzenia naczynia.
• Zwapnienie naczyń mózgowych. Zwapnienie jest w tym przypadku synonimem miażdżycy. Z powodu gromadzenia się lipidów na ścianach dochodzi do niewydolności krążenia mózgu, obarczonej rozwojem udarów mózgu, demencji itp..
• Zwapnienie tętnic wieńcowych. W tym przypadku cholesterol i tłuszcze osadzają się na ściankach tych naczyń, to znaczy tworzą się blaszki miażdżycowe, co prowadzi do utraty elastyczności i zmiany kształtu naczynia, w wyniku czego zaburzony jest dopływ krwi do mięśnia sercowego, aw przypadku całkowitego zachodzenia światła, martwica tkanek.

Zwapnienie mózgu

Zwapnienie może wpływać na różne struktury mózgu:

• kora większych półkul;
• naczynia mózgowe;
• twarda skorupa.

Takie zmiany rozwijają się z różnych przyczyn, z których głównymi są:

• Wcześniejsze lub istniejące infekcje (gruźlica, pęcherzyca, HIV).
• Zakażenia wewnątrzmaciczne (wrodzone) (LATARKA).
• Kontuzje.
• Miażdżyca.
• Zapalenie.
• Guzy.
• Zaburzenia metaboliczne, hormonalne.

Klinika

Objawy zwapnienia zależą od lokalizacji i rozpowszechnienia procesu..

Tak więc zwapnienie szyszynki przebiega bezobjawowo, a odkładanie się wapna w innych strukturach mózgu charakteryzuje się wyraźnymi objawami neurologicznymi, a uszkodzenie naczyń mózgowych prowadzi do udarów i innych niebezpiecznych konsekwencji.

Zwapnienie: leczenie

Leczenie zwapnienia zależy od lokalizacji i częstości procesu, a także nasilenia objawów i wieku pacjenta.

• Aby znormalizować metabolizm wapnia, zaleca się przywrócenie równowagi wapnia i magnezu we krwi. Magnez kontroluje spożycie wapnia i rozpuszcza zwapnienia, a także pomaga usunąć nadmiar pierwiastków śladowych i jego właściwe wchłanianie. Dlatego pacjentowi oprócz leków moczopędnych zaleca się przyjmowanie preparatów magnezowych.
• Zgodność z dietą. Pacjent powinien unikać pokarmów wzbogaconych w wapń (warzywa, mleko itp.) I witaminę D..
• W przypadku masywnych ognisk zwapnienia (w szczególności na skórze i tkance podskórnej) zaleca się ich leczenie chirurgiczne.

Zapobieganie

Środki zapobiegawcze sprowadzają się do identyfikacji (diagnozy), odpowiedniego i terminowego leczenia infekcji, guzów i urazów, korekcji zaburzeń metabolicznych i hormonalnych; odpowiednie odżywianie; regularne oddawanie krwi w celu ustalenia ilości wapnia, a wraz z jego nadmiarem - w celu wyjaśnienia przyczyn tego stanu i wyznaczenia odpowiedniego leczenia.

Co to jest zapalenie kaletki barkowej i jak ją leczyć

Do leczenia stawów nasi czytelnicy z powodzeniem zastosowali Artrade. Widząc popularność tego produktu, postanowiliśmy zwrócić na to uwagę.
Przeczytaj więcej tutaj...

Wcześniej czy później wszyscy odczuwają ból stawów, niezdolność do podniesienia ręki i inne objawy. Rozłożył rękę, przepracowany... Nazywamy to inaczej. Ale w rzeczywistości jest to zapalenie kaletki stawu barkowego. Co to jest?

Koncepcja kaletki

Zapalenie worka stawowego w medycynie nazywa się zapaleniem kaletki maziowej. Sam worek maziowy jest szczeliną wypełnioną płynem maziowym. Główną funkcją jest zapewnienie wypukłej części kości ślizgającej się w tkankach miękkich i zmniejszenie tarcia.

W przypadku zapalenia kaletki może wystąpić wzrost objętości mazi stawowej stawu barkowego i wzrost jego nacisku na pobliskie tkanki. Nagły ból pojawia się natychmiast, ruchliwość stawów gwałtownie spada.

Główne objawy kliniczne zapalenie stawu barkowego jest obrzęk tkanek okołostawowych lokalny wzrost temperatury skóry, miejscowe tkliwość worka, przekrwienie skóry.

Jeśli występują objawy zapalenia kaletki stawu, nie należy odkładać wizyty u lekarza. Chociaż choroba ta nie powoduje znacznej szkody dla zdrowia ludzkiego i na początkowym etapie można ją leczyć niezależnie, jeśli zapalenie objawia się wystarczająco często, zapalenie kaletki zmienia się w postać przewlekłą, której leczenie nie jest łatwym zadaniem.

Przyczyny choroby

Najczęściej zapalenie kaletki dotyka mężczyzn w wieku poniżej 35 lat, chociaż grupa ryzyka jest szersza. Obejmuje

• Osoby, których zawody są związane ze zwiększonym obciążeniu stawów - sportowców, przeprowadzki;
• Pacjenci z obniżoną odpornością - kortykosteroidy leczone cukrzycą typu I lub typu II, przewlekli alkoholicy;
• Pacjenci z chorobami reumatycznymi.

Zapalenie kaletki może wywołać urazy stawu barkowego - siniaki, skręcenia, a także infekcje, złogi soli w worku maziowym. Ponadto rozwój patologii może wystąpić bez wyraźnego powodu..

Objawy i objawy

Głównymi objawami zapalenia kaletki w torebce stawowej stawu barkowego są bolesność z przodu i boku barku, niemożność rzucenia ręką za głowę. Ból wzrasta w nocy..

Przy ostrym rozwoju zapalenia kaletki ból zaczyna się nagle, jest wystarczająco silny, nasila się wraz z ruchem. Po zapewnieniu odpoczynku dotknięty staw ramienny może przejść bez żadnego leczenia..

Po dwóch lub trzech stanach zapalnych zapalenie kaletki może stać się przewlekłe. W tym przypadku ból jest znacznie mniejszy, ma bolesny charakter, pod skórą czuje się jak kamienny guzek, powłoki skóry bez widocznych zmian i normalnej temperatury. Przewlekłe zapalenie kaletki może przeszkadzać przez wystarczająco długi czas, zwłaszcza, że ​​rzadko udają się do lekarza, uspokajając się po prostu przeciążając ramię.

Diagnostyka

Tylko specjalista może zdiagnozować zapalenie kaletki stawu barkowego na podstawie ogólnej historii choroby, wszystkich objawów i, jeśli to konieczne, na dodatkowych badaniach.

Uwaga: z reguły zaleca się dodatkowe badania z zapaleniem kaletki, aby wykluczyć inne przyczyny bólu.

Zazwyczaj w celu wyjaśnienia obrazu choroby zaleca się następującą diagnostykę:

1. Badanie krwi. Jego dane wykluczą choroby reumatologiczne i metaboliczne.
2. Mikroskopia zawartości torebki stawowej w stanie zapalnym (badanie punktowe) - w celu ustalenia infekcji i wykluczenia dny moczanowej.
3. Rentgen lub MRI stawu barkowego - w celu ustalenia obecności osteofitów.

Uzyskane wyniki pozwalają nam rzetelnie zdiagnozować zapalenie kaletki i przepisać odpowiednie leczenie..

Leczenie zapalenia kaletki ramię

W przypadkach ostrego zapalenia kaletki barkowej główną zasadą leczenia jest odpoczynek. Lekarz może przepisać niesteroidowe leki przeciwzapalne, środki znieczulające są przepisywane tylko w przypadkach bardzo silnego bólu. Resztę stawu zapewnia się poprzez zastosowanie bandaża lub bandaża mocującego.

Możesz również leczyć za pomocą fizjoterapii:

• Elektroforeza z użyciem nowokainy lub lidokainy;
• USG, fonoforeza w połączeniu z maściami przeciwzapalnymi;
• Kąpiele parafinowe;
• Lokalne płyny z naftalonem lub bromkiem jodu.

Pomaga masować dotknięty obszar za pomocą okładu z lodu. Aby przeprowadzić taki masaż, należy chronić skórę chusteczką. W niektórych przypadkach pomocne są gorące kompresy.

Ważny! Decyzja, która jest bardziej odpowiednia - tylko lekarz powinien wziąć zimno lub ciepło!

W przypadkach, w których zapalenie kaletki jest wywoływane przez chorobę zakaźną, zaleca się stosowanie antybiotyków.

Trwały wynik można uzyskać jedynie poprzez kompleksowe leczenie, które obejmuje:

• Terapia lekowa;
• Fizjoterapia
• Terapeutyczne ćwiczenia gimnastyczne;
• Terapia manualna;
• Akupunktura na ramię.

W okresie rekonwalescencji ważne jest, aby chronić staw przed nadmiernym obciążeniem, często eksperci zalecają noszenie specjalnych urządzeń ortopedycznych, aby wykluczyć traumatyczne ruchy.

Przewlekłe zapalenie kaletki stawu barkowego jest znacznie trudniejsze do wyleczenia. Często w zaniedbanej formie wymaga interwencji chirurgicznej, szczególnie z groźbą przejścia do postaci ropnej. Podczas operacji nadmiar płynu jest usuwany z worka maziowego, worek jest płukany roztworami antyseptycznymi. Zwykle wymagane jest 5-6 podobnych procedur. Jeśli nie doprowadzą do pożądanego rezultatu, lekarz może zdecydować o całkowitym lub częściowym usunięciu jamy maziowej.

Środki ludowe

W połączeniu z tradycyjnym leczeniem można również zastosować alternatywne przepisy leczenia zapalenia kaletki stawu barkowego. Liść kapusty okłady są dobrze znany środek w walce z zapaleniem. Przed nałożeniem arkusza na dotknięty obszar należy usunąć grube żyły i delikatnie ubić młotkiem.

Wspólne leczenie Więcej >>

Pomaga dobrze mieszanka octu jabłkowego z miodem - 1 łyżka octu i 1 łyżka miodu w 1 szklance wody. W ciągu dnia musisz wypić całą szklankę.

Możesz wcierać mieszaninę masła z propolisem w stan zapalny - 10 g oleju 1,5 g propolisu na 10 g. Pomoże to szybciej złagodzić stany zapalne i zmniejszyć ból..

Uwaga! W przypadku pogorszenia stosowania alternatywnych przepisów należy natychmiast przerwać procedurę i poinformować o tym lekarza!

Zapobieganie

Chociaż zapalenie kaletki nie dotyczy chorób, które mogą znacząco wpłynąć na życie pacjenta, nie warto jednak leczyć go frywolnie. Przede wszystkim dlatego, że ruchomość stawów jest gwarancją aktywnego życia. Dlatego lepiej się martwić z wyprzedzeniem i zapobiec przejściu stanu zapalnego w przewlekłą, a zwłaszcza w ropną postać. Aby to zrobić, wystarczy przestrzegać prostych zasad:

1. Nie przeciążaj stawów barkowych.
2. Pamiętaj, aby leczyć wszelkie uszkodzenia skóry środkiem antyseptycznym.
3. Terminowe leczenie chorób zakaźnych.

Co to jest zapalenie krętarza: objawy i leczenie stawu biodrowego, przyczyny zapalenia ścięgien krętarza

• Łagodzi ból i obrzęk stawów z zapaleniem stawów i zwyrodnieniem stawów
• Przywraca stawy i tkanki, skuteczne w osteochondrozie

Zapalenie krętarza jest procesem zapalnym stawu biodrowego, na który wpływa krętarz (górny punkt uda, prawie wszystkie mięśnie biodrowe i ścięgna są w nim połączone i zamocowane).

Często zapalenie trzustki stawu biodrowego jest mylone ze zwyrodnieniem stawów stawu biodrowego (artroza stawu biodrowego), ponieważ objawy tych dwóch patologii są bardzo podobne. Jednak po bardziej szczegółowym badaniu początkowa diagnoza choroby zwyrodnieniowej stawów zostaje zmieniona na zapalenie krętarza, odpowiednio dostosowując leczenie za pomocą leków lub środków ludowych.

Cechy choroby

Zapalenie kręgu biodrowego obejmuje następujące elementy stawu biodrowego:

• Krętarz lub duży krętarz, górny punkt połączenia tkanek mięśniowych i stawowych;
• Kobiece ścięgna i tkanka miękka przylegające do krętarza.

Zapalenie ścięgien kości udowej ma charakter zakaźny lub niezakaźny. Częściej dotyczy to jednego, rzadziej dwóch stawów biodrowych.

Krętarz to miejsce, w którym liczne ścięgna i mięśnie pośladków i ud są przymocowane do podstawy kości udowej. Nad tym elementem pod skórą znajduje się mała torebka maziowa, zapewniająca gładką i nieurazową ruchomość stawów - torebka.

Bardzo często zapalenie krętarza chwyta kaletkę, zapalenie tej części stawu biodrowego w medycynie nazywa się zapaleniem kaletki biodrowej. Ponieważ czasami stosuje się inną nazwę zapalenia krętarza - zapalenie kaletki krętarzowej.

Ważna informacja: ta patologia rozwija się głównie u kobiet w wieku dojrzałym.

Medycyna wyjaśnia to anatomicznymi cechami struktury więzadeł i ścięgien - u mężczyzn są gęstsze i silniejsze, dlatego są znacznie rzadziej ranne.

Klasyfikacja zapalenia krętarza według przyczyn

Przyczyną procesu zapalnego u kobiet są najczęściej związane z wiekiem zmiany związane z skokami hormonalnymi (menopauza). Przy braku hormonów estrogenowych zmniejsza się elastyczność więzadeł, zmniejsza się ich napięcie, rozwija się osteoporoza.

Do leczenia stawów nasi czytelnicy z powodzeniem zastosowali Artrade. Widząc popularność tego produktu, postanowiliśmy zwrócić na to uwagę.
Przeczytaj więcej tutaj...

Czasami zapalenie kręgosłupa jest diagnozowane u młodych pacjentów - w tym przypadku przyczyną jest długotrwałe narażenie na czynniki prowokujące. W zależności od tych czynników, które spowodowały jego rozwój, opracowuje się klasyfikację choroby:

1. Aseptyczne lub niezakaźne zapalenie krętarza, którego przyczyny powstają przy ciągłym przekrwieniu stawu. Najczęstszy rodzaj choroby.
2. Grzbietowe lub zakaźne zapalenie krętka - przyczyną w tym przypadku jest wprowadzenie bakterii do tkanek miękkich stawu. Infekcję można wprowadzić krwią z ognisk innej przewlekłej lub ostrej choroby w ciele. Dwie patologie powinny być leczone jednocześnie.
3. Gruźliczy. Bardzo rzadki rodzaj choroby występujący głównie u dzieci. Przyczyną jest prątek gruźlicy, który dotyczy nie tylko dużego krętarza uda, ale także reszty. Zapalenie kości i szpiku rozwija się.

Kompleksowe i długotrwałe leczenie zapalenia krętarza stawu biodrowego w połączeniu z zapaleniem kości i szpiku.

Główne objawy choroby

Objawy zapalenia krętarza są typowe dla każdej choroby stawów, główną z nich jest ból. Pacjenci skarżą się na lekarza na zwiększony ból w górnej części uda podczas aktywności fizycznej i stresu, w spoczynku są nieobecni. Podczas naciskania obszaru krętarza zauważany jest również ból.

Inne objawy choroby:

1. Obrzęk stawów.
2. Czasami wzrost temperatury ciała.
3. Zaczerwienienie skóry.

Objawy te najczęściej mówią lekarzowi, że rozwija się septyczna lub gruźliczna postać choroby..

Ważne: ruchliwość stawu, w tym pasywna, nie ogranicza się do zapalenia krętarza i jest to główna różnica w stosunku do artrozy stawu biodrowego.

Podczas badania pacjenta lekarz łatwo go identyfikuje, dokonuje prawidłowej diagnozy i wybiera odpowiednią terapię.

Diagnoza choroby

Nie ma konkretnych metod diagnostycznych dla tej choroby, uwzględnia się objawy kliniczne, na podstawie których lekarz potwierdza lub odrzuca rzekomą diagnozę.

Dodatkowe badania i badanie pacjenta są przeprowadzane wyłącznie w celu wykluczenia innych patologii. Obejmują one:

• Analiza kliniczna i biochemiczna krwi i moczu;
• Testy na czynnik reumatoidalny;
• Prześwietlenie stawu biodrowego;
• USG bioder u dorosłych.

Jeśli trudno jest ustalić stopień uszkodzenia tkanki i postawić diagnozę na podstawie wszystkich tych badań, wykonuje się MRI i tomografię komputerową..

Leczenie zapalenia krętarza różnymi metodami

Program leczenia jest opracowywany w zależności od przyczyny choroby. Jeśli objawy septycznego lub gruźliczego zapalenia krętarza są oczywiste, a bardziej szczegółowe badanie potwierdza diagnozę, zaleca się antybiotykoterapię, a w przypadku gruźlicy - leczenie specyficzne dla choroby.

W przypadku powikłań w postaci ropienia i ropni często konieczna jest interwencja chirurgiczna. Ropnie są otwierane w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym, czyszczone i dezynfekowane.

W przypadku aseptycznej postaci choroby stosuje się następujące metody i procedury:

1. Dostosowanie codziennej rutyny i stylu życia. Konieczne jest zminimalizowanie obciążenia uszkodzonego złącza. Aby to zrobić, w okresie ostrej fazy zaleca się odpoczynek w łóżku i pełny odpoczynek funkcjonalny dla chorej kończyny.
2. Terapia lekowa. Sprawdzony lek skuteczny na stany zapalne i ból, bardzo rzadko nie akceptowany przez ciało pacjenta - niesteroidowe maści i leki przeciwzapalne. Są to diklofenak, ibuprofen, indometacyna, meloksykam, które można przyjmować doustnie w postaci tabletek lub podawać domięśniowo. Przebieg leczenia trwa zwykle nie dłużej niż 10 dni - to wystarczy, aby wyeliminować wszystkie objawy stanu zapalnego.
3. Fizjoterapia. Gimnastyka, masaż, rozgrzewka, kąpiele parafinowe, magnetoterapia, terapia laserowa i falami uderzeniowymi - wszystkie te zabiegi, samodzielnie lub w połączeniu z lekami, dają bardzo dobry efekt. Nie tylko zmniejszają ból, ale także stymulują krążenie krwi i naprawę tkanek..
4. Terapia środkami ludowymi. Jako uzupełnienie, ta metoda leczenia jest również szeroko stosowana w leczeniu krętarzowego zapalenia różnych form. Leczenie środkami ludowymi można przeprowadzić w domu, są one szczególnie cenne, jeśli cierpią małe dzieci, kobiety w ciąży i karmiące piersią lub osoby starsze, w przypadku których większość leków jest przeciwwskazana.

Doskonałe recenzje pacjentów, a także niedrogie i skuteczne środki ludowe, otrzymały taką metodę leczenia, jak relaksacja postisometryczna. Polega ona na pasywnym rozciągnięciu niektórych grup więzadeł i mięśni poprzez nadanie ciału pacjenta różnych pozycji.

Ta technika została stworzona specjalnie do leczenia i zapobiegania patologiom układu mięśniowo-szkieletowego. Aby uzyskać pożądany rezultat, ważny jest kontakt i interakcja pacjenta z lekarzem. Metodę tę można również przypisać leczeniu środkami ludowymi i medycyną alternatywną..

W 90% przypadków leczonych tą metodą pozytywny efekt obserwuje się po 2-3 sesjach. W sumie będą potrzebować od 10 do 15, w zależności od stadium choroby, przyczyny, która ją spowodowała, wieku i rozwoju fizycznego pacjenta. Jedna sesja trwa nie dłużej niż 20 minut, należy ją wykonywać co drugi dzień.

• Łagodzi ból i obrzęk stawów z zapaleniem stawów i zwyrodnieniem stawów
• Przywraca stawy i tkanki, skuteczne w osteochondrozie

W praktyce często obserwuje się zwapnienia i kostnienie tkanek miękkich, paraossalnych i paraartikularnych podczas procesów patologicznych i urazowych uszkodzeń rdzenia kręgowego i pni nerwów obwodowych. Te zwapnienia i kostnienia są znane jako trophoneurotic. Ich przyczyną jest głębokie zniekształcenie procesów fizjologicznych w tkankach, które występuje w wyniku wyłączenia regulacyjnego wpływu układu nerwowego na procesy biologiczne (ryc. 42).

Figa. 42. Zwapnienie w obszarze stawu łokciowego o charakterze neurotroficznym (jamistość rdzenia - artropatia).

I.P. Pavlov wyróżnił funkcjonalne, naczyniowe i troficzne połączenia neuronowe. Połączenia funkcjonalne i naczyniowe są dobrze zbadane, ich działania są oczywiste, czego dowodem są liczne eksperymenty, obserwacje w klinice. Troficzne powiązania i działania były mało badane..

Układ nerwowy reguluje intymne procesy biologiczne. Najważniejszą rzeczą w aktywności nerwowej jest kontrola metaboliczna, regulacja procesów chemicznych w tkankach i trofizm tkanek. Procesy troficzne to głównie procesy metaboliczne, metaboliczne. Naruszenie unerwienia troficznego powoduje zmianę procesów biochemicznych, co prowadzi do wszelkiego rodzaju widocznych zniekształceń morfologicznych.

Zwapnienia i kostnienie neurotroficzne obserwuje się w przypadku Tabesa, jamistości rdzenia, urazów rdzenia kręgowego, dużych nerwów, hemiplegii, poprzecznego zapalenia rdzenia. Szczególnie częste są zwapnienia i kostnienia ścięgien i mięśni kończyn z poprzecznymi uszkodzeniami rdzenia kręgowego (po ranach postrzałowych, złamaniach kręgosłupa, guzach lub zapaleniu rdzenia itp.).

W badaniu pacjentów z paraplegią kostnienia i zwapnienia tkanek miękkich Selje stwierdzono u 79 ze 160 osób (50%), a V. I. Skotnikov u 39 z 83. Zwapnienia i kostnienia występują zwykle po kilku tygodniach (nie wcześniej niż 6 tygodni) i miesiące po urazach rdzenia kręgowego. Są zlokalizowane w kończynach, głównie dolnych, w dużych stawach, głównie symetrycznie. Nie obserwuje się ich w okolicy ciała.

Poziom uszkodzenia rdzenia kręgowego nie jest szczególnie ważny ani dla lokalizacji, ani dla ciężkości zwapnień i kostnienia. Obserwuje się je z uszkodzeniem nie tylko rdzenia kręgowego, ale także pni nerwowych, poszczególnych nerwów. Są one zlokalizowane z dala od miejsca uszkodzenia nerwu, na przykład zwapnienia wiązki mięśniowej dolnej nogi z uszkodzeniem nerwu kulszowego (ryc. 43.)

Figa. 43. Troficzne zwapnienie w mięśniach kości piszczelowej kości strzałkowej. Rana postrzałowa w jamie podkolanowej. Kula znajduje się w dole podkolanowej. Przerwanie nerwu strzałkowego, który jest następnie zszywany. W miejscu szwu nerwu powstał nerwiak. Paraliż grupy prostowników stopy. Zwapnienie w mięśniach wzdłuż prawie całej trzonu kości strzałkowej.

Pierwsze objawy kostnienia i zwapnienia w zmianach rdzenia kręgowego i pni nerwowych są przedstawione radiologicznie jako kłaczkowate cienie o niskiej intensywności, spowodowane przez odkładanie się soli wapiennych w tkankach. Tworzenie kości następuje później, ale często radiologicznie trudno jest prześledzić beleczkowatą strukturę kości.

Troficzne zwapnienia i kostnienie są zwykle zlokalizowane: w okolicy stawów biodrowych - w kręgu większym, stawach kolanowych - w kłykciach wewnętrznych, dolnej części nogi - wzdłuż kości strzałkowej. Są one zawsze umieszczone wzdłużnie w stosunku do kości, ponieważ są kostnieniem włókien mięśniowych i ścięgien. Taki podłużny układ cieni należy wziąć pod uwagę w diagnostyce różnicowej, na przykład w przypadku mięsaka kości, którego cienie zwykle znajdują się poprzecznie do długości kości.

Obserwowaliśmy zwapnienia troficzne wzdłuż tętnicy udowej - w tkankach okołonaczyniowych. Na radiogramie tętnica udowa wydawała się bardziej przezroczysta niż otaczająca tkanka. Na tle zwartych tkanek tętnica była wypełniona powietrzem (ryc. 44, a, b). Zwapnienia, choć niezbyt wyraźne, zaobserwowano również w okolicy stawów biodrowych. Troficzne zwapnienie tkanek okołonaczyniowych stworzyło znaczący kontrast w gęstości tętnicy udowej, dlatego ta ostatnia zaczęła się wyróżniać. Zjawiska takie zaobserwowano po obu stronach..

Figa. 44, a, b. Troficzne zwapnienia okołostawowe i okołonaczyniowe tkanek z porażeniem poprzecznym. Od wewnątrz widoczne są cienie zwapnień w stawach biodrowych i niżej w kościach udowych. Widoczny jest przebieg tętnic udowych z powodu zwapnienia tkanek okołonaczyniowych..

Powstawanie kości troficznej jest często podobne do tych z kostniejącym zapaleniem mięśni i dlatego niektórzy autorzy, analogicznie do drugiego, nazywają je neurogennymi fibromopatiami kostnymi.

Troficzne zwapnienia i kostnienie są często łączone z lichwą, zniszczeniem kości, na przykład dużymi krętarzami, guzkami kulszowymi i innymi wystającymi formacjami kostnymi; wielu badaczy przypisuje to presji, odleżynom. Jednak bardziej słuszne jest uznanie ich występowania za zaburzenia troficzne w zależności od rodzaju osteolizy..

Patogeneza zwapnień i skostnień troficznych nie jest jasna. Wielu badaczy przypisuje swoje występowanie wynikom obrzęku, atrofii, zwyrodnienia mięśni, mikrokrwotoku i zmian zapalnych - skutków ataksji, analgezji i niedociśnienia - które często występują podczas cierpienia nerwowego. Niewątpliwie występujące zwapnienia są dystroficzne, rozwijają się na podstawie głębokich zmian zwyrodnieniowych tkanek. Następnie, na podstawie zwapnień, rozwój kostnienia. Jak pokazują badania T. A. Grigorieva, nacieki leukocytów z późniejszymi zmianami zwyrodnieniowymi pojawiają się w narządach i tkankach pozbawionych wrażliwego unerwienia. Zmiany te mogą być tak wyraźne, że tkanki stają się ogniskami złóż soli wapiennej. W świetle tych badań, występowanie zwapnień i kostnienia tkanek miękkich podczas uszkodzenia ośrodków nerwowych i pni nerwowych, które tak często obserwujemy, staje się jasne..

Na szczególną uwagę zasługuje nadmiernie obfite tworzenie kości podczas złamań kości sparaliżowanych kończyn, rozwijających się wokół i wzdłuż fragmentu. Te kostnienia nie są podobne do nadmiernie rozwiniętego szpiku kostnego ani zwapnienia krwiaka. Mają wygląd zdobionej kości, zupełnie nowej kości. Wydaje się, że powstała formacja to nowa kość, która rozwinęła się wokół fragmentów. Dwie takie obserwacje, uprzejmie przedstawione nam przez V.P. Graziansky'ego, podano poniżej..

Pacjent K., 12 lat. Diagnoza: guz kręgosłupa - struny, które spowodowały porażenie obu kończyn dolnych; złamanie prawego uda, które wystąpiło podczas noszenia pacjenta. Na radiogramie 3,5 miesiąca po złamaniu widoczne są ślady złamania w dolnej metafizie prawej kości udowej; fuzja z przesunięciem wzdłuż osi; znaczące tworzenie kości, zaczynając od dolnej metafizy i kontynuując do górnej jednej trzeciej kości. Tworzenie kości ma bardzo wyraźne kontury, poniżej jest dokładnie przylutowane do krawędzi fragmentu, powyżej łączy się z trzonkiem kości (ryc. 45).

Pacjent A., 14 lat. Diagnoza: resztkowe zapalenie polio, spastyczne porażenie kończyn dolnych; złamanie prawej kości udowej w dolnej części metafizy.

Na radiogramie (4 miesiące po złamaniu) - złamanie w dolnej metafizie prawej kości udowej; fuzja z przesunięciem wzdłuż szerokości i wzdłuż osi; znaczące tworzenie kości, które zaczyna się od dołu, od krawędzi złamania w metafizie i rozciąga się do górnej jednej trzeciej kości udowej, gdzie łączy się z nim. Powstaje tworzenie kości, wygląda jak nowa kość, z wyraźnymi konturami, ponad 2 razy grubsza niż grubość kości udowej (ryc. 46).

Figa. 45, 46. Nadmierne tworzenie kości w złamaniach kości udowej sparaliżowanych kończyn - kostnienie neurotroficzne.

W tych 2 obserwacjach odnotowano identyczne zjawiska nadmiernie wyraźnego kostnienia podczas łączenia złamań kości kości udowej sparaliżowanych kończyn, których nigdy nie obserwuje się w przypadku złamań w normalnej praktyce. Nie ma wątpliwości, że te skostnienia są troho-neurotyczne, występujące w kościach kończyn z wyraźnym naruszeniem unerwienia.

Powszechnie wiadomo, że zwapnienia i kostnienie kostne są często obserwowane w przypadku urazowej paraplegii lub uszkodzenia rdzenia kręgowego, objawiającego się upośledzoną wrażliwością. Ale czasami takie zwapnienia i kostnienie obserwuje się przy ostrej przedniej polio. W literaturze znajdują się opisy obserwacji takich zwapnień i kostnienia (Dreman, Costello, Brown, Freiberg, Larsen i Wright).